My Teacher My Idol-เรียงความความเรียงถึงครู

ข้อมูลเบื้องต้น

My Teacher My Idol

ถึงครูผู้เป็นเรือจ้าง

เนื้อเรื่อง

       ตั้งแต่เกิดมาเราได้รู้จักกับ”ครู”ตั้งแต่ยังเดินไม่ได้ ยังไม่รู้ภาษา ครูคนแรกของเราพ่อแม่สอนไม่มีแบบแผน จำๆมาจากปู่ย่าตายาย เมื่อโตขึ้นอีกนิด จะได้เจอคุณครูใจดีที่โรงเรียนอนุบาล คุณครูที่พยายามสอนทุกอย่างโดยเริ่มจากศูนย์ เมื่อพัฒนาความยากและซับซ้อนมาเป็นประถม ครูประถมมีโอ๋บ้างดุบ้างสลับกันไป เริ่มได้สัมผัสการแข่งขันครั้งแรก เมื่อพยายามจะเข้าไปอยู่ในโรงเรียนมัธยม ได้ลองเรียกคำใหม่ดูบ้าง อาจารย์ ถึงแม้ว่าจริงๆแล้วระบบโรงเรียนจะใช้ตำแหน่งข้าราชการครูก็ตาม มาถึงการแข่งขันที่สำคัญเกือบจะตัดสินอนาคต คุณครูไม่ใช่แค่ในโรงเรียน ยังมีที่สถานกวดวิชาอีก พวกเค้าพาเราผ่านเข้ารั้วมหาลัย มาเจอคณาจารย์ที่ค่อนข้างจะโหดกว่าตอนมัธยม ทุกท่านที่ได้พบคือ “ครู”ผู้เปรียบเสมือนเรือจ้าง

       คุณครูแต่ละท่านต่างมีเอกลักษณ์ประจำ ตัว บางคนยิ้มแย้มแจ่มใสคุยง่าย เด็กกล้าพูดคุยซักถาม บางคนต้องมีมาดสวมหน้ากากโหดตอนสอน แต่ออกมานอกห้องเปลี่ยนเป็นคนละคน บางคนเงียบๆนิ่งๆไม่หวังอะไรมากนักเรียนที่ดูแลตั้งใจเรียนก็พอ แม้ไม่แสดงออกแต่รู้ว่าห่วง บางคนมีบุคลิกแปลกๆหน่อยมีคำพูดติดปากให้เด็กๆได้นำมากล่าวถึง บางคนจู้จี้จุกจิกสั่งงานละเอียดยิบ กำหนดส่งกะทันหัน เล่นเอาลูกศิษย์ปั่นงานกันหัวหมุน แต่ก็นั่นล่ะเพราะคุณครูแต่ละท่านไม่เหมือนกัน จึงมีเรื่องประทับใจถึงท่านคนละรูปแบบ ในบางวันเราไม่ชอบครูคนนี้เอาเสียเลย เชื่อสิเราไม่ชอบครูท่านนั้นได้ไม่นานหรอก ในวันหนึ่งเราจะพบว่าเค้ามีดีในแบบของเค้าเอง จุดมุ่งหมายของทุกท่านคือพาเราไปส่งขึ้นฝั่ง ท่านพยายามพาเราไป แต่บางครั้งเรากลับเกเรทั้งๆที่นี่เป็นชีวิตของเราเองแท้ๆ ทำให้ท่านเหนื่อยมือไม่พาย เอาเท้าราน้ำ แถมยังโคลงเรือไปมา ดีที่ท่านประคองได้ไม่งั้นมีหวังได้เรือคว่ำจนน้ำตายกันหมด ระหว่างที่ท่านประคองเรือท่านจะสอนจะดุเราเสมอ ว่าไม่ควรทำแบบนั้นนะ คนบางคนรู้ตัวทัน นั่งสงบเสงี่ยม และเริ่มคิดเริ่มช่วยครูพายเรือ บางคนท้อถอยนั่งคิดทบทวน ไม่อยากเป็นตัวถ่วงกระโดดน้ำไปเลยดีไหม เหมือนอ่านความคิดได้ ท่านจะคอยเตือนสติ “เธอไม่ใช่คนโง่ เพียงเธอไม่ใช้ความพยายามที่มี ถ้าขี้เกียจน้อยกว่านี้อนาคตต้องได้ดีแน่” ครูคอยให้กำลังใจ พูดในสิ่งที่ทำให้รู้สึกดี “ขอให้ลูกศิษย์ของครูทุกคนอ่านหนังสือ แล้วจำได้แม่นตอบอะไรก็ถูก” ครูไม่ได้สอนให้เราเก่งเท่านั้นแต่สอนให้เราเป็นคนดีด้วย จิตสาธารณะก็เป็นสิ่งสำคัญ ปลูกฝังความมีน้ำใจ ถ้าทุกคนต่างแล้งน้ำใจ สังคมคงไม่น่าอยู่ พวกเรานั้นตอบแทนครูได้คือเป็นคนดีของสังคม

        คุณ ครูสอนสั่งในเรื่องที่เราไม่เคยรู้ สอนให้เราเข้าใจสิ่งต่างๆ สอนให้เรารู้จักใช้ชีวิต และสร้างประสบการณ์ดีๆให้เราได้มีไว้คิดถึง ครูไม่เรียกร้องอะไรแค่เพียงคิดถึงครูซักครั้งเมื่อไม่ได้คิดถึงใคร(มาเป็น เพลง)สุดท้าย คงไม่อาจไปพบเจอคุณครูได้ครบทุกท่าน และภาพของบางท่านอาจจะเลือนรางจนจำไม่ได้ แต่จากใจของลูกศิษย์คนนี้ ขอบคุณครูทุกท่านที่อดทนเหนื่อยเพื่อสร้างอนาคตให้นักเรียนที่บางทีก็เกรียน เกินไป