Are you Devil or Angel?Chapter:1 The first step of the desti

........ในวันที่แสงส่องลงมาจากท้องฟ้าสายลมพัดผ่านใบหญ้าเอนอ่อนใบไม้ปลิวไปตามนภาโลกก็ได้ดำเนินชีวิตไปตามวัฏจักร มนุษย์ผู้หนึ่งได้ตื่นนอนในวันที่ฟ้าสดใสแล้วได้หยิบโทรศัพท์เพื่อมาดูเวลาในเวลาเช้าวันจันทร์แล้วได้บ่นพึมพำว่า

"เช้าที่น่าเบื่ออีกแล้ว....."

ทัน ใดนั้นเขาก็ได้ลุกขึ้นจากเตียงไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบชุดนักเรียนโยนลงไป ที่เตียง แล้วไปอาบน้ำอย่างรวดเร็วจากนั้นเขาก็ได้แต่งตัวแบบรุ่ยๆแบบวัยรุ่นทั่วๆไป

"โซระวันนี้แม่ไปทำธุระนะวันนี้หน้าจะกลับดึกกุญแจบ้านอยู่ที่โต้ะกินข้าวนะ"

"ครับแม่"

ผม ชื่อฮิคาริ โซระ อายุ16ปี กรุ๊ปเลือดA สูง176 น้ำหนัก47 ห้อง4-Aชีวิตผมไม่มีอะไรมากจันทร์ถึงศุกร์ไปเรียนเสาร์,อาทิตย์ก็หยุดพัก ผ่อนอยู่บ้านอันน่าเบื่อของผมเอง

ผมใส่โรลเลอร์เบลดไปโรงเรียนผ่านผู้คนมากมายแล้วมุ่งหน้าไปที่รถไฟใต้ดินจนมาถึงโรงเรียนเพื่อนผมก็ได้ทักผมว่า

"โซระปิดเทอมที่ผ่านมานี้เป็นไงบ้าง"

"น่าเบื่อเหมือนเคยนั้นแหละ ฮิกิเป็นไงบ้างล่ะ"

"ช่วงปิดเทอมนี้ก็ไปฝึกเคนโด้หน่ะ"

เพื่อนผมชื่อมาสาระ ฮิกิโตะ กรุ๊ปเลือดA สูง180 น้ำหนัก50 ห้อง4-A

เป็นผู้ชายที่เก่งด้านกีฬามากหน้าตาเหมือนผู้หญิงแต่นิสัยลุยได้ทุกสถานะการณ์หุ่นสมส่วนเรียกได้ว่าเป็นที่ฮิตของสาวๆเลยก็ว่าได้

ผมแล้วและฮิกิก็คุยกันคร่าวๆว่าจะไปดูว่ามีนักเรียนใหม่มาเพิ่มในห้อง4-Aหรือไม่แล้วจะต้องไปรับใบสมัครเข้าชมรมด้วย

ขณะที่ผมกำลังเดินไปดูรายชื่อก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมาถามฮิกิว่า

"ขอโทษนะค่ะรายชื่อนักเรียนอยู่ที่ไหนหรอค่ะ"

"อ่ออยู่ที่ตึก2ข้างๆห้องตอนมาสมัครเรียนครับไปกับพวกผมก็ได้นะครับ"

"คะขอบคุณมากนะคะ"

"นี้ฮิกินายทำไมไม่บอกว่าห้องพักครูล่ะ"

"เธอเป็นเด็กใหม่หน่ะบอกว่าห้องตอนมาสมัครดีกว่าบอกว่าห้องพักครูเขาคงไม่รู้แน่ๆ"

"อ่อนายรู้ได้ไงล่ะ"

"หน้าใหม่ไม่คุ้นอ่ะ"

"นายโดดเรียนกะเราประจำเอาเวลาไปสังเกตตอนไหนนิ"

"ฮาๆๆช่างฉันเหอะ"

จากนั้นผมก็ได้เดินไปห้องพักครูกับฮิกิและผู้หญิงที่มาใหม่แล้วคุยนู่นนี่นั้นตามภาษาวัยรุ่นจนถึงห้องพักครู

"ถึงแล้วนี้ตรงบอร์ดนี้นะมันจะมีรายชื่อของปี4หมดเลย"

"ขอบคุณมากนะคะคุณฮิกิ คุณโซระ"

จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็เดินจากไป

"เฮ้ฮิกิไปเอาใบสมัครชมรมได้แล้วเดี๋ยวจะมีพีธีรับนักเรียนใหม่ด้วย"

"น่าๆนายก็รีบไปได้"

ใน ตอนนั้นผมรู้สึกแปลกๆเหมือนว่าจะมีคนแอบมองจากทางด้านหลังตรงบันไดผมจึงหัน ไป....กลับไม่มีใครผมจึงเดินไปดูด้วยความสงสัยได้สังเกตชะโงกลงไปก็พบขนนกสี ดำแต่มันใหญ่กว่าขนนกปกติอยู่ตรงราวบันไดจากนั้นฮิกิก็ได้เรียกผมจากหน้า ห้องพักครู

"นี้โซระทำไรอยู่มีอะไรงั้นหรอ"

"เปล่าๆไม่มีอะไรฉันคงคิดไปเอง"

"คิดไปเอง?อะไรหน่ะโซระขนอีกาหรอ แต่ว่ามันใหญ่ไปม่ะ"

"คิดเหมือนกันเลยแหะแต่ไปกันเหอะ"

ผมพยายามทอดสายตาไปตามที่ต่างๆเพราะตอนนี้ผมก็รู้สึกได้เลยว่ามีคนตามมาแน่นอนและไม่ได้ห่างตัวผมไปไหนจนผมทนไม่ไหวเลยไปคุยกับฮิกิว่า

"นายรู้สึกมั้ย"

"อืมนายก็เหมือนกันหรอ...."

"นายจำได้มั้ยตอนที่เราทะเลาะกันนายก็รู้ว่าฉันไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาทั่วไปแล้ววันนี้ก็มาถึง"

"นั้นสินะ งั้นเรามาลุยพร้อมกันเลยดีกว่าฉันจะใช้ดาบฝึกซ้อมนี้แหละ"

ผม....... สามารถเรียกดาบจากจิตใจของผมได้ผมสามารถใช้ได้ตั้งแต่ผมทะเลาะจนถึงขั้นลง ไม้ลงมือกับฮิกิเลยทำให้รู้เลยว่าผมไม่ใช่มนุษย์แล้วต้องอะไรเกิดขึ้นกับผม ในภายภาคหน้าด้วยผมเลยเรียกดาบนั้นออกมาดาบนั้นไม่มีปลอกจับควบคุมด้วยจิตใจ ของผมประกายแสงจากดาบสีเหลืองทอง ส่วนฮิกิเป็นผู้ที่สืบทอดดาบมาซามุเนะและดาบมุรามาซะเก่งด้านศาสตร์วิชาดาบ อัจฉริยะด้านซามูไรมีกระเป๋าใส่ไม้เบสบอลแต่เอามาใส่ดาบทั้งสองจากนั้นผมและ ฮิกิก็รู้ได้ทันทีเลยว่าพลังของคนที่สะกดรอยตามนั้นอยู่ตรงหน้าพวกเราจาก นั้นก็ได้ยินเสียงของคนๆนั้น

"อิอิโดนจับได้แล้วสินะว๊า~~~~แย่จัง"

ทัน ใดนั้นเขาก็ปรากฏร่างของเธอออกมาเธอใส่ชุดสีน้ำตาลผ้าคลุมสีแดงมีปีกเหมือน นางฟ้าแต่สีดำออกน้ำตาลมีดาบที่เหมือนกับผมแต่รูปร่างและสีไม่เหมือนกันดาบ ของเธอเหมือนหอกสีแดงเลือดรู้สึกว่าเธอจะมีพลังมากมายจนรู้ได้เลยว่าผมและฮิ กิไม่สามารถสู้เธอได้แน่

"ฮิกินายคิดว่าจะชนะเธอมั้ย"

"ไม่แน่แหะ50:50อ่ะ"

"ทั้งสองคนใจเย็นก่อนสิ....."

ผม และฮิกิไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นเริ่มลงมืออย่างรวดเร็วและเป็นจังหวะผสานที่เป็น เหมือนฟันเฝืองที่หมุนต่อเนื่องกันจนเหมือนว่าเป็การโจมตีที่ต่อเนื่อง แต่.....เธอก็ป้องกันดาบของฮิกิและผมได้อย่างรวดเร็วและไร้ที่ติจนผมเหนื่อย เพราะใช้ดาบนานเกินไป

"โซระนายไหวมั้ย"

"อ่าฉันไม่ค่อยไหวแล้ว"

"okงั้นฉันจะทุ่มสุดตัวแหละ"

ฮิกิได้เอาดาบมาซามุเนะและดาบมุรามาซะที่เก็บไว้ในกระเป๋าไม้เบสบอลออกผมก็พยายามถ่วงเวลาเพื่อให้ฮิกิได้ใช้วิชาดาบลับของเขา

"ฮิกิพร้อมยัง"

"อืมพร้อมแล้ว"

"วิชาลับดาบขั้นที่1 The thousand art of sword"

the thousand art of swordเป็นวิชาดาบที่ใช้ศิลปะของดาบมีทั้งหมด1000กระบวนท่าแต่ฮิกิสามารถทำ ได้แค่100-250กระบวนท่าเนื่องจากเป็นวิชาที่เร็วจึงเห็นว่าเขาแกว่งดาบไม่ กี่ทีแต่ร่างกายจะล้าและเสียศูนย์อย่างรวดเร็วและเป็นจุดอ่อนที่ฮิกิไม่ สามารถแก้ได้เสียที่

"นายนี่เก่งนะแต่จุดอ่อนของแต่ล่ะกระบวนท่ายังไม่ผสานกันสักเท่าไรนะฮิฮิ~~~"

จากนั้นฮิกิก็ถูกโจมตีเข้ากลางอกผมเห็นตอนนั้นผมคิดว่าฮิกิต้องตายแน่ๆผมเลยสู้สุดชีวิตแต่......เธอไม่แม้แต่เหนื่อยหรือเจ็บอะไรเลย

"เธอเป็นใครกันแน่....."

จาก นั้นผมก็สลบไปรู้สึกตัวเหมือนจะเบาแล้วก็ฝันเห็นผู้ชายคนหนึ่งมีดาบเหมือนผม ดาบที่ปรากฏต่อหน้าผมโดยไม่ตั้งใจไม่รู้ว่ามันใช้ยังไงแล้วผมคือตัวอะไรกัน แน่ไม่ใช่มนุษย์หรอแล้วผมเป็นใครแน่ผมได้ยินเสียงของคนๆนั้นว่า

"เธอหน่ะคือมนุษย์ไม่ได้แตกต่างอะไรไปจากคนอื่นหรอกอย่าท้อแท้"

จาก นั้นผมก็ฟื้นขึ้นมาอยู่บนเตียงของที่บ้านผม....กุญแจบ้านอยู่บนนาฬิกาแล้ว หันไปข้างๆ.........ฮิกิ!!!!แต่งชุดนอนผู้หญิงอยู่บนเตียงของผม!?!อะไรนฮิกิ เป็นผู้หญิงหรอรึว่าเราฝันไปจริงสิฮิกิโดนแทงเข้าที่หน้าอกเลยเปิดเสื้อดู นายเป็นผู้ชายนิไม่ต้องคิดมากเราสติแตกไปหมดแล้วนะเฟ้ยงั้นเปิดเลยกลัวอะไร เล่า.....ไม่มีรอยโดนแทงรึรอยบาดเจ็บอะไรแต่ที่ผมตกใจคือมันมีหน้าอก!?!อะไร ฟระนี้อะไรกาน!!!!ผู้หญิงมีปีกนั้นก็เปิดประตูห้องแล้วถืออาหารเข้ามา

"โซระนายก็ตกใจเหมือนกันสินะ"

"นี่เธอเข้ามาได้ไง"

"ฉันก็เอากุญแจบ้านนายไขเข้ามาแล้วแบกพวกเธอมาที่บ้านแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าให้พวกเธอนิ>w

"เธอต้องการอะไร"

"ฉันมาเพื่อสังเกตการณ์นายฉันได้รับคำสั่งมาจากmaster"

"สังเกตการณ์เราเพราะอะไรใครคือmaster"

"เป็นความลับแต่ไม่ต้องกลัวหรอกนะเราไม่ทำอะไรอย่างแน่นอนฉันชื่อเลดาหัวหน้าหน่วยรบที่1ด้านกำลังพลโจมตีและแทคติกโซล"

"......ไม่ทำอะไรลงมือพวกเราจนเกือบตายนี้นะ"

"อะไรของนายนิพวกนายไม่ได้ฟังอะไรเลยมาถึงก็ลงมือใส่เราก็เลยT^T"

"แล้วทำไมฮิกิเป็นผู้หญิงไปล่ะเธอทำอะไรก็เขา"

"เปล่านะๆเขาเป็นผู้หญิงจริงๆเราก็พึ่งรู้ตอนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้นี้แหละ"

"ไม่จริง!!ฮิกิเป็นผู้ชาย"

"นายเคยเห็นของเจ้านั้นหรอถึงบอกว่าเป็นผู้ชาย..........เจ้าตัวตื่นแล้วอ่ะลองถามสะสิ"

"โซระ.....เราได้ยินหมดแล้ว.....เราจะเล่าความจริงให้ฟัง"

เนื่องจากฮิกิเป็นผู้หญิงจึงไม่สามารถสืบทอดวิชาดาบของตระกูลมาสาระได้คุณปู่จึง บอกว่า"จะสืบทอดดาบ
จิตและกายต้องเป็นชายที่หาญกล้าแต่เจ้าก็สามารถเป็นได้ อาจจะต้องยอมรับเรื่องที่ทรมาณและอาจจะทำให้เจ้าเปลี่ยนไป"ดังนั้นฮิกิจึงถูกฝึกอย่างหนักตลอดเวลาฝึกกระบวนท่าพื้นฐานจนถึงตอนที่ได้รับการเป็นผู้สืบทอดเขาได้กล่าวว่า"การฝึกตลอดทั้งชีวิตของแกพึ่งเริ่มต้นและกระบวณท่าต่างๆเธอจะต้องค้นหาเอง"

"ฮิกิ....ทำไมเธอไม่บอกเรา"

"มันเป็นเหตุจำเป็นนายไม่ต้องสนใจหรอก"

จากนั้นฮิกิก็วิ่งออกไปพร้อมแล้วเอาชุดนักเรียนที่อยู่ในตะกร้าไปด้วย เลดาส่ายหน้าแล้วขำเล็กๆน้อยๆ

"นายนี้ใจร้ายจังเลยนะ"

"ฉัน......ทำใจไม่ได้อ่ะที่รู้ว่าเพื่อนรักเป็นผู้หญิงความสัมพันธ์เราอาจจะไม่เหมือนเดิมก็ได้"

"อ่าๆ อย่างแรกเลยที่ฉันมาเพื่อไม่ได้จะมาแค่มาส่องนายหรอกเพราะฉันรู้แหละว่านาย สามารถใช้divine swordได้ฉันเลยจะมาทดสอบนาย.....นายรู้ชื่อดาบของนายยัง"

".....ฉันไม่ยังไม่ได้ตั้งชื่อให้มันเลย"

"ม่ายใช่ๆชื่อดาบอ่ะคือนามที่ติดตัวดาบมาต้องแต่เกิดอ่ะ"

"ฉันไม่รู้!!!- -*"

"โอเคๆงั้นเดียวฉันจะต้องสอนนายก่อนแหละตอนนี้ก็เย็นแล้วพักผ่อนเหอะ"

"งั้นฉันขอนอนก่อนนะ....เดียวสิแล้วเธอจะนอนที่ไหนล่ะ"

"ที่นี้ไงฉันเตรียมของมาหมดแหละ"

"......อ่าๆจะอยู่ที่นี้ก็เชิญ-o-"

"ขอบใจมากน้าน่ารักที่สุดเลย>.< "

"ทำตัวดีๆล่ะอย่าก่อเรื่องล่ะ"

"ฝันดีน้า"

ผม ได้นึกถึงฮิกิเรื่องที่เป็นผู้หญิงแล้วได้คิดทบทวนอยู่หลายครั้งพรุ่งนี้จะ ไปขอโทษฮิกิผมซ๊อกเล็กน้อยแล้วคิดว่าคงจะนอนได้แล้วราตรีสวัสดีครับ....

เด็กหนุ่มผู้มีพลังวิเศษและเพื่อนๆที่มีความสามารถที่เหนือมนุษย์โชคชะตาที่กำหนดมาและเป็นก้าวแรกที่โซระและเพื่อนๆจะได้หาความจริง

End:The first step of the destiny