คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ♕ SEND ll สับไม่เหลือชิ้นดี : ดวงใจอาถรรพ์ : สัมผัสรักไร้โฉม
รับงาน 08/12/58
กำลังอ่าน 09/12/58 - 10/12/58
รอผล 10/12/58
ส่งงาน 16/12/58
Blue Bell
- ✦บทวิจารณ์นี้เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวของผู้อ่าน
- ✦Comment รวมจะถูกโพสไปยังบทวิจารณ์ในหน้านิยายของท่าน ส่วน Comment ย่อย ท่านสามารถเข้ามาอ่านได้ในบทความนี้ เนื่องจากมีเนื้อหาสปอยล์ ไม่เหมาะแก่การเผยแพร่ในหน้านิยาย
- ✦หากมีข้อผิดพลาดหรือไม่เข้าใจตรงไหน สามารถติดต่อได้ทาง Contact
ดวงใจอาถรรพ์ : สัมผัสรักไร้โฉม
(Blue Bell บ้านรับวิจารณ์นิยาย)
ทำความเข้าใจ : บทวิจารณ์นี้เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวของผู้อ่าน ยังไม่นับเป็นบทวิจารณ์จากนักวิจารณ์มืออาชีพ ขอให้ใช้วิจารณญาณในการอ่าน
สวัสดีค่ะ ขออภัยที่ทำการวิจารณ์ให้ล่าช้านะคะ และต้องขอบคุณที่เลือกใช้บริการบ้านรับวิจารณ์ (มือใหม่) ด้วยค่ะ หวังอย่างยิ่งว่าบทวิจารณ์นี้จะเป็นประโยชน์ต่อผู้เขียนไม่มากก็น้อยค่ะ
ชื่อเรื่อง ดวงใจอาถรรพ์ : สัมผัสรักไร้โฉม เป็นชื่อที่อ่านแล้วน่าสนใจมาก และเข้ากับเนื้อเรื่องเป็นอย่างดีค่ะ
เนื้อเรื่อง โครงเรื่อง (27/30 คะแนน)
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรักปนสยองขวัญ เปิดเรื่องโดยนายเท็นเดอร์ ไลน์ ชายหนุ่มวัย 25 ปีที่ได้พบกับหญิงสาวคนหนึ่ง ขณะที่กำลังมุ่งหน้าไปซื้อกาแฟที่ร้านเลดี้มอนทาน่า และในระหว่างนั้นเองก็เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์จนทำให้เขาต้องเข้าโรงพยาบาล ซึ่งมีอะไรบางอย่างตามเขามาด้วยนับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา
ผู้เขียนวางโครงเรื่องได้ค่อนข้างดี อ่านแล้วรู้สึกว่ามันไม่ได้ออกนอกขอบเขตที่กำหนดไว้ ในต้นเรื่องผู้เขียนจะโฟกัสไปทางความรักระหว่างเท็ด เบ็ตตี้ และเจสสิกา แต่ก็เชื่อมเรื่องไปยังหญิงสาวคนนั้นได้ดีด้วยเหตุการณ์ประหลาดๆชวนขนลุก สิ่งที่เป็นจุดแข็งของนิยายเรื่องนี้คือการที่ทำให้นักอ่านไม่สามารถเดาได้ว่าเรื่องราวในตอนท้ายจะจบอย่างไร ใครจะได้คู่กับใคร เหตุการณ์ทั้งหมดจะคลี่คลายลงยังไง ซึ่งจุดนี้เราชื่นชมมาก เพราะนิยายบางเรื่องที่สามารถเดาฉากจบได้มันมักจะลดความน่าสนใจลง แต่เราก็อยากจะเตือนผู้เขียนให้ระวังการเฉลยปมของเรื่อง ควรจะเก็บรายละเอียดให้หมด ยิ่งปมที่วางไว้มีเยอะเท่าไหร่ตอนแก้ก็ต้องระวังมากขึ้นเท่านั้น อยากให้คงความสมเหตุสมผลจนถึงบทสุดท้ายของเรื่องค่ะ
การดำเนินเรื่อง และการใช้ภาษา (35/40 คะแนน)
สำหรับการดำเนินเรื่อง เราคิดว่าผู้เขียนทำได้ดี อ่านแล้วรู้สึกมันเป็นขั้นเป็นตอนและสมเหตุสมผล แม้มีการยืดเยื้อในสองสามบทแรก แต่มันก็เริ่มกระชับขึ้นในบทที่ห้าเป็นต้นมา ส่วนด้านการบรรยายถือว่าสวยหรู เห็นภาพได้อย่างละเอียด แต่มีบางจุดที่ผู้เขียนใช้คำฟุ่มเฟือยมากเกินไป เช่น ซึ่ง ที่ กับ เป็นต้น วิธีแก้คือการลองตัดส่วนใดส่วนหนึ่งออก แล้วมันยังคงความหมายเดิม ก็ให้ตัดส่วนนั้นทิ้งเสีย แบบนี้บทบรรยายจะดูกระชับขึ้นค่ะ ส่วนคำผิดควรระวังให้มากกว่านี้นะคะ ถ้าไม่มั่นใจว่าเขียนถูกแล้วหรือยัง ก็ลองหาข้อมูลในอินเทอร์เน็ตดูค่ะ
ตัวละคร (20/20 คะแนน)
ตัวละครในเรื่องนี้สร้างออกมาได้สมจริง เป็นตัวละครกลมที่มีทั้งด้านดีและไม่ดี มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง โดยเฉพาะเจสสิกาที่เป็นหญิงสาวเย่อหยิ่ง เอาแต่ใจ ปากแข็ง ทว่าก็คอยเป็นห่วงเท็ดดี้อยู่เสมอ โดยรวมแล้วไม่มีที่ติค่ะ (จริงๆอยากให้ไมค์มีบทมากกว่านี้นะคะ 555)
แก่นเรื่อง และความประทับใจ (10/10 คะแนน)
เราคิดว่านิยายเรื่องนี้ต้องการสื่อถึงความรักของแต่ละคน บางคนเลือกที่จะเก็บเงียบไว้ เพราะรู้ทั้งรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้คิดอะไรกับเรา บางคนสับสนอยู่ในหัวว่าสรุปแล้วความรู้สึกที่มีให้กับเขาเรียกว่าความรักจริงหรือเปล่า แต่ถึงยังไงความรักก็เป็นสิ่งสวยงาม เป็นสิ่งที่ค้ำจุนให้เราใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
นิยายเรื่องนี้ประสบความสำเร็จที่ทำให้ผู้อ่านรู้สึกกลัว (ยกตัวอย่างเราเป็นต้น เพราะไม่กล้าอ่านตอนกลางคืนเลย) แต่ก็มีเสน่ห์ที่ทำให้เราไม่อยากวางมันลง อยากจะอ่านต่อไปเรื่อยๆ อยากรู้ว่าท้ายสุดแล้วเรื่องราวจะจบลงแบบไหน เราหวังว่าผู้เขียนจะพัฒนาฝีมือของตัวเองไปเรื่อยๆ และสร้างสรรค์ผลงานดีๆแบบนี้ให้ผู้อ่านได้อ่าน เราเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ^^
ปล.อาจจะดูสั้น ทั้งๆที่เลือกไว้เป็นระดับสูงสุด เรายอมรับเลยว่านิยายเรื่องนี้ดีจริงค่ะ ปรับเปลี่ยนให้ลงล็อคกว่านี้อีกนิดหนึ่ง รับรองว่าเพอร์เฟ็คจ้า สู้ๆ
คะแนนรวม 92/100 คะแนน
อย่าลืมเข้าไปกรอกแบบฟอร์มในบทความด้วยนะคะ
น่าเห็นใจเท็ดมากเลยนะคะ ที่เกิดเรื่องเลวร้ายขึ้นกับชีวิต เหตุการณ์ที่ใช้เปิดเรื่องอ่านแล้วดูน่าสนใจดีค่ะ แต่มีข้อผิดพลาดเยอะกว่าที่คิดเอาไว้ (เนื่องจากเราลองไปอ่านบทวิจารณ์ก่อนหน้าในหน้านิยายของผู้เขียนมา) เริ่มจากฉากก่อนเลย
- หรือแม้กระทั่งลืมเจสสิกาหญิงสาวผู้ที่นั่งครองบัลลังก์ในหัวใจเท็ดอยู่ตอนนี้ หรือนี่จะเป็นสิ่งที่ทำให้ชายหนุ่มได้รู้จักกับคำว่าตกหลุมรักหรือเปล่าก็ไม่อาจจะรู้ได้ ตกหลุมรักในที่นี้ควรจะเปลี่ยนเป็นรักแรกพบ เนื่องจากอาการตกหลุมรักก็ต้องเกิดกับเจสสิกามาก่อนหน้านี้แล้ว ไม่อย่างนั้นเท็ดคงไม่ยกนางไว้ในหัวใจขนาดนั้น
- การสนทนาของทั้งคู่สิ้นสุดลงเมื่อเบ็ตตี้รีบหันความสนใจไปยังคุณหมอที่กำลังจะเปิดประตูออกมา จากประโยคที่ยกมา เห็นได้ว่าตอนนั้นเบ็ตตี้และไมค์ยืนคุยกันอยู่นอกห้องคนไข้ น่าจะมองไม่เห็นคุณหมอกำลังจะเปิดประตูออกมา และแม้จะเห็นเงากระจกจากด้านในห้อง นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าคนที่ยืนอยู่หลังประตูคนนั้นคือคุณหมอ ถ้าจะแก้เราแนะนำให้ตัดคำว่ากำลังจะออก จะกลายเป็นว่าเมื่อคุณหมอเปิดประตูออกมา เบ็ตตี้ก็ละความสนใจจากไมค์
- ไม่นานนักชายอีกคนก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมด้วยบุรุษพยาบาลร่างกายกำยำ... ชายอีกคนที่ว่านี้หมายถึงคุณหมอใช่ไหมคะ ควรจะบอกไปเลยว่าเป็นคุณหมอ เพราะในย่อหน้าถัดมามันมี ชายหนุ่มผมสีดำ รูปร่างหน้าตาดูดีอีกคนหนึ่งเข้ามา ซึ่งถ้าอ่านไม่ละเอียดก็จะงงค่ะ สรุปชายคนนั้นคือใคร แล้วคนนี้เป็นใครอีก (เพิ่มเติมตรงนี้เลยละกัน รูปร่างหน้าตาดูดี ใช้คำว่าหน้าตาดีก็พอค่ะ ส่วนรูปร่างควรจะบรรยายไปด้วยว่า ร่างสูงโปร่ง ผิวขาว หรืออะไรทำนองนี้ค่ะ)
- “ไม่เป็นไรหรอกคะ (แก้เป็นค่ะ) อย่าคิดมากเลย” (เว้นไปอีกสองย่อหน้า) “ค่ะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อย่าคิดมากเลย” สองประโยคนี้ใช้ซ้ำกันนะคะ ทางที่ดีควรแก้ประโยคที่สองเป็นทำนองว่า “ ไม่เป็นไรค่ะ คุณรีบไปทำงานเถอะ”
ปัญหาฉากในบทนี้เท่าที่ดูน่าจะมีเท่านี้ค่ะ มาต่อด้วยประโยคที่มีปัญหาและคำผิดกันค่ะ
- ซึ่งเขาแค่ก้าวยาวๆแค่ไม่กี่ก้าวก็ไปถึงมันแล้ว → ซึ่งเขาแค่ก้าวขายาวๆไม่กี่ก้าวก็ถึงแล้ว
- แต่ยังไงผมก็จะพยายามรีบไปให้เร็วที่นะสุด → แต่ยังไงผมก็จะพยายามรีบไปให้เร็วที่สุดนะครับ
- ซึ่งอยู่ระหว่างทางไปที่ทำงานพอดิบพอดี ซึ่งจริงอยู่ว่าการซื้อกาแฟ... → ซึ่งอยู่ระหว่างทางไปที่ทำงานพอดิบพอดี จริงอยู่ว่าการซื้อกาแฟ
- มือข้างหนึ่งของเธอยืนถือร่ม ส่วนอีกข้างหนึ่งก็กำลังยื่นเอกสารส่งมาให้กับเท็ด → เธอยืนโดยใช้มือข้างหนึ่งถือร่ม ส่วนอีกข้างหนึ่งก็ยื่นเอกสารที่ช่วยเก็บให้กับเท็ด อาจจะงงว่ามันผิดตรงไหน มันแอบมีปัญหาตรงที่มือข้างหนึ่งของเธอยืนถือร่ม มันสื่อมาในเชิงว่ามือของเธอกำลังยืนและถือร่มอยู่ อ่านแล้วดูน่ากลัวนะคะ (ฮา)
- ชายหนุ่มก็เพิ่งขึ้นได้ว่า → ชายหนุ่มก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า
- เขาเห็นแสงไฟดวงโตคู่หนึ่งกำลังพุ่งตรงมาที่ทางเขา มีเสียงเบรกที่ดังจนแสบแก้วหู → เขาเห็นแสงไฟดวงโตคู่หนึ่งกำลังพุ่งตรงมาทางเขา มีเสียงเบรกที่ดังจนแสบแก้วหู
- แต่จุดที่คนขับเลือกที่จะหักหลบไปนั้นมันเป็นจุดที่หญิงสาวอีกคนเธอยืนอยู่ → ตัดคำว่าเธอออกค่ะ
- เขายังคงมองไม่เห็นใครแม้จะพยายามเพ่งสายตาผ่านแสงสีขาวต่างๆนาๆมากมายเข้าไปแต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า → เขายังคงมองไม่เห็นใครแม้จะพยายามเพ่งสายตาผ่านแสงสีขาวจ้าเข้าไปแต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า แสงสีขาวไม่ว่าจะส่องมาจากไหนก็สีขาวค่ะ จึงไม่จำเป็นต้องบรรยายว่ามันมีมากมาย และคำว่าต่างๆนาๆ เขียนแบบนี้นะคะ → ต่างๆนานา
- มันไหลออกมาเรื่อยๆจากปกคอจนลามไปจนชุ่มทั่วทั้งตัว → มันไหลออกมาเรื่องๆจากปกคอและลามไปจนชุ่มทั่วทั้งตัว
- ห่อหุ้มไปด้วยเศษหนังและเนื้อที่เละและเหลวเป็นภาพที่น่าสยดสยองอย่างยิ่ง → ห่อหุ้มไปด้วยเศษเนื้อหนังเละๆที่ดูน่าสยดสยองอย่างยิ่ง
- ถือกระดาษจดอะไรสักอย่างอยู่บนฝ่ามือ → ถือกระดาษอะไรสักอย่างไว้ในมือ ลองนึกภาพตอนที่เราถือกระดาษไว้บนฝ่ามือดูนะคะ มันจะออกมาแบบว่าเรากำลังแบมืออยู่ แล้วกระดาษนั้นวางไว้เหนือฝ่ามือเรา จินตนาการแล้วมันแปลกๆเนอะ
- เพราะตอนนี้เธอยืนอยู่ข้างเตียงของเท็ดยืนจับขอบเตียงของเขาเอาไว้แน่นไม่ยอมหลบไปไหน → เพราะตอนนี้เธอยืนจับขอบเตียงของเท็ดไว้แน่นไม่ยอมหลับไปไหน
- คำพูดที่ปลอบใจในขณะที่หญิงสาวยืนจ้องประตูอยู่หน้าห้องด้วยท่าทีที่กระวนกระวาย ซึ่งดูเหมือนว่าพวกมันจะไม่ได้เข้าไปในหูของเธอเลยสักนิดเดียว → คำพูดปลอบใจจากปากของชายหนุ่มดูเหมือนจะไม่เข้าหูของหญิงสาวที่ยืนจ้องประตูอยู่หน้าห้องด้วยท่าทีกระวนกระวายเลยสักนิดเดียว
- แต่คาดว่าน่าจะวันถึงสองวันก็น่าจะฟื้นแล้วละ → ตัดคำว่าน่าจะออก เปลี่ยนละเป็นล่ะ
- ด้วยเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้ไมค์ต้องปลีกตัวออกมาจากการสนทนากับหมอ → ตัดกับหมอออกค่ะ เนื่องจากบทสนทนาของทั้งคู่ทำให้คนอ่านทราบแล้วว่าใครกำลังคุยกับใคร
ปิดท้ายด้วยย่อหน้าหนึ่งที่มันมีแต่คำซ้ำตลอด จนอ่านแล้วมันขัดหูขัดตามากๆ แนวทางแก้ไขคือลองตัดส่วนใดส่วนหนึ่งออก ถ้ามันยังคงความหมายเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ก็ตัดส่วนนั้นทิ้งเลยค่ะ เพราะถ้าไม่ตัดนอกจากจะอ่านดูขัดแล้ว มันยังยืดเยื้อลดความน่าสนใจลงนะคะ
ในขณะที่เท็ดกำลังง่วนอยู่กับการไล่จับเอกสารที่ปลิวละลิ่วตามลมอยู่ก็ได้มีเสียงที่เล็กและเรียบๆของผู้หญิงดังขึ้นพร้อมกับมือที่ยื่นใบกระดาษสีขาวซึ่งเปียกชุ่มไปด้วยน้ำฝนส่งมาให้กับเขา ซึ่งเหตุการณ์นี้มันทำให้เท็ดถึงกับชะงักแล้วเงยหน้าขึ้นมามองพร้อมกับภาพของหญิงสาวคนหนึ่งที่ใส่เสื้อโค้ทรัดเอวสีขาว มือข้างหนึ่งของเธอยืนถือร่ม ส่วนอีกข้างหนึ่งกำลังยื่นเอกสารส่งมาให้กับเท็ด ชายหนุ่มพยายามจะมองหน้าของหญิงสาวแต่มันก็ทำได้ยากมากเพราะด้วยแรงลมที่พัดมา มันจึงทำให้ใบหน้าของเธอถูกบดบังด้วยเส้นผมที่ปลิวไสวไปตามกระแสลม
คำผิด เชื่อเพลิง → เชื้อเพลิง / ทุ่ม → ทุ้ม / กระพริบ → กะพริบ / กระทั้ง → กระทั่ง / ต่างๆนาๆ → ต่างๆนานา / นั้นใครพูดน่ะ → นั่นใครพูดน่ะ / คะ → ค่ะ (ใช้ตามประโยค)
อ่านมาถึงบทนี้ชักจะไม่แน่ใจว่านี่คือนิยายรักจริงหรือเปล่า (ฮา) บทนี้มีข้อผิดพลาดน้อยกว่าบทแรกอย่างเห็นได้ชัด การดำเนินเรื่องยังคงราบเรียบ ไม่เร็วหรือช้าเกินไป เนื้อหาในบทนี้ยังแสดงอะไรได้ไม่มากนัก เพียงแต่มีการเปิดตัวตัวละครอื่นๆเพิ่มขึ้นมา
- ร่างกายกลับหนักอึ้งประดุจดั่งมีแท่งเหล็กต้นขนาดเท่าภูเขามาทับไว้ จริงๆประโยคนี้มันไม่ได้ผิดอะไรนะคะ เพียงแต่มันให้ความรู้สึกเป็นการอุปมาในกลอน ประดุจดั่ง คำนี้มันสวยหรูมากแต่อ่านแล้วไม่ค่อยเข้ากับประโยคเมื่อเทียบกับคำว่า ราวกับ หรือ เหมือนกับ
- “ใช้แทนอย่างนั้นหรือ” ดูค่อนข้างทางการสำหรับบทสนทนา ใช้คำว่า เหรอ จะดูธรรมชาติกว่าค่ะ
- ชายหนุ่มยืนจัดแจงเสื้อผ้าให้เข้าที่ก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อโค้ทตัวสีน้ำตาลอ่อนที่นอนพาดอยู่ยังปลายโซฟา → ตัดคำว่ายังออกค่ะ
- “อ๊าค!!!” → อ๊าก
คำผิด ที่นี้ → ที่นี่ / กระพริบ → กะพริบ / กระทั้ง → กระทั่ง / ต่างๆนาๆ → ต่างๆนานา / นี้คุณ → นี่คุณ / บ๊าย → บ๊ายบายหรือบายเฉยๆ / แล้วละ → แล้วล่ะ
ไม่น่าเชื่อว่าเจสสิกาจะมีมุมน่ารักๆแบบนี้ด้วยนะคะ ตอนแรกนึกว่าจะเป็นนางร้ายไปซะแล้ว (ฮา)
- น้ำเสียงที่ตื่นตระหนกโผล่พ้นขอบประตูเข้ามาด้วยสีหน้าที่ตื่นตูม → เจ้าของน้ำเสียงที่ตื่นตระหนกโผล่พ้นขอบประตูเข้ามาด้วยสีหน้าที่ตื่นตูม เพราะเสียงของเราไม่มีหน้าตาค่ะ
คำผิด งึกงัก → หงึกหงัก /
ไม่มีปัญหาคะ → ไม่มีปัญหาค่ะ
/ บ๊ายบายคะ → บ๊ายบายค่ะ /
ต่างๆนาๆ → ต่างๆนานา /
นี้แหละ → นี่แหละ /
กระทั้ง → กระทั่ง
เราขอรวบสองบทไว้ด้วยกันนะคะ เนื้อเรื่องเริ่มเข้าประเด็นแล้วค่ะ (แอบน่ากลัวเบาๆ) เรื่องความน่ากลัวเราไม่มีอะไรจะคอมเมนท์ค่ะ ไรท์เตอร์ทำได้ดีมาก สองบทนี้ไม่รู้จะติอะไร แต่ก็มีประโยคที่ควรแก้ไขอยู่นิดหน่อย และเราสังเกตว่าคำผิดมันมักจะซ้ำๆกัน อยากจะให้ไรท์เตอร์ทวนสักครั้งสองครั้งก่อนจะลงในหน้านิยายค่ะ
- ซึ่งมันช่างตรงกันข้ามกับคำตอบที่เธอได้ให้มาเสียเหลือเกิน → ซึ่งมันช่างตรงกันข้ามกับคำตอบที่เธอได้ให้ไปเสียเหลือเกิน
คำผิด กระพริบ → กะพริบ / ดีคะ → ดีค่ะ / ถ่อยคำ → ถ้อยคำ / ต่างๆนาๆ → ต่างๆนานา / กระทั้ง → กระทั่ง / อุตสาห์ → อุตส่าห์ / ผลุบตา → หลุบตา / นั้นมัน → นั่นมัน / นี่ละ → นี่ล่ะ / เอื่อมมือ → เอื้อมมือ / ชะมัดยาก → ชะมัดยาด / อยู่ยืน → ยืนอยู่
สามบทนี้ที่อ่านมาทำให้เรารู้สึกผิดอย่างแรง นั่นเป็นเพราะว่า...ไม่รู้จะติอะไร :( ปกติเราค่อนข้างละเอียดกับบทบรรยายมาก แต่บทหลังๆที่อ่านมาทำให้เราอินมาก ถึงแม้จะมีบางจุดที่อาจจะยืดเยื้อไปบ้าง แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความสนุกของเรื่องนี้น้อยลงเลย ส่วนเรื่องคำผิดก็มีอยู่พอสมควรซึ่งส่วนใหญ่เป็นคำเดิมที่ได้เขียนไว้ในบทก่อนๆ
จากใจ Blue Bell
ต้องขออภัยจริงๆที่ล่าช้าถึงขนาดนี้ ส่วนตัวเราชอบเรื่องแนวนี้นะคะ (แต่ต้องอ่านตอนกลางวันเท่านั้น) เราไม่แน่ใจว่าบทวิจารณ์ของเราจะมีประโยชน์ต่อไรท์เตอร์มากน้อยแค่ไหน แต่เราอยากจะบอกว่าไรท์ทำได้ดีมากๆแล้วค่ะ มีเพียงแค่บทแรกที่มีปัญหามากๆ นอกนั้นแทบจะไม่มีเลย เราหวังว่าจะได้อ่านบทสรุปของเรื่องนี้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^
ชื่อผลงาน :
ชื่อผู้แต่ง :
แบนเนอร์เรื่อง :
สำคัญ! รบกวนแสดงความคิดเห็นต่อบทวิจารณ์ และนักวิจารณ์ ทีนี่
ความคิดเห็น