[SF] Untitled - KookV

เนื้อเรื่อง

[SF] Untitled
Pairing: kookv ( jungkook & taehyung )
Rating: PG ใสใส
Note: อินสไปเรชั่นจากงานแฟนไซน์ที่ชองรยางรี วันที่ 11.11.2013

กุ๊กกี้วีวี่เล่นกันน่ารักมาก ㅠㅡㅠ /ทึ้งหัว/

ใครไม่เคยดูแนะนำให้ดูค่ะ จัดว่าเด็ด (นาทีที่ 1.25 เป็นต้นไปจ้ะ)
http://www.youtube.com/watch?v=zRcKPSKahc0
 

เอนจอยรี้ดดิ้งนะคะ









น่ารัก





น่ารัก ..






น่ารัก ...



นี่มันชักจะมากเกินไปแล้วนะ !









.
.
.






หยุดเดี๋ยวนี้!

















"นี่ๆๆๆ จองกุกดูนี่ๆๆ"





บ้าเอ้ย






"หันหน้ามาซี่ เดี๋ยวเต้นโรบอทให้ดู"









บ้าจริงๆเลย..



คนตรงหน้ากำลังทำผมเป็นบ้า
ใช่! ผมกำลังจะเป็นบ้าตาย

อยากจะทิ้งตัวลงไปนอนดิ้นพราดๆเอามือทึ้งหัวบนพื้นให้รู้แล้วรู้รอด!

ถ้า ไม่ติดว่าตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะตัวยาวกลางงานแฟนไซน์
ที่เต็มไปด้วยแฟนๆ .. เหล่าอาร์มี่ที่รัก ที่คอยจับตาจ้องมองผมอยู่ล่ะก็นะ ..


ไม่สิ

พวกผมต่างหาก ...



บังทันโซนยอนดัน!
ศิลปินหน้าใหม่สุดฮอตของวงการบันเทิงเกาหลีใต้!!


ยิ่งใหญ่มากครับบอกเลย ..





วันนี้เรามานั่งแจกลายเซ็นต์ ความสุข รอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้แฟนๆที่ชองรยางรีกันครับ!



อา..
ดูสายตา รอยยิ้ม และเลนส์กล้องของพวกเขาสิ ..


มีความสุขจัง




แต่บางทีผมก็สงสัย .. ว่าจริงๆแล้วพวกเขามาดูการแสดง มาฟังเพลง หรือมาส่องสัตว์ป่าชมนกหายากกันแน่ ..

เลนส์กล้องพวกนั้น ทำไมมันใหญ่ขนาดนั้น?!




ซูมได้ใกล้แค่ไหนกันนะ ? ..
แล้วจะถ่ายได้ชัดซักแค่ไหนกัน ? ..



จะชัดจะใกล้ถึงขั้นที่จะสามารถเห็นดวงตาของผม
แล้วรับรู้ถึงอารมณ์ความรู้สึกที่ผมกำลังสื่ออยู่ตอนนี้รึเปล่า ... ?










"จองกุ๊ก! ดูดิ้ๆๆๆ"


นี่ก็เรียกกันจัง





"ดูนะ จะเป็นโรบอทให้ดู"




อา.. บังคับกันอย่างงี้ก็คงต้องดู

อย่างงี้ผมก็เหมือนได้รับคำอนุญาตให้จ้องได้ถูกไหมครับ?


งั้นขอจ้องละนะ





ใบหน้าน่ารักปนขี้เล่นของคนตัวเล็กข้างๆยิ้มยิงฟันซะจนตาหยี
จมูกจิ้มลิ้มแดงแจ๋จนดูเหมือนเจ้าเรนเดียร์น้อยรูดอล์ฟ
ดูจากจมูกแดงๆผ้าพันคอและหมวกไหมพรมที่เขาสวมใส่แล้วท่าทางจะหนาวน่าดู

คนน่ารักเริ่มออกสเต็ปยักแขนยักใหล่ยึกยักๆ กระตุกๆไปมาเป็นจังหวะ
ซ้ายทีขวาที ซ้ายขวาหน้าหลัง แล้วก็หันมาหาผม ..




..เราสบตากัน ..





มือเย็นเจี๊ยบของเขาแตะที่ปลายคางของผมเบาๆสองครั้ง
แล้วตวัดมือเหมือนจะตบแก้มผมเบาๆอีกที เป็นอันเสร็จพิธี
สเต็ปโรบอทแดนซ์เป็นอันจบลง ..



สวนทางกับจังหวะการเต้นของหัวใจผมที่พุ่งขึ้นถี่รัวเป็นจังหวะกลองชุด
เหมือนมีฝูงม้าลายวิ่งหนีสิงโตอยู่ในอก ..






บ้า




บ้าแล้ว




น่ารักระดับสิบ!
น่าขยี้ระดับสิบแปด!
น่าฟัดระดับแปดสิบเก้า!!
น่าปล้ำระดับเก้าร้อยยี่สิบสี่!!!




โว้ย!! พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วย

สติสตางค์ลูกแทบไม่เหลือแล้ว


นี่มันอะไรกัน !? 
โลกนี้มีมนุษย์ที่น่ารักได้ขนาดนี้ด้วยหรอ ???....





อะไรกันนะ อะไรกัน ...
เพราะอะไร..





ใบหน้าน่ารักที่ยิ้มตาหยีจนแก้มปริ ?
สัมผัสเบาๆที่ปลายคาง ?
กลิ่นหอมอ่อนๆเป็นเอกลักษณ์ที่โชยมาตามลม ?
แววตาขี้เล่น ?
เสียงหัวเราคิกๆ ?
มือเย็นเจี๊ยบ ?
สภาพอากาศที่หนาวเย็นของฤดูหนาว ?
ข้าวกลางวันที่ทานไปทำพิษ ?
แสงแฟลชจากกล้องแฟนๆที่สาดเข้ามา ?
เสียงกรี๊ด ?
เสียงนก ?
เสียงกา ?
อะไรก็ไม่รู้ !


อะไรกัน



อะไรที่ทำให้ใจผมเต้นแรงขนาดนี้
รู้สึกอยากเป็นบ้าตายแบบนี้ 




จุกอกไปหมด





อะไร

อะไร

อะไรกันนนน


อ้ากกก



แล้วนี่ทำอะไรน่ะ!


หันหน้าหนีผมไปซะดื้อๆ
หยิบฮอตแพคมาเขย่าถูๆขยุ้มๆขยำๆแบบนั้นทำไม!
ยิ้มเขินๆแบบนั้นนี่มันคืออะไรห๊า !?






คิม ! แท ! ฮยอง !!!!



นายนี่มัน ...




โว้ยยยยยย !!!

น่ารักเกินความจำเป็นไปแล้วววววววววว










//









หนาว


หนาวจัง


หนาวเว้ยยยยยย!




หนาวก็ต้องเต้นสินะถึงจะหายหนาว
ใช่ไหมครับ?





เต้นให้อาร์มี่ดูหรอ ..


แต่ว่า ..


ถ้าไม่มีใครมองผมล่ะ ..




ไม่เอาดีกว่า


ต้องหาคนดู!





ว่าแล้วก็หันไปหาเหยื่อ เอ้ย! ผู้ชมการแสดง
ไม่ใช่ใครที่ไหนไกล ไอ้มักเน่ตัวยักษ์รูปหล่อข้างๆผมนี่แหละครับ




"นี่ๆๆ จองกุ๊ก!"



"ดูนะ จะเป็นโรบอทให้ดู"






ไม่รู้ว่าผมคิดถูกหรือคิดผิดกันแน่ที่เรียกไอ้มักเน่ตัวแสบนี่มาดูผม ..





ไม่สิ ..

จ้องผมต่างหาก ..




ผม ออกสเต็ปยักไหล่กระตุกมือไปตามความรู้สึกนึกครึ้มที่จู่ๆก็เกิดอยากจะเต้นคลายหนาวขึ้นมาซะดื้อๆของตัวเอง
ซ้ายที ขวาที รู้สึกได้ถึงสายตาของคุณผู้ชมที่ผมสั่งดู จ้องมองผมอย่างตั้งอกตั้งใจตามคำสั่ง
จนได้แต่แอบคิดว่า นี่ตั้งใจจ้องมากเกินไปไหม?
และแล้วความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ก็เกิดขึ้น เมื่อผมหันหน้าไปหาคุณผู้ชมส่วนตัวของผม




.. เราสบตากัน ..



จู่ๆสมองก็ตื้อๆ

ร่างกายก็พลันขยับไปเองซะดื้อๆ


รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ปลายนิ้วเย็นเจี๊ยบของผมสัมผัสกับคางอุ่นๆของมักเน่ทองคำสุดหล่อของวง





เขิน อะ ..






ผมทำอะไรลงไป..



นี่จ้องกันอย่างี้ต้องการจะสื่ออะไรกันห้ะ!?



ได้แต่ตวัดมือโบกลมเข้าแก้มคนตรงหน้ากลบเกลื่อนความเขินอายที่เกิดขึ้นแล้วหันหน้าหนี





โอย






หัวใจจะระเบิด
ลมหายใจติดขัดไปหมด
มือสั่นงั่กๆเลย



สรุปว่าการเต้นคลายหนาวของผมมันได้ผลรึเปล่า
ทำไมถึงรู้สึกอุ่นขึ้นแค่ที่หน้าล่ะ ..
แก้มนี่ร้อนจนจะสุกอยู่รอมร่อ
แล้วหัวใจที่เต้นหนักเหมือนไปวิ่งมาราทอนรอบเกาหลีมานี่มันอะไรกัน ...



มือของผมสั่นไปหมด ทำตัวไม่ถูกแล้วนะ
หยุดเต้นไปแล้วทำไมยังจ้องอยู่อีกล่ะ!




บ้าเอ้ย




ทำตัวไม่ถูกไม่รู้จะทำอะไร
คว้าฮอตแพคมาขยำเล่นแก้เขินละกันวะ!

ถูๆๆๆๆ






ตึกตักๆๆๆๆๆ










ฮรืออออ


หยุดเต้นซะทีสิวะ ไอ้หัวใจบ้า !














//






สงบสติอารมณ์

สงบจิตสงบใจ




ทำไมมันยากนักนะ





ไม่ดีเลย

ไม่ดี

นี่มันไม่ถูกต้อง




วีฮยองเป็นรุ่นพี่
เป็นสมาชิกในวง
เป็นคนที่ผมควรให้ความเคารพ..

เคารพรัก ..

เคารพ .. รัก ...


รัก ..



อ้ากกกด คิดอะไรแบบนี้อีกแล้ว!


ผมได้แต่หลุบสายตาลงต่ำก้มลงมองโต๊ะมือปัดป่ายหาปากกาหากระดาษหยิบจับของบนโต๊ะอย่างทำตัวไม่ถูก
จ้องมองปากกาในมือเหมือนมันเป็นสิ่งที่น่าสนใจที่สุดในโลกนี้ พยายามข่มตัวข่มใจไม่ให้หันไปมองคนน่ารักข้างๆ
ที่เห็นรางๆจากหางตาว่ากำลัง ทำอะไรยุกยิกๆอยู่


ทั้งๆที่อยากรู้ว่าเล่นอะไรอยู่
อยากเห็นสีหน้าที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าต้องยิ้มอย่างน่ารักมากอยู่แน่ๆ
อยากหันไปมอง อยากจ้อง อยากเล่นด้วย
แต่ก็กลัวว่าตัวเองจะทนไม่ไหวแล้วทำอะไรขึ้นมา
หักห้ามใจ นั่งนิ่งไว้น่าจะดีที่สุด



แต่แล้วจิตใจและการกระทำของผมก็ขัดคำสั่งสมองเอาซะดื้อๆ..


ผมหันไปมองฮยองคนน่ารักอีกครั้ง





โอย

อยากจับแก้มมาบิดให้แตกคามือ!




วีฮยองกำลังเล่นกับฮอตแพค
จับมันมาขยุ้มๆถูๆเข้าด้วยกันจนเกิดความร้อน
ใบหน้าจิ้มลิ้มดูมุ่งมั่น ปากยู่คิ้วขมวดมู่ทู่
มือก็ถูๆๆรัวๆ พอมันร้อนก็จับมาอังข้างแก้มใสจนมันอุ่นขึ้นสีเรื่อน่ามอง



เจ้าตัวจะรู้ไหมนะว่าตัวเองน่ารักขนาดไหน ..











//





จ้อง

จ้องกันอีกแล้ว



จอนจองกุก ..
สนใจเปลี่ยนชื่อเป็น จอนจ้องกุก แทนไหมห๊า!?





มันเขินนะว้อย!

ผมก็ได้แต่ขยำฮอตแพคในมือ จับมันมาถูเล่น เอาไปอังข้างแก้ม
ทั้งๆที่แก้มของผมมันไม่ได้หนาวไม่ได้เย็นอะไรเลย ร้อนจนจะไหม้อยู่แล้ว!



คงต้องหาทางให้มักเน่ตัวแสบนี่หยุดจ้องเขาสักที


ว่าแล้วก็หันไปหา




"นี่ๆ เอาฮอตแพคมาถูแรงๆแบบนี้ดิ"



ผมบอกเขา

เขาก็ทำตาม





จองกุกหยิบฮอตแพคขึ้นมาถูรัวๆตามผม
เขาทำได้ดีเลยล่ะ

แต่ผมไม่ได้บอกให้เค้าจ้องตาผมแล้วยิ้มหล่อยียวนโชว์ฟันขาวใส่ซะหน่อย ...



แล้วสายตาแบบนั้นนั่นมันอะไรกันห๊า!?



ว่าแล้วก็เหวี่ยงฮอตแพคในมือไปตีหน้าผากไอ้ตัวแสบตรงหน้าเบาๆ






"โอ้ย เจ็บนะฮยอง"

"นายก็เลิกจ้องฉันซะทีสิ!"






ผมบอกพร้อมยิ้มแยกเขี้ยวขู่แล้วหันหน้าหนี
เอาฮอตแพคมาอังแก้มร้อนๆของตัวเองอีกครั้ง ..







ฮื่อ..

อย่างน้อยก็ได้สั่งห้ามจ้องแล้วนะ
ถือว่า มิชชั่นคอมพลีต









//









ผมว่าผมชักจะมีปัญหากับภาษาแล้วล่ะครับ

ในหัวของผมตอนนี้มีคำศัพท์เหลือวนอยู่แค่ไม่กี่คำ..

น่ารัก
น่าหยิก
น่าฟัด
น่ากอด
น่าขยำ
น่าขยี้
น่าปล้ำ

แล้วคำศัพท์ที่หลงเหลืออยู่ไม่กี่คำพวกนั้นก็ล้วนเป็นส่วนขยายของคำว่า คิมแทฮยอง ...









ไม่ไหว

ไม่ไหวจริงๆนะ






โว้ย!


รอให้กลับถึงหอก่อนเหอะ
จะฟัดให้แดงทั้งตัวเลย!!





สรุป ว่ากล้องเลนส์ส่องสัตว์ของแฟนคลับเนี่ยถ่ายแล้วเห็นชัดใกล๊ใกล้
จนสามารถรับรู้ถึงอารมณ์ความรู้สึกที่ผมแสดงออกผ่านสายตาตอนจ้องวีฮยองรึเปล่า ..



หวังว่าคงไม่นะ ..



แต่ถ้ารับรู้กันได้ก็คงไม่เป็นไร ..  
น่าจะดีด้วยซ้ำไป


เบื่อเหมือนกันที่ต้องมานั่งอดทนอดกลั้นระมัดระวังข่มอารมณ์ความรู้สึกตัวเองแบบนี้


อยากจะแสดงออกต่อหน้าทุกๆคนได้เหมือนกันนะว่าอะไรเป็นอะไร ความจริงมันเป็นอะไรยังไง
เพราะบางทีผมก็ทนไม่ไหวเหมือนกันนะ!



วี ฮยองบอกว่าวีฮยองเล่นกับผมได้ เข้ามานัวเนียผมออกสื่อได้
เพราะเป็นพี่ พี่เอ็นดูน้องได้ ไม่ผิด!

แต่ทำไมล่ะ?! ทำไมผมทำมั่งไม่ได้อะ น้องจะเอ็นดูพี่มั่งไม่ได้หรอครับ!?

ทำไมอะ ! 

ไม่เข้าใจ มันไม่เหมือนกันตรงไหน ไม่เข้าใจเลยซักนิด  

ผมได้แต่ตีหน้าตาย ข่มจิตสงบใจทุกครั้งที่วีฮยองมาใกล้ มากอดมาโอบ ล็อคคอ และอื่นๆอีกสารพัด
บางทีก็ต้องดันออก เดินหนี ปัดแขนทิ้ง ตีหน้าตายไร้อารมณ์ใส่
เตือนให้ "ออกห่างซะไม่งั้นจะฟัดออกสื่อ" อะไรประมานนั้น



โอ้ย ! คนหล่อเซ็ง!



แล้วไหนจะเวลาที่วีฮยองเข้าไปนัวเนียกับคนอื่นอีกอะ.

จินฮยองนี่ตัวดีเลย. คู่จิ้นหรอ จินวีงั้นหรอ

โว้ย!  ทำไมล่ะ กุ๊กวี บ้างไม่ได้หรอไง!



พูดถึงเราสามคนแล้วก็พาลให้หวนนึงถึงวันนั้นที่ถ่ายรูป4ช็อตด้วยกัน
ผมโดนงอนเลยล่ะครับ555


ก็ไม่ได้อะไรมาก
วีฮยองโอบคอผมกับจินฮยองคนละข้างแล้วถ่ายรูป...


แต่แค่ชอตแรกผมเอนคอไปงับหูวีฮยองแค่นั้นเอง
55555555555555555




















"จอนจองกุก! ไอ้เด็กบ้าาาาาาาาา!"





ยังจำเสียงโวยวายได้ดีเลยล่ะครับ ฮ่าๆๆ







"นี่! จองกุกกี้!" เสียงชูก้าฮยองเรียกผมให้หลุดจากห้วงความคิด


"หะ ห้ะ? ค.. ครับ?" ผมตอบ


"เหม่ออะไรของนายเนี่ย รีบขึ้นรถสิ อยากกลับหอจะแย่แล้ว" ชูก้าฮยองพูด พร้อมดันหลังผมขึ้นรถ



ผมขึ้นไปนั่งข้างวีฮยอง คนน่ารักหันมามองผมแล้วถาม


"เหม่อลอยถึงใครอยู่ห้ะ ดูซิ ชูก้าฮยองบ่นเลย"

"ถึงคนหูแดง" ผมตอบ

"ใครอะ หูแดง?" วีฮยองทำหน้างง เอียงคอถาม

"ฮยองไง" ผมตอบ ยิ้มกวนๆ

"เปล่าซะหน่อย" วีฮยองตอบ คิ้วขมวดพลางใช้มือลูบหู

"แดง" ว่าแล้วก็ยื่นหน้าไปใกล้แล้วจัดการงับหูคนน่ารักไปหนึ่งที

"โอ๊ย!!  จอนจองกุก ! ไอ้เด็กบ้าาาาา!!!"




ฮ่าๆๆ  เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด วีฮยองโวยวายตบตีรัวฝ่ามืออรหันต์ใส่ผมแบบไม่มียั้ง
ผมก็ได้แต่หัวเราะขำปฏิกิริยาตอบรับสุดน่ารักของอีกฝ่าย ดูสิ โกรธจนหน้าแดงไปหมดเลย
จริงๆแรงตีของวีฮยองก็ไม่ได้เจ็บอะไรมากนะ แต่พอโดนรัวไม่ยั้งแบบนี้ก็แสบๆคันๆเหมือนกันแฮะ
อีกอย่าง ทุกคนในรถก็เริ่มหันมามองด้วยสายตาสื่อความได้ว่า "หยุดหมอนั่นที รำคาญแล้วนะ"
ซึ่งผมก็เต็มใจอย่างยิ่งเพราะวิธีหยุดคนดิ้นมีอยู่ไม่กี่วิธีหรอกครับแล้ว หนึ่งในนั้นก็ถูกใจผมสุดๆด้วยดิ


หมับ!


ผม รวบคนตัวบางเข้ามากอดเอาไว้แนบอก ซึ่งแน่นอนว่าเขายิ่งดิ้นหนักกว่าเดิม
แต่ผมก็พร้อมรับมือด้วยการจับปลายคาง ของเขาเชิดขึ้น
ปิดโอกาสการแหกปากโวยวายของเขาด้วยปากของผมซะ





จุ้บ!


แตะเบาๆ แต่ค้างนานๆ



สักพักก็ย้ำน้ำหนักลงไปอีกที


อีกที ..


และอีกที ..




แค่นี้ก็หมดฤทธิ์




ก่อนจะผละออกมาอย่างเชื้องช้าแล้วกอดอดีตคนโวยวายแนบอกอีกครั้ง

ขยับตัวให้อยู่ในท่าที่สบาย เอาคางเกยหัวทุยๆแล้วหลับตาลง ..




กว่าจะกลับถึงหอ คงอีกนาน
เพราะงั้น ..







"กู้ดไนท์ฮะฮยอง"





"อือ"


















//แถม









งือ อยากร้องไห้
ไอ้เด็กบ้า
ทำไมทำกับผมอย่างงี้



ฮืออ


ทั้งโกรธทั้งเขินทั้งอาย


มากัดหูละยังจะกอดอีก แล้วจูบนี่มันอะไร







โว้ยยยยย

ริบฝีปากอุ่นที่แนบอยู่กับปากของผมนี่มันคืออะไร
แรงกดย้ำๆซ้ำๆโดยไม่ผละออกนี่มันอะไร
แผ่วเบาและเนิบนาบ.. จนผมอยากจะเป็นบ้า
สติพร่า สมองเบลอ จิตใจกระเจิดกระเจิงหมดแล้ว
อย่าว่าแต่แรงดิ้นเลย แรงหายใจยังแทบไม่มี






จอนจองกุก

ไอ้ตัวแสบ





เกลียด ตัวเองเหมือนกันที่ปล่อยตัวปล่อยใจสติหลุดไปง่ายๆแบบนี้
แค่จุ้บเบาๆก็ยอมแพ้ ยอมให้เด็กตัวยักษ์กอด ยอมซุกตัวนิ่งๆอยู่กับแผ่นอก
ขยับจนเข้าที่เข้าทาง แล้วหลับตาลง




"กู้ดไนท์ฮะฮยอง"

"อือ"




กู้ดไนท์บ้าบออะไรล่ะ
นี่มันพึ่งจะหัวค่ำ



บ้าเอ้ย ..




กอดอุ่นชะมัด



สบายอย่างงี้ก็ง่วงสิ..








"ฝันวีนะจองกุก"





ไม่ผิดหรอก

ฝันถึงผมอะ ดีแล้ว









..

FIN


จบละ
เป็นอันรู้กันว่าทำไมชื่อเรื่องถึงเป็น untitled 55
คือฟิคมันไร้แก่นสาร555 ทั้งเรื่องมีแค่จอนจ้องกุกกับคิมแทฮยองคนน่ารักน่าฟัด 55555
สนองนี้ดตัวเองล้วนๆ
ชอบไม่ชอบบอกได้นะคะ นี่ชอร์ทฟิคเรื่องที่2ในชีวิต 555
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้ ขอบคุณค่ะ

 

ปล. สครีมฟิคติดแท็ก #kookvuntitled นะคะ