อลิส ลิดเดลล์ กับ คำสาบร้าย

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1 ประตูสู่ทางเข้า

         โรงเรียนเอเธนส์

เป็นสถานศึกษาชั้นดีที่แม้พวกเจ้าขุนมูลนายไม่เว้นกษัตริย์ยังอยากให้ลูกหลานเข้าที่นี้ยิ่งกว่าได้เงินก้อนโตเสียอีก เนื่องจากที่แห่งนี้มีสาขาวิชาแขนงต่างๆมากมี อีกทั้งยังเป็นตำนานถูกกล่าวขวัญถึงทุกวันนี้ โดยเฉพาะเรื่องของผู้กล้าทั้ง 2 ในกาลครั้นก่อนได้เข้าหำหันกับจอมมารและนำพาความสงบสุขกลับคืนมา

บทที่ 1 ประตูสู่ทางเข้า

      ผ่านไปกว่า 2 ชั่วโมงแล้วที่ยังไร้วี่แววสิ่งอันใดออกจากประตูเหล็กหนา  อลิสได้แต่ยื่นกางร่มสีชมพูสดใสป้องกันรังสีอุตร้าไวโอเลตที่มาพร้อมกับแสงแดดยามบ่าย  มันทำให้เป็นโรคมะเร็งผิวหนังได้อย่างร้ายแรงสำหรับเธอหรืออาจหนักกว่านั้นก็เป็นไปได้ ป้องกันไว้ก่อนดีกว่าแก้เป็นไหนๆ

     ‘การรอเป็นสิ่งที่น่าเบื่อยิ่งกว่าสิ่งใดทั้งสิ้น’

      อลิสปราถนาอย่างแรงกล้า  ขอให้ประตูเปิดไวๆหน่อยเถอะ  ก่อนที่ฉันจะของขึ้นนะ  ดูเหมือนจะไร้การตอบรับนะครับคุณอลิสตัวผมก็สงสารเธออะนะ แต่ม่ายรู้จะช่วยยังไงดี 555++

      ทันใดในทันดลประตูไม่เปิด แต่มีเสียงชายวัยกลางคนออกมาแทน  ดังสนั่นจนคนแถวนั้นต้องเอามือขึ้นปิดหูเธอก็เช่นกันรีบปิดก่อนใครเลย

     “ง้ายยยยย  เจ้าพวกงั่งฉันเป็น ผอ.ของพวกเธอออออออออออ”    ชายคนนั้นกึ่งร้องกึ่งพูดได้สุดไปเลยๆ   “นามอาเชลลลล   เอเลนนนนนนนน เย้”  พี่ครับจะร้องเย้หาพระแสงไรครับมันหนวกหูชาวบ้านนะ รีบเข้าเรื่องได้แล้ว   “การรรสอบรอบนี้นนนนจะแข่งวิ่งมาราธอนนนนนน โอ้เย้  ไม่จำกัดเวลาแต่ตตตตตจำกัดจำนวนคน อย่าคิดว่ามันง่ายน้า เจ้าพวกงั่งงงง”  ปึง! แล้วเสียงอันไม่น่าพิสมัยของ ผอ. โอเป(ร่า) ดับไปพร้อมกันนั้นเสียงปืนดังลั่นของคณะกรรมการที่ยืนรออยู่ข้างนอกเหมือนพวกอลิสเป็นสัญญาณให้เริ่มการทดสอบได้

      ฝีเท้านับร้อยรีบวิ่งออกไปโดยไม่คิดหน้าคิดหลังมีเพียงความคิดที่ว่าต้องผ่านให้ได้อยู่ในใจอย่งเดียว  เด็กสาวยืนหยุดนิ่งกับพื้นตั้งแต่ได้ยิน แข่งวิ่งมาราธอน  พระเจ้าทำไม ต้องกลั้นแกล้งลูกแมวตาดำๆเช่นฉันด้วย  ถ้าไม่สามารถผ่านได้เธอจะไม่ได้พบกับบันนี่ที่ตั้งความหวังว่าอยากพบได้อีกครั้ง  ปกติที่โรงเรียนนี้ไม่ยอมให้คนนอกเข้าออกได้ตามอำเภอใจ ถึงมีจดหมายแนะนำก็ต้องผ่านหลายกระบวนการกว่าจะได้เข้า มันเป็นเรื่องที่ยุ่งยากกว่าการมาสอบเข้าเยอะ

     ปิ๊งป๊อง!

    อลิสสะดุ้งตัวเล็กน้อยก่อนหันหลังกลับไปที่ประตูบานเดิมอีกที  เธอต้องตะลึงงักเมื่อเจ้าของเสียงคนเดิมกลับมาพูดกล่าวเสริมอะไรเล็กๆน้อยๆแต่สำคัญมากสำหรับพวกที่ล่วงหน้าไปแล้ว

   “ช่ายยยยลืมบอกไปปปว่าเส้นชัยยยอยู่ที่โบถส์เซ็นต์ปิแอร์นะเออ”

    โบถส์เซ็นต์ปีแอร์อยู่ทางซ้ายมือของโรงเรียนเพียงเดินไป 10 นาทีก็ถึง แต่พวกที่วิ่งไปคนละทิศละทางเพราะต่างคิดว่าวิ่งรอบเมืองเส้นชัยคือโรงเรียน พอได้ยินเสียงร้องเพลงห่วยแตกของ ผอ.จึงต้องรีบวิ่งย้อนกลับมาทางเดิมอีกครั้งอย่างเต็มสปีค

     รอยยิ้มแฉ่งปรากฏขึ้นบนใบหน้าแช้มช่อยอย่างไร้ที่ติ พระเจ้าคะ ขอบคุณมากๆคะ  อลิสกระโดดตัวไปมาด้วยความดีใจอย่างสุดซึ้งต้องขอบคุณ ผอ. โอเปนั้นจริงๆที่ลืมบอกไม่งั้นเธอคงไม่รอดแน่ๆ ในไม่ช้าเธอก็มาถึงเส้นชัยที่ว่าเป็นคนแรก