A N O T H E R W O R L D O F M I N
'แกมันน่ารำคาญ!'
'ออกไปซะ จะไปไหนก็ไป'
'ไม่มีใครเค้าอยากคบคนอย่างแกหรอก!!!!'
.
.
.
.
อดีตที่คอยกัดกินผมจะผมเหมือนร่างที่ไร้วิญญาณ
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะที่ผมสูญเสียความฝันและความหวังในชีวิต
รู้ตัวอีกทีผมก็กลายเป็นแค่มนุษย์ไร้สีสัน....
....จะว่าไปก็ไม่ต่างจากหุ่นยนต์สักเท่าไหร่
'There is a house
built out of stone
Wooden floors, walls
and window sills
Tables and chairs
worn by all of the dust
This is a place where
I don't feel alone
This is a place where
I feel at home'
...ถ้าได้ย้ายไปอยู่ในที่ที่เรารู้สึกแบบนั้นได้ก็คงจะดีสินะ..
"มินย่าว่าเราย้ายไปอยู่ที่นี่กันดีมั้ยลูก?"
"นี่มันที่ไหนหรอครับ?"
"เมราคีจ้ะ"
.
.
.
....เมราคีงั้นหรอ?....
จะเป็นที่แบบไหนกันนะ..
...ที่นั่นน่ะ..
ผมจะตามหาหาสิ่งที่ผมขาดหายไปได้มั้ยนะ?
"นายชอบฉันมั้ย?"
"ห๊ะ?!"
"ตกใจอะไรล่ะ...ฉันหมายถึงนายเกลียดฉันรึเปล่า?"
"ปะ..เปล่า ฉันไม่ได้เกลียดนาย"
"งั้นแปลว่าชอบงั้นสินะ555"
"ไม่ได้ชอบ!!..แต่ก็ไม่ได้เกลียดหรอกนะ ._. "
.
.
.
"งั้น..นายจะเป็นเพื่อนกับฉันได้มั้ย?"
'เพื่อน'งั้นหรอ
ผะ..ผมกลัว กลัวว่าจะโดนแบบในอดีตอีก
ผมควรจะทำยังไงดีนะ?....
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น