เรื่องนี้นับว่าเป็นความผิดของข้าหรือ!

ไป่ผิงตายแล้วมาเกิดใหม่ในโลกจีนโบราณอย่างน่าเหลือเชื่อเขาใช้ชีวิตอย่างมีความสุขดีแต่เมื่อเติบโตขึ้นได้เห็นอะไรหลายอย่างเขาก็รู้สึกว่ามันคุ้นๆนะเหมือนเรื่องที่เพื่อนสนิทเขาแต่งแล้วเขาชอบไปแซะมันเล่นเลย

เขาใช้ชีวิตจนมาถึงอายุ 18 ปีชื่อเสียงเลื่องลือทุกคนในระแวกใกล้เคียงล้วนต้องเคยได้ยินชื่อนี้

วันหนึ่งยามสายตอนที่ไป่ผิงเข้าไปเดินเล่นในป่า

“โฮกกกกก!!!”

“ว๊ากกกก! แกอย่าตามมานะโว้ย ฉันขอโทษ แงงง ฉันจะไม่แกล้งแกอีกแล้ว”

และใช่ ไป่ผิงกำลังถูกเสือวิ่งไล่อยู่

เจ้าเสือด้านหลังเลียปากน้ำลายยืด หึหึ เจ้ามนุษย์นี่มันน่ากินจริงๆ

ปึก!

ไป่ผิงชนแผ่นอะไรแข็งๆตรงหน้า แต่เอ๊ะ ใคร?

“หยุด”

ไป่ผิงเงียบ กำลังจะบ่นเลยว่าให้เขาหยุดได้ยังไงเขากำลังโดนไล่งับอยู่นะเฮ้ย!

แต่ไม่นานไป่ผิงก็รู้สึกตัวว่าคำสั่งเมื่อครู่นี้ไม่ได้พูดกับเขา แต่คุยกับไอเสือด้านหลังนั่นต่างหาก!!!

ออกคำสั่งเสือได้ด้วย เจ้านี่เป็นใครกันเนี่ย?

.....

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้นไม่ใช่ความจริงแต่อย่างใดนักอ่านทุกท่านโปรดใช้วิจจารณาในการไตร่ตรองเนื้อหาบางส่วนที่จะขาดความสมเหตุสมผลไปและเป็นสิ่งที่ไม่สามารถเกิดขึ้นจริงได้

หมายเหตุ  ตัวละคร สถานที่ ความเชื่อเป็นสิ่งสมมติที่นักเขียนแต่งขึ้นมา รวมไปถึงวัฒนธรรมต่างๆและการใช้ชีวิตที่อาจจะไม่สอดคล้องกับความเป็นจริง

นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๕๘ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต หากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมาย

ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนด้วยนะเดี๋ยวจะรีบมาลงน้าาา ฝากคอมเม้นท์ด้วยถ้ามีคนอ่านก็จะมีคนเขียนนะคะ ????????????????????