เมียหลวง

ลำดับตอนที่ #15 : เมียหลวง - ให้อภัย / ทะเลาะ ?

    

Rit  Part  ...

"พี่โน่ ... พี่โน่ .. พี่โน่โว้ยย !! "

"อืมมม ฮ้าวว เรียกทำไมเนี่ย ง่วงง "

"นี่มันดึกแล้วนะ ! พาริทกลับบ้านหน่อยดิ "

"เอ้า แล้วเราอยู่ไหนเนี่ย "

"พี่โน่ความจำเสื่อมรึไง ! ก็อยู่บริษัทน่ะสิ - / / - " ผมต้องบอกมันไหม ว่าเมื่อ ไม่นานมานี้ เรากำลัง เอ่อ .. แอ๊ะ ๆ เห้ย ! คิดไรเนี่ยริท ไปกันใหญ่แล้ว 

"เออเนาะ ฮ่า ฮ่า สงสัยหนักไปหน่อยอะ ริททำไมยังไม่ใส่เสื้อผ้าอีก ยั่วหรอ "

"บะ บ้าสิ ! ก็พี่โน่เล่นกอดริทไว้อย่างนี้แล้วริทจะลุกได้ไหมเนี่ย "

"ริท นายรู้ไหม ... ร่างกายริท หวานมากแค่ไหน -.,- " สายตาหื่นของพี่โน่ถูกส่งมายังร่างกายเปื่อยเปล่าของผมจนเส้นเลือดฝาดบนใบหน้าผมเริ่มแผ่ซ่าน

"โว้ยย ! พอเลย เลิกเอาสายตาหื่น ๆ มาจ้องริทสักทีดิ ! "

"ก็ริท ... ยั่วพี่อะ "

"พอเลย ๆ ปล่อยริททททท ! " ผมดิ้น ๆ และดิ้น แต่ทำไมแรงของผมมันหายไปไหนหมดวะ !

"กอดหน่อยน่าาา ไม่ได้กอดมาหลายวัน คิดถึง "

"บะ บ้าสิ ! พี่โน่ลืมไปรึเปล่า พี่โน่กับริทโป๊อยู่นะ ! " และดูเหมือนน้องตื่นอีกแล้ว T^T

"เห้ย ! ริทน้องตื่น ! "

"เย้ยยย ! พอ ๆ ปล่อยยย "

"น้องเค้าตื่นอะ >< "

"ไม่ต้องมาทำเสียงแบ๊วเลย พอ ๆ ริทเหนื่อยแล้ว ! "

"นั่นสิ เมื่อกี้ริทร้องดังมากเลยอะ "

"บะ บ้า - / / - " ไอ้ผีทะเล !! มาพูดอะไรเนี่ย !! ไม่อายบ้างเลย

"หึหึ ... ริทพี่อยากอุ้มลูก "

"ละ แล้วไง ! "

"ริทเมื่อไหร่จะมีลูกให้พี่เนี่ย "

"บ้าไง ! ริทจะมีลูกได้ไง ริทเป้นผู้ชาย ! "

"งั้นพี่ก็จะ แอ๊ะ ๆ ริทจนกว่าริทจะท้องเลยดีไหม "

"บ้า ! - / / - ริทบอกแล้วว่าริทเป็นผู้ชาย ! " มีลูกได้ที่ไหนเล่า ไอ้พี่โน่บ้า ! จะแอ๊ะ ๆ จนกว่าจะมีลูก พอดีริทตายิทก็ยังไม่มีลูกให้มันหรอก !

"ฮ่า ฮ่า .... ริท แต่พี่อยากมีลูกจริง ๆ นะ "   ริทก็อยากมีลูก แต่ริทมีลูกให้พี่โน่ไม่ได้ ...

"แแต่ไม่เป็นไร จะมีลูก หรือไม่มีลูก พี่ก็ยังรักริทนะ "

"ครับ ริทก็รักพี่โน่นะ "  เกื่อบซึ้งแล้วละ เกื่อบแล้วจริง ๆ ถ้า ...

"แล้วริทจะยั่วพี่อีกนานไหม ! ไปใส่เสื้อผ้าสิ ! โชว์อยู่นั้นอะ เดี๋ยวก็ลุกไม่ขึ้นหรอก "

"อะ ไอ้ทะลึ่ง ! "

"ฮ่า ฮ่า " ผมรีบไปใส่เสื้อผ้าทันที ก่อนความหื่นของพี่โน่ จะกำเริบไปมากกว่านี้

at บ้านคำวิลัยพานิช

"เอ้า พ่อแม่ กลับมาแล้วหรอ คิดถึงจังง >< " พี่โน่รีบวิ่งเข้าไปกอดท่านทั้งสองอย่างเต็มรัก

"สวัสดีครับ พ่อ แม่ ^^ " ผมยกมือไหวอย่างนอบน้อม

"คิดถึงจังเลยหนูริท มาให้แม่กอดหน่อยสิ "

"แม่ ! โน่อยู่นี่นะ -o- กอดพ่อก็ได้ .... พ่อออ โน่คิดถึงพ่ออ >< "

"โป้ก ! พอเลยเจ้าโน่ ... หนูริท เป็นไงบ้างลูกสบายดีไหม "

"โหยย ถามแต่ริท ! เชอะ ! "

"ฮ่ะ ฮ่ะ ริทสบายดีครับ ^^ " ผมโผเข้ากอดแม่ของพี่โน่ก่อนจะกอดพ่อของพี่โน่ แต่ก้ยังไม่วายหันมาแลบลิ้นให้พี่โน่เชิงเยาะเย้ย

"แม่ ดูริทดิ แลบลิ้นใส่โน่อะ "

"แม่ริทเปล่านะ พี่โน่อิจฉาริทละสิ อย่ามาใส่ร้ายริทนะ >< "

"โน่ ! แกล้งหนูริททำไมลูก ! "

"แม่รักริทมากกว่าลูกตัวเอง TT " พี่โน่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ นั่นทำให้ผมและพ่อแม่ของพี่โน่ปล่อยหัวเราะออกมา

"ฮ่ะ ฮ่ะ ... หนูริททำไมกลับดึกจังเลยล่ะลูก แล้วคอไปโดนอะไรมา แดง ๆ เต็มไปหมดเลย "

"เอ่อออ ... "  แล้วริทจะบอกยังไง TT จะบอกไปว่า เอ่อ .. พี่โน่กัด จะโดนด่าไหมเนี่ย ?

"แหะ ๆ ริทโดนยุงกันน่ะแม่ "

"ยุง เยิงอะไรกันหนูริท ทำไมดุจังเลย กัดซะแดงเต็มไปหมดเลย " แม่ก็ยังคงยังเลิกสงสัย

"ยุงบ้าน่ะสิครับ กัดอยู่ได้ ! " ผมมองจอกไปที่โน่นิดหน่อย แต่พี่โน่กลับยีนกลั้นหัวเราะอย่างน่าหมั่นไส้

"ฮะ ฮะ ไป ๆ ไปพักผ่อนเถอะลูก "

"คร้าบบ / ครับ ^^ ราตรีสวัสดิ์ครับ พ่อแม่ "

"ราตรีสวัสดิ์จ๊ะ ... หนูริท " พี่โน่หุบยิ้มทันทีที่แม่เอ่ยชื่อผมคนเดียว ฮ่า ฮ่า สะใจชะมัด

"แม่ ! แล้วโน่ละ ? "

"เรื่องของแกสิ ... ไป ๆ พาหนูริทไปนอนได้แล้ว "

"แม่ห่วงแต่ริทอะ "

"ก็แน่สิ ! ฉันรักลุกสะใภ้นิ "

"เชอะ ! ไปเถอะริท งอนแม่เล่า "

"ทำเป็นเด็กไปได้ แก่จะตายอยู่แล้ว มางอนอะไร ไร้สาระ เนาะหนูริท ^^ "

"เอ่อ ครับ แหะ ๆ ... แม่กับพ่อ ไปพักผ่อนเถอะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ "

"จ้า ^^ " เมื่อพ่อกับแม่เดินขึ้นไป ผมก็เตรียมจะเดินขึ้นห้องเช่นกัน หากแต่ว่า ...

"เดี่ยวว จะไปไหนน "

"ริทก็จะนอนไง "

"ไม่ต้องเลยนะ ริทอะ ! พ่อแม่พี่รักริทมากกว่าพี่แล้วนะ "

"ฮ่ะ ฮ่ะ ก็ริทน่ารักกว่าพี่โน่นิ "

"อันนี้ไม่เถียง ฮ่า ฮ่า "

"ใครจะไม่รักพี่โน่ยังไง ... ริทไม่รู้ แต่ริท รัก พี่โน่นะครับ >//< "

"พี่ก็รักริทนะ " ฟอดดด ให้ตายสิ เผลอไม่ได้เลย ! ไอ้คนฉวยโอกาส !

 

Zen  Part  ....

ป่านี้พี่เก่งหลับไปแล้วมั้ง ? ผมรีบเข้าบ้านดีกว่า ก่อนที่พี่เก่งจะตื่นขึ้นมา แต่เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปเท่านั้นแหละ

"นายท่านน น "

"กลับมาแล้วหรอ " เสียงพี่เก่งเย็นชามาก เย็นชาเสียจนผมกลัว

"เอ่อ ... ดึกแล้ว ไม่ง่วงนอนหรือครับ "

"วันนี้เซนไปไหนมาทั้งวัน "

"เซนไปบ้านเพื่อนมา "

"แล้วทำไมไม่บอกพี่ "

"เซนเห็นนายท่านนอนอยู่เลยไม่กล้าเรียกเท่านั้นเอง "

"เซนมีอะไรจะบอกพี่ไหม ? "

"มะ ไม่มี "

"เซนมีอะไรจะบอกพี่ไหม ? " เชื่อไหม ตอนนี้พี่เก่งคนเดิมหายไปแล้ว ผมกลัว ! กลัวคนที่อยู่ตรงหน้านี้ชะมัด

"มะ ไม่มีครับ "

"พี่ถามครั้งสุดท้าย ... เซนมีอะไรจะบอกพี่รึเปล่า "  เอาแล้วไง รางสังหรณ์มันบอกเซนว่า เซนกำลังงานเข้า !

"มะ ไม่ ม... "

"ผลั่ก !!! " พี่เก่วผลั่กผมใส่เตียงอย่างแรงจนหลังผมแทบจะหัก 

"อย่ามาโกหกพี่ ! พี่รุ้นะวันนี้เซนลางานไปไหน พี่ไม่มีเขางอกนะเซน ! "

"นะ นายท่านน "

"บอกความจริงมา ! " 

"เซนไปบ้านเพือนมาจริง ๆ "

"ไม่จริง !! เซนแอบไปหาชู้มาใช่ไหม "

"ไม่จริง ! "

"ยังมีหน้ามาโกหกอีกหรอ ... พี่รู้ความจริงทุกอย่างแล้ว ! "

"นะ นายท่านน "

"ร่าน !! แค่พี่ยังไม่พอใช่ไหม ทำไม ! ของพี่มันเด็ดไม่พอหรอ ห๊ะ !! ถึงต้องกระเดะไปมัน เซน นาย มะ... "

"เพี้ย ! ฮึกก ... ใช่ ! เซนไปหาผัวใหม่มา ! ฮึก พะ พอใจรึยัง ! "

"หึ ยอมรับแล้วสินะ ! พี่ไม่น่าไปรักคนอย่างเซนเลย ! " จึก !! คำนี้เหมือนเข๊มที่ทิ่มแทงหัวใจ ไม่น่ารักคนอย่างผม อย่างนั้นหรอ แรงไปไหม ?

"เซนไม่เคยรักนายท่านเลยต่างหาก หึ ! " น้ำตาที่เคยไหล ได้หยุดลงทันที ความชาที่ใบหน้าเริ่มแผ่ขยายลงมาที่หน้าอกข้างซ้าย เชื่อไหม ? ถ้าเอามีดมาแทงผม ผมยังไม่เจ็บเท่าคำที่พี่เก่งพูดออกมาเลย

"เซนนน ! "

"ออกไปซะ !! แล้วรู้ไว้ด้วยว่าเซนเบื่อนายท่านแล้ว ! เซนหาผัวใหม่ได้แล้ว เลิกยุ่งกับเซนสักที ! "

"ซะ เซนนน "

"ออกไป !! ออกไปปปป "

"เซนจำเอาไว้ ว่าวันนี้ เซนทำพี่เสียน้ำตา " ใช่แล้ว น้ไตาหยดใสไหลอาบแก้มพี่เก่ง ! ให้ตยสิ ผมทำพี่เก่งร้องไห้ !!

เมื่อพี่เก่งเดินออกไปแล้ว ผมลุกขึ้นมาอาบน้ำด้วยหัวใจที่แตกสลาย ผมทำถูกแล้วสินะ ผมทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้กับคุณหญิงแล้ว ผมทำให้พี่เก่งมีความสุข ผมทำให้พี่เก่งลืมเบลล์ได้ แต่ผมกลับรักพี่เก่งเต็มหัวใจ และสุดท้าย..ความรักของเราก็คือสิ่งต้องห้ามจริง ๆ ผมกับพี่เก่งเหมือนเส้นขนานแม้จะใกล้กันมากแค่ไหน แต่ก็ไม่มีทางจะมาบรรจบกันได้ ... อันนี้ผมเข้าใจดี ...

---------------------------------------------------------------------------------------


อัพสั้นนะคะ

ขอโทษอย่างแรง T^T

การบ้าน 5 อย่างยังไม่ได้ทำเลยคะ รีบมาอัพให้ก่อน

เดี่ยวถ้าว่างจะมาอัพให้ใหม่นะ (: