มะหมา...ที่รัก...พรหมลิขิต - นิยาย มะหมา...ที่รัก...พรหมลิขิต : Dek-D.com - Writer
×

    มะหมา...ที่รัก...พรหมลิขิต

    เมื่อคุณครูผู้อาภัพรัก มาเจอกับน้องหมาสาว ที่จากสัตว์เลี้ยงกลายเป็นแฟนสาว เขาจะทำอย่างไรต่อไป....

    ผู้เข้าชมรวม

    104

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    15

    ผู้เข้าชมรวม


    104

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  22 มี.ค. 63 / 17:11 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    เมื่อวายุ ครูสังคมหนุ่ม ผู้รอบรู้เรื่องต่างๆ แต่สิ่งที่เขาไม่รู้เลย คือ ความรัก เขาผิดหวังเรื่องความรักมาทั้งชีวิต ไม่ว่าจะคบกับผู้หญิงกี่คน ก็ไม่ได้รับความจริงใจสักที ต้องไปคบกันที่รวยกว่า ดูดีกว่าอยู่เสมอ การทำงานของเขาจึงเป็นสิ่งเดียวในชีวิต จนกระทั่งวันหนึ่ง ไม่รู้ว่าโชคชะตาหรือพรหมลิขิตที่ทำให้เขาได้ประสบพบเจอกับลูกหมาเพศเมียตัวหนึ่ง ที่จะเปลี่ยนชีวิตของเขาตลอดกาล...

       “เจ้านาย หิวข้าวแล้ววว...”
       หญิงสาวหน้าตาสวยน่ารักคนหนึ่งอย่างกับเน็ตไอดอล อยู่บนเตียง นอนทับร่างของวายุอยู่ เขย่าตัววายุที่กำลังหลับอยู่บนเตียง วายุง่วงสะลืมสะลือมาก พอตื่นขึ้นมาก็เบลอๆ
       “มีอารายยยย...”
        วายุยังไม่ได้คิดว่าใครเป็นคนพูด ทำหน้างุนงง
       “เจ้านาย ตื่นได้แล้ววว แพมหิวข้าววววว แงงงง”
       หญิงสาวคนที่พูดเลียหน้าเขาแล้วทำสายตาอย่างออดอ้อน ทำให้วายุตกตะลึง ตกใจทันที เมื่อได้ยินชื่อกับสิ่งที่แพมทำ
       “เฮ้ยยยยยย เธอเป็นใครเนี่ยยย”
       วายุสะดุ้งตัวลุกขึ้น ผลักแพมออกจากตัว แต่นั่นทำให้วายุยิ่งตกตะลึง เพราะผู้หญิงคนที่อยู่ตรงหน้านั้น เปลือยเปล่า ไร้เสื้อผ้าอันใดปกคลุมร่างกาย วายุตาโตเป็นไข่ห่าน ผู้หญิงคนนั้นทำหน้าบ๊องแบ๊วใส่เขาอย่างไร้เดียงสา
       “ฉันขอถามว่าเธอเป็นใคร มาจากไหน ทำไมอยู่ในห้องชั้นได้!!!”
       ผู้หญิงคนนั้นมึนๆ เล็กน้อยิก่อนจะตอบเขาไปว่า
       “แพมไง ลูกหมาที่เจ้านายช่วยเอาไว้เมื่อปีที่แล้วงายย จำไม่ได้หยอออ”
       ผู้หญิงที่อ้างว่าชื่อแพมพูดอย่างใสซื่อ จนวายุรู้สึกฉงน
       “ห้ะ แพม!!! อย่ามาล้อเล่นน่า แพม หมา หมาฉันอยู่ไหน”
      วายุมองไปรอบๆ ห้อง ลุกขึ้นเดินออกไปหาสุนัขที่รักของเขา
      “แพม แพมลูก แพม” 
      แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ ที่แสดงว่าเป็นสุนัข นอกจากเสียงผู้หญิงบนเตียงที่ตอบกลับมาหาวายุอยู่ตลอดเวลาว่าเธอคือสุนัขตัวนั้น
      “แพมอยู่นี่งายย บ็อกๆอ่าาา”
      วายุหันกลับมาหาผู้หญิงคนนั้น แล้วจับเขย่าตัวอย่างแรงด้วยความโมโห
      “อย่ามาล้อเล่นกับฉันนะ เธอเอาน้องแพมของฉันไปไหน?”
      ผู้หญิงคนนั้นน้ำตาไหลหยดแหมะๆ
      “เจ้านายจำแพมไม่ได้แล้วหยอ นี่แพมเอง”
      วายุขมวดคิ้ว โมโหแพมมาก แต่เมื่อมองไปที่คอของเธอก็พบกับปลอกคอที่มีลักษณะเดียวกับน้องแพมของเขา และป้ายชื่อยังเขียนว่าแพม พอมองไปที่แววตาของผู้หญิงคนนั้น ก็นึกถึงแพมตอนที่ร้องไห้เสียใจเหมือนกัน
      “ห้ะะะะ!!!! แพม....” วายุตกตะลึง ไม่อยากจะเชื่อว่าสิ่งที่เขาเจอเป็นเรื่องจริง
      “ทำไมแพมถึงกลายเป็นมนุษย์ได้ล่ะ?”
      วายุเกิดคำถามกับสาวสวยที่อยู่ตรงหน้าของเขา
      

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น