จับหัวใจนายบอดิการ์ด กัก หัวใจคุณหนูจอมป่วน

ลำดับตอนที่ #9 : จับหัวใจนายบอดิการ์ด กัก คุณหนูจอมป่วน>>ตอนที่8 ถูกจับ

(FanG TalK)

    

เย็นๆกันแล้วน้า ถึงเวลาอันสมควร เย้ๆๆๆๆ ถึงเวลากินข้าวแล้ววว ไปชวนแก้วด้วย เฟย์ด้วย อ๊ะอ๊ะไม่ได้ๆ เฟย์ไม่อยู่อีก 3 เดือนแหน่ะกว่าน้องจะมาเสียใจจัง คิดถึงน้อง แงๆๆๆ แล้วชั้นก็เดินๆๆๆๆ ไปที่ห้องขนมจีน

ก็อกๆๆๆ!!

ไม่มีใครเปิดประตูเลยโทรหาดีกว่า 'บริการฝากข้อความเสียงหลังเสียงสัญญาณ'

"จีน เสร็จงานแล้วไปกินข้าวกันนะเวลา20.00ที่โรงอาหารนะโต๊ะที่เคยนั่งนะ เค้าจะรอ บายจ๊ะ"

ไปหาแก้วกินด้วยก็ได้
ก็อกๆๆๆ!!

ไม่มีใครเปิดอีกล่ะ ไปไหนหมดเนี่ยยแงๆๆ นี่ชั้นต้องกินข้าวคนเดียวรึฮือ แล้วชั้นก็เดินๆๆๆ ไปที่โรงอาหารตามที่ชั้นพูดผ่านข้อความ ตามที่พูดไว้ นั่งไปสักพักก็
หมับ!

"มากับชั้น"
"กรี๊ดดดดด เราไม่รู้จักกานน้าห์TOT อย่ามายุ่งกาบช้านน้า"
"อีกแป็ปนึงเราก็รู้จักกันแล้วหล่ะ สาวน้อย"
     แงงง อัปมงคลสุดๆ อยู่ดีๆก็มาจับชั้น
"ไม่เอาไม่ไป ปล่อยช้านนนนนน"
"ฮึ่ย เสียงดังอยู่ได้"

ปั๊ก!
ปึ๊ก!
    
     อ๊ากกก อยากตะโกน แต่ทำไมชั้นไม่มีแรงเลยล่ะเนี่ยย ZzzzzZzzzzZ
ZzzzzZzzzz
ZZZZZZZZ
ZzzzzZzzzz
ZZZZZZZZ
     อ๊ากกกกก มันพาชั้นมาที่หนาย แล้วทำไมต้องจับกันด้วย เราไม่รู้จักกันน้ามาทำอย่างนี้กับชั้นไม่ได้ชั้นจะฟ้องพ่อ ฟ้องกรมแรงงาน ฟ้องอธิการบดี ฟ้องนายกอบต. ฟ้องอุตสาหกรรมแรงงาน ฟ้อง ฮึ่ย! ชั้นจะฟ้องให้หมดเลยยย คอยดูนะ ถ้าออกไปด้ชั้นจะฟ้องทุกคนที่พูดมาเลย แงงๆๆๆ
"อ้าว ตื่นแล้วเหรอ" ใครว่ะเนี่ยยย
"อี้ อ่อย อั้น ไอ เอี๋ยว อี๋ อะ(นี่ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้นะ)"
"พูดอะไร อู้อี้ๆอยู่ได้"ก็เอาผ้าออกจากปากชั้นซะทีสิย่ะ
"อ่อย อี๋น อ๊ะ(ปล่อยชั้นนะ)"
"ปล่อยก็ปล่อย เฮ้อ"
พลั่ก!
ตุ๊บ!
ตั๊บ!
ปุ๊ก!
       หวา คนที่จับชั้นมาไปนอนดิ้นอะไรอยู่ตรงนั้นเนี่ยย นอนเล่นเหรอ แล้วชั้นก็เอามือมาปิดปากทั้งๆที่โดนมัดอยู่ เอ๊ะ! ใครมาปล่อยชั้นเนี่ยยย อิสระมาเยือนชั้นแล้วววว
"เย้ ขอบคุณสวรรค์ ชั้นเป็นอิสระแล้วว เย้ๆๆๆ นายดีใจเป็นเพื่อนชั้นหน่อยสิ"
"เฮ้! ขอบคุณชั้นซี่ ชั้นช่วยเธอออกมาน้า"
"ไม่เอาอ่ะ ไม่พูด"
"ถ้าไม่พูดก็แลกเปลี่ยนกันสิ"
"แลกเปลี่ยนอะไรค่ะ" ชั้นพูดทั้งๆที่ยิ้มร่าอยู่
"นี่ไง"
ฟอด!
    
     ชั้นเอามือไปกุมแก้ม แงงงง นายนั่นหอมแก้มชั้นง่า ฟอดใหญ่ซะด้วยง่า

"เอาแค่นี้แหละ ป่ะกลับบ้าน"
"คนบ้า มาหอมแก้มชั้นทำไมเนี่ยย"แล้วชั้นก็ตีๆๆๆ 3 ครั้ง แล้วนายนั่นก็จับมือชั้นไว้ได้ แล้วดึงชั้นเข้าไปหาตัวนายนั่น ชั้นชนอกเค้าเต็มๆ แงง ดั้งจะหักมั้ยเนี่ย
"เจ็บ"ชั้นเอามือมาจับจมูกตัวเอง
"เจ็บหรอ ไหนดูสิ"นายนั่นก็จับคางชั้นแล้วเงยหน้ามองกัน ห่างกันแค่แปดเซนเองนะ แล้วชั้นก็ลืมตาขึ้นมา ทำเอานายนั่นเหวอเลย สงสัยจะไม่ได้ตั้งใจเนอะ
"หวา~ แดงใหญ่เลยอ่านะ"แล้วนายนั่นก็ยอมปล่อยชั้นออก
"แล้วนายหาชั้นเจอได้ไงอ่ะ"
"เธอลืมไปแล้วเหรอ ว่าเธอพูดอะไรกับขนมจีน"
"เออ ลืมน่ะ"
"ก็คืองี้นะ จีนเค้าได้ยินเธอบอกแล้ว แต่ตอนนั้นจีนไปซื้อของกับแก้วก่อน แล้วมาที่โรงอาหาร แต่พวกนั้นเค้ารู้ว่าเธอพูดจริงทำจิงก็เลยโทรมาหาชั้นว่าไม่เห็นเธออยู่ที่นั่น ชั้นก็เลยมาลาดตระเวนแถวนี้ดู แล้วก็มีจริงด้วย"
"นายมีเซ็นต์หนิ"
"ไม่มีหรอก ชั้นว่า เรา....เอ่อ.....เราคู่กันแล้วก็ไม่แคล้วกันหรอกน่า"
"บ้าน่าไม่มีหรอก"
"555+ ชั้นก็หยอดเธอไปอย่างนั้นแหละ"
"หวา~ โอ๊ย"

ฟึ่บ

"เฮ้ย ฟางเป็นไร ฟาง ฟาง ฟาง"
"ชั้นเจ็บท้องอ่านะ สงสัยเป็นตอนที่โดนต่อยท้องแน่เลย"
"เธอโดนต่อยท้องด้วยเหรอ"
"โดนสิ ชั้นดิ้นแล้วไอ้นั่นมันก็ต่อยท้องชั้น"
"เดี๋ยวพาไปโรงบาลนะ"
     แล้วนายนั่นก็ช้อนตัวชั้นขึ้น แล้ววิ่งพาไปโรงพยาบาล เพราะคำพูดนี้อาจทำให้ชั้นเกือบตาย

"ชั้นนายนะ ป็อปปี้"
กึก! นายนั่นหยุด ชะงักไปทันที แล้วก็แก้มแดงดั๋ว ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่หยุดเลย
"นายจะหยุดทำไม ชั้นจะตายอยู่แล้ว"

"โทษที"

     แล้วนายนั่นก็วิ่ง วิ่ง วิ่งต่อไปเรื่อยๆๆๆ จนไปถึงโรงพยาบาล แงๆๆๆ ชั้นกลัวหมอนะแล้วก็มีเตียงมีรับชั้นแล้วก็เข็นๆๆๆๆๆ ไปถึงห้องI.C.Uไม่รู้จะเข้ามาทำไมไอซียง ไอซียูเนี่ย ไม่ค่อยเป็นไรมากซะหน่อย ชั้นก็เข้าไปในห้อง ประมาณสองชั้วโมงครึ่งชั้นออกจากนั้น แล้วก็มีบุรุษพายาบาลเข็นชั้นออกมาแล้วก็บอกว่า
"เค้าไม่เป็นไรมากหรอกครับ ก็แค่ไม่ได้กินข้าวแล้วก็โดนต่อยท้อง อาจจะเจ็บนิดๆหน่ะครับ"แล้วพยาบาลก็ยิ้มหวานหยาดเยิ้มมาทางชั้น ชั้นก็ยิ้มกลับไป สายตาที่มองชั้นหยาดเยิ้มเลย

"ฮะแฮ่ม ขอโทษครับนี่แฟนผม กรุณาอย่าส่งยิ้ม ผมหึง ฟางกลับ"
"เอ๊ะ! อะไรเนี่ยมาลากทามม้ายย ช้านเจ็บน้าห์"
"ไม่สนเล่า กลับหอ"

(EnD FanG TalK)