Bird mother หัวใจทรนงค์

ข้อมูลเบื้องต้น

 

เนื้อเรื่อง

เช้าวันที่อากาศสดใส เสียงนกร้องประสานเสียงแว่วมาแต่ไกล ราวกับกำลังร้องเพลง ต้อนรับรุ่งอรุณ แสงอบอุ่นของดวงอาทิตย์ยามเช้าลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาภายในห้องๆ หนึ่ง ในห้องนั้น 'แม่นก' กำลังบินสำรวจไปรอบๆเพื่อที่จะหาเศษอาหาร ที่มนุษย์ได้ปรุงเหลือเอาไว้ จนเหลือบไปเห็นเนื้อไก่ผัดสุกชิ้นโตของโปรดของลูกนก ตกอยู่บนพื้นจึงรีบฉวยชิ้นเนื้อนั้นไว้แล้วบินกลับรังไปหาลูกน้อยอย่างรวดเร็ว 

ทันทีที่ถึงรัง แม่นกก็เอ่ยถามลูกทันที “รอแม่นานไหมจ๊ะ หิวไหมลูก แม่เอาของโปรดกลับมาฝากด้วยนะ” แม่นกเอ่ย “เย่ๆๆ ไก่ หนูชอบไก่จังเลย หิวมากๆเลยจะแม่” ลูกนกตอบแม่พร้อมกับจิกกินเนื้อไก่อย่างเอร็ดอร่อย แล้วแม่นกก็เริ่มบทสนทนากับลูกทันที

แม่นก : “ลูกจ๋า เดี๋ยววันนี้พอกินไก่เสร็จ แม่จะฝึกให้หนูบินล่ะนะ”

ลูกนก : “ไม่เอาๆ หนูไม่อยากฝึก หนูต้องเจ็บแน่ๆเลยถ้าตกลงไป หนูไม่เอานะแม่”

แม่นก : “ไม่ได้นะลูก ฟังแม่นะ ลูกต้องหัดบิน ต้องหัดหาอาหารเอง ลูกต้องโตเป็นนกที่แข็งแกร่งดูแลตัวเองได้นะลูก จะได้ไม่ถูกนกใหญ่อย่าง นกเหยี่ยวมารังแกเอา หนูมีปีก หนูต้องบินหนีเป็นรู้ไหม”

ลูกนก : “โธ่แม่จ๋า หนูไม่อยากหัดบินตอนนี้ นี่หน่า รอหนูโตกว่านี้อีกนิดนะจ๊ะ ไม่มีนกเหยี่ยวตัวไหนมาทำร้ายหนูหรอกจะ หนูตัวเล็กกระจิ๊ดเดียวเองนะ รับรองเหยี่ยวมองไม่เห็นหรอก”

 ลูกนกอ้อนวอนแม่นก ทั้งใช้สายตาและท่าทางจนแม่นกอ่อนใจ จึงยอมเลื่อนเวลาในการสอนออกไปแม้ในใจจะเป็นกังวลอยู่ไม่น้อย

                อยู่มาวันหนึ่งในขณะที่แม่นกกำลังออกไปหาอาหารให้ลูกนกอยู่นั้น นกเหยี่ยวตัวใหญ่ที่กำลังหิวโหย และต้องการอาหารเป็นอย่างมาก ได้บินผ่านมายังรังของลูกนก และเหลือบไปเห็นลูกนกเข้า จึงบินปรี่เตรียมพร้อมที่จะเข้ามา ขย้ำลูกนกลงท้องให้ลื่นคอ ลูกนกหันไปเห็นเหยี่ยวก็ตกใจ ร้องไห้ ตะโกนให้แม่ช่วย “แม่จ๋า เหยี่ยวจะกินหนู ช่วยหนูด้วย ฮือ ช่วยด้วย!!!” แม่นกที่กำลังบินหาอาหารอยู่บริเวณใกล้เคียงพอได้ยินเสียงลูก ก็รีบบินไปช่วยทันที และเอาตัวของตน ไปกันลูกน้อยไว้ไม่ให้โดนปากอันแหลมคมของเหยี่ยว ปากแหลมๆของเหยี่ยวแทงทะลุขนและเนื้อของแม่นก จนเลือดไหลหยดเป็นทาง แม่นกกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ส่วนเหยี่ยวเมื่อเห็นว่าเล็งเป้าหมายผิดพลาด ก็บินจากไป 

ลูกนกเมื่อเห็นแม่นอนเจ็บก็รีบเข้าไปกอดด้วยความสำนึกผิดที่ตนไม่ยอมเชื่อฟังคำสอนของแม่ “แม่จ๋า แม่ แม่อย่าเป็นอะไรไปนะ หนูขอโทษ หนูจะหัดบิน หนูจะเชื่อฟังแม่แล้วนะ แม่อย่าไปจากหนูเลยนะ เด็กๆ แม่เคยหาอาหารให้หนูกินด้วยความลำบาก แต่จากนี้ไปหนูจะหาอาหารให้แม่เองนะจ๊ะ” ลูกนกกล่าวพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น แม่นกรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งใจและกายที่เห็นลูกของตนร้องไห้จึงพยายามกางปีกของตนโอบลูกน้อยไว้ให้ได้รับความรักและความอบอุ่นของตน แม้จะเจ็บบาดแผลก็ตาม “ลูกจ๋า แม่ไม่เป็นอะไรหรอกนะ ขอเพียงลูกปลอดภัยแม่ยอมทำได้ทุกอย่าง อย่าร้องไห้เลยนะจ๊ะ น้ำตาของลูก ทำให้แม่เจ็บ ลูกต้องเข้มแข็งรู้ไหม แม่จะให้รางวัลเป็นไก่ชิ้นโตเลยนะ แม่รักลูกนะจ๊ะ” แม่นกกล่าวอย่างใจดี

“หนูก็รักแม่ มากที่สุดในโลกเลย แม่จ๋า แม่ต้องหายดีนะ”ลูกนกเอ่ยตอบแม่

หลังจากวันนั้น ลูกนกก็ฝึกบิน ฝึกหาอาหาร และดูแลแม่นก จนกระทั่งแม่นกกลับมาบินได้อีกครั้งและทั้งคู่ก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข  

-จบ-