กรณ์...สอนรัก

ทัศนียภาพของเขาใหญ่อันตระการตา เถาองุ่นเขียวทอดยาวเป็นทางเลื้อย...ความรักของเธอและเขา ถูกเขียนขึ้น ณ ที่แห่งนั้น

เพราะสำนักพิมพ์ต้องการจะขยับขยาย ‘ปาริฉัตต์’ นักเขียนนิยายแนวสืบสวนสอบสวนจึงจับพลัดจับผลู ถูกจับย้ายไปอยู่กองบรรณาธิการสาวน้อย

ด้วยความที่เริ่มอิ่มตัวกับการเขียนแนวเดิมๆ เธอจึงยินดีเปลี่ยนมาเขียนแนวใหม่คั่นเวลา หากแต่นิยายรักที่เธอทึกทักเอาเองว่าเป็นของง่ายนั้น สำหรับสาว (ไม่น้อย) ที่ยังอ่อนด้อยเรื่องความรักเช่นเธอแล้วกลับไม่ง่ายดังที่คิด

เมื่อการงานประสบกับทางตัน ด้วยคำแนะนำของบอกอคนสนิท เธอจึงวางงานเพื่อไปพักใจและตามหาแรงบันดาลใจกลับมา...โดยมีจุดหมายคือ ไร่รินใจ

หากจะกล่าวถึงความดีงามของไร่นี้ สามารถนิยามได้ด้วยคำสามคำ วิวหลักล้าน หวานองุ่น และ...‘คุณปกรณ์’

ก็ไม่รู้ว่าเพราะความงดงามของไร่ที่ประโลมสายตา เพราะตัวเจ้าของไร่ที่ดีงามมอมเมาหัวใจ หรือเป็นเพราะเธอทุ่มเทกับงานมากเกินไป สุดท้ายเธอก็ยอมพลีกายให้เขาสอนบทเรียนที่สำคัญที่สุดในชีวิต

แต่เรียนหลักสูตรเร่งรัดจบข้ามคืนแล้วก็แล้วไปสิ เหตุใดผู้ชายคนนี้ถึงยังตามมาสอนเธออีกไม่เลิกรา

++++++++++++++++++++++++++++++

“อย่ามองผมแบบนี้...มันทำให้ผมอยากจูบคุณ”

คำพูดอย่างไม่อ้อมค้อมของชายหนุ่มพาให้หัวใจดวงน้อยกระตุกแรงยิ่งกว่าครั้งใด ดวงตาคู่งามประสานลึกเข้าไปในนัยน์ตาคมกริบที่พลุ่งพล่านไปด้วยคลื่นความปรารถนาอันเข้มข้นอย่างไม่เลี่ยงหลบ ในท้องน้อยบีบรัดเป็นจังหวะหวามรัญจวนอย่างไม่อาจหักห้าม มันร้อนรุ่มจนเธอรวดร้าวด้วยความทรมาน

แอลกอฮอล์ร้อนฉ่าแล่นพล่านไปทั่วร่าง ความสามารถในการควบคุมจิตใจตัวเองถูกสั่นคลอน มอมเมาให้ความยับยั้งชั่งใจของหญิงสาวมลายสิ้น ความต้องการในส่วนลึกของกายหญิงถูกกระตุ้นจนแผ่ขยายออกมา

“ละ...แล้ว ถ้าฉัตต์บอกว่า ฉัตต์ก็อยากเหมือนกันล่ะคะ...อยากลองเหมือนกันกับคุณ”

ตอนที่พูดประโยคนี้ เสียงของเธอทั้งยั่วยวนและหวานหูนัก ขนาดเธอฟังเองแล้วยังรู้สึกขนอ่อนลุกชัน

ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มหุบยิ้มทันใด ดวงตาคมปลาบเปล่งแสงลุกโชนราวกับไฟ เขาพยายามยื้อความอดทนสุดท้ายไว้ด้วยการกระซิบเตือน

“คุณกำลังคิดอะไร มันไม่มีคำว่าลองหรอกนะปาริฉัตต์”

ปาริฉัตต์รู้ตัวดีว่าตัวเองกำลังเรียกร้องสิ่งใด แต่เธออยากจูบเขาเหลือเกิน ผู้ชายที่แผ่กลิ่นอายอ่อนโยนใจดีคนนี้ เขาดูน่าชิดใกล้และเชื้อชวนให้ลองสัมผัสสักคราเหลือเกิน เธอคิดว่าถ้าเป็นผู้ชายคนนี้...เธอไม่รังเกียจ

“ฉัตต์แค่อยากให้คุณจูบฉัตต์”

วาจาสั้นๆ นั้นของหญิงสาวทรงอานุภาพมากพอที่จะทำให้ความอดทนสุดท้ายของปกรณ์ขาดสะบั้นลง ส่วนดุดันที่เขาเพียรจะกำราบมันไว้ตลอดทั้งคืนพลันผงาดล้ำสั่นพยศจนแทบจะทะลุออกจากกางเกง

“คุณอย่าเสียใจทีหลังก็แล้วกัน”

++++++++++++++++++++++++++++++

“นี่มัน...ที่เราเคยทำด้วยกัน...มันเป็นเรื่องธรรมชาติไม่ใช่หรือคะ ฉัตต์ไม่ได้สูญเสียอะไรให้คุณ คุณไม่ได้มาเอาอะไรไปจากฉัตต์ทั้งนั้น ตัวฉัตต์ก็ยังนั่งอยู่ตรงนี้เหมือนเดิม และฉัตต์ก็ไม่ได้อยากให้คุณมาแสดงความรับผิดชอบฉัตต์ด้วย จริงๆ นะคะ...คุณไม่ต้องมาหรอก แบบนี้ ฉัตต์ไม่ต้องการเลย”

ปกรณ์มองหญิงสาวอย่างลึกล้ำ จ้องมองราวกับต้องการจะทะลุเข้าไปถึงความรู้สึกนึกคิดที่เธอพยายามปกปิดซ่อนเร้น จ้องมองราวกับต้องการจะเข้าไปทำความเข้าใจถึงก้นบึ้งของหัวใจเธอ

ก่อนที่มุมปากของชายหนุ่มจะค่อยๆ โค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มละไม ดวงตาดำสนิททอแววยิ้มขณะเอ่ยถามเสียงนุ่มนวล

“แล้วผมล่ะ?”

“คุณ?” ปาริฉัตต์ที่กำลังหม่นหมองกะพริบตาอย่างไม่เข้าใจ เผลอเลื่อนสายตาไปสบกับชายหนุ่มโดยไม่รู้ตัว สมองทำงานช้าลงห้าสิบเปอร์เซ็นต์ “คุณทำไมคะ”

“คุณคิดถึงแต่ตัวเอง แล้วผมเล่า คุณไม่ได้เสียอะไรให้ผม แต่ผมเสียให้คุณ ผมยังต้องการการรับผิดชอบจากคุณอยู่นะ”

“...”

อะไรนะ นี่เธอเศร้าใจจนหูฝาดไปแล้วใช่หรือไม่ ใครรับผิดชอบใคร

ปาริฉัตต์นั่งนิ่งอึ้งงัน สมองของเธอหยุดทำงานลงอย่างสมบูรณ์ในพริบตา

“บอกตามตรง ผมกลับมานั่งทบทวนดูดีๆ แล้ว ที่แท้แล้วผมเสียตัวให้คุณเหมือนกัน” ปกรณ์พยายามเก็บสีหน้าระรื่น เปิดเผยความบริสุทธิ์ราวกับตนเป็นผู้เสียหาย ทั้งยังปั้นเสียงให้ชวนน่าสงสาร ยิ่งพูดก็ยิ่งรู้สึกว่ามันเข้าที “ผมต่างหากที่เป็นเหยื่อให้คุณ คุณหลอกใช้งานผมแล้วจะมาทิ้งๆ ขว้างๆ แบบนี้ ผมไม่ยอมนะ”

ผู้ชายคนนี้...เขาพูดอะไรออกมา...

ปาริฉัตต์เผยอปากค้างอย่างตกตะลึง ดวงตากลมเบิกกว้างมองใบหน้าซื่อใสไร้เดียงสาของผู้ชายตรงหน้า นี่เขาพูดจาผิดๆ เพี้ยนๆ อะไรกัน ราวกับคนที่ถูกช่วงชิงความบริสุทธิ์ไม่ใช่เธอ แต่เป็นเขาอย่างไรอย่างนั้น

หากทว่าพอได้ยินคำกล่าวหาพุ่งเป้ามาเช่นนี้ หญิงสาวที่มึนงงสมองไม่แจ่มใสนักจึงขบคิดใคร่ครวญอย่างหนักขึ้นมาทันที

คิดดูแล้วคืนนั้นเธอก็แค่นอนทอดกายเฉยๆ แต่ความสุขสมอันเลิศล้ำที่ถูกสรรค์สร้างนั้น เกิดจากน้ำพักน้ำแรงและหยาดเหงื่อแรงกายของเขาทั้งหมด...

หระ...หรือว่าที่แท้แล้ว ‘เขาเป็นฝ่ายเสียหาย’ จริงๆ คืนนั้นเธอใช้แรงงานเขาไม่น้อยเลย