รักนายหมดใจ ผู้ชายเย็นชา

โปรดอย่าปล่อยมือฉัน อย่าจากไปไหนเลยแค่อยากให้เธอรู้ฉันยังรักเธอเหมือนเคย .

เสียงเพลงดังก้อง จากตึกข้างๆห้องพักของฉัน มันชั่งรบกวนหูฉันจริงๆเลย ฉันเลยตัดสินใจผลักหน้าต่างออกไปแล้วตะโกนออกไปอย่างเต็มแรงเพราะหมดความอดทนเต็มที

.นี่ๆ หยุดเห่าสักทีจะได้มั้ย ห่ะ.

ไม่มีเสียงตอบรับเสียงเพลงก็ยังดังก้องไปเรื่อยๆแถมยังแรงขึ้นเรื่อยๆอีก

.นี่ๆๆอยากมีปัญหากับฉันหรือไง ออกมาคุยกันเดี๋ยวนี้น่ะ.

แล้วหน้าต่างของเจ้าของห้องนั้นก็เปิดออกมาอย่างเต็มแรง

.โอ้ยยย เลิกหอนซะทีได้มั้ยฉันจะซ้อมร้องเพลง.

พระเจ้าช่วยยยย กล้วยไหม้ เอ้ย กล้วยทอด หล่อโคตรรร โคตรของความหล่อ 

.เธอมีอะไรกับฉันห่ะยัยตุ๊กแกขึ้นอืด.(^O^)

.กรี๊ดดดด นี่นายกล้าว่าฉันว่าตุ๊กแกขึ้นอืดงั้นหรอ อย่างนี้ความหล่อลดลงเพราะปากเสีย.

.งั้นเธอก็ว่าฉันหล่อ ล่ะ สิ.(*^o^*)

.ใช่นายมันหล่อมากด้วย .

.ฮ่ะๆๆ เธอนี่มัน.

.นี่นาย นายช่วยไปร้องเพลงไกลๆฉันหน่อยได้มั้ยได้ยินแล้วมันขัดๆหูยังไงไม่รู้.(*^o^*)

.ขัดหูเธอแต่มันเข้าหูฉันนิ.(*^o^*)

.กรี๊ดดดด นี่นายอย่ามากวนประสาทฉันได้มั้ย.

.ทำไมหรา.

อีตานี่ลากเสียงกวนๆยาวๆ นั้นทำให้ฉันโมโหมาก เอ๊ๆเหมือนมีคนบางคนกำลังเดินเข้ามาข้างๆอีตานั้นแฮะ ใครกันน๊า !!

.มีอะไรกันเหรอค่ะ ชุน.

เอ๊ นั้นมันคุณยายะ นินามาทำอะไรที่ห้องอีตานี่น่า หรือว่าจะเป็นแฟนอีตานี่ ว้าวได้ข่าวใหม่มาเพิ่มอีกแล้ว อย่างนี้ต้องรีบเม้าส์เอาให้เสียหายกันไปข้างนึงเลย ฮ้า ๆๆๆๆๆๆ

.เข้าไปข้างในเถอะค่ะชุน อย่ามัวมาทะเลาะกับคนไร้สกุลอย่างนี้เลยค่ะมันไม่เหมาะหรอก.

กรี๊ดดดดดดดด ยัยยายะนี่มันสตอร์เบอร์รี่ชัดๆ โถทีแรกก็นึกว่าเป็นคนดี น่ารัก ซะที่ไหนได้นางมารร้ายชัดๆ

.ไม่มีสกุลหรอค่ะ แล้วคุณมีหรอค่ะคุณยายะ เอ๊ๆฉันเพิ่งรู้น่ะเนี้ยมีตั้งแต่เมื่อไรดูไม่ออกเลย.

ฮ่ะๆๆ แอบหัวเราะอย่างสะใจ อยากจะกะโดดงับหัวยัยยายะนี่จริงๆนางมารร้าย เชอะ

.กรี๊ดดดด ชุนค่ะ ยัยนี่มันว่ายะ.

.นี่เธอขอโทษยายะเดี๋ยวนี้น่ะ.

อีตานี่ตะโกนออกมาอย่างเต็มแรงเหมือนคนโกรธอย่างไร้ขีดจำกัด แล้วจะโกรธอะไรนักหนาเรื่องแค่นี้เอง(อย่าว่าแต่เขาฉันก็จะหมดขีดจำกัดอยู่แล้ว)

.มันจะมากไปแล้วน่ะ นายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้ฉันขอโทษนางมารร้ายนี่.

.นี่เธอกล้าว่ายายะเป็นนางมารร้ายงั้นหรอ.

.ทำไม นายไม่ได้เป็นอะไรกับฉันซะหน่อย แล้วเรื่องอะไรฉันจะต้องเชื่อนายด้วย ห่ะ.

.ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าขัดคำสั่งฉันสักคนเลยนะ.

.อ่ะหรอ งั้นฉันขอเป็นคนแรกแล้วกัน ชิส์!~.

.กรี๊ดดดด หยุดเดี๋ยวนี้น่ะเธอเลิกทะเลาะกับชุนแล้วรีบๆขอโทษฉันซะ.

เสียงของยัยยายะร้อง จนแก้วหูฉันแทบแตกยัยบ้านี่เป็นอะไรกันเนี้ย

เอ๊ๆๆเกือบลืมแนะนำตัว ฉันชื่อ ทัตสึยะ อามิ หรือเรียกว่า อามิ นั่นเองฉันกำลังเรียนอยู่ชั้นม.5 ห้อง     A ของโรงเรียน fopperweek อินเตอร์เนชั่นแนล โรงเรียนที่ดังที่สุดของประเทศญี่ปุ่น เลยล่ะ

.เชอะ คนอย่างฉันไม่เคยขอโทษใครหรอกยะโดยเฉพาะนางมารร้ายอย่างเธอ.╯▽╰

.นี่เธอ!! กล้าดียังไงมาว่าฉันเป็นนางมารร้ายหะ.

ยัยยายะพูดเสียงเบาๆ เชอะ นางมารร้าย สตอร์เบอร์รี่จริงๆๆๆๆๆ แต่ฉันไม่มีทางขอโทษเธอแน่

.นี่ยายะ ฉันขอบอกว่าชาติหน้าตอนเย็นๆแล้วกันที่ฉันจะขอโทษเธอ ตอนบ่ายๆมันร้อนเดี๋ยวดำ .

.นั่นสินะเธอพูดถูก ฉันก็กลัวดำเหมือนกัน !!เดี๋ยวจะได้ไปเข้าสปาบ่อย.

.นี่เธอยังมาต่อมุขฉันอีกหรอเนี้ย.

.อ้าวว มุขหรอกหรอ ฉันคิดว่าเรื่องจริงซะอีก .

.นี่เธอ อย่ากวนประสาทฉันได้ม้ายยยย.

.ฉันกวนเธอซะที่ไหน หน้าอย่างฉันไม่ลดตัวลงไปกวนคนอย่างเธอหรอกยะ อย่างเธอหน่ะมันต้องปิ้ง ไม่ก็ย่าง ถึงจะหวานได้ ชิส์.

.ปิ้ง ย่างบ้านเธอหน่ะสิหวาน เธอใช้อะไรคิด ฟันรึไงยะ.

ศึกครั้งนี้ดุเดือดมาก กรี๊ดดดดดดด ไม่เคยจะเถียงกับใครเท่าเธอมาก่อนเลยนางมารร้ายยย ฉันเถียงกับยัยยายะไปเรื่อยๆไม่มีหยุด ในขณะที่คนข้างๆยัยยายะยืนอ้าปากเหวอ

(｡Ф∀Ф｡)← และทำหน้าอย่างนี้

.นี่ ๆๆ เลิกเถียงกันซะทีได้มั้ย ฉันปวดหัว.

เชอะ!!ทำมาแกล้งปวดหัวที่แท้ก็อยากปกป้องยัยยายะคนรักของตัวเอง ชิส์ 

.ปวดหัวก็ไปกินยาแอนตาซิลสิ มามัวอ้าปากพะงาบๆอยู่ทำไมยะ.ฉันพูด

.ปวดหัวบ้านเธอน่ะสิกินยาแอนตาซิล.อีตานี่พูดขึ้น ยังกะเซ็งฉันมากกๆๆ

.ทำไม ตระกูลฉันกินยาแอนตาซิลนิ .

.งั้นตระกูลเธอก็คงโครตบ้า สุดๆ เลยแหละ วุ้ย!ไปก่อนดีกว่าถ้าฉันยังยืนอยู่ตรงนี้ฉันคงต้องเถียงกับเธออีกคนแน่.

.ชิส์ แต่ขอบอกไว้เลยฉันไม่มีทางขอโทดนางมารร้าย ฟันธง.

.นี่ๆชุนคะเลิกเถียงกับยัยแอนตาซิลนี่แล้วเข้าห้องกันเถอะคะคนมองเยอะแล้วนะ.

.กรี๊ดด ดดด หน้าไม่อายชวนป้อจายเข้าห้อง.ฉันพูดแทรกขึ้นทำให้ยัยยายะหันมาตาลุกวาวใส่ฉัน ยึ๋ยย ๆๆ แต่เชอะ ฉันจะไม่กลัวเธออีกแล้ววนางมารร้าย

.นี่เธอ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอไม่ทรา.

ติดตามตอนต่อไปจร้า อิอิ