เสียงกรีดร้องของความทรงจำ(Screaming of memories.)

บทนำ

จากเศษเสี้ยวชีวิตของผู้ชายคนหนึ่ง จากความประทับใจและการสูญเสียในสิ่งที่ใครหลายคนเรียกมันว่า ความรัก ทุกความรัก ทุกความประทับใจย่อมสร้างความทรงจำ

รัก เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของคนหลายพันล้านคนบนโลกแบบไม่รู้ตัว พวกเขารวมถึงตัวเราเอง ไม่เคยรู้เลยว่ารักเกิดขึ้นได้อย่างไร หลายคนพยายามจำกัดคำนิยามให้มันอยู่ในกรอบตามที่ตัวเองคิด แล้วถ้าวันนึง คนรัก ความรัก จากไป สิ่งที่พวกเขาเหล่านั้นทิ้งไว้และเลือกจะเก็บไว้ในส่วนใดส่วนนึงของสมอง ของชีวิต ถูกปิดไว้โดยเรียกว่า ความทรงจำ

                ทว่าชายคนนึงกลับกำสิ่งที่เรียกว่าความทรงจำไว้แน่น ไม่ว่าจะมีเสี้ยนหนามอันเกิดจากการตกสะเก็ดจากความรักที่พังทลาย เขาก็จะกำมันไว้จนแน่น ต่อให้เลือดไหลท่วมมือ ต่อให้ชีวิตและความคิดจมอยู่กับมัน เขามิอาจละทิ้งมันได้ คุณอาจมองมันเป็นเรื่องตลก เรื่องไร้สาระ ที่คนๆนึงจะจมอยู่กับอดีต และทำร้ายร่างกายและจิตใจตัวเองด้วยความทรงจำ คุณตอบชายคนนั้นหน่อยได้ไหม กับคำถามที่ว่า
นี่...ความทรงจำ...คือสิ่งไม่ดีจริงๆหรือ?

 

แด่ความรัก ... ที่แตกสลาย

แด่ครอบครัว ... ที่ไม่เคยล่วงรู้

แด่พี่น้อง ... ที่ต้องแสร้งทำท่าทีปกติธรรมดา

แด่เพื่อน ... ในทุกกำลังใจและกร่นด่า

แด่เธอ ... สุดที่รักของฉัน

                ฉันกลัว กลัวเหลือเกินที่ตัวตนของฉันจะหายไปจากชีวิตของใครสักคน กลัวความรู้สึกที่จะค่อยๆแปรเปลี่ยนไปเมื่อจากกัน ความกลัวทำให้ฉันเกลียดเวลา เพราะทุกวินาทีที่เวลายังคงหมุนไป ทุกสิ่งกำลังไม่เหมือนเดิม มันกำลังพัดผ่านเหมือนสายลมเบาๆ และฉันจะกลายเป็นแค่ ... ความทรงจำ

ฉันภาวนา

ขอให้ไม่มีวันพรุ่งนี้

หากในวันนี้ฉันกลายเป็นเพียง แค่

ความทรงจำ