คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2.เจอกันครั้งแรก
เช้าวันต่อมา วันนี้แทยอนตื่นเช้าเป็นพิเศษ เพราะ มีนัดกับเด็กน้อยวัย 8 ขวบ ที่จะมาอยู่บ้านของแทยอนในวันนี้ แทยอนลงมาชงกาแฟ และเดินไปนั่งที่โซฟา พร้อมกับกดเปิดโทรทัศน์เพื่อดูข่าวสารต่างๆ
Rrrrrrrrrrr.. เสียงโทรศัพท์ของแทยอนดังขึ้น เจ้าของเครื่องหยิบขึ้นมาดู เป็นเพื่อนรักของเขานั่นเองที่โทรมา
“ว่าไง..ไอ้ลิงแสบ” แทยอนทักทายเพื่อนอย่างอารมณ์ดี
“ฮ่าๆ ...แกตื่นแล้วหรอว่ะ ไอ้หมาเตี้ย”ยูริก็ตอกกลับไม่แพ้กัน
“ตื่นตั้งนานแล้ว..แกมีอะไรรึเปล่าว่ะ ถึงโทรมาแต่เช้า”
“แหมม..เดี๋ยวนี้ต้องมีอะไรด้วยหรอค่ะที่รัก ถึงจะโทรหาได้ ฮึก..ฮึก..” ยูริพูดหยอกล้อพร้อมกับทำเสียงสะอื้นแกล้งแทยอน
“หยุดเลยไอ้ยูล..ขนลุกว่ะ ตกลงแกมีอะไร ไม่มีจะวางแล้วนะ” แทยอนพูดอย่างหัวเสีย
“เฮ้ยย..เดี๋ยวๆๆ ฉันจะถามแกว่าวันนี้จะมาเข้าเรียนมั๊ย?”
“ไม่ว่ะ วันนี้ไม่มีเรียนอะไรมากมายไม่ใช่หรอ?แล้วอีกอย่างวันนี้ฉันไม่ว่าง..มีนัด” แทยอนเป็นคนที่ฉลาด และเรียนรู้เร็ว บางวิชาที่แทยอนที่ไม่ยากนัก แทยอนก็จะไม่ค่อยเข้าเรียน แต่เพื่อนๆมักจะจดเล็กเชอร์มาเผื่อให้แทยอนเสมอ
“เฮ้ยยย...มีนัดกับสาวที่ไหนว้า” ยูริอดแซวเพื่อนไม่ได้
“สาวบ้าอะไรเล่า ไม่ใช่ว้อย วันนี้ฉันต้องรอรับลูกสาวของคุณลุงฮวัง แจซอก น่ะ คุณลุงเค้าไปทำธุระกับครอบครัวฉันที่ต่างประเทศ ก็เลยมาฝากให้ฉันดูแล” แทยอนอธิบายให้เพื่อนรักฟัง
“อ่อออ..ลูกสาวสวยมั๊ยว่ะ ถ้าสวยฉันจะได้จีบ ฮ่าๆ” ยูริพูดหยอกล้อเช่นเคย
“สวยแค่ไหนแกก็จีบไม่ได้หรอกไอ้ยูล..ฮ่าๆ”
“ทำไมว่ะ..ฉันไม่เข้าใจ”
“ก็ลูกสาวคุณลุงเค้าพึ่ง 8 ขวบเอง”
“อ่อออ..ฮ่าๆ ถ้าสวยจริงๆ ก็จีบได้ ยอมเป็นพวกโลลิคอนว่ะ” ยูริยังไม่หยุดที่จะพูดเล่น
“หยุดเลยไอ้ยูล..พอๆ แกไปเรียนได้แล้วไป”
“เออ..ไปล่ะ เดี๋ยวจะจดเล็กเชอร์มาให้เล็กๆน้อยๆ”
“อืม..ขอบใจมากนะเว้ย ”
“ไม่เป็นไรๆ ไปล่ะๆบาย”
“บายๆ”หลังจากวางสาย แทยอนอมยิ้ม เพื่อนรักคนนี้เป็นคนที่ขี้เล่นเสมอ ควอน ยูริ เป็นลูกสาวของตระกูลควอน ทางบ้านมีฐานะไม่แพ้กับแทยอนเลยทีเดียว ยูริเป็นสาวสวยและเท่ รูปร่างสูง สีผิวออกไปทางเข้มเล็กน้อย แต่มีหน้าตาดีมากเลยทีเดียว พร้อมกับนิสัยที่ขี้เล่นของยูริ จึงทำให้ยูริ มีสาวๆมาติดเยอะแยะไปหมด
Rrrrrrrrrrr.. เสียงโทรศัพท์แทยอนดังอีกครั้ง เมื่อยกโทรศัพท์ดู เป็นเบอร์ของแม่ตนเอง ที่กำลังจะเดินทางไปยังต่างประเทศ
“ยอโบเซโยค่ะ..แม่”
“แทยอน..เอ๊ะ! วันนี้ตื่นเช้าหรอจ๊ะ?” ผู้เป็นแม่ถามอย่างประหลาดใจ
“ค่ะ..ก็ตื่นมารอรับลูกสาวของคุณลุงฮวังไงค่ะ ถ้าไม่ตื่นแม่ต้องบ่นให้แทแน่ๆเลย ฮ่าๆ”
“ฮ่าๆ ดีมากจ๊ะ แม่จะโทรมาบอกว่า แม่จะขึ้นเครื่องแล้วนะ ป่านนี้รถที่บ้านของคุณฮวังคงส่งน้องไปบ้านแทยอนแล้วล่ะลูก รอรับน้องเค้าด้วยนะ แล้วก็ดูและน้องเค้าดีๆนะ แม่ไปล่ะ จะต้องขึ้นเครื่องแล้ว แล้วแม่จะโทรหานะ บายจ๊ะ”
“ค่ะแม่..เดินทางปลอดภัยนะค่ะ บายค่ะ”
หลังจากวางสายไป ก็มีเสียงรถมาจอดที่หน้าบ้านของแทยอน พร้อมกับเสียงกดออดตามมา
ติ้งต่องๆ..!! ไม่นานแทยอนก็เดินออกมาเปิดประตู
“สวัสดีครับคุณคิม แทยอน” คนขับรถทักทายและโค้งตัวน้อยๆให้แทยอน
“สวัสดีค่ะ” แทยอนโค้งตัวกลับให้เช่นกัน
“คือ ผมพาคุณหนูมาส่งตามที่นายท่านได้สั่งไว้ครับ” คนขับรถพูดอย่างสุภาพ
“ค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวฉันจะดูแลให้อย่างดี” แทยอนพูดพร้อมกับยิ้มอย่างจริงใจให้
“ครับ..ให้ผมขนของขึ้นไปให้มั๊ยครับ?”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ อ่ะ..อ้าว คุณหนูยังไม่ลงจากรถอีกหรอครับเนี่ย คุณหนูครับ..คุณหนู” คนขับรถเปิดประตูดู ก็พบว่าคุณหนูของเขาหลับนั่นเอง
“คือ..คุณหนูหลับน่ะครับ” คนขับรถพูดอย่างยิ้มเจื่อนๆ ให้แทยอน
“งั้นไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันอุ้มไปเอง คุณช่วยขนของเข้าไปในบ้านให้หน่อยได้มั๊ยค่ะ?”
“ได้ครับ” พูดจบแทยอนก็เดินมาที่รถพร้อมกับก้มลงมาในรถเพื่อที่จะอุ้มเด็กน้อย แต่..แทยอนกลับหยุดนิ่งไม่ไหวติง เผื่อพบหน้าเด็กน้อยคนนี้ (แทยอน: อ่า..ทำไมน่ารักอย่างนี้น้า ปากเรียวเล็กสีชมพู จมูกเล็กน่ารักๆนั่น แล้วไหนจะตายิ้มที่ปิดอยู่อีก >O<) เมื่อรู้สึกตัว แทยอนก็อุ้มเด็กน้อยมาไว้ในอ้อมแขน ในมือของเด็กน้อยนั้นกอดตุ๊กตาหมีสีชมพูไว้อยู่กับตัว
“คุณแทยอนครับ ผมยกของไปให้เรียบร้อบแล้วนะครับ งั้นผมขอตัวกลับเลยละกันน่ะครับ สวัสดีครับ” ก่อนกลับเขาโค้งตัวให้แทยอนอีกครั้ง
“ค่ะ สวัสดีค่ะ” แทยอนยิ้มน้อยๆให้เขา
เมื่ออุ้มเด็กน้อยเข้ามาในบ้านแล้ว แทยอนก็วางเด็กน้อยลงกับโซฟานุ่มๆ ทันที แทยอนไม่อยากปลุกจึงรอให้เด็กน้อยตื่นมาเองจะดีกว่า
“ตื่นมาแล้วค่อยทำความรู้จักกันนะ เด็กหมีน้อย” แทยอนพูดเบาๆ แล้วยิ้มให้กับเด็กน้อยที่นอนกอดตุ๊กตาสีชมพูนั่น ในยามหลับเด็กน้อยยังยิ้มเล็กๆที่มุมปากอย่างมีความสุข
(แทยอน: น่ารักไปนะ >O< ) (ไรท์เตอร์: พี่แท..อย่าเพิ่งแสดงท่าทางออกสื่อขนาดน้านน..5555)
เวลาผ่านไปเกือบ 1 ชั่วโมง แทยอนเดินมาที่โซฟา และมองเด็กน้อยที่นอนหลับอยู่
“งืมมม..อืออออ หาววว..” เด็กน้อยตื่นลืมตาขึ้นมาช้าๆ พร้อมกับหาวน้อยๆ
“อ้าววว..ตื่นแล้วหรอ? เด็กน้อย” แทยอนถามแล้วยิ้มให้กับภาพน่ารักๆที่เห็น
“คุณเป็นใครค่ะ?” เด็กน้อยถามอย่างสงสัยแล้วเคียงคอน้อยๆอย่างน่ารัก
“ฉันเป็นคนที่จะมาดูแลเธอไง..ตอนที่คุณพ่อกับคุณแม่เธอไม่อยู่หน่ะ เด็กน้อย..” แทยอนตอบพร้อมกับขยี้หัวเด็กน้อยเบาๆ
“อย่าขยี้ผมสิคะ..มันยุ่งหมดแล้ว” เด็กน้อยบอกอย่างเบะปากขึ้นเล็กน้อย
“ชื่ออะไรค่ะ เด็กน้อย?” แทยอนถาม
“ชื่อฮวัง ทิฟฟานี่ ค่ะ” ทิฟฟานี่ตอบอย่างภาคภูมิใจในชื่อตัวเองพร้อมกับยิ้มตาปิด
“โอเค..อายุเท่าไหร่ล่ะ?” แทยอนถึงจะรู้แล้ว แต่ก็อยากจะฟังเสียงหวานๆของทิฟฟานี่อีกครั้ง
“อายุ 8 ขวบค่ะ พี่ชื่ออะไรคะ?” เด็กน้อยถามกลับ แล้วทำหน้าสงสัยอย่างไม่ปิดบัง
“พี่ชื่อ คิม แทยอน” แทยอนตอบแล้วยิ้มให้น้อยๆ
“แทแท...” ทิฟฟานี่เรียกชื่อแทยอนเบาๆ
“หืมมม..ทำไมไม่เรียกพี่แทล่ะ”
“ไม่เอาอ่า..ฟานี่อยากเรียกแทแท ได้มั๊ยคะ? น้าๆ .. ให้ฟานี่เรียกว่าแทแทน้า” ทิฟฟานี่ออดอ้อนอย่างน่ารัก (แทยอน: ฮึ้ยยย...เด็กน้อย อย่าทำหน้าตาน่ารักอย่างนี้นะ พี่ใจสั่นหมดแล้ว)
“ก..ก็ได้ ตามใจฟานี่ละกัน หิวรึยังเดี๋ยวพี่ไปทำอาหารให้” แทยอนพูดออกมาอย่างยากลำบาก
“หิวแล้วค่ะ..แทแท ทำไมแทแทไม่เรียกแทนตัวเองว่าแทแทด้วยอ่ะ” ทิฟฟานี่ถามแล้วเบะปากเชิดขึ้นน้อยๆ
“อ่าๆ แทแทขอโทษน้า...ก็ได้หิวแล้วใช่มั๊ย?งั้นเดี๋ยวรอแทแทตรงนี้แปปนึงนะค่ะ แทแทจะไปทำอาหารให้” แทยอนพูดแล้วลูบหัวทิฟฟานี่เบาๆ
“แทแท...เดี๋ยว..” ทิฟฟานี่เรียกแทยอนด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ว่าไงคะ? หืมมม ?” แทยอนสงสัยว่าเด็กน้อยเป็นอะไร
“คะ..คืออ..จุ้บก่อนได้มั๊ย?” ทิฟฟานี่พูดอย่างอายๆ เป็นความเคยชินที่ทิฟฟานี่จะโดนคุณพ่อกับคุณแม่จุ้บทุกครั้งก่อนนอน ตื่นนอน และทุกครั้งที่อยากจุ้บ
“อ..เอ่ออ..ได้สิ” แทยอนก็เขินไปไม่น้อยกว่าทิฟฟานี่ แทยอนก้มไปจุ้บทิฟฟานี่ จมูกของแทยอนกดลงที่แก้มใสอมชมพูของทิฟฟานี่เบาๆ
“ไม่ใช่ค่ะ..ไม่ได้จุ้บแบบนี้ ต้องจุ้บแบบนี้” พูดจบทิฟฟานี่ เอามือเล็กๆทั้งสองข้างยกขึ้นจับใบหน้าใสๆของแทยอนไว้
“จุ้บ..เหม่งน้อย”ทิฟฟานี่เลื่อนริมฝีเล็กปากไปจุ้บที่หน้าผากแทยอนเบาๆ
“จุ้บ..แก้มซ้าย”ทิฟฟานี่ค่อยๆเลื่อนริมฝีปากเล็กมาจุ้บที่แก้มข้างซ้ายของแทยอนเบาๆ
“จุ้บ..แก้มขวา” ทิฟฟานี่เปลี่ยนข้างไปจุ้บที่แก้มข้างขวาของแทยอนเบาๆ
“เบบี้..คิส” ทิฟฟานี่ใช้ริมฝีปากเล็กกดลงไปที่ริมฝีปากของแทยอนเบาๆ
ตลอดการกระทำของทิฟฟานี่นั้นมันทำให้แทยอนใจเต้นแรง หน้าขึ้นสีระเรื่อ แม้จะเป็นเพียงการกระทำที่แผ่วเบา แต่มันอบอุ่นไปทั่วทั้งหัวใจ
“แทแท...ทำแบบที่ฟานี่บอกนะ เอาใหม่ๆ”
“จุ้บเหม่งน้อย...จุ้บแก้มซ้าย...จุ้บแก้มขวา...เบบี้คิส..”แทยอนทำตามที่ทิฟฟานี่บอกทุกอย่าง
“ขอบคุณนะคะ..แทแท” ทิฟฟานี่ยิ้มตาปิดให้แทยอน
“ยินดีค่ะ..แทแทไปได้รึยังคะ?” แทยอนถามพร้อมหัวเราะน้อยๆ
“ง่า..ไปได้แล้วค่ะ” ทิฟฟานี่ยิ้มเขินๆให้แทยอน
“รอตรงนี้นะคะ..แปปเดียว”
“ค่ะ” (ทิฟฟานี่: แทแท..น่ารักจัง )
พูดจบแทยอนก็เดินเข้าครัวไปทำอาหารให้ทิฟฟานี่ พร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุข
(แทยอน: ขอบคุณ คุณแม่จริงๆเลย ที่ส่งเด็กน้อยตายิ้มน่ารักคนนี้มาให้แทดูแล” ………
ความคิดเห็น