คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สิงร่าง
ตอนที่1
“ที่เธอพูดน่ะจริงหรอลิต” รินดาถามซ่ำเพื่อนยื่นยันคำตอบ
“อือ จริงๆน่ะริน” ลิลิตตอบ ‘จะไม่จริงได้ไงตะกี้ยังมาหลอกฉันอยู่เลย’ลิลิตคิด
“อ้าว แล้วทำไมอิงไม่ไปเกิดละ” รินดาด้วยแววตาใสซื่อ
‘ฉันมาเพื่อแก้แค้นไอ้สารเลวคนหนึ่งไงละ’ อิงฟ้าคิดอันที่เธออยากรินดาเองแต่พูดไปรินดาคงไม่ได้ยิน งั้นฝากลิลิตแทนละกัน
“อิงมาเพื่อแก้แค้นคนที่ฆ่าอิงน่ะ” ลิลิตตอบรินดา เธอคิดในใจว่ารินดาไม่เคยเรียนไปจากเดิมเลย ยังใสซื่อเหมือนเดิมเดะ
“เออ..เลยมาที่นี้เพื่อทวงสัญญา” รินดาตอบอย่างน้อยเธอไม่ได้โง่ขนานไม่รู้ว่าผีสาวเพื่อนรักมาทวงอะไรจากเธอทั้งที่เธอไม่ได้เกี่ยวกับไอ้สารเลวนั่นแต่น้อย
ลิลิตพยักพร้อมกับอิงฟ้า ดีจริงๆที่รินดาเข้าใจ
“แล้วทำไมอิงไม่ปรากฎให้ฉันเห็นอ่ะ” รินดาถามลิลิต
“ริน เธอจะเห็นอิงได้ไงในเมื่อเธอมันไม่มีสัมผัสที่6 ไหนจะใส่พระอีกอ่ะ” ลิลิตตอบอย่างเบื่อหน่ายดูถ้ารินดาคงลืมเรื่องนี้ไปสนิทแล้ว
“อ๋อๆ งี้นี้เองได้งั้นเราถอดสร้อยน่ะ” รินดาพูด“ห่ะ” ลิลิตอุทานยังไม่ทันที่จะห้ามรินดาก็ถอดสร้อยออกแล้ว
อิงฟ้าใช้ช่วงนั้นรีบสิงร่างของรินดาทันที
ฝุบ รินดาสลบคาโต๊ะทันที่ “รินดา อิงฟ้า เป็นไงบ้าง” ลิลิตถาม แต่กลับไม่มีเสียงตอบเธอจึงต้องนั่งรอให้พวกเธอพื้นอย่างเดียว
ภายในที่มืดมิดสักที่
“ที่นี้ที่ไหนอ่ะ” รินดาพูดคนเดียวในความมืด
“โลกที่อยู่กึ่งกลางกับความเป็นความตายน่ะ” อิงฟ้าโผล่ขึ้นขึ้นจากความมืดแล้วพูดกับรินดา
“อิง!!!” รินดาร้องอย่างดีใจแล้วเข้ากอดอิงฟ้า
“ริน” อิงฟ้ารับกอดรินดา
“ริน เธอต้องช่วยฉันแก้แค้นไอ้สารเลวนั้นน่ะ” อิงบอกรินดา
“อือ ฉันจะจับมันส่งเข้าคุกให้” รินดาบอกอิงฟ้า
“ไม่!!! ฉันต้องการให้มันตายอย่างทรมารอย่างที่มันเคยทำกับฉัน” อิงฟ้าพูด แววตาเธอเต็มไปด้วยความแค้น
“... งั้นเธอจะให้ฉันทำไร” รินดาถามพลางมองแววตาที่เต็มไปด้วยความแค้นของเพื่อนสาวพลาง
“เธอแค่ให้ฉันสิงร่างก็พอ ที่เหลือเดียวฉันจัดการเอง” อิงฟ้าบอกรินดา เธอใช้เวลา 1 เดือนที่ผ่านคิดวิธีแก้แค้นต่างๆให้สารเลวนั้นไว้ลิ้มลองหลังจากที่เธอได้ร่างรินดามา
“ก็ไม่มีปัญหาน่ะ แต่งั้นก็ต้องใช้เวลามากน่ะสิ ร่างฉันจะเป็นไงรึเปล่า” รินดาคิดผลที่ได้ตามที่อิงฟ้าพูด
“ไม่ต้องห่วงรินดา ฉันไม่สิงร่างเธอตลอกหรอก มันต้องมีช่วงที่ออกบ้าง อีกอย่างฉันสืบที่อยู่มันมาละเพราะงั้นจบเร็วชัวร์เธอไม่ต้องห่วง” อิงฟ้าพูดอย่างรู้ทันว่ารินดาต้องถาม เธอเองก็ไม่อยากสิงร่างไปทำข้อสอบ ไปทำงานแทนรินดาเองเหมือนกัน
“อือ งั้นเธอเธอจะสิงร่างฉันไงอ่ะ” รินดาถาม ในเมื่อเธอยังไม่เห็นอิงฟ้าจะสิงเธอสักที
“ยังงี้ไง” อิงฟ้าเดินเข้ามาที่ตัวเธอ ก่อนที่ร่างของหล่อนจะหาย แล้วรินดาก็สลบไป
“อือ” รินดาค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ เธอมองเห็นลิลิตที่ตื่นเต้นตกใจเมื่อเธอตื่น
“นี้ เธอใช้รินดาหรือเปล่า” ลิลิตถาม เธอไม่แน่ว่าในช่วงที่รินดาสลบไปอิงฟ้าสิงร่างรินดารึยัง
“เปล่า ฉันอิงฟ้า” อิงฟ้า ตอบเธอค่อยๆลุกนั่งก่อนสำรวจร่างกายของรินดาที่ตัวเองสิงอยู่
“อิง” ลิลิตโผล่เข้ากอดอิงฟ้าในร่างรินดาทันที
“อือ” อิงฟ้ารับกอดลิลิตก่อน ค่อยแยกเธออกจากตัวเธอ
“งั้นฉันก่อนละกัน ยิ่งแก้แค้นไอ้สารเลวนั้นได้เร็วเท่าไร มันยิง่ดีต้องรินดาเท่านั้น” อิงฟ้าพูดก่อยค่อยๆลุกออกจากเตียง
“ว้าย” อิงฟ้าที่ไม่ได้อยู่ในร่างคนนานเดินสะดุดล้ม
“อิง เป็นไงบ้าง” ลิลิตเดินเข้ามาประคองเพื่อนสาวตัวเอง
“ไม่เป็นไรหรอก แค่ไม่ได้อยู่ร่างคนนานเลยเดินไม่ค่อยถนัดน่ะ” ว่าแล้วเธอก็ค่อยๆลุกแล้วเดินอีกทีหนึ่งถึงผลจะไม่คอยต่างจากที่แรกเท่าไรก็ตามแต่
“...” ลิลิตมองเพื่อนสาวที่พยายามหัดเดินอีกครั้งเหมือนเด็กแรกเกิดก่อนที่จะตัดสินเดินเข้าไปช่วยพยุงพาเพื่อนสาวมานั่งที่โซฟาเหมือนเดิม
อิงฟ้ามองลิลิตที่พยุงตนอย่างงแต่ ก็ก็พยายามเดินตามลิลิตไปที่โซฟาอยู่ดี
“อิง” ลิลิตทำเสียงหน้าจริงจังหลังจากที่พาอิงฟ้าในร่างรินดามานั่งที่โซฟ้าสำเร็จ
“หือ” อิงฟ้ามองแววตาที่จริงจังของลิลิต
“ฉันว่าก่อนที่เธอจะแก้แค้น เธอควรหัดเดินก่อนน่ะอิงฟ้า” ลิลิตออกความเห็น
อิงฟ้าถึงถึงกับอึ่งไปชั่วขณะหนึ่ง ก่อนที่จะพูดรับปากว่าลิลิตว่าจะฝึก
ช่วงกลางดึก
“แฮ่กๆ” เสียงหญิงสาวคนหนึ่งเหนื่อยหอบ
“ไม่ได้ เราจะมาเหนื่อยตอนนี้ไม่ได้” หญิงสาวเอ่ยก่อนจะได้ยินเสียงปริศนาดังขึ้นข้างหลัง
เธอฝืนเดินต่อไปเพื่อไม่ให้เสียงด้านหลังตามเธอทัน แม้ร่างกายจะบาดเจ็บก็ตาม
“ไม่ไว้แล้ว” อิงฟ้าพูดหลังจากเดินมาได้สักพักหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆล้มลงนั่งกับพื้น
“ก็เลิกหนีสักทีสิครับเวนิส” เสียงชายหนุ่นคนหนึ่งเอ่ยขึ้นจากด้านหลังหญิงสาว
“แก” หญิงสาวพูดด้วยแววตาเครียดแค้น
“ครับ” ชายหนุ่มพูด เขาดูถ้าจะไม่รู้สึกรู้หนาวกับสายตาของหยิงสาวเลย
“ทำไมต้องตามฆ่าฉันด้วย” หญิงสาวพูดพลางเอามือจับแผลที่ถูกชายหนุ่มยิง
“มีคนสั่งฆ่าคุณนิครับ” ชายหนุ่มตอบก่อนเล็งปืนไปที่ศีรษะของหญิงสาว
“แล้วถ้าฉันไม่ใช่เวนิสนั้นละ” หญิงสาวมองไปปืนที่จอมาทางเธอ
“อย่างใช้มุขนี้ครับ” ชายหนุ่มพูด
“หึ งั้นของถามชื่อเสียงเรียงนามคนที่ฆ่าฉันหน่อยได้ไหม” หญิงสาวพูด ทั้งน้ำเสียงและแววตาด้วยความแค้น ถ้ามีโอกาสเธอจะฆ่าเขาโดยไม่ลังเล
“ครับ ผมเชย์” ปัง ชายหนุ่มพูดแล้วยิงหญิงสาวโดยไม่ลังเล
“อ่ะ” อิงฟ้าตื่นขึ้นกลางดึกหลังจากฝันถึงเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น เธอเหลือบมองนาฬิกา ก่อนจะตั้งสมาธินอนต่ออีกครั้งหนึ่ง
“ยังไงฉันก็จะฆ่าแกให้ได้เชย์” อิงฟ้าพูโก่อนข่มตาหลับอีกครั้งหนึ่ง
ความคิดเห็น