แม่หมูกับหมาป่า

เนื้อเรื่อง

แม่หมูกับหมาป่า

    มีหมาป่าหิวโซ่ตัวหนึ่งเดินหาอาหารจนมาถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่ง  มันเดินลัดเลาะมาจนถึงคอกหมูที่ชาวบ้านเลี้ยงไว้มันเห็นแม่หมูกำลังล้มตัวนอนให้ลูกกินนมอยู่   หมาป่าซึ่งอยากกินลูกหมูเป็นกำลัง    จึงออกอุบายพูดกับแม่หมูว่า “นี่ท่าน   เมื่อตะกี้ข้าเดินผ่านบ้านของท่าน   เจ้านายท่านมีเรื่องจะบอกท่าน   เลยวานให้ข้ามาตามท่านไปพบเขาเดี๋ยวนี้  ส่วนลูกๆของท่าน  ฝากข้าไว้ก็ได้  ข้าจะดูแลให้เอง”

       แม่หมูรู้ทันเล่ห์ของหมาป่าดี  จึงกล่าวว่า  “ขอบใจท่านมาก  แต่ข้าคงไม่ต้องไปหานายข้าแล้ว   เพราะนายข้าเพิ่งเดินมาบอกกับข้าก่อนท่านมาไม่นาน  ว่าให้ข้าระวังไว้ให้ดีเพราะจะมีหมาป่าเจ้าเล่ห์มาพูดจาหลอกล่อเพื่อจะกินลูกของข้า  เอาละ  ข้าว่าท่านไปเสียจากที่นี่ดีกว่า   ถึงข้าจะถูกเรียกว่าหมู   แต่ข้าไม่โง่เหมือนที่ท่านเข้าใจหรอกนะ”

ข้อคิด :คนฉลาดคือ คนที่ไม่คิดว่าคนอื่นโง่

จาก   หนังสือนิทานอีสป  โดย   บัญชา- สบโชค-สุชิราภรณ์