คนขี้ลืมกับของสำคัญ

ข้อมูลเบื้องต้น

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีชายคนหนึ่งชื่อว่าทิดใจ เขาเป็นคนใจดีและชอบช่วยเหลือผู้อื่น แต่มีนิสัยขี้ลืมเป็นประจำ ไม่ว่าจะเป็นการลืมกุญแจบ้าน ลืมของที่ซื้อมา หรือแม้กระทั่งลืมไปทำงานในบางวัน

วันหนึ่ง ทิดใจต้องเดินทางไปยังเมืองใกล้ๆ เพื่อขายของที่ตลาด ก่อนออกจากบ้าน ภรรยาของเขาก็เตือนว่า “อย่าลืมกระเป๋าเงินนะพ่อ และอย่าลืมหมวกด้วยเพราะแดดวันนี้จะแรงมาก”

ทิดใจยิ้มและตอบว่า “ไม่ลืมหรอกแม่ แค่สองอย่างนี้เอง” แต่เมื่อเดินทางไปถึงตลาด ทิดใจก็พบว่าตัวเองลืมกระเป๋าเงินไว้ที่บ้าน เขาเสียใจมากเพราะไม่สามารถซื้อขายอะไรได้เลยในวันนั้น

ทิดใจจึงตัดสินใจเดินทางกลับบ้าน แต่ระหว่างทาง เขารู้สึกว่าแดดร้อนเกินไปจนทำให้เวียนหัว พอจับศีรษะของตัวเองก็เพิ่งจะรู้ว่าลืมหยิบหมวกมาด้วย

เมื่อทิดใจเดินกลับถึงบ้าน ภรรยาของเขาก็ถามว่า “เป็นยังไงบ้างพ่อ? ของขายดีไหม?”

ทิดใจส่ายหน้าและตอบว่า “วันนี้ขายไม่ได้เลยแม่ เพราะลืมกระเป๋าเงินไว้ที่บ้าน แถมยังลืมหมวกอีกด้วย”

ภรรยาของเขาได้ยินก็ส่ายหน้าด้วยความเอ็นดูและกล่าวว่า “พ่อจ๋า การที่เราเป็นคนขี้ลืมมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ถ้าเราลืมในสิ่งที่สำคัญอยู่บ่อยๆ มันจะทำให้เราต้องเสียโอกาสดีๆ และพบกับความลำบากเสมอ”

ทิดใจพยักหน้าด้วยความเข้าใจและกล่าวว่า “แม่พูดถูก ต่อไปนี้พ่อจะจดจำสิ่งสำคัญให้ดีกว่านี้ จะไม่ปล่อยให้ความขี้ลืมมาทำลายโอกาสของเราอีก”

ตั้งแต่นั้นมา ทิดใจจึงพยายามตั้งสติก่อนออกจากบ้านทุกครั้ง ตรวจดูของสำคัญเสมอ จนในที่สุด เขาก็กลายเป็นคนที่รอบคอบขึ้นและไม่ลืมของสำคัญอีกเลย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า:
การลืมสิ่งเล็กๆ น้อยๆ อาจดูไม่เป็นไรในบางครั้ง แต่ถ้าเราไม่ระวังและลืมสิ่งที่สำคัญบ่อยๆ มันอาจทำให้เราเสียโอกาสและเกิดความลำบากได้ การเตรียมตัวและตรวจสอบสิ่งสำคัญก่อนทำอะไรจึงเป็นเรื่องที่จำเป็น