เต้าหู้ร้อนกับน้ำเย็น

เนื้อเรื่อง

ตอนที่ 1 รับคำท้า

"เต้าหู้..เต้าหู้..แกเดี๋ยวเลิกเรียนนะไปเที่ยวห้างกันมะ เห็นว่าวันนี้เค้าเปิดตัวเสื้อผ้าแบรนด์ใหม่ละแก"เสียงนังกิฟท์เพื่อนสาวคนสนิทของฉันกำลังเอ่ยปากชวน
"ไม่ละ..วันนี้..."
"ฉันต้องซ้อมเทควันโด"ฉันยังพูดไม่ทันขาดคำยัยนี่ก็ต่อเติมให้ฉันเสร็จสรรรพ จะว่าไปฉันก็สงสารยัยนี่เหมือนกันนะ ชวนฉันทีไรต้องซดแห้วทุกที ช่วงนี้ฉันมีซ้อมเทควันโด เลยไม่มีเวลาไปเที่ยวเหมือนกับเพื่อนคนอื่น หลายคนถามฉันว่า ไม่เบื่อบ้างเหรอชีวิตวันๆมัวไปขลุกอยู่กับโรงยิมไม่มีเวลาไปเสวนากับเพื่อน ฉันขอตอบอบ่างมั่นใจคะว่าฉันชอบที่จะต้องเดินไปโรงยิม ไปเจอโค้ชที่หน้าตาโหดแต่จิตใจดี ( พ่อฉันเอง) ฉันชอบที่จะเล่นเทควันโด ตอนนี้เทควันโดกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉันไปแล้วละคะ
"เอ้า อย่าอู้อย่าอู้ วิ่งเข้า วิ่งอีก วิ่งซิ"เสียงโค้ชกำลังฝึกนักกีฬ่าในโรงยิม กีฬาพวกนี้นะต้องปลุกใจให้คึกคะนองไม่งั้นคงไปไม่รอด ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมาซ้อมเทควันโด  ชีวิตฉันหมุนเป็นวงจรอย่างนี้ทุกวันจนวันหนึ่งในขณะที่รอครูสอนอยู่ในห้อง วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ ห้องจึงดูคึกคักเป็นพิเศษ
"นี่แกวันนี้นะฉันจะเอาดอกไม้ไปให้เอิร์ทห้อง 6/7 หละแก"
"นี่ฉันก้กะจะเอาไปให้...อยู่พอดีเลย"เสียงเพื่อนผู้หญิงกำลังอวดช่อดอกไม้แล้วก็ช็อคโกดแลตของตัวเองกันอยู่
"นี่ นี่ เรามาพนันกันมะว่าใครในกลุ่มเราจะได้รับของขวัญเป็นคนแรก"ยัยกิฟท์พูดกับเพื่อนในกลุ่มอย่างลุ้นระทึก จะว่าไปวันนี้ยัยนี่ดูตื่นเต้นชอบชะเง้อไปมองหน้าห้องตลอดเวลา เหมือนกำลังรอใครอยู่
"ฉันว่านะ ตัดไอหู้ไปก่อนเพราะไอนี่ไม่ค่อยสุงสิงกับใครวันๆก็อยู่แต่ที่โรงยิม ถ้ามีก็คงเป็นพวกชมรมเทควันโดบ้าพลังหรือไม่ก้ชุมนุมมวยปล้ำที่ร่างบึกๆกล้ามใหญ่ๆ"ใบหม่อนออกความเห็นแล้วทำท่าเบ่งกล้าม จนเพื่อนในกลุ่มพากันหัวเราะฉัน จำไว้เลยนะใบหม่อนอย่าให้ฉันได้ของขวัญเป็นคนแรกละกัน
ขณะที่เพื่อนในกลุ่มกำลังหวัเราะท้องคัดท้องแข็งอยู่นั้นก็รู้สึกว่ามีมือนิ่มๆมาสะกิดหลังฉัน พวกผู้หญิงในกลุ่มที่กำลังเมาท์กันอย่างน้ำลายแตกฟองก็อ้าปากค้าง
"ตะ..เต้า..เต้าหู้"ใบหม่อนสะกิดมือฉันให้หันไปดูด้านหลัง เอ๊!หรือว่าฉันจะได้ของขวัญเป็นคนแรกในกลุ่ม 55+และแล้วพวกเธอก็ต้องแพ้ฉัน อิอิ ฉันคิดแล้วหันไป โอ้ว มาก๊อดดดดด
"คือ พี่เต้าหู้คะ คือ..คือว่า...แอ้มแอบชอบพี่เต้าหู้มาตั้งนานแล้วนะคะ พี่เต้าหู้รู้มั้ยคะแอ้มนะชอบพี่ตั้งแต่เห็นพี่ในชุมนุมแล้วนะคะ"พูดจบน้องแกก็อมยิ้มก่อนที่จะวิ่งหนีไปผิดคาดแฮะ คนที่เอาของขวัญมาให้ฉันไม่ใช่ผู้ชาย  แต่เป็นรุ่นน้องดาวโรงเรียนที่ใครๆกำลังรุมตามจีบ ให้ตายเถอะยัยนี่เป็นดี้เหรอเนี่ย แล้วยัยนี่ก็ชอบฉัน โอ้ว พระเจ้า นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ ทำไมฟ้าต้องแกล้งฉัน โอ้ว หลังจากที่น้องเค้าวิ่งออกจากห้องไปแล้ว พวกผู้ชายก็มารุมล้อมฉันกันใหญ่
"เฮ้ย ไอหู้แกนี่เด็ดวะ "
"เฮ้ย สอนมั่งดิวะ จีบไงวะ"ฉันไม่ได้จีบน้องเค้าน้องเค้ามาจีบกรูโว้ยไอพวกบ้า
"ผู้หญิงอะไรฟะ ผู้ชายหล่ออย่างข้าตื้อมาตั้งนานไม่ชอบ ดันไปชอบไอหู้สาวหล่อประจำห้องเรา 555+"พวกเพื่อนๆในห้องหัวเราะกันใหญ่ ฉันรู้สึกอับอายๆจริงเลย แค่นั้นยังไม่พอ
"เฮ้ย เอางี้มั้ยเพื่อน เรามาพนันกันดีกว่าวะว่าภายใน 1 เดือนไอหู้มันจะมีผู้ชายให้เกี่ยวแขนรึเปล่า"ไอ้บอสจิ๊กโก๋การพนันประจำห้องมันพูดขึ้น 
"แล้วถ้ามีละ"ยัยอ้อมยกมือถาม
"ถ้ามีคนหล่ออย่างพี่บอสเนี่ยจะยอมเป้นเบ๊ไอหู้ สามเดือนเลยอะ"ไอบอสแสดงความมั่นใจออกมา
"แล้วถ้าไม่มีละ"กุ๊กไก่สาวเปรี้ยวประจำห้องถามขึ้น
"โอ้ย มันแน่อยู่แล้วว่าจะไม่มีถ้าไม่มีไอหู้ต้องยอมเป้นเบ๊เพื่อนทั้งห้องภายในเวลา 1 เดือน" ตกลงมั้ยจ๊ะเต้าหุ้ นายบอสจีบปากจีบคอเล่าฉันจะทำยังไงดีเนี่ย ถ้าไม่รับเดี๋ยวพวกนั้นก็หาว่าฉันไม่เก่งจริง  ถ้ารับแล้วเราจะเอาแฟนมาจากไหนนนน โอ้ยยย สมองแทบจะระเบิด 
"ตกลง ฉันรับคำท้านาย"ฉันตอบไอบอสไปด้วยท่าทางมั่นใจ แต่จริงๆแล้วฉันจะหาจากไหนเนี่ยยยยยยย ! สู้ สู้ เต้าหู้ ผู้ชายมีเกลื่อนตลาดยังไงเธอต้องหาได้แน่ๆ

ตอนที่ 2 คนใกล้ตัว
หลังจากฉันรับคำท้าไอบอสมาแล้วฉันก็ต้องมานั่งเครียดอยู่นี่ไง
"เต้าหู้เอานี่ไปให้น้ำเย็นหน่อยเร็ว"
แม่สั่งพลางยื่นติ่มซำกล่องใหญ่มาให้
"ทำไมแม่ไม่เอาไปให้เองนะ"
ฉันบ่นแล้วเดินไปที่หน้าบ้านของน้ำเย็น
"น้ำเย็น..น้ำเย็น"
"อ้าว เต้าหู้เข้ามาก่อนสิจ๊ะ"
แม่น้ำเย็นเดินออกมาหาฉันถึงหน้าร้าน
"คือ แม่ให้เอานี่มาให้คะ"
ฉันยื่นกล่องติ่มซำกล่องใหญ่ให้แล้วยิ้ม
"เออ เข้ามานั่งกินขนมข้างในก่อนสิ"
แม่น้ำเย็นเอ่ยปากชวน ดีเหมือนกันแฮะ แม่น้ำเย็นทำขนมอร่อยอย่างนี้เลย
"น้ำเย็นเค้าทำการบ้านอยู่ข้างบนนะ เดี๋ยวน้าไปตามให้"
แล้วแม่น้ำเย็นก็เดินหายไปในบ้าน ไม่นานก็พาน้ำเย็นออกมา
"หวัดดี..เต้าหู้"
นายนี่เวลาเจอฉันมังจะทักทายอย่างงี้เสมอ ถึงเราจะรู้จักกันตั้งแต่เด็กๆก็ตาม
"เป็นยังไงบ้าง ช่วงนี้หายไปเลยนะ"
"เราก็ยุ่งๆอยู่นะ"
"เด็กๆทานขนมกันก่อนนะ"
แม่น้ำเย็นยกจานขนมจากในครัวมาให้ หุหุ ได้โอกาสแล้วฉันเอื้อมมือไปหยิบขนมเข้าปาก
"อื้ม..ฝีมือน้าปานยังไม่เปลี่ยนเลยนะคะ"
"แหม มันก็เหมือนเดิมนั่นแหละ"
ฉันเดินกลับมาที่บ้านทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาหน้าทีวี
"เป็นอะไรไปทำหน้าหยั่งกะหมาอมลูกกอล์ฟ"
แกงจืดพี่ชายจอมกวนฉันทักขึ้น
"พี่จืด เต้าหู้จะทำยังไงดีเนี่ย เต้าหู้ไปรับพนันเพื่อนไว้นะ"
ฉันระบายความอัดอั้นตันใจให้พี่ชายตัวแสบฟัง
"แล้วแกไปพนันอะไรกับมันไว้ หรือว่าแกพนันบอล โฮ่บอกกี่ทีแล้วว่าถ้าพนันบอลให้แทง แมนยู..."
"พอเลย ไม่ใช่แทงบงแทงบอลอะไรทั้งนั้น ฉันพนันกับพวกมันว่าถ้าฉันหาแฟนได้ภายใน 1 เดือนพวกมันจะยอมเป้นเบ๊ฉันทั้งเดือน"
"แล้วแกไปท้าพนันกับมันทำมั้ยยยย"
พี่ชายตัวแสบลากเสียงยาว แหม ไม่ค่อยตอกย้ำกันเลยนะ
"ก็ฉันอายคนนี่ ไม่รับเดี๋ยวพวกนั้นก็หาว่าฉันไม่มีปัญญาหาแฟนนะสิ"
ฉันระบายให้ฟังพลางทำหน้าเศร้า พี่ชายฉันนั่งคิดไปสักครู่ก็ดีดนิ้วออกมา
"เอ้ออออ..คิ-เอาะ-แล้ว"
นายนี่มักจะทำทะเล้นได้เสมอตั้งแต่เด็กๆ
"แกเคยได้ยินที่เค้าบอกว่า รับจ้างเป็นแฟนมั้ย"
"อือ อือ "
ฉันพยักหน้าหงึก หงึก
"แกก็หาแฟนตัวปลอมมาซักคนสิ "
"แฟน...ตัว...ปลอมมมม "
"แล้วใครจะมาเป็นแฟนฉัน"
"เออ นั่นสิผู้ชายฉลาดที่ไหนจะยอมเป็นแฟนแก"
อ้ากกกก ไอ้พี่ชายปากปีจอ หาว่าคนที่ชอบฉันโง่งั้นเหรอ ระหว่างที่เรากำลังใช้ความคิดอยู่นั้น ..ติ้ง..ต่องงงง
"ใครมากดออดหน้าบ้านอีกฟะ"
พี่ชายปากปีจอจอมขี้บ่นเดินออกไปเปิดประตูอย่างไม่สบอารมณ์  สักพักนายนั่นก็เดินพานายน้ำเย็นเข้ามาในบ้าน
"อ้าว น้ำเย็นมีอะไรเหรอ"
"อ๋อ เราเอาแผ่นหนังที่ยืมไปมาคืนนะ"
น้ำเย็นยื่นแผ่นหนังให้ฉัน
"เอ้อ  คิดออกแล้ว"
เอาอีกแล้วพี่ชายจอมป่วนของฉัน
"น้ำเย็นไหนลองหันหน้ามาดูซิ"
แล้วพี่ชายฉันก็เอามือจับหน้าน้ำเย็นให้หันมา
"เออ ดูไปนายนี่เข้าท่าวะ"
พี่ชายจอมจุ้นเอามือถอดแว่นของน้ำเย็นออกมา
"เฮ้ย ทำอะไรพี่จืด ผมมองไม่เห็นนะ"
น้ำเย็นเอามือปัดออกพัลวัน ยังไม่พอพี่ชายฉันยังเอามือปัดผมน้ำเย็นออกไปทางด้านข้าง เออ น้ำเย็นเวลาถอดแว่นนี่หน้ารักดีจังเลยแฮะ  คริ คริ
"นี่ไง ไอหู้ผู้ไถ่อิสรภาพความเป็นเบ๊ให้แก"
แกงจืดพูดยังงงๆอยู่แฮะ หมายความว่าไงนะ เอ๊!อย่าบอกนะว่าจะให้น้ำเย็นเป็นแฟนจำเป็นของฉันนะ คิดแล้วมันก็ขำดีแฮะ

ตอนที่ 3 นัดเจอแฟนเต้าหู้
"นี่ เต้าหู้ตกลงแกหาแฟนได้ยังเนี่ย"
ใบหม่อนเพื่อนในแก๊งค์ทักขึ้น
"ก็กำลังดูๆกันอยู่น่า"
ฉันตอบปัดๆไป ไม่อยากจะบอกว่าฉันนะหาได้แล้วนะยะ
"นี่ !รีบๆหาซะนะ ไม่งั้นแกต้องเป็นเบ๊เพื่อนทั้งห้องนะเฟ่ยยย"
กิฟท์พูดขู่ จะขู่ให้เสียขวัญทำไมฟะยัยนี่
"นี่กิฟท์ มันเพิ่งผ่านไปแค่ อาทิตย์เดียวเองนะ คนอย่างไอ้หู้นะเหรอจะมีปัญญาหาได้"
นังวิวเพื่อนปากปีจอแทรกขึ้น ทำให้เพื่อนในกลุ่มพอขำกันด้วย
"ใครบอกว่าฉันยังหาไม่ได้  ฉันมีแล้วแล้วก้มีตั้งนานแล้วด้วย"
ฉันรีบอวดไว้ก่อนไม่งั้นยัยพวกนี้ต้องล้อฉันไปอีกนานแน่ๆ
"หา แกมีแฟนแล้ว"
สามเสียงประสานกันอย่างตกใจพลางมองหน้าฉัน
"ชู่ว์...อย่าเอ็ดไปฉันก็อายคนเป็นเหมือนกันนะ"
"นี่ นี่ แล้วแกไปพบรักอีท่าไหนวะ"
"ใช่ๆ เล่าให้พวกเราฟังหน่อยสิ"
เพื่อนทรยศของฉันต่างรุมเร้าให้ฉันเล่าให้ฟัง  เอออ ...แล้วฉันจะเล่ายังงไงละ ไม่ได้เตรียมมาด้วยสิ
"อือ เราก็รู้จักกันตั้งแต่เด้กๆแล้ว คือ ผู้ใหญ่ของเราอยากให้เป้นแฟนกันนะ"
เป็นไงฉันแต่งเรื่องเก่งมั้ยละ
"เหรอ เหรอ แล้งเค้าชื่ออะไรอ่า"
ใบหม่อนจอมแฉถามขึ้น
"ชะ..ชื่อออ..น้ำเย็น"
ฉันตอบแบบไม่ค่อยเต็มปาก  ขอโทษนะน้ำเย็น แฮ แฮ ฉันผิดไปแล้ว
"นี่ นี่ วันเสาร์นี้เราไปกินไอติมแล้วกูดูหนังกันมั้ยฉันเลี้ยง"
ยัยกิฟท์เจ้าแม่แห่งแฟชั่นชวนเพื่อนในแก๊งค์ไปเที่ยว ฉันรู้ละน่าเธอต้องการให้ฉันพาแฟนไปให้พวกเธอรู้จักเพื่อพิสูจน์ว่าฉันหาแฟนได้แล้วจริง
"แต่ เต้าหู้แกต้องฟาแฟนแกมาด้วยนะเว่ยถ้าแกไม่พาแฟนมาทุกคนจ่ายเอง"
ยัยกิฟท์แลกเงื่อนไขกับฉัน
"เต้าหู้แกต้องมาพาให้ได้นะ"
ใบหม่อน วิว รบเร้า
ฉันจะทำยังไงดีละเนี่ย