ภาคีนี้พี่พร้อมป่วน
จารึกลงช่วงเวลาที่ผ่านเลยมาโหดร้ายเหลือทน
ผูกมัดโยงใจทั้งสองโดยไม่มีเหตุผล
อันฤดูกาลผลิใบซากุระขาวร่วงลงพื้นดิน
เป็นได้เพียงภาพความฝันที่ลอยอยู่ไกลแสน
กลีบไม้งาม โรยหล่นไปร่อนลมไสวกระซิบเสียงมา
เป็นถ้อยคำอันจดจำไม่เลือนจากใจ
"มีชีวิตต่อไปนะเจ้าคะ ท่านเชียร"
.
.
.
Characters
ชมพูพาน (???)
-เด็กน้อยที่มีกิริยามารยาทเหมือนจะเรียบร้อยหากแต่แฝงไปด้วยความกวนประสาทวอนตีนสูงและขี้เล่น แต่มักจะทำตัวเกียจคร้านและมีแววตาเบื่อหน่ายง่วงงุนอยู่ตลอด
-ผมยาวสีเทา ตาสีครามม่วง รูปเป็นเพียงแค่อิมเมจใกล้เคียงเด้อ
"อ้าว ก็ไม่โง่นี่เจ้าคะ"
"เก็บปากไว้แดกข้าวเถอะเจ้าค่ะ"
"ไม่ใช่ทำไม่ได้แต่ข้าน้อยขี้เกียจ จะนอนแล้วเจ้าค่ะ ไม่จบตบได้นะเจ้าคะ"
คำเตือน
1.เนื้อหานี้เป็นเรื่องราวที่แต่งขึ้นและเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น
2.มีเนื้อหา ชายรักชาย ใครไม่ชอบกดออกรัวๆ
3.ขออนุญาติเจ้าของรูปทุกรูปนะเออ ทวงเครดิตได้ตลอดจ้า
4.ในเนื้อหามีการสปอยล์เยอะมาก แต่ไม่ได้เอารายละเอียดมาทั้งหมดและมีการเปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่องหลายส่วน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะจ้ะ
5.อ่านไปอมยิ้มกันไปได้ไม่ว่ากัน
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น