[Set The Series ] Gambling พนันรักครั้งนี้ เดิมพันด้วยหัวใจ [ปฐพี x ดาลิน]
แฝดสี่ ของแก๊งค์มังกรทอง กำลังตกอยู่ในวิกฤตการณ์ที่่เลวร้ายที่สุด เมื่อ ท่านเปา หัวหน้าแก๊งค์มังกรทอง ประกาศกร้าว "ภายใน 6 เดือนนี้ใครที่ยังไม่มีแฟน จะต้องโดนตัดออกจากกองมรดก"แล้วแฝดทั้งสี่คนจะทำยังไง
ผู้เข้าชมรวม
336
ผู้เข้าชมเดือนนี้
5
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ณ คฤหาสน์ของแก๊งค์มังกรทอง
ท่านเปา ฉากหน้าของเขาคือเจ้าของธุรกิจทเกี่ยวกับอุตสาหกรรมผลิตผลไม้กระป๋อง =_=+ ทำให้เขาติดท็อปนักธุรกิจที่มีรายได้สูงสุด แต่ใครจะรู้ว่าเบื้องหลังนั้นเขาเป็นเจ้าพ่อมาเฟียคุมบ่อนกาสิโนแถวมาเก๊าและเขาเพิ่งเดินทางกลับจากดูงานที่ญี่ปุ่นเพื่อร่วมลงทุนกับเจ้าพ่อกาสิโนยักษ์ใหญ่ที่นั่น จากที่อารมณ์ดีๆ ที่ธุรกิจกำลังไปได้สวยกลับต้องมาชะงัก ตาค้าง ลมแทบจับ กลางอากาศเมื่อเห็นบรรดาลูกชาย ‘แฝดสี่’ ของเขาแต่ละคนทำตัวนั้นแทบทำให้เขาอยากจะคว้าเขายาหม่องตรา แสงสะท้อน ขึ้นดม
ลูกชายคนโตอย่าง ปฐพี ที่ได้ฉายาว่า “เจ้าพ่อแห่งการพนัน” กำลังนั่งจิบไวน์แทนกาแฟ ในมือถือหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับฟุตบอลเพื่อค้นหาทีมเต็มหนึ่งของประเทศอังกฤษที่จะเข้าไปชิงแชมป์พรีเมียร์ลีกในฤดูกาลหน้า
หึๆถ้า เขาวิเคราะห์ทีมชนะได้ถูกเผงล่ะก็
เขาจะได้เงินจากการพนันครั้งนี้เหยียบล้านเลยทีเดียวล่ะ
.
.
.
แต่ถ้าทายผิด...ซึ่งแน่นอนว่าไม่มีทาง ฮ่าๆๆ
ลูกชายคนรอง วายุ ที่ได้ฉายาว่า “คาสโนว่าตัวพ่อ”
คนที่ดูเหมือนจะเข้าท่าเข้าทางที่สุดกำลังนั่งคุยโทรศัพท์กับผู้หญิงแล้วบอกเลิกอย่างไม่ไยดี
จากนั้นก็ต่อโทรศัพท์หาสาวคนใหม่แล้วก็บอกเลิกต่อไปเรื่อยๆ
เหมือนกับว่าสิ่งที่พูดออกไปท่องจำจนขึ้นใจได้แล้วว่า...
‘เลิกกันเถอะ’ หรือไม่ก็ ‘ฉันเบื่อเธอแล้ว’
.
.
.
หึ!! นิสัยบัดซบ!!!(เหมือนใครว่ะ??)
ลูกชายคนที่สาม อัคคี ที่ได้ฉายา “เจ้าพ่อ
ห.3 ”กำลังนั่งดูหนังฆาตกรรมอำพรางศพ โดยเขาครอบครองโซฟาหน้าทีวีอยู่คนเดียวด้วยการเอาขาข้างหนึ่งวางพาดอยู่บนโต๊ะกลาง
ขาอีกข้างเหยียดยาวอย่างสบายใจ ปากคาบบุหรี่แล้วก็สบถด่าไอ้หน้าโง่ที่โดนจับได้ผ่านจอพลาสมาห้าสิบนิ้วตรงหน้า
ลูกชายคนสุดท้อง ธารา ที่ได้ฉายาว่า”นางฟ้าแห่งมังกรทอง” เจ้านี่ก็ไม่ทำอะไรเลย มองไปทีไรก็เอาแต่นั่งต่อโมเดลรถแข่ง แล้วก็ร้องโหวกเหวกดีใจอยู่คนเดียวตอนที่สามารถติดกาวที่แฮนด์มอเตอร์ไซค์ได้สำเร็จ นี่ถ้ามันเอารถสีแปร๊ดของมันเข้ามาในบ้านล่ะก็ เขาคงต้องเห็นลูกคนนี้นั่งขัดสีรถอยู่ต่อหน้าเป็นแน่!
ลูกชายทั้งสี่คนที่เกิดมาห่างกันคนละประมาณห้านาที หน้าตาแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงแต่มีสิ่งที่เหมือนกันของแฝดทั้งสี่คน คือความงี่เง่าไม่เอาไหน ทำให้เจ้าพ่อมาเฟียอย่างเขาแทบจะลมวันละหลายๆ รอบ
“ไอ้เด็กเปรตทั้งสี่!”
หลังจากหมดความอดทนกับเหตุการณ์โกลาหลตรงหน้าที่แลดูเหมือนกับว่าบ้านหลังนี้เป็นกาสิโนเถื่อนในหนังจีนกลายๆ
ไปแล้ว ท่านเปาก็ตะโกนอย่างไม่สงบแต่สยบทุกความเคลื่อนไหว แม้ว่าเสียงอันดังนั่นจะไม่ได้ช่วยให้ทั้งสี่คนหันมาสนใจเขาได้
แต่อย่างน้อยพวกมันก็หยุดมองเขาเสี้ยววินาทีหนึ่ง!
“นี่!
ฉันเรียกพวกแกไม่ได้ยินกันเลยหรือไง
คำพูดของฉันมันไม่ได้มีความหมายอะไรอีกแล้วใช่มั้ย”
“โธ่! มีความหมายน่าพ่อ
แต่บอลนัดนี้สำคัญกว่านะ มันใช้ตัดสินเงินในกระเป๋าผมได้นะว่าจะอยู่หรือจะไป”
ปฐพี
“ถึงแม้จะคุยโทรศัพท์กับสาวอยู่
แต่ไม่ได้หมายความว่าพ่อสำคัญน้อยไปกว่ายัยพวกนี้เลยนะ”วายุ
“พ่อก็ว่ามาสิ
ถึงสองตาใช้ดู หูซ้ายใช้ฟัง แต่หูข้างขวาก็ยังว่างอยู่นะ” อัคคียักไหล่
(กระดิกเท้าด้วย)
“ธาใช้สมาธิต่อโมเดลอยู่
พ่อไม่เห็นหรือไงฮะ! แต่เอาเถอะ จะหยุดให้สักนาทีก็แล้วกัน
พ่อมีอะไรก็รีบพูดมาได้แล้ว” ธารา
“พวกแกจะทำตัวไร้สาระไปวันๆ
แบบนี้จนถึงเมื่อไหร่กัน หา!!! แล้วไอ้กิจกรรมบ้าๆ นี่ก็หยุดก่อน
ใครสนใจกับสิ่งที่ทำอยู่มากกว่าฉันตอนนี้ ฉันจะไล่ออกจากบ้านแล้วตัดพวกแกออกจากกองมรดกให้เร็วที่สุด!”
คำว่ากองมรดกหลุดออกมาจากปากทีไร
ลูกชายทุกคนต้องสะดุ้งลุกขึ้นนั่งสนใจเขาทุกที และครั้งนี้ก็เช่นกัน
“แค่นี้นะ ไมเกรนขึ้น!”
วายุกดวางสาย อัคคีรีบกดรีโมตปิดหนังแล้วนั่งสงบเสงี่ยมมองหน้าพ่ออย่างสนใจทันที
ส่วนธาราเผลอสลัดชิ้นส่วนโมเดลล้อรถที่อยู่ในมือทิ้งไปอย่างไม่รู้ทิศ
แต่ก็ทำเป็นเก๊กหน้านิ่งเหมือนไม่ได้ตื่นเต้นอะไร
“มีอะไรเหรอพ่อ
ทำไมต้องทำเสียงเครียดอย่างนั้นด้วย ทำหน้าตาแบบนั้นดูแก่ลงไปอีกตั้งห้าสิบปีแน่ะ”
อัคคี
“พอพูดถึงมรดก
พวกแกก็เปลี่ยนจากเปรตทั้งสี่มาเป็นคนเชียวนะ เห็นเงินสำคัญกว่าพ่อ!”
“เปล่าสักหน่อย
พวกเราทุกคนก็สนใจพ่อกันหมดแหละ
เพียงแต่เมื่อกี้เราโฟกัสกับสิ่งอื่นมากไปหน่อยเท่านั้น” ปฐพีแก้ตัว
“นี่พ่อเหนื่อยมากมั้ย
เดี๋ยวสั่งให้เด็กในบ้านยกน้ำมาให้” วายุเอาใจ
“ไม่ต้อง!
ฉันปวดหัวกับพวกแกจริงๆ แล้ว”
“อ้าว...พ่อเรียกให้พวกเราสนใจเพียงเพราะพ่อปวดหัวแค่เนี้ยเหรอ
โห่...ล้อรถฉันอยู่ไหนวะเนี่ย” ธาราเริ่มหันไปสนใจโมเดลอีกครั้ง
“มันต้องมีเรื่องสำคัญอยู่แล้วถึงได้เรียกพวกแก...ทำไมลูกชายของท่านเปามันถึงไม่ได้เรื่องเลยนะ!”
“ก็มันยังไม่ถึงเวลาที่พวกเราต้องออกโรงนี่นา
ลองพ่อยกสมบัติให้สิ เราจะบริหารงานให้พ่อชื่นใจโดยไม่ต้องพึ่งยาหม่องน้ำตราแสงสะท้อนให้สิ้นเปลืองเลย”
อัคคีว่า
“ฉันยังไม่ตาย
ไม่ยกอะไรให้พวกแกแน่ และต่อให้ตายก็ไม่ยกด้วย...เฮ้อ ถามจริงๆ เหอะ
ชีวิตพวกแกมีอะไรดีบ้าง ดูซิ ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่อง หาสาระก็ไม่ได้
แล้วจะหาเมียได้มั้ยเนี่ย!”
.
.
.
คำว่าเมียทำให้ทุกคนเงียบกริบ
มันสยองพอๆ กับการบอกให้ตายเลยล่ะ...
“ทำไม เงียบกันทำไม
ไม่อยากมีเมียหรือไง”
“มีก็ได้
แต่ไม่มีจะดีกว่า งั้นพ่อก็หามาให้สิ แต่ทำลูกให้ได้อย่างเดียวนะ
ยังไม่อยากรักใครตอนนี้” อัคคี
“ผู้หญิงหาได้เหมือนเห็บหมัดหมานั่นแหละ
แต่จะหาแล้วถูกใจถึงขั้นแต่งงานด้วยคงไม่เอา
คนเราจะยิ่งใหญ่ต้องอยู่ได้ด้วยตัวคนเดียว” วายุ
“ความรักก็คือการเดิมพัน
มันต้องมีการพนันก่อนถึงจะคุ้มค่า High risk, high return ไง
พ่อเคยได้ยินมั้ย” ปฐพี
“เห็นธาเป็นอย่างนี้
แต่ธามีแฟนแล้วนะพ่อ อย่ามาดูถูกกันหน่อยเลยน่า!”
ทุกคนหันไปมองหน้าธาราแล้วก็ส่ายหัวเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่พูด
โดยเฉพาะท่านเปาที่ถึงกับเดินไปดีดหูลูกชายคนเล็กที่เขารักและตามใจมากที่สุดอย่างอดไม่ได้
“ถ้าแกมีแฟน
พี่แกก็คงเรียนจบหมอ ทนาย ทหารกันหมดแล้ว”
“พ่อเปรียบเทียบอะไรของพ่อเนี่ย”
ธาราทำหน้านิ่วคิ้วขมวด “ธา ไม่เห็นเข้าใจเลย”
“แปลว่ามันเป็นไปไม่ได้ไง
พี่แกไม่ได้เรื่องสักคน เหมือนแก!”
ท่านเปามองหน้าลูกชายทั้งสี่คนกราดเป็นกระสุนปืนเอ็มสิบหกแล้วอยู่ๆ
ก็มีความคิดบางอย่างแล่นวาบขึ้นมาจากไขสันหลังสั่งการไปยังสมองเหมือนไฟฟ้าช็อต
“มะรืนนี้ฉันจะต้องบินไปดูงานที่อิตาลี
ดังนั้น...ฉันขอสั่งให้พวกแก!”
“O_O” ลูกทั้งสี่
“หาแฟนให้ได้ก่อนที่ฉันจะกลับ...ถ้าฉันกลับมาแล้วเห็นว่าใครยังโสดอยู่ล่ะก็
คนคนนั้นจะไม่มีสิทธิ์ในกองมรดกของฉันด้วยประการทั้งปวง^0^”
ผลงานอื่นๆ ของ ISLAND... ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ISLAND...
ความคิดเห็น