ไม่ต้องสนหรอก !

ลำดับตอนที่ #16 : ข้าคือธารา ...

ข้าคือธารา เจ้าคือสิ่งใด

"เรา..."

ข้าคือธารา เจ้าคือสิ่งใด

"คือว่า...."

ข้าคือธารา เจ้าคือสิ่งใด

"ตัวเราหลงทาง และตัวเราบาดเจ็บจนมิอาจเคลื่อนไหวได้..."  ร่างบางใช้ตัวค่ำกับพื้นและพิงข้างๆกำแพงดินก่อนที่จะมองขึ้นไปข้างบน ใช่แล้วเธอตกลงมา... จากข้างบนนั่นมันเป็นหลุมที่ลึกมาก

ยังดีที่เหมือนจะเป็นโชคของเธอ ที่เธอยังมีชีวิตหลังจากที่เธอร่วงลงมาหลายสิบเมตร แม้ขาทั้งสองข้างของเธอจะหักเละผิดรูปไปหมดเสีย เรี่ยวแรงและสติทั้งหลายเริ่มเจือจาง

 เธอจ้องมองไปเบื้องหน้า เบื้องหน้าของตนเสียงที่ดังตลอดมา

"ข้าคือธารา เจ้าคือสิ่งใด"

ร่างส่องสว่างสีฟ้าอ่อนที่เปล่งแสงชวนแสบตาออกมาปีกสีเงินของมันบิดพริ้วอย่างเรียวกับผู้อยู่ตรงหน้าแต่กลับไม่รู้ถึงเจตนาสังหารให้ได้รับรู้ เดาไม่ยากกับสิ่งที่ตัวเธอกำลังเจอเกล็ดสีเงินที่ส่องประกายเจิดจรัศรรศ์ ดวงตากลมมีคลื่นวารีอยู่ภายใน เลเวียธาน

"เราคือสิ่งใด ... หมายความว่าอะไร..."

" ทุกสิ่งต่างมีมากกว่าหนึ่งด้านมนุษย์ โลกนี้มีกลางวันและกลางคืน เหรียญกษาปณ์ยังมีสองด้าน

สองด้านนี้เรียกไม่เหมือนกัน ผู้ล่า ถูกล่า และผู้กำเนิด ไม่มีสิ่งใดที่มีด้านเดียว เพราะงั้นมนุษย์ข้าขอถามเจ้าคือสิ่งใด ”

                ร่างบางมองเลเวียธานตรงหน้าด้วยสีหน้าโรยรายก่อนที่จะมองไปที่ฝ่ามือของตน ... รอยถลอกต่างๆมากมาย ต้นขาของตนที่บิดเบี้ยว แม้แต่ใบหน้าที่ฟกช้ำซึ่งสะท้อนมาจากตัวมังกรตรงหน้า สติของเธอก็เริ่มจะเลือนลางเหลือเกิน ในสภาพที่จะครองสติไม่อยู่ แต่กลับพูดบางๆ ... ด้วยถ้อยคำสั้นๆ ...

                “ตัวเราคือ .... ภาชนะ” ก่อนที่ภาพทั้งหมดของตนจะดำมืดเพราะด้วยอาการบาดเจ็บที่มากเกินกว่าที่หญิงสาวจะรับไหว สติอันแสนเลือนลางของตนได้ยินเสียงที่เหมือนดังที่เข้ามาในหัว

                ถ้าเช่นนั่นเจ้าจะกลายเป็นภาชนะของธารา จงอยู่เพื่อธารา และกลายเป็นธารา ที่คอยโอบอุ้มเหล่าสิ่งมีชีวิต เป็นสิ่งไหลเวียนอยู่ในอ้อมของธารา

                ก่อนที่สติทั้งหมดของเธอจะดับวูบลงไป ....

...

  ----------------------------------------------------------------------

‘เราอยู่ที่ไหน …?’

สติบางๆของหญิงสาวเริ่มกลับมาอีกครั้งมือข้างซ้ายและขวาเริ่มกระดิกตามความรู้สึกก่อนที่จะลืมตาขึ้น สิ่งที่สายตาบรรจบเป็นสิ่งแรกเป็นต้นไม้สีเขียวชอุ่มรายล้อมเต็มไปหมด ก่อนที่จะสำรวจรอบๆพบว่าเธอนั่นตื่นขึ้นมาโดยนอนพิงกับต้นไม้ต้นหนึ่งอยู่ ก่อนที่จะเริ่มขยับขาของตน

‘หายแล้ว ?’

คำถามแรกเกิดขึ้นในหัวเมื่อเธอขยับข้อเท้าของเธอได้ปรกติโดยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น น่าแปลกประหลาดเหลือเกิน ... หรือเธอได้ฝันไป ?

เธอไม่ได้ฝันหรอก ...

เสียงประหลาดก่อขึ้นในหัวก่อนที่จะดังตามมาโดยไม่ให้ตอบทันควัน

อย่างที่ข้าได้บอก เจ้าคือภาชนะ ภาชนะของธารา หน้าที่ของเจ้าคือปกป้องธารา นำความถูกต้องสู่ธารา และมีชีวิตอยู่เพื่อธารา ธาราคือสหายของเจ้า ธาราคือพลังของเจ้า จงต่อสู้เพื่อธารา ...

ก่อนที่ไม้คทาสีเงินด้ามสวยไม่คุ้นตาก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของหญิงสาวก่อนที่จะคว้ามาทันที

ธาราให้ชีวิตเจ้า เจ้าต้องมีชีวิตเพื่อธารา อยู่เพื่อธารา เพราะงั้นอย่าท้อถอย

หญิงสาวใช้ไม้คทาพยุ่งตัวขึ้น สัมผัสได้ถึงพลังงานที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายที่ผิดแปลกรวมถึงคทาที่สัมผัสก่อนที่จะจ้องมองไปข้างหน้า ….

ก่อนหน้านี้เธอออกมาจากตัวเมืองอันแสนไกลด้วยเหตุผลที่ว่าจะค้นหาตัวเอง และไม่อยากจะอยู่หมู่บ้านที่มีแต่การทำไร่ทำนา แม้จะอยู่ใกล้พิโคนี่แต่ก็เหมือนเป็นหมู่บ้านที่เรียกว่าห่างไกลความเจริญ หรือจะอยู่บ้านเพื่อที่จะแต่งงานเข้าเป็นสะใภ้ของคนในหมู่บ้านแห่งนี้ เธออยากจะค้นพบตัวเอง ออกหาในสิ่งที่ตนเองอยากทำ จึงเดินทางมาแสนไกล ... ไร้เข็มทิศ ไร้แผนที่ จนกระทั่งมาถึงป่าแห่งนี้

“หากแต่อนาคตจะเป็นคนเลือกให้เราเป็นแบบนี้ นี่คือสิ่งที่เราควรจะทำสินะคะ” ก่อนที่จะเดินไปยังเมืองที่ทอแสงไปอยู่ข้างหน้า แม้เธอจะมองไม่ชัดมากเท่าไหร่ แต่เธอมั่นใจได้ว่านั่นคือ ... ‘พิโอนี่’ แน่นอน

ก่อนที่จะเดินไปด้วยเท้าทั้งสอง ชุดที่สะบักสะบอมโดยมองไปที่ร้านต่างๆมากมายภายในเมือง ก่อนที่จะมองไปรอบๆ เมืองที่เป็นเมืองใหญ่ ตึกราบ้านช่องนั่นใหญ่กว่าที่หมู่บ้านของเธอหลายเท่านัก รวมถึงขนาดเมืองก็ใหญ่เช่นเดียวกัน เธอเดินมาไกลเหลือเกิน ... บางทีก็สมควรจะได้พักเสียบ้าง

เธอเดินมานั่งที่น้ำพุกลางของเมืองก่อนที่จะหยิบน้ำในเสื้อคลุมที่ขาดวิ่นออกมาดื่ม อย่างน้อยก็ทำให้เธอกระชุ่มกระชวยได้มากขึ้น

แตะ ...

สัมผัสเย็นๆจากขวดแก้ว … ใช่น่าจะเป็นขวดแก้วมาแตะที่บริเวณแก้มของหญิงสาวจนเรียกความสนใจของเธอก่อนที่จะหันไปมอง

“น้ำนั่นไม่ค่อยสะอาดเสียเท่าไหร่หรอกน่า เธอเอาไปกินสิ” ก่อนที่จะยื่นน้ำมาชนริมฝีปากเธอเพื่อคะยั้นคะยอให้กิน เธอรับมากินอย่างมึนๆก่อนที่จะกระดกดื่มขึ้นมา

“ขอบคุณค่ะ”

หลังจากเธอละริมฝีปากออกมา เธอจ้องไปที่หญิงสาวที่ยื่นน้ำมาให้ เธอใส่ฮู้ดเพื่อบังแดดที่นี่ จึงเห็นหน้าไม่ชัด แต่การแต่ตัวโดยรวมค่อนข้างมีฐานะ จากการดูภายนอก

“ดูแล้วเธอไม่ได้เป็นคนในเมืองนี้ใช่ไหม ช้ำมาเชียว เธอมาที่นี่เพื่ออะไรล่ะ เผื่อฉันจะไปส่งเธอได้”

หญิงสาวแม้จะได้ยินแล้ว แต่จริงๆแล้วเธอมาที่นี่เพื่ออะไร ... แต่ว่าเธอจะทำอะไรล่ะ ? การค้นหาตัวตน แต่ว่าคงจะเว้นเสียแต่

“พอจะมีที่ไหนที่สามารถฝึกฝน ทำงานเกี่ยวกับการใช้เวทย์มนต์ไหมคะ” หญิงสาวกล่าวขึ้นมาทันทีและมองหญิงสาวตรงหน้าเพื่อรอฟังคำตอบ

“มีมันก็มีอยู่หรอกนะ ... แต่ว่า ...” หญิงสาวเกาแก้มตนเล็กน้อยก่อนที่จะถอนหายใจออกมา

“เจ้าสนใจมาทำงานให้กับกิลด์ที่ข้าทำงานอยู่ไหม แต่ข้าขอเตือนว่ามันไม่ง่ายนะ สำหรับคนที่ไม่เคยทำอะไรอย่างนี้ แต่ถ้าอยากลองข้าจะพิจารณาให้นะ”

สิ้นเสียงหญิงสาวคิดไปพักใหญ่ก่อนที่จะเอ่ยปากถามขึ้นมา

“กิลด์ที่ว่าคือ ....”

“ทิวเมซเซี่ยน ฟ็อกซ์ ไงล่ะ” หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆแต่แฝงไปด้วยความพิศวง

“ถึงมันจะยาก และดูเหมือนมันจะอันตราย แต่ถ้าเรายังไม่ได้ลองก็คงไม่รู้หรอกค่ะ ‘เลอธาเนียร์ ฟรีเลนท์’ เพราะงั้นฝากตัวด้วยค่ะ”

หญิงสาวโค้งให้หญิงที่ใส่ผ้าคลุมออกมาก่อนที่จะยิ้มให้บางๆ

“ยินดีต้อนรับ และขอเชิญเข้าสู่กิลด์ถึงจะยังไม่เป็นทางการเสียเท่าไหร่ แต่ก็ขอให้เข้ากิลด์ของเราได้นะ”

ก่อนที่จะเดินนำร่างบางไปยังสถานที่ตั้งของกิลด์

ใช่แล้ว ... ที่ๆนี่จะเป็นที่เธออยู่ต่อจากนี้

 ---------------------------------------------------------------------

“อ๋อ อย่าลืมหาชุดเปลี่ยนล่ะ มอมแม่มเชียว เดี๋ยวคนอื่นจะว่าเอาล่ะ ลองหยิบชุดของคนที่ตากๆไว้ไปใส่ก่อนแล้วกัน ไม่รู้หรอกน่า ...” พร้อมสร้างเสียงหัวเราะได้จากหญิงสาวพร้อมความทรงจำที่จะเกิดขึ้นใหม่

:) Shalunla