ติ๊ด...ตี๊ด...ติ๊ด
อินก้าวขาเข้าไปในรถใต้ดินพร้อมสอดส่ายสายตามองหาใครบางคน สิ่งนี้คือสิ่งที่อินเฝ้าเพียรปฎิบัติมาเป็นเดือน เพียงหวังว่าจะได้พบนางฟ้าที่เคยเจอ ณ ที่แห่งนี้อีกครั้งหนึ่ง อินเลือกที่นั่งที่เดิมเมื่อครั้งเจอเธอคนนั้นแล้วเผลอถอนหายใจอย่างสิ้นหวังและเหนื่อยล้า
อินหลับตาลงเบาๆ นึกภาพประทับใจครั้งแรกที่เห็นรอยยิ้มเธอตรงนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าอันงดงามที่ส่องสว่างให้โลกสดใส อินอยากจะเห็นรอยยิ้มนั่นอีกครั้งเหลือเกิน พาลคิดโทษโชคชะตาที่กลั่นแกล้ง ทำไมพระเจ้าประทานความสุขในรักให้ลูกรู้จักเพียงข้ามคืน แล้วก็ทวงกลับคืนไปอย่างไร้ความปราณี ลูกขอลิ้มรสความรู้สึกอิ่มเอมๆเหล่านั้นอีกไม่ได้หรือ ได้โปรดเถอะ...ประทานนางฟ้าองค์น้อยๆของลูกคืนมาด้วยเถอะ ลูกทรมานใจเหลือเกิน
อินเผลอหลับไปเพราะความเหนื่อยล้าที่ต้องตื่นแต่เช้ามาเที่ยวตามหาคนรักอย่างนี้ทุกวันจนถึงสถานีปลายทางและสะดุ้งตื่นเพราะเสียงประกาศ อินลืมตาขึ้นและรู้สึกแปลกๆ กับบรรยากาศและภาพที่เห็น อินรู้สึกคุ้นเหมือนเคยเห็นภาพเหล่านี้แล้ว หรือมันเป็นเหตุการณ์ ‘เด จาวู 1 ’ นะ
อินสะบัดหัวเบาๆไล่ความง่วง แล้วลุกออกจากที่นั่ง พลับเหลือบไปเห็นสาวน้อยหน้าใสที่นั่งตรงข้ามกันและเพิ่งจะหลบตาเมื่ออินมองไป
เธอรีบลุกเดินออกจากรถและเดินไปกับฝูงชนตรงไปยังทางออก อินไม่เห็นสาวมาดเท่ห์ที่เธอมาด้วย จึงรวบรวมความกล้าเดินตามเธอไปห่างๆ จนมาถึงทางออกจากสถานีรถใต้ดิน เธอหยุดดูนาฬิกา ทำหน้าครุ่นคิดและหันหลังมาเกือบชนอินที่เดินตามมาและมองอยู่อย่างกล้าๆกลัวๆ
‘เอ่อ.......น้อง..........โอเคหรือเปล่าคะ’ อินตกใจที่เธอหันมาเห็นพอดีว่ามองอยู่ เลยต้องพูดอะไรซักอย่าง
‘ก็........โอเคค่ะ ทำไมต้องไม่โอเคด้วยล่ะคะ ’ สาวหน้าใสยิ้มตอบเอียงคอกวนๆ
‘เปล่าหรอกค่ะ พี่ก็แค่.......เอ่อ......ช่างมันเถอะ ว่าแต่น้องคงไม่ได้ชื่อแนนใช่ไหม’ อินตั้งตัวไม่ทันจนไม่รู้จะพูดอะไร เลยเอาชื่อรุ่นน้องที่หน้าคลับคล้ายคลับคลามาถาม
‘ใช่ค่ะ แนนเองค่ะ.....พี่อิน’ สาวน้อยตอบหน้าตาย
‘หา.......แนน’
ในที่สุดอินก็มีโอกาสได้พบนางฟ้าคนเดิมอย่างที่ใฝ่หา หากเพียงแต่ว่าเหตุการณ์ที่ผ่านมาทั้งหมดมันเป็นจะเป็นแค่เรื่อง ‘รัก’ ระหว่าง ‘หลับ’ ของอินเพียงคนเดียวก็ตาม แต่กระนั้นอินก็ยังสุขใจและไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว เพียงแค่มีเธอคนนี้อยู่ตรงหน้าตอนนี้ก็เพียงพอแล้ว และครั้งนี้อินสาบานกับตัวเองว่าจะไม่ปล่อยให้เธอหลุดลอยไปอีกแล้ว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม.
- - - The end - - - เรื่องแอบเล่า : หลังจากแนนบอกชื่อตัวเองไป ก็แปลกใจกับพฤติกรรมสาวห้าวรุ่นพี่ที่ตัวเองเคยชื่นชมยิ่งนัก เพราะอินละล่ำละลักขอเบอร์เธอมือไม้สั่นจนโทรศัพท์เกือบหล่นจากมือ จะทักทายพูดคุยอะไรกันก่อนก็ไม่ได้ ไม่รู้จะรีบเอาเบอร์ไปไหน ประหลาดจริง..พี่อินนี่
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
-จบแล้วจ้า................ข้าน้อยขอคำชี้แนะด้วย
-ใครอ่านจบแล้วคิ้วขมวดมาชนกันเพราะความงงกับตอนจบ แนะนำให้กลับไปอ่านตอน 1 อีกครั้ง หากทำเช่นนี้แล้วสามรอบแล้วยังเกิดอาการงงอยู่ รบกวนโพสต์บอกผู้เขียนด้วย ผู้เขียนจะพิจารณาตน......ไปผูกคอตาย
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น