คำเตือนเนื้อหา
เรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา
เรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา
น้องลูกพีชใช้หนี้แทนพ่อ
"ฉันจับได้พ่อหนูอนุญาต" เขาบอกเธอให้รู้ เพราะหนี้สามแสนนั่นทำให้พ่อของเธอยอมยกลูกสาวให้เขาได้ดูแลเธอทั้งวันทั้งคืน เขาจึงกำลังทำหน้าที่นั้นให้ดี หนูลูกพีชได้ยินอย่างนั้นก็ขมวดคิ้วสงสัย
ผู้เข้าชมรวม
249
ผู้เข้าชมเดือนนี้
10
ผู้เข้าชมรวม
รักต่างวัย เรื่องสั้น โคแก่ 18 ใช้หนี้ nc เจ้านาย กินเด็ก หื่น ครอบครัว ดราม่า นักศึกษา NC18 อิโรติก ชายหญิง
"ไว้คราวหลังนะ ฝากลูกสาวผมด้วยนะครับคุณกิตแกยังเด็กอาจจะงอแงไปบ้าง"
"ครับ ผมจะดูแลอย่างดีราวกับลูกสาวตัวเองเลยครับ" คนขยับมาใกล้สาวน้อยวางคางบนไหล่เธอ หนูลูกพีชลูกรู้สึกรังเกียจอยากจะหนีออกจากรถแต่ก็ทำไม่ได้เพราะเสียดายการไปตั้งแคมป์ เธออยากไปมานาน อยากไปกับพ่อแต่กลับผิดแผนเมื่อต้องไปกับเจ้านายของพ่อแทน
กฤษติ วิทูรวณิชยจักษ์ หรือคุณกิต สอดมือใต้รักแร้เด็กสาวอย่างอุดอาจ หนูลูกพีชจับมือใหญ่เพื่อห้ามปราม เพราะประตูรถบังพ่อจึงไม่เห็น เธอไม่ชอบให้เขารุ่มร่ามใส่เธอเลย
"ไปกันเถอะ ถ้าออกเดินทางช้ารถจะติดนะ" เขาให้เวลาเธอลาพ่อได้เพียงเท่านี้มือกดปุ่มเลื่อนกระจกรถลงแล้วเริ่มออกเดินทาง ร่างเล็กหันไปมองพ่อด้วยสีหน้าเง้างอ
"พ่อขอโทษนะลูก" นายเสนอได้แต่รู้สึกผิดกับลูกสาวเมื่อไม่สามารถปกป้องเธอ เขาได้แต่มองรถคันสีดำค่อย ๆ ออกห่างจากบ้านด้วยหัวใจปวดร้าว
"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะฉันจะดูแลหนูเป็นอย่างดี" คุณกิตปลอบโยนเธอ มือเอื้อมไปแต๊ะอั๋งน่องขาวพลางลูบเบา ๆ หนูลูกพีชจับมือของเขาไว้เพราะไม่ต้องการให้เขาแตะต้องตัว แต่ยิ่งขัดขืนแบบนี้เขายิ่งชอบ คนขับรถกลับมาสนใจเส้นทางต่อ
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
"พ่อะ ะไม่ไป้วยริ ๆ เหรอะ" สาวน้อยแรแย้มหน้าบึ้หน้าอทันทีเมื่อพ่อบอว่ามีธุระ่วนเ้ามาทั้ที่สัาันแล้วว่าะไปั้แมป์นอนูาว้วยัน นายเสนอไ้แ่ำเป็น้อโหลูสาวเมื่อเรื่ออารไปั้แมป์ูาว้วยันนั้นล้วนเป็นเรื่อที่เาิึ้นมาเพื่อหลอลูสาวแสนน่ารัออมาเที่ยวับุิ เ้าหนี้อเานั่นเอ
"พ่อิธุระนะหนูไปับุิันสอนไ้ใ่ไหม" นายเสนอเอ่ยบอลูสาว เาเห็นใลูสาวเมื่อ้อให้ลูมาใ้หนี้้อนโแทนเาแ่หาไม่เลือทานี้ละ็ ีวิอเา็ะสิ้นลม เมื่อุิเสนอ้อแลเปลี่ยนเพราะนนนั้นสนใลูสาวอเา ในวันนั้นนายเสนอึอบลเพราะวามลัวะโนยิหัวทิ้
"แ่หนูอยาให้พ่อไป้วย" แพรลา ำหอมุล หรือหนูลูพี อยาให้พ่อไป้วยเพราะเธอนั้นรู้สึไม่อบเ้านายอพ่อเท่าไร เาอบมอเธอลอมันทำให้เธอลัว ยิ่้อไปันสอนหนูลูพี็ยิ่ลัว นายเสนอเห็นุิึ้นรถ้านับึไ้แ่ภาวนาอให้่วยเอ็นูลูสาวอเาหน่อยเพราะเาทะนุถนอมลูสาวนนี้มา หาไม่ไปเป็นหนี้นอระบบลูสาวอเา็ไม่้อมาใ้หนี้แทน
"ไว้ราวหลันะ ฝาลูสาวผม้วยนะรับุิแยัเ็อาะอแไปบ้า"
"รับ ผมะูแลอย่าีราวับลูสาวัวเอเลยรับ" นยับมาใล้สาวน้อยวาาบนไหล่เธอ หนูลูพีลูรู้สึรัเียอยาะหนีออารถแ่็ทำไม่ไ้เพราะเสียายารไปั้แมป์ เธออยาไปมานาน อยาไปับพ่อแ่ลับผิแผนเมื่อ้อไปับเ้านายอพ่อแทน
ฤษิ วิทูรวิยัษ์ หรือุิ สอมือใ้รัแร้เ็สาวอย่าอุอา หนูลูพีับมือให่เพื่อห้ามปราม เพราะประูรถบัพ่อึไม่เห็น เธอไม่อบให้เารุ่มร่ามใส่เธอเลย
"ไปันเถอะ ถ้าออเินทา้ารถะินะ" เาให้เวลาเธอลาพ่อไ้เพียเท่านี้มือปุ่มเลื่อนระรถลแล้วเริ่มออเินทา ร่าเล็หันไปมอพ่อ้วยสีหน้าเ้าอ
"พ่ออโทษนะลู" นายเสนอไ้แ่รู้สึผิับลูสาวเมื่อไม่สามารถปป้อเธอ เาไ้แ่มอรถันสีำ่อย ๆ ออห่าาบ้าน้วยหัวใปวร้าว
"ไม่้อเป็นห่วหรอนะันะูแลหนูเป็นอย่าี" ุิปลอบโยนเธอ มือเอื้อมไปแ๊ะอั๋น่อาวพลาลูบเบา ๆ หนูลูพีับมืออเาไว้เพราะไม่้อารให้เาแะ้อัว แ่ยิ่ัืนแบบนี้เายิ่อบ นับรถลับมาสนใเส้นทา่อ
"หนูแ่เสียใที่พ่อไม่ไ้ไป้วย" น้ำเสียแสนอนแ่เสียายเมื่อพ่อไม่ไ้ไป้วย ให้เธอมาั้แมป์ูาวับนแปลหน้ามัน็แปล พ่อน่าะบอให้เร็วว่านี้เราะไ้ยเลิารไปเที่ยวแ่พ่อลับบอให้เธอไปเที่ยวับเ้านายอพ่อที่เธอไม่รู้ัแทน มันอึอัใะมั
"วันหลัหนู่อยไปใหม่็ไ้ ถือว่าวันนี้หนูไปเอร์เวย์ับัน่อนพอรั้หน้าหนูะไ้พาพ่อมาไ้สะวึ้นไ" หนูลูพีเริ่มิาม ในเมื่อวันนี้เธอ็ไม่มีเรียนและั้ใะไปเที่ยวับพ่ออยู่แล้วเมื่อพ่อไม่ว่าเธอไปับเ้านายอพ่อเพื่อเอร์เวย์่อน็ไ้
รถับไปเรื่อย ๆ โยหนูลูพีแทบะไม่ไ้นั่เป็นสุเมื่อ้ออยห้ามปรามมือปลาหมึอุิ เาอบแ๊ะอั๋เธอทุเมื่อ รั้นเมื่อเห็นไฟรารึ้นเล 180 ุิึปรับเบาะนั่ให้หนูลูพีไ้นอน
"ะทำอะไระ" สาวน้อยหน้าาื่นเมื่อุิยับมาแนบิเธอ มืออเธอถูเารวบไว้แล้วใ้อีมือสนุับารสำรวร่าายอเธอ
"ันยัไม่ไ้ทำอะไรเลยนะ" ำพู่าสวนับารระทำเมื่อเาำลัสัมผัสร่าายอเธอ
"แุ่ับหน้าอหนูอยู่" ร่าเล็เถีย เธอไม่เยให้ใรสัมผัสหน้าอมา่อนและไม่เ้าใว่าทำไมเ้านายอพ่อถึไ้อบวุ่นวายับร่าายอเธอนั หนูลูพีรู้สึอยาลารถแล้วหนีลับบ้านะเี๋ยวนี้เลย
"ันับไ้พ่อหนูอนุา" เาบอเธอให้รู้ เพราะหนี้สามแสนนั่นทำให้พ่ออเธอยอมยลูสาวให้เาไู้แลเธอทั้วันทั้ืน เาึำลัทำหน้าที่นั้นให้ี หนูลูพีไ้ยินอย่านั้น็มวิ้วสสัย พ่ออเธอรัและหวเธอมา
"พ่อบออย่านั้นเหรอะ"
อ่าน่อไ้ใน E-book link ;
ผลงานอื่นๆ ของ Chocolime__ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Chocolime__
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น