ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
"สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษทุกท่าน...ผมคือ...ซีโร่..."

ทั้งที่บอกแบบนั้น...
ทั้งที่คิดแบบนั้น...
สองปีมาแล้ว นับตั้งแต่ 'บทเพลงสรรเสริญซีโร่' ครั้งนั้น
.
.
.

ความรู้สึกและความต้องการของเขา...
ทั้งที่สัญญาไปแล้วแต่เขาก็หยุดมันไม่ได้กับความรู้สึกแบบนั้น
ทุกครั้งที่ผู้คนสรรเสริญเขา...มือเขาจำได้เพียงสัมผัสของเลือดเพื่อนสนิทที่ไหลอาบร่าง..
ทุกครั้งที่ผู้คนชื่นชมเขา...เขาจำได้เพียงเสียงกระซิบของเพื่อนสนิทที่ฝากทุกอย่างไว้ให้..
เขาเห็นแก่ตัวหรือโง่มากไปรึเปล่า..ที่อยากบอกทุกคนมากแค่ไหนว่านั่นคือความต้องการของลูลูชเอง..
เขาเป็นซีโร่ในแบบของลูลูชไม่ได้...ทำไม่ได้...ไม่ว่าจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม
เขายังเป็นมนุษย์ที่เห็นแก่ตัว...เขาเป็นอย่างลูลูชไม่ได้..
ไม่มีวันเป็นได้...ทำมากแค่ไหนก็ไม่มีทาง..
ไม่มีทางพอได้หรอก
เพราะหากปราศจากทุกคนที่เขารักแล้ว...
ต่อให้สองมือนี้กุมทั้งโลกไว้ได้ มันก็ไม่อาจ...
จะเติมเต็มเขาได้..
ไม่มีวัน...
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย