คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 7 เมื่อเธอเลือกจะเปิดประตู
ไม่ผิหรอที่วันเวลาผ่านไป เรื่ออวามทรำถูใส่ลิ้นัเ็บไว้ และเปิประูหัวใให้ใรอีนเ้ามา เ้ามาสัมผัสวามอบอุ่น มิรภาพ รอยยิ้มที่น่ารัอเธอ ผมอิานๆนั้นนแทบบ้าแน่ๆ ผมรู้ว่าารที่เธอเปิใให้ใรเ้ามาเธอเอ็ะมีวามสุเ่นัน เธอมีวามสุ เธอยิ้ม ผม็้อมีวามสุไปับเธอสิ แล้วนี่ ผมร้อไห้ทำไมัน ำเรื่อหัวใที่เยบอว่ายให้เธอไปแล้วไ้ไหม อนนี้เธอเอามันไปไว้ในู้เย็น หรือโยนทิ้ไว้ที่ั้วโลันนะ ผมหนาว หนาวเินว่าะทนไหว
เาือนที่เธอแอบอบมานาน นาน่อนหน้าที่ผมะรู้ัเธอเสียอี นมันทำให้ผมอิไม่ไ้ว่า วามรัอเรามันเยเิึ้นริๆหรือเปล่า ในอนนั้นที่เราบัน ำถามนี้ลับถูลบไปในวามทรำ เป็นเพราะวามเื่อใล่ะมั้ แ่อนนี้ ำถามนี้เิวนเวียนในหัวอีรั้
ผมไม่มีอะไระเสียไปอีนับาเธอไป นที่ไม่สนในรอบ้าอย่าผม แบหน้าถามเธอไปรๆว่า เธอับเาเป็นอย่าไร เธอเ็บอาารและอบไ้ีว่าผมหลายเท่านั เพียแ่บอรๆว่าอบเาอยู่ ไม่้อมีใบมี ไม่มีอมีม แ่ร่าายและิใถูทิ่มแท้วยำอบรๆเหล่านั้น ไวเินไปไหมที่เธอเอาใรอีนหนึ่เ้ามาไว้ในหัวใ ทั้ๆที่ัวผมเอยัทำใไม่ไ้เลย ไม่สิ ผมไม่เยทำใเลย้วย้ำ
ภาพวามทรำถูึออมาและทำหน้าที่อมันอย่าแ็ัน ภาพเธอยิ้มมันทำให้ผมลื่นไส้ ภาพเธอโบมือลามันทำให้แน่นหน้าอ ภาพเธอทำหน้าลๆมันเริ่มทำให้ผมหายใไม่ออ ร่าายนี้ ำลัเป็นอะไรันนะ
ลอนึภาพอผมับเธอที่ถูทับ้อน้วยภาพเธอับเา ผมเอที่อนนี้เรียัวเอว่าวามทรำ บาทีมันำลัถูวามริที่ว่าเธอรัใร เ้ามาทแทนที่เสียแล้ว ผมอัวเอและทำไ้แ่พร่ำเพ้อ “ันำลัะหายไป วามทรำำลัะหายไป ผมำลัหายไป วามทรำำลัหายไป...” ผมฮัมเป็นเพลในลำอพลาสะอื้น
ลวามทรำเป็นสิ่เลวร้ายริๆใ่ไหม เพราะทุรั้ที่นึถึะเ็บปว บทเพลรัแบบอหัถูรอเ้าหูและรารึหนาแน่นในนั้น ใรัน่าแ่เพลไ้เ็บปวเ่นนี้ ทั้ๆที่ปิมันือเพลผ่านหูธรรมาๆ
ผลาารที่ผมวิ่ามเธอือผมหล้มและมีแผลให่เิึ้น เ็บ ปว และไม่สามารถวิ่ามเธอ่อไปไ้อีแล้ว ไ้แ่อ้อนวอนให้เธอหันมาึผมึ้นมาหน่อย พาผมไป้วย ่วย้วย อย่าเพิ่ไป เธอหันมายิ้มและวิู่มือไปับใรนนั้น
เธอเปิประูหัวใให้ใรนนึเ้ามาสำรวแล้ว วันนึเาะเิบโึ้น เิบโนอยู่เ็มหัวใเธอ
อย่าทิ้ผมไว้รนี้เลยผมลัว
อย่าลืมวามทรำนี้เลย
อย่าเพิ่เปิประูบานนั้นไ้ไหม
ทุสิ่ที่ผมลัวมันือวามริ
ทุสิ่ที่ผมปรารถนาเป็นเพียวามฝัน
็เท่านั้นเอ
ความคิดเห็น