Darkness - นิยาย Darkness : Dek-D.com - Writer
×

    Darkness

    ผู้เข้าชมรวม

    45

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    45

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  6 มี.ค. 58 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    Darknees 
    ผมตืนขึ้นมาอยู่ในเขตสิ้นสุดของป่ามืด ป่าที่น้อยคนนักที่จะเข้าไปนับว่าเป็นสถานที่สุดท้ายเลยทีเดียวที่คนปกติจะคิดถึง แต่ทุกคนคงจะพอนึกออกนะว่ามีอะไรอยู๋ในนั้น ผมลุกขึ้นนั่งสักพักพอเหนื่อยผมก็เริ่มตีตัวออกห่างจากป่านั้น แน่นอนละถึงจะพ้นเขตป่าแล้วก็เถอะมันก็ไม่ได้แปลว่าคุณจะรอดต่อไปนิ ว่าแต่อยากรู้ไหมครับว่าผมไปนอนกลิ้งอยู่ทำไมตรงนั้น ถ้าอยากรู็ผมจะเล่าให้ฟัง
     
     เมื่อหลายปีก่อนตอนที่ผมยังเป็นหนุ่มน้อยน่าละอ่อน อาศัยในเมืองเล็กๆ ในฐานะคนธรรมดา ใช้ชีวิตอย่างคนเร่รอนทั่วไป แต่ถ้าคุณสงสัยว่าคนที่ไหนไม่ธรรมดาบ้าง ผมก็จะตอบให้ โลกใบนี้จะแบ่งกันอยู่ 4 กลุ่มครับ หนึ่งคือผู้ได้รับพลังบริสุทธิ แบบเดินเตะหิมใส่หัวคนอื่นอยู่ดีๆ ก็ได้รับพลังเฉย สองคือผู้เอลฟ์ผู้พิทักผืนป่า สามผู้ที่ก่อตัวจากคำสาป จะไม่นับว่าเป็นคนก็ได้นะ และสุดท้ายก็พวกมนุษย์เดินท้าวเช่นผม ก็นั้นละครับโลกของผมชั่งยุติธรรมเหลือเกิน ชีวิตของผมก็ดำเนินไปตามปกติอย่างคนจอนจัดทั่วไป ขอเศษข้าวเศษปลาประทังชีวิตให้รอดไปวันๆ คงไม่คิดจะทำอะไรแล้วแหละ
     
    วันหนึ่งผมวิ่งไปตามถนนพร้อมกับขนมปังชิ้นใหญ่และเจ้าของร้านที่กำลังวิ่งตาม แต่ดูเหมือนวันนั้นคงไม่ใช่วันของผมละมั่งครับ ผมวิ่งไปชนกับเด็กร่างทวมจนผมล้มลง เขาหันหน้ากลับมาหาผม
    " ซันชั้นขอโทษ ปล่อยชั้นไปเถอะนะ "
    " ได้ชั้นจะปล่อยแก "
     
    เขาเอามือมาวางบนไหลผมมือของเขาร้อนมาก ไม่ช้าก็มีสะเก็ดไฟออกมาจากมือเขาคันเปลวไฟก็ลุกขึ้นไหม้ไหล่ของผม จากนั้นก็จำได้แค่โดนเจ้าร้านขนมปังทุบด้วยไม้ ตื่นมาก็พบกับรอยโดนทุบหลายที่และรอยไฟไหมที่ไหล่ขาวของผม แต่ก็ยังโชคดีที่ขนมปังยังอยู่คงเพราะมันเปลื่อนโคลนที่พื้นน่ะ
     
    เย็นวันนั้นมีผู้ชายแก่คนหนึ่งเข้ามาหาผมชวนคุยเรื่องต่างๆ แต่ทะวา 
    " ฮ่าา ว่าแต่คุณจักผมหรอ " ก็ถามไปด้วยความข้องใจ
    " ป่าว ป่าวว แต่ชั้นมีเรื่องๆหนึ่งที่จากบอกเธอน่ะ เธอจะเชื่อหรือป่าวก็ขึ้นอยู่ที่แหละนะ "
    " อะไร "
    " ชั้นไปรู้มาว่า ถ้าคนเราได้ดื่นกินหัวใจแห่งสัตว์บริสุทธิคนๆ นั้นจะรับพลังที่เขาต้องการ "
    " แล้วคุณรู้ได้ยังไง แล้วมากบอกผมทำไม "
    " ก็นั้นสินะ ชั้นต้องไปแล้วล่ะพ่อหนุ่ม โชคดีนะ "
    บทสนทนาจบลงแค่นั้น แต่ความคิดของผมมันไม่ได้จบลงน่ะสิ
     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น