คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : เมียหลวง - เริ่มต้นของความเจ็บปวด
Geng Part ..
"พี่เก่งขาาา ^^ " เสียงใสของเอ้กดังมาแต่ไกล ก่อนจะเข้ามาเกาะแขนผมเหมือนงู ผมอยากจะสะบัดออกมาก หากแต่พ่อกับแม่นั่งอยู่เท่านั้น !
"เก่ง พาน้องไปเที่ยวหน่อยสิลูก ตั้งแน่น้องลงเครื่องน้องยังไม่ได้ไปไหนเลย "
"เอ่อ ผมไม่ว่าง "
"พาเอ้กไปหน่อยนะ >< เอ้กคิดถึงเมื่อไทย นะ ๆ " สายตาผมเหลือบไปมองรอบ ๆ แต่กลับสะดุดอยุ่ที่ ร่างบางที่กำลังแอบอยู่หลังเสา ผมมั่นใจได้ ! ว่าคนนั้นคือ เซน !
"หึ ! ก็ได้ ... แม่ เซนว่าเราไปทพเลกันดีไหม ไปกันทั้งบ้านเลย ดีไหม "
"จะดีหรอลูก ? "
"เราไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันนานแล้วนะครับ ... ไปเที่ยวกันแบบเป็นแฟมมิลี่บ้างอะไรบ้าง "
"ก็ดี " เสียงพ่อเอ่ยขึ้น นั่นทำให้ทุกเสียงเห็นด้วยกับท่าน
"ก็ดีคะ เอ้ก อยากไทะเล >< "
"ครับ ถ้างั้น พรุ่งนี้บ่ายสองมาเจอกันที่นี้แล้วกันนะ วันนี้พี่ไม่ว่าง "
"เอ่อ ... " เอ้กทำหน้าเศร้า ๆ นิด ๆ แต่ก็ยอมกลับบ้านแต่โดยดี
"เดี๋ยวพี่ไปส่งที่รถนะ ^^ " ผมให้เอ้กควงแขนและเดินผ่านเซนที่กำลังยืนแอบอยู่หลังเสาอย่างไม่สนใจ แวบหนึ่งที่สายตาผมเหลือบไปเห็นเซน เซนตาแดง ๆ เอาเถอะ ! คงไม่ร้องไห้หรอกมั้ง
"พี่เก่งคะ พี่เก่ง ! "
"ห๊ะ ๆ อะไรนะครับ "
"เอ้กจะกลับแล้วนะคะ พี่เก่งเหม่ออะไรของพี่เก่งนะ "
"ปะ เปล่าครับ ^^ บ๊ายบายครับ พรุ่งนี้เจอกัน "
"คะ ^^ " เมื่อเอ้กขึ้นรถไปแล้วผมก็รีบหมุนตัวกลับเพื่อจะไปหาเซน แต่กลับไม่เจอเสียงั้น ! หายไปไหนของเขาวะ ! เร็วชะมัด
"อ้าวว เก่งหายไปไหนมา ไม่เจอกันนานเลยนะ " เสียงของพี่ชายผมเอ่ยทักทาย
"ไปเที่ยวมาน่ะเฮีย .. แอร๊ยย คืนดีกันแล้วหรอ "
"โหยน้อง ไม่รู้อะไรซะแล้ว .. เฮียจะปั้มลูกแล้วนะเว้ย ฮ่า ฮ่า "
"บะ บ้า ! >< " ริทตีแขนเฮียโน่ด้วยความเขินอาย
"ไปสวีตไกล ๆ เลยย อิจฉา "
"ฮ่า ฮ่า ก็รีบ ๆ ไปง้อสิ ! ช้าอดนะ แล้วจะหาว่าไม่เตือน "
"ไม่ง้อ ! คนอย่างวาโย ไม่เคยยอมแพ้ใคร ฮ่า ฮ่า แล้วพรุ่งนี้ไปทะเลด้วยกันใช่ไหม "
"ไปสิ ! คิดถึงทะเลชะมัด ... ไปหาสาว ๆ กันดีกว่า ฮ่า ฮ่า "
"เพี้ย !! ไปหาสาวหรอ ๆ " ริทแลดูโหดนะ ตอนนี้ - -
"หูยย ริท พี่เปล่านะ พี่รักริทคนเดียวว >< "
"โว้ย - - ปัญญาออ่น ผมไปล่ะ ! อยู่เป็น ก ข ค อยู่ได้ตั้งนาน "
"เอ้ารู้ตัวด้วยหรอ ? " พี่โน่เอ่ยด้วยเสียงกวนประสาท
"เออ ! ไปก็ได้ ! " ผมเดินแยกตัวออกมา เตรียมจะเดินไปห้องเซน แต่ก็เจอเซนก่อน ...
"พรุ่งนี้นายต้องไปทะเลด้วยกัน "
"เซนไม่ไป "
"อย่ามาเรื่องมาก เป็นแค่คนใช้ มีสิทธิ์เลือกหรือไง ! "
".... "
"ฉันให้นายไปในฐานะ คนรับใช้ ของฉันกับ 'คู่หมั้น' ไม่ใช่ในฐานะอื่น ! อย่าสำคัญตัวเองผิดนักเลย "
"เซนก็ไม่ได้คิดว่า ตัวเองสำคัญอะไรนิครับ ขอตัวนะครับ เซนจะไปทำงานต่อ "
"หึ ! ทำงานละ อย่าแอบไปหา ผู้ชาย ! "
"แล้วถ้าไป นายท่านจะทำไมหรอครับ "
"ก็ไม่ทำไมหรอก ... ฉันจะรอดู คนที่ใช้ของเหลือ จากฉันต่างหาก ! "
"ครับ ^^ ก็คงมีมาให้เห็นเร็ว ๆ นี้ " เซนพูดทิ้งท้ายก่อนจะรีบเดินหนีผมออกไป มีมาให้เห็นเร็ว ๆ นี้งั้นหรอ ! ลองมาสิ !! พ่อจะสับให้เละเลย !!!
Zen Part ...
'ของเหลือ ' งั้นหรอ ? เจ็บชะมัด รอยยิ้มได้หายไปเมื่อเดินออกมาให้พ้นจาก พี่เก่งแล้ว ผมฝืนยิ้ม ! ทั้ง ๆ ที่หัวใจเจ็บปวดเหลือเกิน ไหนจะต้องไปทะเลด้วยกันอีก !! แถมยังไปกับเอ้ก คู่หมั้นของพี่เก่งอีกด้วย เจ็บชะมัด !!
- ต้องเป็นความลับ ที่เก็บข้างใน -
"ฮัลโหลครับ "
[เซนนี่แคทนะ จำได้หรือเปล่า ]
"อ๋อ จำได้ ๆ "
[ดีใจจังเลย คิดถึงเซนนะ ]
"ครับ เซนก็คิดถึงแคทเหมือนกัน "
[เซนทำอะไรอยู่ละ ]
"ทำงานครับ "
[เอ้าหรอ ถ้างั้นเดี๋ยวแคทโทรไปใหม่นะ ]
"ครับ ^^ สวัสดีครับ "
[คะ ] ' ติ้ด '
"หึ ! ที่ด่าไป ไม่ได้สำนึกเลยสินะ "
"เมื่อไหร่นายท่านจะเลิกยุ่งกับเซนสักที "
"เชก็เมื่อไหร่ที่นายสำนึกไง ! "
"นายท่านเลิกยุ่งกับเซน แล้วไปหาคู่หมั้นของนายท่านเถอะ "
"อย่ามาไล่ฉัน ! ยังไงฉันก็ต้องไปอยู่แล้ว ไม่อยากอยู่กับนายให้มันเป็นเชื้อโรคหรอก ! " จึก !! เจ็บชะมัด .. ขอบตาผมเริ่มร้อนผ่าวและน้ำตาหยดใสกำลังเอ่อล้นออกมา หากแต่ผมกลับสบัดหน้าหนีคนตรงหน้า เพื่อไม่ให้เขาเห็นน้ำตาที่แสนจะออ่นแอนี้
"เงียบเลยละสิ ! หึ จำเอาไว้ !! นายมันไม่มีค่าพอ ... จะให้ฉันชายตามอง อย่าหลงตัวเอง !! " พี่เก่งพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น แต่ทำไมมันแสนทรมานเหลือเกิน ...
Gun Part ...
"ท่านประธานเรียกผมมามีอะไรหรือครับ "
"พรุ่งนี้ฉันจะไปเที่ยวทะเล กับครอบครัว ฝากดูแลบริษัทด้วยนะ "
"ครับ "
"อืมม ออกไปได้แล้ว "
"ครับ "
"ไอซ์ .... ไอซ์ ... "
"ไอ้ไอซ์ !!! ตื่นโว้ยยย ! "
"ห๊ะ ๆ !! อะไรนะ ไฟไหม้ "
"ปากหรอนั้น ... ไอซ์นายแอบหลับเวลางาน ฉันจะหักเงินเดือน "
"โหยย ไอซ์ขอโทษ ๆ ไอซ์จะไม่ทำอีกแล้วว "
"หึหึ ... "
"ไอซ์ ขอโทษษษ "
"ไม่ให้อภัย ! "
"หูยยยย ขอโทษนะ ไอซ์จะไม่ทำอีกแล้ว "
"หึหึ "
"ฟอดดด เค้าขอโทษนะ >< "
"เย้ยย !! มาหอมแก้มพี่ทำไม ! "
"ก็ไม่หายงอนสักทีนิ ก็เลยหอมแก้มซะเลย ฮ่า ฮ่า ! "
"ไอ้ทะลึ่ง !! "
"กันนน ไปทานข้าวกันนะ "
"เอ่อ ... เกต " ผมอึกอักกลับไป เพราะว่า T^T ไอซ์ก็ชวนผมไปกินข้าว
"ไปทานข้าวกันนะคะ ไป ๆ เกตหิวแล้วว "
"เอ่อ ... "
"เสียใจด้วยนะเกต ! ไอซ์ชวนกันก่อนอะ ^^ " ไอซ์พูดด้วยน้ำเสียงยียวนก่อนจะควงแขนผมพร้อมเลย
"ไม่จริง ! พี่กันต้องไปกินข้าวกับเกต ! " และแขนอีกข้างก็โดนเกตดึงไป
"พี่กันไปกับไอซ์นะ >< " ไอซ์ดึงแขนผมให้เข้าไปใกล้ตัวเอง
"พี่กันต้องไปกับเกต !! " เกตก็ดึงแขนผมไปหาเธอเช่นกัน
"ไปกับไอซ์ ! " แขนผมถูกดึงไปทางไอซ์
"ไปกับเกต !!!! " แขนผมถูกดึงไปทางเกต
"กับไอซ์ ! "
"กับเกต ! " ผมถูกดึงไปมา จนเจ็บแขนไปหมดแล้ว T^T
"หยุดดดดด !!!! " ผมสะบัดแขนของทั้งออก อย่างเหลืออด ก่อนจะเอ่ยเสียงดัง
"ไปกันหมดเนี่ยแหละ !! "
"หาาาา / หาาาา "
"จะไปไม่ไป ! "
"ไป ๆ / ไป ๆ " ผมเดินนำออกมาก่อน อย่างไม่รอทั้งสองเลย
Ice Part ...
"พี่กันทานนี้นะครับ " ผมตักผักใส่จานพี่กัน
"พี่กันลองนี้นะคะ ^^ " เกตก็ตักให้กันเช่นกัน หึ ! ผมไม่ยอมแพ้เกตหรอก !
"ครับ ๆ "
"พี่กัน ดื่มน้ำนะ .... " ผมยกแก้วให้พี่กัน และหันไปยิ้มให้เกตอย่างเยาะเย้ย
"หึ ! พี่กัน มา ๆ เกตป้อนน้ำนะ " เกตฉกน้ำไปจากมือผมก่อนจะกรอกเข้าที่ปากของพี่กัน จนพี่กันสำลัก
"เห้ย ! นี่ ๆ พี่กันทิชชู่ .. "
"ขอบใจ แฮ่ก ๆ "
"เห็นไหม !! เพราะนายเลย พี่กันเลยสำลัก ! " เกตพูด
"อะไร ! เพราะเธอนั้นแหละ เห็นไหม ... พี่กันสำลักเลย ! "
"เพราะนายนั้นแหละ ! "
"เพราะเธอ ! "
"เพราะนาย !! "
"เพราะเธอ ! "
"พอ !!!! " เสียงพี่กันตวาด ทำให้ผมและเกตต่างหยุดชะงัก
"เอ่อ .. "
"ฉันจะกลับแล้ว ! ไม่กงไม่กินแล้ว ! " พี่กันลุกพรวดออกจากเก้าอี้ยังไม่รอผมเลย ให้ตายสิ !
"ไอซ์ ! นายหยุดเดี๋ยวนี้นะ "
"อะไร ! ผมจะไปตามพี่กัน จะมาห้ามผมไว้ทำไม "
"หึ ! ยังไงพี่กันก็ต้องเป็นของฉัน "
"หรอออออ ? เสียใจด้วยนะ ^^ พี่กันเค้ารักผม "
"แต่ฉันมาก่อน ! "
"เคยได้ยินไหม ครับ ? มาทีหลังดังกว่า "
"แกกกก !! หึ ! แล้วเราจะได้รู้กัน ... พี่กันต้องเป็นของฉัน ! " เกตกระแทกเสียงใส่ผมและเดินออกไปตามพี่กัน
"เสียใจด้วยนะเกต หัวใจพี่กัน ... ตกเป็นของฉันแล้ว ^^ ฮ่า ฮ่า ! "
-------------------------------------------------------------------------------------
ดราม่าทีละคู่เนาะ ^^
เดี่ยวรีดเดอร์จะรำคาญ 555
ริทอยากมีลูกแล้วรีดเดอร์เอ้ยย ><
อยากให้มีลูกบ้างมั่ยยย 555
เดี๋ยวมาอัพต่อนะคะ
ความคิดเห็น