รักวุ่นๆของฝาแฝดชายหญิง

ข้อมูลเบื้องต้น

เนื้อเรื่อง

เรื่องดีๆจากหนังสือหมึกจีน ทิวลิปสีดำนำมาฝากคนรักการอ่าน หวังว่าคงถูกใจ ถ้าอ่านแล้วไม่สนุกก็คงเป็นเพราะทิวลิปบรรยายเรื่องไม่ดี หนังสือหมึกจีนเป็นหนังสือการ์ตูนภาพค่ะ อ่านให้หนุกหนานนะค้ะ 

      ครืนนนน เสียงลมพายุพัดกระหน่ำ สาดเข้าใส่เรือรำใหญ่ที่เอียงเอน สายนทีไหลเชี่ยวดั่งพระสมุทรเกรี้ยวโกรธ ในเรือนั้น บรรทุกชีวิตคนไว้นับร้อย แต่พระเจ้าไม่ปรานี สั่งเรือนั้นให้ดิ่งสู่ก้นสมุทร ชีวิตนับร้องนั้น ต้องตะเกียกตะกายดิ้นรนให้รอดชีวิต และ 1 ในนั้น คือฦาแฝดชาย
หญิง นามว่า เซบัสเตียน และ วิโอลา

“ไม่ไหวแล้ว ลงเรือเล็กเถอะ”เสียงหนึ่งดังขึ้นกลางพายุใหญ่

“วิโอลา อย่าปล่อยนะ”ฝาแฝดผู้พี่เตือนน้อง พร้อมจับมือคนน้องไว้แน่น

“ค่ะ พี่เซบัสเตียน”วิโอลาตอบและหย่อนตัวลงเพื่อที่จะลงเรือเล็ก สิ่งเดียวที่จะช่วยพวกเขาได้ในตอนนี้

“เร็ว ท่านเซบัสเตียน ท่านวิโอลาลงมาแล้ว”กัปตันเรือเร่งเซบัสเตียน แต่ว่า มือทั้งสองได้หลุดออกจากกัน! ทำให้วิโอลาลงเรือได้ แต่เซบัส
เตียนยังติดอยู่บนเรือที่จมลงเรื่อยๆ จนเหลือแต่เสากระโดดที่โผล่พ้นน้ำ

“พี่เซบัสเตียน พี่เซบัสเตียน ฮือๆ “วิโอลาร่ำไห้เรียกร้องหาพี่ชายมาตลอดการเดินทางในพระสมุทร เพราะเธอมีพี่ชายคนเดียว เป็นคนเดียวที่
ยังอยู่ในชีวิตเธอ

ที่อิตาลี จวนดุ๊คโอซีโน

“งามเหลือเกิน เจ้าหญิงโอลีเวีย ผิวขาวปากแดง แววตาล้ำลึก ราวกับงานชิ้นเอกของพระเจ้า”ชายผมดำรูปร่างหน้าตาสง่างามดังรูปสลักกำลัง
สาธยายรูปหญิงสาวที่สวยดั่งเทพธิดา

“เดี๋ยว ไม่ได้ ธรรมดาไป” เขากำลังกลุ้มใจกับการแต่งกลอนให้คนที่เขารัก ท่านหญิงโอลิเวีย

“ข้าเปรียบดังนายพรานผู้พบเห็นเทพอัลเทมิสกำลังอาบน้ำ จึงถูกสาปเป็นให้หมาป่าหิวโหยตามล่า ไม่ไหว ทื่อเกินไป”เขาไม่พอใจในคำพูดที่
สมองสั่งให้เปล่งออกมาเป็นคำพูด

“เฮ้อ เรื่องกลอนเอาไว้ก่อน พวกตัวตลก บรรเลงเพลงรักให้ก้องถึงใจเราสิ”

“ครับ ท่านดุ๊คโอซีโอ”ตัวตลกตอบรับ ใช่ เขาคือท่านดุ๊คโอซีโน เจ้าชายแห่งเมืองโอซีโน ซึ่งตอนนี้ กำลังตกอยู่ในห้วงความรัก

“เฮ้อ ท่านดุ๊คโอซีโนของเรา เป็นแบบนั้นตลอดตั้งแต่ประสบพบรักกับท่านหญิงโอลิเวีย บุตร๊ท่านเคานท์” มหาดเล็กคนสนิทของท่านดุ๊คมองดู
เจ้าชายอย่างเวทนา

“ไม่น่าเชื่อ ท่านดุ๊คที่ต้องออกแรงวันละครั้ง กลับเลิกล่าสัตว์ เลิกเที่ยวเตร่ มาแต่งกลอนรัก ฟังดนตรีเจื้อยแจ้วกับเพลงรักหวานชื่น ไม่ไหว
มั้ง”แม่นมของเจ้าพูดกับมหาดเล็ก

“นั่นสิ”ทั้งคู่มองดูท่านดุ๊คที่กำลังหลับไหลตกอยู่ในห้วงนิทรา

“ท่านดุ๊คโอซีโนครับ ผมนักแต่งกลอนมาแล้วครับ”

“หา มาแล้วหรอ ว่าไง ท่านหญิงโอลิเวียว่ายังไง”

“เอ่อ .......................”

“อะไรนะ ถูกไล่กลับมาอีกแล้ว ส่งไปเป็นคนที่ 9 แล้วนะ ไม่ได้เรื่องเลย แต่ละคน”


“ขอโทษครับ แต่ท่านหญิงโอลิเวียตัดสินไว้แน่วแน่ ความเสียใจที่สูญเสียพี่ชายผู้ดูแลเลี้ยงดูแทนบิดานั้นใหญ่หลวงนัก จึงยืนยันว่าช่วง 7 ปีนี้

จะไม่ขอพบท่านดุ๊คครับ”ชายคนนั้นอธิบายเหตุผล

“อืม สมเป็นท่านหญิงโอลิเวีย กับพี่ชายยังรักขนาดนี้ แล้วชายผู้ครองหัวใจผู้หญิงเช่นนี้ได้ จะได้เห็นความรักขนาดไหน แต่ 7 ปีมันนานไป
ต้องถ่ายทอดความรู้สึกนี้ให้ได้ ปัญหามันอยู่ที่คน”ท่านดุ๊คหันไปมองหน้าคนเจ้าบทเจ้ากลอนทั้ง 9 ที่เคยส่งไปแล้วส่ายหน้า พลางมองไปที่
มหาดเล็ก

“ไม่มีใครอื่นแล้วรึ? คนที่ให้ความรู้สึกละเอียดละอ่อนจนหญิงสาวอยากพบ”ท่านดุ๊คยกมือขึ้นเกาคางน้อยๆ

“ท่านดุ๊คครับ มีคนที่เหมาะเหม็งพอดีครับ เอาล่ะ เข้ามาได้”มหาดเล็กกวักมือเรียก

“เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบท่านดุ๊คโอวีโน เซซาลิโอครับ”ชายผมทองก้าวออกมา หน้าตาช่างคล้ายกับเซบัสเตียนนัก

“โอ้ ใช้ได้ หนุ่มแน่น แถมรูปงานเหมือนผู้หญิง”

“ผมร้องเพลงได้ พูดคุยเรื่องกลอนก็ได้ หวังว่าจะเป็นประโยชน์ต่อท่านดุ๊ค”ชายหนุ่มนามเซซาลิโอบอกกล่าวถึงความสามารถของตน

“โฮ่ ครบเครื่งเชียวนะ เอาล่ะ คิดว่าภาพของท่านโอลิเวียตือตัวจริง แล้วลองสาธยายความสิ”เจ้าชายออกคำสั่ง

“ท่านหญิงโอลิเวียเป็นความงาม โอ้ ความงามเพริศพริ้ง ช่างสอดคล้องลงตัว สีขาวแดงที่ผสมผสานอย่างงดงามคือสิ่งที่เทพผู้สร้างสรรค์ค์
บรรจงแต่งแต้มขึ้น หามีผู้ใดโหดร้ายเช่นท่านหญิงแล้ว หากคิดกักเก็บความงามไว้ในสุสานโดยไม่มีผู้สืบทอด.........”เซซาลิโอพูดอย่างคล่อง
แคล่วด้วยท่าทีสง่างาม

“ยอดเยี่ยมกว่าทีคิดอีก เซซาลิโอ ตกลงฉันจ้างนาย”ดูว่าท่านดุ๊คจะดีใจมากถึงกับจับไหล่คนเจ้าบทเจ้ากลอน

“ขอบคุณครับ”เขาพูดอย่างอายๆ ก็จับไหล่อยู่นี่ แต่พอเงยหน้า ตาประสานตา

“นาย”

“เอ๋”เซซาลิโอหน้าขึ้นสีเพราะความอาย ทันใดนั้น เจ้าชายก็เข้าสวมกอดคนตรงข้ามอย่างไม่รู้ตัว!

“หวา ! ทำอะไรน่ะ”คนที่ต่ำกว่ารีบผละออกจากเจ้าชาย

“ก็นายน่ากอดเหมือนผู้หญิง”

“คิดไปเองหรือเปล่า ฮะๆๆๆ”เขาถึงกับสะดุ้งเมื่อเจ้าชายพูดคำว่าเหมือนผู้หญิง

“แต่ยอดมากเลย ริมฝีปากของเทพอัลเทมิสยังไม่เปล่งปลั่งร้อนแรงเท่าริมฝีปากเจ้าเจ้า เสียงใสกังวานคอระหงสวยจนนึกว่าเป็นผู้หญิง อย่าง
เจ้า ท่านโอลิเวียต้องให้เข้าพบแน ฝากด้วยล่ะ ไปกร่อนท่านหญิงแทนเราที”

“ครับ”

“ไปพักผ่อนได้ แต่ก่อนไป ขอกอดอีกทีได้ไหม”

“หวา ผมไปล่ะครับ แฮะๆ”เซซาลิโอรีบเผ่นเข้าที่พัก

ที่ห้องเซซาลิโอ

แอ๊ด ปัง “เกือบไป ท่าทางดูไม่ออกว่าเราเป็นผู้หญิง ตอนโดนกอดนึกว่าแย่ซะแล้ว โฮ่”เซซาลิโอทรุดลงนั่งทันทีเมื่อถึงห้อง

“แต่ก็ทำให้มั่นใจขึ้น เรื่องท่าทางและการพูดจาลอกเลียนแบบพี่เซบัสเตียนมาเลย”เซซาลิโอพูดเสร็จก็เดินมาที่หน้ากระจกใหญ่

“พอส่องกระจกก็เหมือนพี่เซบัสเตียนยืนอยู่ตรงหน้า ก็พวกเราฝาแฝดที่เหมือนกันมาก”พี่เซบัสเตียน? พี่เซบัสเตียนเป็นยังไงบ้างนะ เราและ
พวกกัปตันลงเรือเล็กมาจนถึงอิตาลี

“การเดินทางที่น่าสนุกกลับกลายเป็นแบบนี้ไปได้”วิโอลาพูดพูดพร้อมกับปาดน้ำตา
“คุณหนู เชื่อในพระเจ้าเถอะพี่ชายคงปลอดภัยแน่”กัปตันพูดให้กำลังใจ

“ขอบคุณกัปตัน นั่นสินะ แล้วจะทำยังไงต่อไป”

“นั่นสิ ที่จริงผมรู้จักกับมหาเล็กของท่านดุ๊คโอซีโนผู้ปกครองแคว้นนี้”

“ท่านดุ๊คโอซีโน เคยได้ยินข่าวลือท่านดุ๊คโอซีโน เขาว่าเป็นผู้ชายที่องอาจห้าวหาญ ชอบล่าสัตว์ หน้าตาดุน่าดุเลย”วิโอลาพูดพร้อม
จินตนาการภาพ หน้าผู้ชายแบบเถื้อนเถื่อน

“ถ้าคุณหนูเป็นผู้ชายคงเอาไปเป็นมหาเล็กฝากฝังกับท่านดุ๊คได้”

“ดีเลย ช่วยฝากไปเป็นมหาเล็กให้ได้นะคะ”วิโอลาขอร้องกัปตัน

หญิงคนเดียวในต่างแดนต่างประเทศชวนให้หวั่นใจ แต่ถ้าปลอมเป็นชาย จะไหวไหมเนี่ย แต่ดีที่วิโอลาเป็นคนฉลาด เรียนรู้เรื่องภาษาได้หลาก
หลาย จึงใช้ได้ในยามนี้ แต่ว่า ท่านดุ๊คโอซีโนนี่สิ คิดว่าหน้าเถื่อน แต่กลับเป็นชายวัยเดียวกับเรา แถมรูปร่างหน้าตาดี ตอนนื้ที่กอดเรา หัวใจ
แทบหยุดเต้น คงไม่ได้ดูออกหรอกนะ ว่าเราเป็นผู้หญิง แต่โดนกอดซะแน่น ความรู้สึกผิดกับพี่เซบัสเตียน เอ๊ะ! ไม่ใช่เวลามาทำใจระทึกนะ
ต้องพยายามทำให้ท่านดุ๊คในฐานะมหาดเล็ก : เซซาลิโอหรือวิโอลาคิด  

“เซซาลิโอ อ่านกลอนที”ท่านดุ๊คสั่ง

“ครับ ท่านดุ๊ค”

“เซซาลิโอร้องเพลง”

“ครับ ท่านดุ๊ค”

“ท่านดุ๊คโอซีโนถูกใจเซซาลิโอมากเลยเนอะ ดูสิ สองคนใกล้ชิดกันเหมาะสมกันราวกับภาพวาด ท่านดุ๊คไปไหนมาไหนก็จะสั่งให้เซซาลิโอไป
ด้วยตลอดเลย”เสียงกระซิบของหญิงสาวในวังดังขึ้น

“เอ๋”เซซาลิโอได้ยินจึงหันมาทางต้นเสียง

“เจ้าฮือฮาในหมู่สาวๆเชียวนะ การศึกษากิริยาท่าทางก็ไว้ใจได้”

“อ๋อหรอ”

“ดี ช่วยไปท่านโอลิเวียตั้งแต่วันนี้เลยแล้วกัน ฝากด้วยล่ะ”

“ครับ ท่านดุ๊ค ผมจะพยายาม จะกล่อมท่านหญิงโอลิเวียให้ได้ครับ”

ใจเราทำไมหดหู่จัง น่าจะเรียกว่าแน่นในอกมากว่า ทำไมนะ

ที่พำนักของท่านหญิงโอลิเวีย

“ท่านโอลิเวียไม่พบใครทั้งนั้นค่ะ”หญิงสาวร่างเล็กยืนกั้นอยู่หน้าประตู

“โอลิเวียคิดจะทำให้ฉันผู้เป็นลุงขายหน้ารึ ท่านอัศวินแอนดรูคือเพื่อนของฉัน เขาต้องการพบโอลิเวีย”ชายวัยกลางคน ผู้ที่อ้างตนว่าเป็นลุงพูด
อย่างงัวเงีย เพราะเขากำลังเมาเพราะฤทธิ์สุราที่เขาถืออยู่

“ไม่มีข้อยกเว้นค่ะ ปัง”เธอปิดประตูส่งแขกทั้งสอง

“ท่านโทบี้ ไหนบอกว่าท่านโอลิเวียเป็นหลานท่าน แล้วทำไมไม่ให้เข้าพบล่ะ”

“โทษทีแอนดรู หลานฉันมันหัวดื้อ เจ้าระเบียบเกินเหตุ ขนาดฉันยังไม่ให้ดื่มเหล้าในบ้านหลังนี้เลย ไปหาที่ดื่มกันเหอะ ดื่มไปคิดไป”

“ผมเลี้ยงล่ะสิ”

เมื่อทั้งสองสนทนาเสร็จเป็นเวลาที่เซซาลิโอผ่านมาเพื่อที่จะขอพบท่านหญิงโอลิเวีย

“อะไรน่ะ เจ้าหนุ่มอ้อนแอ้นนั่น รายใหม่รึ แต่สวยแฮะ”อัศวินพูดเมื่อสังเกตเห็นเซซาลิโอ

“เฮอะ ตัวจ้อยทั้งนั้น”

ในบ้านท่านหญิงโอลิเวีย

“อะไรนะ เขาอีกแล้ว จะใครก็ปฎิเสธไปซะ”หญิงสาวในชุดดำปิดหน้าพูดด้วยอารมณ์ที่เฉยชา

“แต่คราวนี้ส่งหนุ่มน้อยรูปงามมาค่ะ ดูเหมือนจะอายุเท่าท่านหญิงเลย ก็เลยปฏิเสธไม่ลง”หญิงนั้นพูดด้วยอาการหน้าขึ้นสี

“เด็กหนุ่มอายุเท่าเรารึ อืม งั้นวันนี้ ฉันจะไปปฏิเสธด้วยตัวเองแล้วกัน”

“จะดีหรอคะ?”

“ไม่เป็นไร เบลรับไม่ไหวอยู่แล้วนี่”เธอพูดพร้อมเปิดประตูออกไป

“อ๊ะ นี่คงเป็นท่านหญิงผู้เลิอโฉม ผมคือคนรับใช้ของท่านดุ๊คโอซีโน ท่านคงเป็นท่านหญิงโอลิเวียผู้เลื่องในความงาม ขอโปรดรับฟังถ้อยความ
รู้สึกที่นายผมวานมาบอก”เซซาลิโอพูดถึงกิจที่มาในวันนี้ทันทีเมื่อเธอก้าวออกมายืออยู่ตรงหน้า


“อืม หน้าสนใจ”คนนี้รึ คนรับใช้ของท่านดุ๊ค ท่านดุ๊คที่มักส่งคนแปลกๆมา

“คุณชื่อว่า”ท่านหญิงถาม

“เซซาลิโอครับ”เขาพูดพร้อมโค้งตัวลงเพื่อแสดงความเคารพและศิกดิ์ที่ด้อยกว่า

“เซซาลิโอ?” น่าทึ่งเหลือเกิน ไม่น่าเชื่อว่าขำขอของฉันจะเป็นจริง ฉันเคยขอ ขอให้พระเจ้าประทานคู่รักที่มีกิริยาท่าทางอ่อนน้อมมาให้ และ
ในที่สุด มันก็เป็นจริง

“ได้สิ ถ้าเป็นคุณ จะปลดผ้าคลุมให้ชมโฉม”ครั้นแล้วเธอก็ปลดผ้าคลุมสีดำออก เผยให้เห็นใบหน้าที่งดงามดุจนางฟ้าอัปสร

“ได้เห็นแล้วสินะ”เธอพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานๆให้ชายที่ยืนอยู่ตรงข้าม

ท่านหญิงโอลิเวีย สวยกว่าในรูปตั้งหลายเท่า ไม่ได้ๆ งานๆ : วิโอลาหรือเซซาลิโอคิด

“ท่านหญิงผู้งดงาม เปล่งประกายเลิศหล้า ได้โปรดเข้าใจควมรู้สึกของท่านดุ๊ค ที่เปรียบท่านหญิงดั่งเทพธิดา ทำเอาดวงตาเอ่อท้น ครวญคราง
ราวฟ้าร้อง ถอนหายใจราวกับ”

“เดี๋ยวก่อน !”ท่นหญิงเอ่ยขัด

“ฟังว่า ท่านดุ๊คเป็นผู้ที่สง่านัก สูงใหญ่งและองอาจ การศึกษาก็เพรียบพร้อม แต่ว่า... ยังไงเสีย ฉันก็ไม่ได้หลงใหลในท่านดุ๊คเลย ท่านดุ๊คเอง
ก็น่าจะรู้”

“แต่ว่า.. หามผมตกอยู่ในภาวะเดียวกัน ก็คงตัดใจไม่ลง จึงอยากกู่ก้องจนกว่าจะรับรู้ความรู้สึก”เซซาลิโอไม่ยอมแพ้ พยายามถ่ายทอดความ
รู้สึกของเจ้านายให้หญิงสาวได้ฟัง

“แหม.... ถ้าคุณเป็นแบบนั้นฉันก็ยินดีค่ะ”ท่านหญิงเข้ามากุมมือเซซาลิโอไว้ ทำให้เซซาลิโอต้องรีบผละออก

“เอ๋”

“รู้เหตุผลที่ไม่เคยชื่นชมใครเลยแล้วล่ะ เพราะฉันรอคุณมาตลอด”

“หา!”

“ทั้งหน้าตาที่งามอ่อนโยน ทั้งรูปร่าง ทั้งการพูดจา และกิริยา เป็นไปตามที่ขอไว้เลย คุณคือเนื้อคู่ของฉัน”

“ท่านหญิง? ไว้ผมจะมาใหม่นะครับ ผมเป็นคนรับใช้ของท่านดุ๊คนะครับ”เซซาลิโอพูดจบก็วิ่งออกจากบ้านนั้นทันที

“เซซาลิโอ เดี๋ยว!”

ทำไมเรารู้สึกเช่นนี้กับหนุ่มต่างฐานะได้ อา เซซาลิโอ ถ้าท่านดุ๊คเป็นคุณก็คงจะสินะ : ท่านหญิงคิดและเดินเข้าบ้านไป โดยไม่รู้ว่ามีคนแอบ
มองอยู่ จะใครล่ะ นอกจาก ลุงของท่านหญิงและอัศวินแอนดรู

“ทำไงดีท่านลุง ถ้าเป็นแบบนี้เจ้าหนุ่มคนนั้นต้องงาบท่านหญิงไปแน่”แอนดรูพูดขึ้น

“ไม่เป็นไร เจ้าหนุ่มคนนั้นน่ะไม่เท่าไหร่หรอก ขั้นแรกเราต้องจัดการท่านดุ๊คโอซีโนก่อน”ลุงของท่านหญิงพูดก่อนที่จะวิ่งตามเซซาลิโอไป

“เดี๋ยว คนรับใช้ของท่านดุ๊คน่ะ รอข้าเดี๋ยว”ลุงของท่านหญิงเรียก

“มีอะไรหรือ”เซซาลิโอหันไปทางเสียงเรียกก่อนที่จะถามขึ้น

“ข้าเป็นลุงของท่านหญิงโอลิเวียน่ะ อยากจะฝากไวน์ขวดนี้ให้ท่านดุ๊คน่ะ”ว่าแล้วเขาก็ยื่นไวน์ขวดโตให้เซซาลิโอ

“ขอบคุณครับ แล้วให้บอกท่านดุ๊คว่าใครฝากมาละครับ”เซซาลิโอถาม

“บอกว่าลุงของท่านหญิงโอลิเวียทั้น อย่าลืมให้ท่านดุ๊คดื่นนะ ข้าไปล่ะ”

“ขอบพระคุณครับ”เซซาลิโอก้มหัวลงก่อนที่จะกลับจวนของท่านดุ๊คโอซีโน เมื่อถึงจวน (วัง) แล้ว เซซลาลิอ็ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี จะให้พูดว่า
ท่านหญิงสนใจตนก็ไม่ได้จึงพูดว่า

“ท่านหญิงยังยืนยันว่าต้องให้ครบ 7 ปีก่อนขอรับ กระผมขออภัย”เซซาลิโอโค้งตัวลงเพื่อทำการขอโทษหลังจากมอบไวน์ให้เรียบร้อยแล้ว

“ช่างเถอิ ได้พบท่านหฯงก็ดีแล้ว มา มาดื่มไวน์ดีกว่า”ท่านดุ๊คยกไวน์ขึ้นรินลงแก้วให้เซซาลิโอ ทั้งคู่สนุกสนานกับการดื่มไวน์จนเมาไม่สติ เซ
ซาลิโอสลบเหมือดลงที่ตักของท่านดุ๊ค ส่วนท่านดุ๊คก็หน้าแดงแจ๋เพราะฤทธิ์เหล้า

“เซซาลิโอ เจ้าบังอาจเรอะ”มหาเล็กขึ้นเสียง

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวข้าจะพาเซซาลิโอไปส่งห้องเอง ไม่ต้องห่วง”ท่านดุ๊คพูดก่อนที่จะช้อนร่างเซซาลิโอขึ้นและพาเข้าห้องไป ทั้ง 2 นอนร่วมใน
เตียงเดียวกัน เซซาลิโอที่ดื่มน้อยกว่าจึงได้สติในกลางดึก เมื่อลุกขึ้นจากที่นอนนุมก็เจอคนที่เป็นนายนอนไปไม่สติ

“ท่านดุ๊ค”เสียงแหลมเล็กที่ดังขึ้นทำให้คนข้างๆได้สติ เมื่อแพขนตากระพือช้าๆก่อนที่จะเบิกกว้างด้วยความตกใจ ด้วยนิสัยของชายเมา ด้วย
สติที่ขาดผึงจึงจับคนที่อยู่ข้างๆให้นอนลงก่อนที่ริมฝีปากจะเข้ามาร่วมด้วยกับลิ้นอุ่นที่ไล้เรือนร่างเนียนขาวไปทั่วร่าง เสื้อผ้าอาภรณ์ที่เคยสวม
ใส่กลับเป็นแค่ผ้าปูเตียงที่คอยซึมซับสิ่งเหลวที่ไหลรินออกจากร่างกาย

“ทะ ท่านดุ๊ค”เซซาลิโอไม่สามารถต้านแรงชายได้จึงยอมแต่โดยดีความสงสัยก็บังเกิดขึ้น

ท่านดุ๊ครู้ว่าเราเป็นผู้หญิงหรือ

เสียงหอบกระเส่าดังเร้าใจให้คนเหนือกว่ามีอารมณ์ยิ่งขึ้น ไฟที่ดับมอดกลับลุกโชนขึ้นอีกครั้ง ริมฝีปากบางเข้าใกล้ดวงหน้าก่อนที่จะถึงระยะ
สัมผัส เมื่อฝ่ายชายได้ดังใจหวังก็สลบไปเพราะความเหนื่อย เซซาลิโอลุกขึ้นจากที่นอนและรีบแต่งตัวออกจากจวนไป เมื่อเวลาเดินมาถึง 6
โมงเช้า ท่านดุ๊คก็ตื่นขึ้นพร้อมกับเหงื่อทั่วร่าง พลัน ความทรงจำเมื่อคืนก็ฉายซ้ำมาอีกรอบ หน้าขาวซีดกลับมีเลือดฝ่าความคิด

เรากอดกับเซซาลิโอที่เป็นผู้หญิงหรอ ฮะๆๆ ความฝันแหละ เรานี่ทะลึ่งจัง เอาเซซาลิโอมาเป็นผู้หญิง แถมเอามากอดด้วย แล้ว ทำไมเราถึง
ล่อนจ้อนล่ะ

เซซาลิโอที่อยู่นอกจวนเดินวนไปวนมาเพราะความกังวลก่อนที่เสียงๆหนึ่งจะดังขึ้น

“นี่ คนรับใช้ของท่านดุ๊คน่ะ”หญิงสาวที่เป็นข้ารับใช้ของท่านโอลิเวียนั่นเอง

“ครับ”เซซาลิโอหันกลับไป

“นี่ ของฝากจากท่านหญิง ท่านหญิงฝากมา ฉันไปนะ”และเธอก็จากไ เซซาลิโอรู้ว่า ถ้ารับไว้คงไม่ดีแน่จึงจะเอาไปคืนเจ้าของ จำต้แองไปที่
บ้านของท่านหญิงอีกครั้ง

“รับไว้เถอะนะ ข้าอยากให้ท่านจริงๆ”ท่านหญิงยืนกราน

“ยังไงก็ไม่ได้ รับไว้เถอะ”

“ไม่ได้ครับ”เซซาลิโอเอาของนั่นยัดใส่มือของท่านหญิง แอนดรูที่เดินมาเห็นเหตุการณ์ก็โกรธจัดชักดาบออกมาจ่อหน้าของเซซาลิโอ

“ทนไม่ไหวแล้ว มาสู้กันดีกว่า”แอนดรูพูดด้วยความโมโห เซซาลิโอเป็นท่านหญิงจากต่างเมืองจึงไม่เคยแม้แต่จับดาบ

“ว้าย”ด้วยความตกใจจึงร้องออกมา

“ว้าย”แอนดรูทวนคำพูด

“ไม่เอาหรอก”เซซาลิโอหมดคำพูดจึงวิ่งออกมา แอนดรูเห็นเช่นนั้นจึงตามไป เซซาลิโอวิ่งมาถึงหน้าบ้านก็เดินสวนกับใครคนหนึ่งที่ตนคุ้นหน้า
ก็หันกลับไป
“เฮ้ย มาสู้กันสิวะ”แอนดรูเห็นเซซาลิโอก็วาดกาบหวังจะฟันหน้าแต่ เซซาลิโอกันดาบไปทันและงัดดาบของแอนดรูให้หล่นพื้น แต่ก็ได้บาด
แผลที่แก้มนิดหน่อย

“อะไรวะ มาถึงก็ฟันใส่ จะเอายังไงกันแน่”เสียงเข้มๆที่ผิดจากเดินทำให้แอนดรูตกใจ

อะไรวะ อยู่ๆก็ฮึดขึ้นมา แถมเสียงก็แปลกไปด้วย

“ว้าย เซซาลิโอ เป็นอะไรรึเปล่า”ท่านหญิงเห็นแอนดรูฟันดาบเข้าที่หน้าของเซซาลิโอจึงเดินเข้ามาหา และเอาผ้าเช็ดหน้าของตนซับเลือดที่
ไหลลินออกจากหน้า

“เซซาลิโอหรือ”เซซาลิโอทวนคำ

“ใช่ เข้ามาที่บ้านข้าเถอะ ข้าจะทำแผลให้ท่าน ได้โปรด อย่าปฏิเสธข้าเลย”ท่านหญิงพูด

อะไรกัน หญิงคนนี้ท่าทางสูงศักดิ์ ให้ผู้ชายเข้าบ้านตั้งแต่แรกเห็น แต่ทำไมเราไม่รู้สึกรังเกียจแม้แต่น้อย แถมยังหน้าตางดงามยิ่งนัก เซซาลิ
โอคิด

“ข้าไม่สามารถปฏิเสธริมฝีปากที่ร้อนแรงของท่านได้หรอก”เซซาลิโอเชยคางท่านหญิงขึ้น

“ได้โปรด เรียกว่าโอลิเวีย”

“โอลิเวีย”เซซาลิโอก้มลงจุมพิตหญิงสาวตรงหน้า เป็นเวลาที่ท่านดุ๊คแวะมาที่บ้านของท่านหญิงพอดิบพอดี

“เฮ้ย เซซาลิโอ เจ้าทำอะไรน่ะ”ท่านดุ๊คลงจากเกวียนหันมาปะทะหน้ากับเซซาลิโอ

“ทำไมใครๆก็เรียกข้าว่าเซซาลิโอ”เซซาลิโอพูด

“หนอย เป็นข้ารับใช้ของข้า บังอาจเอื้อมมือเด็ดดอกฟ้างั้นหรอ ข้าอุตส่าห์เลี้ยงเจ้า”

“ใครเป็นทาสเจ้าหา”เซซาลิโอตวาด

“อะไรกัน เซซาลิโอ เอาเกลือสาดแผลเรอะ เลี้ยงเสียข้าวสุก เสียแรงทีข้าไว้ใจเจ้า”

“เกลือสาดแผล เสียข้าวสุก ไว้ใจ มันอะไร ข้าไม่เคยรู้จักเจ้า”เซซาลิโอพูด ทั้งคู่โต้ปากกันจนท่านหญิงงงไปหมด

“อะไร หมาลอบกัดเรอะ ข้าอุตส่าห์คิดถึงเจ้าจนเอาไปฝันว่านอนกอดเจ้าที่เป็นผู้หิง ข้ามองเจ้าผิดไป เจ้าเซซาลิโอ”ท่านดุ๊คพูดอย่างเด็ดขาด

“อะไรอะไรก็เซซาลิโอ ข้าไม่ใช่เซซาลิโอ ข้าชื่อเซบัสเตียน”

“เซบัสเตียนจริงๆหรอ”เซซาลิโอที่แอบดูตรงพุ่มไม้เดินออกมา

“ใช่ ข้าชื่อเซบัสเตียน”ทั้งคู่ยืนใกล้กันจนใครๆตกใจ

“เซซาลิโอ 2 คน”ท่านหญิงกับท่านดุ๊คพูดพร้อมกัน

“ข้าๆไม่เคยมีน้องชายฝาแฝด มีแต่น้องสาวฝาแฝดที่งดงานดั่งดอกไม้”

“พี่เซบัสเตียนนั่นแหละ ถ้าใครพูดว่าตนเหมือนดอกไม้งามจะโกรธจหน้าแดง”ทั้งคู่พูดพร้อมกันก่อนจะหยุดพลางมองหน้ากันและกัน

“ฝาแฝดชายหญิง”ท่านดุ๊คกับท่านหญิองพูด

“งั้นคนที่ฉันจูบตอนนั้นเป็นใครล่ะ ชายหรือหญิง”ท่านหญิงพูด

“งั้นคนที่ฉันกอดในคืนนั้นก็เป็นผู้หญิงสิ ไม่ใช่ความฝันแน่”

“เอ๋”ท่านหญิงตกใจกับคำพูดนั่น

“พี่เซบัสเตียน”

“วิโอลา”ทั้งคู่โผเข้ากอดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินลงอาบแก้มเพราะดีใจ

ท่านดุ๊คพาเซบัสเตียนและวิโอลา(เซซาลิโอ)กลับวังพร้อมยื่นชุดผู้หญิงให้วิโอลาไปเปลี่ยน เมื่อวิโอลากลายเป็นหญิงงาม ท่านดุ๊คก็ตกใจใน
ความงามของเซซาลิโอหรือวิโอเลีย

“เมื่อกี้ยังเป็นหนุ่มน้อยรูปงามอยู่เลย ตอนนี้กลายเป็นหญิงงามเสียแล้ว”ท่านดุ๊คอุ้มวิโอลาด้วยความสุข 1 เดือนต่อจากนั้น ในประเทศอิตาลีก็
มีงานแต่งที่ยิ่งใหญ่ 2 คู่ ได้แก่ ท่านหญิงโอลิเวียกับเซบัสเตียนที่เป็นท่านชายจากต่างเมือง และท่านดุ๊คโอซีโนกับวิโอลา ท่านหญิงจากต่าง
เมือง

“เดี๋ยว ท่านดุ๊คคะ คิดแบบนั้นกับเซบัสเตียนรึเปล่าคะ”วิโอลาถามขึ้นภายในห้องนอน

“ไม่รู้สิ ไม่แน่ใจ”ท่านดุ๊คพูด

“แต่ไออุ่นของเธอ ฉันรู้ดีที่สุด”ท่านดุ๊ดอุ้มวิโอลาไปที่เตียงก่อนที่ค่ำคืนแสนหวานจะเริ่มขึ้น

“เซซาลิโอ”ท่านดุ๊คพูดขึ้น

“วิโอลาค่ะ”

ถึงแม้ว่าท่านดุ๊คโอซีโนจะรู้ว่าเซซาลิโอชื่อวิโอลา แต่ก็ยังเรียกเซซาลิโอดังเดิม หลังจากนั้น ทั้ง 2 ก็ครองคู่กันอย่างมีความสุข(เหมือนนิทาน
ปรัมปราเลย)