The Secret

ตอนที่ 1 ไปโรงเรียน

ในปีพุทธศักราช ๒๖๐๐ในโรงเรียนแห่งหนึ่ง เด็กๆต่างทั่วสารทิศมาเรียน ณ ที่แห่งนี้

หนุ่มน้อยวัย ๑๐ขวบ ได้ย้ายมาเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้ โดยมีเพื่อนมาด้วย ๒ คน รวมแล้วมีเด็กนักเรียนย้ายมาอยู่ใหม่ ๓ คน คือ นันท์ วัย ๑๐ ขวบ หลินและหนิง ลูกครึ่งฝาแฝดชาวจีน อายุ ๑๕ ปี หลังจากที่พวกเขาย้ายมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นานก็ได้พบกับเพื่อนใหม่ อีก ๒ คน คือ กริดและจอร์น จอร์นเป็นลูกครึ่งชาวอเมริกัน อายุไล่เลี่ยกับหลินและหนิง ส่วนกริดเป็นพี่ใหญ่สุด  อายุ ๑๘ ปี

เช้าวันหนึ่ง

“สวัสดีจ๊ะทุกคน”  หลินและหนิง กล่าวทักทาย กริดและจอร์น

“อืม หวัดดี หลิน หนิง”

 “แล้วนี่พวกเธอจะไปหานันท์รึเปล่า?” จอร์นถามต่อ

                “ไปสิ ไหนๆบ้านนันท์ก็เป็นทางผ่านอยู่แล้วนี่” กริดตอบ

หลังจากคุยกันเสร็จกันก็เดินทางไปหานันท์

                “นั่นไงๆ นันท์ เฮ! นันท์”

                ‘’อ้าว สวัสดีครับทุกคน   มากันพร้อมหน้าเชียวมีอะไรรึเปล่าครับ’’

                “เปล่าหรอก คือพวกเราเดินมาเจอกันพอดีก็เลยชวนกันมารับนายด้วย”

                “งั้นก็ไปกันเถอะครับ” สายมากแล้ว

ที่โรงเรียนเวลา ๙ นาฬิกา

                หลังจากที่ทุกคนประจำที่ของตัวเองแล้ว  ทุกคนนั่งพักได้สักครู่ อาจารย์ก็เดินเข้ามา นี่ทุกคนเงียบๆกันหน่อย   ครูหมวยตะโกนเสียงดังลั่น ครูคนนี้ชื่อว่าครูหมวย จอร์นแนะนำให้ หลิน หนิงรู้จัก

                “นี่ครูคนนี่น่าจะดุมากเลยอ่ะ” หนิงอุทานขึ้น

                “ไม่หรอกๆ”   จอร์นพูดขึ้นพร้อมกับยิ้ม

และต่อมาเสียงอันหวานและไพเราะดังขึ้น  สะกดทุกสายตาจ้องมองมาที่ครูหมวย

“สวัสดีจ๊ะทุกคน”    ครูหมวยเอ่ยขึ้น

                “สวัสดีครับ/ค่ะ”   คุณครู  ทุกคนพูดขึ้นพร้อมกัน

“ครูชื่อครูหมวยนะจ๊ะ ตอนนี้ครูได้รับมอบหมายให้มาเป็นครูประจำชั้นของพวกเธอนะจ๊ะ”

                “คร๊าบ/ค่า” เสียงขานรับดังกึกก้องไปทั่วห้อง

“วันนี้ครูก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะจ๊ะพอดีว่าครูต้องออกไปธุระข้างนอก หวังว่าทุกคนคงอยู่กันเองได้นะจ๊ะ งั้นวันนี้ทุกคนตามสบายเลยนะ ครูไปล่ะ” ครูหมวยเก็บข้าวของแล้วเตรียมตัวออกไปธุระ

ขณะที่ครูหมวยกำลังจะไปขึ้นรถอยู่นั้นมีชายแปลกหน้าเดินเข้ามาหาครูหมวย

“อีตานี่โรคจิตรึเปล่านะ” ครูหมวยใช้สายตาสแกนตั้งแต่หัวจรดเท้า เท้าจรดหัว เพราะท่าทางเค้าไม่ค่อยน่าไว้ใจ

แล้วชายคนนั้นก็เดินเข้ามาแล้วถามว่า “โรงพยาบาลไปทางไหนครับ”

“เอ่อออออ  เดินตรงไปแล้วเลี้ยวซ้าย ตรงไปอีกสองซอย โรงพยาบาลจะอยู่ทางขวามือค่ะ” ครูหมวยตอบ

ขายแปลกหน้า กล่าวคำขอบคุณ แล้วไปเดินต่อไป

                “วันนี้ครูเราไม่อยู่ทำอะไรกันดีล่ะ”   หนิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย

                “ไปหานันท์กันมะ”   หลิน แสดงความคิดเห็น

 “งั้นไปกันเถอะ”   หนิง ตอบอย่างเร็ว

“ชวนจอร์นไปด้วยดีมั้ย”   หลินถาม หนิง

“อย่าดีกว่าเห็นเค้ากำลังอ่านหนังสืออยู่”   งั้นเราก็ไปกันสองคนนี่แหละ

ห้องของนันท์

                “ไง นันท์ วันนี้พวกเราว่างน่ะเลยอยากจะชวนนายไปข้างนอกด้วยกันหน่อย นายจะไปมั้ย”   หลินชวน

                “ออ พอดีเลยครับ ผมกำลังว่างอยู่พอดีเลย และอีกอย่างผมยังไม่ได้ทัวร์เมืองนี้ซะด้วยสิ”

                “เดี๋ยวผมขอเก็บของก่อนนะครับ”

 “ถ้างั้น Let’s go!!!” 

ทั้งสามคนได้เดินมาถึงหน้าโรงเรียนแล้วเจอกับสุนัขจรจัดตัวหนึ่ง เนื้อตัวมอมแมมกลิ่นตัวคลุ้งไปทั่วบริเวณ

                “พี่หลิน พี่หนิงครับ ผมอยากจะขอไปซื้อของมาให้เจ้าหมาตัวนี้กินหน่อยได้มั้ยครับ”

ตอนที่ 1 ได้เพื่อนใหม่ (ย่อย)

                 “ออ จ๊ะ เอาสิ มันก็น่าสงสารอยู่เหมือนกันนะ”

ว่าแล้วนันท์ก็เดินไปที่ร้านขายลูกชิ้นหน้าโรงเรียน

                “คุณน้าครับ ผมขอซื้อลูกชิ้นหน่อยครับ”

                “เอากี่ไม้ดีล่ะ” คนขายลูกชิ้นถามนันท์

                “เอาสัก สี่ไม้ก็แล้วกันครับ”

“รอสักครู่นะ”  พ่อค้าเร่ขายลูกชิ้นบอกนันท์

“ครับ”

“ได้แล้วครับ ทั้งหมดยี่สิบบาทครับ”

นันท์ควักเงินในกระเป๋กางเกงให้กับพ่อค้าเร่ขายลูกชิ้น

“ขอบคุณครับ ไว้วันหลังมาอุดหนุนอีกนะครับ”

นันท์พยักหน้าแล้วเดินออกจากร้าน แล้วตรงไปที่เจ้าหมาตัวน้อยผู้หน้าสงสาร แล้วพลันหยิบลูกชิ้นยื่นให้กับเจ้าหมาน้อย

“นี่ เอาเจ้าหมา สงสัยแกคงจะหิวมากสินะ” นันท์พูดกับหมาน้อยตัวนั้น

“ไปกันต่อเถอะครับ พี่หลิน พี่หนิง”

ว่าแล้วทั้งสามคนก็เดินกันต่อไป แต่นันท์ได้ยินเสียงเหมือนมีใครตามมาได้พักนึงแล้ว ใช่แล้วมันคือหมาตัวที่นันท์เพิ่งให้ลูกชิ้นมันเมื่อสักครู่นี้เอง นันท์หันกลับไปแล้วตะหวาดใส่หมาน้อยว่า “ กลับไปเจ้าหมาน้อย บ้านชั้นแม่ไม่ค่อยชอบสัตว์” ว่าแล้วหมาตัวนี้สงสัยมันจะรับรู้ได้ถึงการไม่ต้อนรับมัน มันจึงหันหลังแล้วเดินกลับไป นันท์และอีกสองคนเดินต่อไป

ยังคงเหมือนมีใครตามมา นันท์และพี่สาวทั้งสองทำเป็นไม่สนใจ และแล้วนันท์ก็พูดปรึกษากับ หลินและหนิง ว่า “พี่ครับ ผมอยากเลี้ยงเจ้าหมาตัวนี้เอาไว้ ผมฝากไว้ที่บ้านพี่สองคนได้รึเปล่าครับ” “เรื่องนั้นพี่ก็คงต้องถามแม่พี่ดูก่อนนะ”หลินตอบ

“ถ้างั้นเราเลี้ยงมันไว้ที่โรงเรียนก่อนดีมั้ย” หนิงแสดงความคิดเห็น “ก็ดีเหมือนกันนะครับเราจะได้ช่วยกันดูแลมัน ^^”

“งั้นก็พามันไปด้วยสิ”หนิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดีใจ To be continued