รักครั้งแรก ( The first )

เนื้อเรื่อง

รักครั้งแรก ( The first )

เช้าวันหนึ่งที่โรงเรียนสตรีแห่งหนึ่ง ฉันนั่งอยู่ในห้องเรียนและมองออกไปนอกหน้าต่าง ฉันก็นึกถึงเรื่องความรักครั้งแรกในอดีตที่ฉํนมีต่อเพื่อนรักคนหนึ่งตอนประถม เข้าชื่อหนุ่มเขาเป็นคนน่ารัก เรียนเก่ง เล่นกีฬาก็เก่งและที่สำคัญเขาเป็นเพื่อนของฉันตั้งแต่อยู่ประถมนั้นจึงเป็นเหตุให้ฉันไม่กล้าที่จะบอกว่ารักเขา วันหนึ่งเขามาบอกกับฉันว่าเขาชอบรุ่นพี่คนหนึ่งอยู่และอยากให้ฉันช่วย
"เบ็นซ์ เรามีเรื่องให้เธอช่วย"เขาวิ่งมาบอกฉันหลังจากที่เล่นบาสเสร็จ
"ช่วยหรอ เรื่องไรอ่ะ?ถ้าช่วยได้ก็จะช่วย"ฉันบอกในขณะที่ตายังอ่านหนังสืออยู่
"เรื่องพี่ฝ้ายอ่ะ"
"เรื่องพี่ฝ้าย?ยังไงอ่ะ ไม่เข้าใจ"
"คือ...คือ...เราชอบพี่ฝ้ายอ่ะ"
"......."อะไรนะหนุ่มชอบพี่ฝ้ายหรอ แล้วฉันจะทำไงล่ะ
"เบ็นซ์ เป็นไรไปอ่ะไม่สบายหรอ?"
"เปล่าฉัน...ฉันไม่เป็นไร แล้วจะให้ฉันช่วยยังไงล่ะ"ฉันตอบเขาในขณะที่น้ำตากำลังจะไหลอย่างไม่รู้ตัว
"จริงนะ เธอจะช่วยฉันจริงๆนะ"
"จ๊ะ ฉันจะช่วยเธอ"
"งั้นพรุ่งนี้ฉันฝากดอกไม้ให้พี่ฝ้ายทีนะ"
"ได้สิ ฉันจะบอกพี่ฝ้ายว่านายให้เอามาให้นะ"
"อืม ขอบใจนะงั้นฉันไปล่ะบาย"
"อืม บายจ๊ะ"หนุ่มลาฉันแล้วไปเล่นบาสกับเพื่อนต่อ ทำไมนะเขาถึงมาขอให้ฉันช่วยเรื่องพี่ฝ้ายล่ะ หรือว่าเขาไม่รู้เลยว่าฉันรักเขามาตลอด แล้วทำไมน้ำตาถึงไหลไม่หยุดตั้งแต่เขาวิ่งไปล่ะทำไมกันนะทำไมกัน
วันรุ่งขึ้น
"เบ็นซ์ มาเร็วจังอ่ะดอกกุหลาบฝากให้พี่ฝ้ายด้วยนะ"
"อืม ว่าแต่พี่ฝ้ายล่ะอยู่ไหน"
"สงสัยว่าจะอยู่ที่ห้องสมุดอ่ะ"
"อืม งั้นไปล่ะ"
"อืม เดี๋ยวเจอกันที่ห้องนะ"
ที่ห้องสมุดโรงเรียน
"พี่ฝ้ายค่ะ คือหนุ่มเขาฝากดอกไม้มาให้ค่ะ"
"เอ๊ะ หนุ่มน่ะหรอ"
"ค่ะ เขาฝากมาบอกด้วยว่าเขาชอบพี่มากเลยล่ะค่ะ"
"อืม จ๊ะขอบใจนะฝากบอกเขาด้วยว่าตอนเที่ยงให้มาหาพี่ที่ศาลากลางน้ำนะ"
"ได้ค่ะ แล้วเบ็นซ์จะบอกเขาให้นะค่ะ"
"ขอบใจจ๊ะ"
"งั้นเบ็นซ์ไปล่ะนะค่ะ"
"อืม โชคดีจ๊ะ"
ในห้องเรียน
"ไงบ้าง พี่ฝ้ายว่าไง"
"อืม พี่ฝ้ายบอกว่าให้ไปหาที่ศาลากลางน้ำตอนเที่ยง"
"จริงนะ เย้ดีใจจังขอบใจมากๆเลยเบ็นซ์"
"อืม ไม่เป็นไรหรอก"ทำไมรู้สึกเจ็บที่หน้าอกจังเลยนะ
ตอนเที่ยง หนุ่มก็ไปหาพี่ฝ้ายที่ศาลากลางน้ำ โดยที่ฉันขอตัวไปทำรายงานต่อกับเพื่อนแต่ความจริง ฉันแอบไปร้องไห้ที่สวนดอกไม่ในแปลงเกษตร เพราะฉันยังทำใจไม่ได้
หลังจากนั้นหนุ่มกับพี่ฝ้ายก็สนิทกันมาขึ้น และเวลาเขาทะเลาะกันหนุ่มก็จะมาขอความช่วยเหลือจากฉันประจำ โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าฉันเสียใจมากขนาดไหน แล้วฉันก็แอบไปร้องไห้ที่สวนด้านหลังเหมือนเดิม เวลาผ่านไปหนุ่มกับพี่ฝ้ายก็ตกลงเป็นแฟนกัน
"ขอบคุณนะเบ็นซ์ เป็นเพราะเธอฉันกับพี่ฝ้านถึงได้เป็นแฟนกัน ถ้าเธอมีคนที่ชอบให้ฉันช่วยก็บอกนะฉันยินดีช่วยเต็มที่เลยนะ"
"ไม่เป็นไรหรอก เพราะคนที่ฉันชอบเขามีแฟนแล้ว"
"เอ๊ะ แย่จังเลยนะ"
"อืม นิดหน่อย"
เวลาผ่านไปอีก 2 อาทิตย์ก็ต้องสอบเข้ามัธยมต้นแล้ว ฉันอ่านหนังสือติวข้อสอบกับเพื่อนทุกวันทำให้ไม่ค่อยได้คุยกับหนุ่มมากนัก
ตอนเย็นที่บ้านของฉัน
"เฮ้อ สอบเสร็จสักทีเบ็นซ์เธอจะเข้าเรียนที่ไหนล่ะ"
"อืม ไม่รู้สิแล้วแต่คนที่บ้าน"
"เอ๊ะ ทำไมไม่คิดเองล่ะ"
"ฉันทำไม่ได้หรอก นี่หนุ่มฟังแนพูดทีนะ"
"อืม พูดมาดิเราฟังอยู่"
"คะ....คะ....คือ"
"คือไรอ่ะ พูดเร็วดิเรารอฟังอยู่"
"คือว่า เราชอบนาย เรารู้ว่านายไม่ได้รักเราแต่เราก็อยากได้ยินคำตอบของนายนะ เราจะรอคำตอบจากนายนะบาย"
ฉันไม่รู้ว่าเขาฟังอยู่หรือเปล่า แต่ฉันก็ดีใจที่ได้พูดสิ่งที่อยากพูดมานานเพราะว่าฉันรู้ว่าเราจะไม่ได้พบกันอีก และหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย แล้วฉันก็คิดว่าเราคงมองหน้ากันไม่ติดเพราะฉันพูดในสิ่งที่ไม่ควรไปแล้ว
"เบ็นซ์ คิดถึงใครอยู่อ่ะ"แพรวเพื่อนสนิทของฉันถามขึ้น
"เปล่านี่ แค่คิดถึงเรื่องในอดีตอยู่นะ"
"หรอ งั้นไปกินข้าวกัน"
"อืม ไปสิ"ฉันพูดพร้อมกับลุกขึ้นเดินออกไปกันแพรว แต่ในใจฉันก็ยังคิดถึงหนุ่มอยู่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไรฉันก็ไม่เคยที่จะลืมเขาเลย คงเป็นเพราะว่าเขาคือรักครั้งแรกของฉัน

แล้วคุณล่ะครับเคยมีรักครั้งแรกบ้างไหม และถ้ามีคุณลืมเขาไปหรอยังลองดูนะค่ะว่า ถ้าย้อนเวลาได้คุณจะรักเขามากเหมือนเดิมหรือมากกว่าเดิม แล้วลองนึกถึงสาเหตุที่ทำให้คุณเลิกกับเขาสิว่าเป็นเหตุที่ดีไหมคุณถึงเลิกกับเขา

"เบ็นซ์ เรามีเรื่องให้เธอช่วย"เขาวิ่งมาบอกฉันหลังจากที่เล่นบาสเสร็จ
"ช่วยหรอ เรื่องไรอ่ะ?ถ้าช่วยได้ก็จะช่วย"ฉันบอกในขณะที่ตายังอ่านหนังสืออยู่
"เรื่องพี่ฝ้ายอ่ะ"
"เรื่องพี่ฝ้าย?ยังไงอ่ะ ไม่เข้าใจ"
"คือ...คือ...เราชอบพี่ฝ้ายอ่ะ"
"......."อะไรนะหนุ่มชอบพี่ฝ้ายหรอ แล้วฉันจะทำไงล่ะ
"เบ็นซ์ เป็นไรไปอ่ะไม่สบายหรอ?"
"เปล่าฉัน...ฉันไม่เป็นไร แล้วจะให้ฉันช่วยยังไงล่ะ"ฉันตอบเขาในขณะที่น้ำตากำลังจะไหลอย่างไม่รู้ตัว
"จริงนะ เธอจะช่วยฉันจริงๆนะ"
"จ๊ะ ฉันจะช่วยเธอ"
"งั้นพรุ่งนี้ฉันฝากดอกไม้ให้พี่ฝ้ายทีนะ"
"ได้สิ ฉันจะบอกพี่ฝ้ายว่านายให้เอามาให้นะ"
"อืม ขอบใจนะงั้นฉันไปล่ะบาย"
"อืม บายจ๊ะ"หนุ่มลาฉันแล้วไปเล่นบาสกับเพื่อนต่อ ทำไมนะเขาถึงมาขอให้ฉันช่วยเรื่องพี่ฝ้ายล่ะ หรือว่าเขาไม่รู้เลยว่าฉันรักเขามาตลอด แล้วทำไมน้ำตาถึงไหลไม่หยุดตั้งแต่เขาวิ่งไปล่ะทำไมกันนะทำไมกัน
วันรุ่งขึ้น
"เบ็นซ์ มาเร็วจังอ่ะดอกกุหลาบฝากให้พี่ฝ้ายด้วยนะ"
"อืม ว่าแต่พี่ฝ้ายล่ะอยู่ไหน"
"สงสัยว่าจะอยู่ที่ห้องสมุดอ่ะ"
"อืม งั้นไปล่ะ"
"อืม เดี๋ยวเจอกันที่ห้องนะ"
ที่ห้องสมุดโรงเรียน
"พี่ฝ้ายค่ะ คือหนุ่มเขาฝากดอกไม้มาให้ค่ะ"
"เอ๊ะ หนุ่มน่ะหรอ"
"ค่ะ เขาฝากมาบอกด้วยว่าเขาชอบพี่มากเลยล่ะค่ะ"
"อืม จ๊ะขอบใจนะฝากบอกเขาด้วยว่าตอนเที่ยงให้มาหาพี่ที่ศาลากลางน้ำนะ"
"ได้ค่ะ แล้วเบ็นซ์จะบอกเขาให้นะค่ะ"
"ขอบใจจ๊ะ"
"งั้นเบ็นซ์ไปล่ะนะค่ะ"
"อืม โชคดีจ๊ะ"
ในห้องเรียน
"ไงบ้าง พี่ฝ้ายว่าไง"
"อืม พี่ฝ้ายบอกว่าให้ไปหาที่ศาลากลางน้ำตอนเที่ยง"
"จริงนะ เย้ดีใจจังขอบใจมากๆเลยเบ็นซ์"
"อืม ไม่เป็นไรหรอก"ทำไมรู้สึกเจ็บที่หน้าอกจังเลยนะ
ตอนเที่ยง หนุ่มก็ไปหาพี่ฝ้ายที่ศาลากลางน้ำ โดยที่ฉันขอตัวไปทำรายงานต่อกับเพื่อนแต่ความจริง ฉันแอบไปร้องไห้ที่สวนดอกไม่ในแปลงเกษตร เพราะฉันยังทำใจไม่ได้
หลังจากนั้นหนุ่มกับพี่ฝ้ายก็สนิทกันมาขึ้น และเวลาเขาทะเลาะกันหนุ่มก็จะมาขอความช่วยเหลือจากฉันประจำ โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าฉันเสียใจมากขนาดไหน แล้วฉันก็แอบไปร้องไห้ที่สวนด้านหลังเหมือนเดิม เวลาผ่านไปหนุ่มกับพี่ฝ้ายก็ตกลงเป็นแฟนกัน
"ขอบคุณนะเบ็นซ์ เป็นเพราะเธอฉันกับพี่ฝ้านถึงได้เป็นแฟนกัน ถ้าเธอมีคนที่ชอบให้ฉันช่วยก็บอกนะฉันยินดีช่วยเต็มที่เลยนะ"
"ไม่เป็นไรหรอก เพราะคนที่ฉันชอบเขามีแฟนแล้ว"
"เอ๊ะ แย่จังเลยนะ"
"อืม นิดหน่อย"
เวลาผ่านไปอีก 2 อาทิตย์ก็ต้องสอบเข้ามัธยมต้นแล้ว ฉันอ่านหนังสือติวข้อสอบกับเพื่อนทุกวันทำให้ไม่ค่อยได้คุยกับหนุ่มมากนัก
ตอนเย็นที่บ้านของฉัน
"เฮ้อ สอบเสร็จสักทีเบ็นซ์เธอจะเข้าเรียนที่ไหนล่ะ"
"อืม ไม่รู้สิแล้วแต่คนที่บ้าน"
"เอ๊ะ ทำไมไม่คิดเองล่ะ"
"ฉันทำไม่ได้หรอก นี่หนุ่มฟังแนพูดทีนะ"
"อืม พูดมาดิเราฟังอยู่"
"คะ....คะ....คือ"
"คือไรอ่ะ พูดเร็วดิเรารอฟังอยู่"
"คือว่า เราชอบนาย เรารู้ว่านายไม่ได้รักเราแต่เราก็อยากได้ยินคำตอบของนายนะ เราจะรอคำตอบจากนายนะบาย"
ฉันไม่รู้ว่าเขาฟังอยู่หรือเปล่า แต่ฉันก็ดีใจที่ได้พูดสิ่งที่อยากพูดมานานเพราะว่าฉันรู้ว่าเราจะไม่ได้พบกันอีก และหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย แล้วฉันก็คิดว่าเราคงมองหน้ากันไม่ติดเพราะฉันพูดในสิ่งที่ไม่ควรไปแล้ว
"เบ็นซ์ คิดถึงใครอยู่อ่ะ"แพรวเพื่อนสนิทของฉันถามขึ้น
"เปล่านี่ แค่คิดถึงเรื่องในอดีตอยู่นะ"
"หรอ งั้นไปกินข้าวกัน"
"อืม ไปสิ"ฉันพูดพร้อมกับลุกขึ้นเดินออกไปกันแพรว แต่ในใจฉันก็ยังคิดถึงหนุ่มอยู่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไรฉันก็ไม่เคยที่จะลืมเขาเลย คงเป็นเพราะว่าเขาคือรักครั้งแรกของฉัน

แล้วคุณล่ะครับเคยมีรักครั้งแรกบ้างไหม และถ้ามีคุณลืมเขาไปหรอยังลองดูนะค่ะว่า ถ้าย้อนเวลาได้คุณจะรักเขามากเหมือนเดิมหรือมากกว่าเดิม แล้วลองนึกถึงสาเหตุที่ทำให้คุณเลิกกับเขาสิว่าเป็นเหตุที่ดีไหมคุณถึงเลิกกับเขา