[Yoosu - TVXQ] You & I

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ปาร์คยูชอน

คิมจุนซู



 

YOU & I

เนื้อเรื่อง

Title : You & i
Pairing/Couple : Yoosu x JUNSU
Reting : -
Category : romantic
Waring :  ฟิคชายรักชายนะคะ
Author 's note : ฟิคยูซูแนวใสๆ นั่งฟังเพลงตอนฝนตกเลยได้ฟิคเรื่องนี้มา
theme song : You & I - MBLAQ
 

ฟิคชั่นเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ชื่อและตัวละคร มิได้เกี่ยวข้องกับชีวิตจริงใดๆทั้งสิ้น
 โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

 

ผมก็แค่ พนักงานบริษัทธรรมดาๆคน ใช้ชีวิตปกติแบบคนทั่วไป ตอนเช้าไปทำงาน เย็นกลับบ้าน สี่ทุ่มเข้านอน อาจมีสังสรรค์กับเพื่อนบ้างประปรายแต่ผมไม่ใช่คอเหล้า ที่จะต้องไปนั่งเฝ้ายามที่ผับทุกๆคืน ชีวิตผมวนเวียนแบบนี้มาเกือบ5ปี หลังจากที่ผมตัดสินใจทิ้งครอบครัวมาที่เกาหลี มาใช้ชีวิตตามที่ตัวเองต้องการ แค่มนุษย์เงินเดือนธรรมดา ชีวิตหนุ่มโสดมันช่างเรียบง่าย ไม่ใช่ผมไม่คิดเรื่องมีครอบครัว ไม่ใช่ผมไม่พร้อม แต่เพียงแค่ผมยังไม่เจอคนที่ใช่ 

"เฮ้ย ยูชอน คืนนี้ไปเที่ยวกันหน่อยสิ โดนสาวอกหักมาวะ" ยุนโฮเพื่อนซี้จากซี่ปุ่น เราเรียนมหาลัยมาด้วยกัน ยุนโฮมาทักผมก่อน พอรู้ว่าเป็นคนเกาหลีเหมือนกันเราก็เลยสนิทกัน พักหอพักเดียวกันเสมอ ผมเป็นคนไม่ค่อยพูด ผมเลยไม่ค่อยมีเพื่อนต่างคณะอย่างยุนโฮ หมอนั่นทั้งหล่ออัธยาศัยดี เพื่อนๆเลยเข้าหายุนโฮมากกว่าผมที่หล่อแต่อัธยาศัยติดลบ ยุนมันว่างั้น 

"อืมๆ ได้ๆ แต่วันนี้ฉันขอเคลียงานอาจไปช้าสักหน่อยนะ "  ผมกรองเสียงใส่โทรศัพท์ที่นานๆครั้งจะได้ใช้สักที คอหนีบกับมือถือส่วนมือก็ควานหางานที่ค้างเพื่อจะพยามเคลียให้เสร็จ จริงๆงานที่ผมทำอยู่มันก็ไม่ได้เร่งรัดหรืออะไร ผมแค่ขี้เกียดหิ้วกลับไปไว้ที่บ้าน 

"เออ แล้วเจอกัน" 

ผม ขับรถมาถึงผับที่นัดกับยุนโฮไว้ ผมเห็นมันนั่งอยู่ทางมุมมืดๆ ข้างๆมีสาวสวยสองคนคลอเคลียมันอยู่ *สภาพคนอกหัก* ผมเดินเข้าไปหา พอมันเห็นก็โบกมือหย๋อยๆเป็นสัญญาณว่าให้มาตรงนี้นะ

"สักคนป่ะ"  ยุนโฮถามผมพร้อมพยามดันน้องคนขวาหน้าหมวยมาให้ผม แต่ผมปฎิเศษ 

"ไหนมึงบอกว่าอกหัก ท่าทางมึงไม่เหมือนคนถูกทิ้งเลยสักนิดนะ" ผมดูสภาพมันตอนนี้ ไม่ต่างกับอาเสี่ยที่มีสาวๆนั่งขนาบข้างสองฝั่ง 

"ถ้า ไม่บอกอย่างนั้นมึงจะมาหรอ 5555555 เอาน่ายูชอน มึงหัดมีสังคมบ้างนะ วันๆเอาแต่ไปทำงาน เย็นกลับบ้าน ชีวิตจืดชืดชะมัด" อย่างที่มันพูด ชีวิตผมไม่มีรสชาติ 

"เห้ออออ ~ แล้วกุกลับได้ยังอะเนี่ย ตั้งโปรแกรมดูมาดากัสก้าไว้ตอนเที่ยงคืนสิบห้า เด๋วกุกลับไปดูไม่ทัน"  ผมเบื่อจริงๆที่อย่างนี้ ยูชอนไม่ชอบๆๆๆ 

"ไอ้ยูชอน ไอ้ตุ๊ดอย่ามาหน่อมแน้ม"

  ผมก็เลยนั่งเมาเป้นเพื่อนมันข้างๆ ระบายสิ่งต่างๆที่ผ่านมาให้มันฟังคนที่เมากลับเป็นผมเองไม่ใช่ยุนโฮ เช้ามาผมก็ไม่รู้ว่ากลับมาถึงบ้านได้ไง ไอ้ยุนคงพามาส่งที่บ้าน แต่เอ๊ะ ทำไมหมอนข้างผมถึงมีกลิ่นหอมอย่างนี้นะ ทั้งนุ่มนิ่ม แถมมีส่วนเว้าส่วนโค้งอีก 

ห๊ะ!!!! หมอนข้างมีเอว 

หมอนข้างมีก้น!!!! 

"งื้อออออ ~ " หมอนข้างขยับเองได้!!!! 

และหมอนข้างพูดได้!!!!

"กรี้สสสสสสสสสสสสสสสสส~~~~~~~~"

"เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!" 

ตุ๊บ!!! 

ไม่ต้องงงครับว่าเสียงที่3 คืออะไร เต็มสองเท้า ร่วงเลย ฝ่าเท้าขนาดนี้พี่บัวยังอาย 

เมื่อ ผมได้สติจากเสียงแหกปากร้องกรี้สของผู้ชายที่ถีบผมตกเตียงเมื่อกี้ ผมได้ยินเสียงแว่วๆว่าเค้ากำลังร้องไห้ ผมทำอะไรผิดหรอ??? ไม่นะ ?? ผมเอามือลองจับที่ตูดตัวเอง ก็ยังปกติ ผมรีบลุกขึ้นยืน เข้าห้องน้ำโดยไม่สนใจผู้ร่วมเตียงเมื่อคืน ผมเข้าไปอาบน้ำและตั้งสติพร้อมนั่งสมาธิ(?) กินเวลาเกือบชั่วโมง สำรวจตัวเองไม่มีอะไรผิดปกติ ผมยังบริสุทธิ์ ผมยิ้มด้วยความปิติประหนึ่งได้ดูมาดากัสก้า3 ถ้าอย่างนั้น!!!! ผมพรวดพลาดออกมาจากห้องน้ำผ้าขนหนูผืนเดียวที่ยังพอมีกระจิตกระใจปิดลูกชาย คนบนเตียงนั่งร้องได้ จมูกแดงไปหมด ผมย่องไปใกล้ๆ *ย่องทำไม?*

"เอ่อ .... เรื่"

"หือ อ ฮึก โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ คุณใจร้าย จุนซูเสียตัวให้คุณไปไม่คิดจะรับผิดชอบ แถมยังหนีปล่อยจุนซูให้นอนร้องไห้เดียวดายยามเช้าคนเดียว ไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย ฮืออออออ ความบริสุทธิ์ของจุนซูววววว คุณ ฮืืออออ " 

ก่อน ที่ความผิดของผมจะกลายเป็นเรื่องใหญ่คดีน้อง9 ศพ ผมรีบวิ่งไปที่เตียงพยามโอบกอดร่างนุ่มนิ่มของเค้า เค้าชื่ออะไรผมยังจำไม่ได้ พยามปลอบว่าอย่าร้องไห้เลย มาคุยกันดีๆดีกว่าไหม 

"ผมจำไม่ได้ว่าเมื่ิอคืนเรา" 

"โฮ วววววววววววววววว ทำไมคุณทำอย่างนี้ ผมลูกคนมีพ่อมีแม่ คุณจะมาฟันผมแล้วทิ้งไปได้นะ ผมจะฟ้งปวีณา ฟ้องสคบ. ฟ้องกระทรวงวัฒนธรรม ฟ้องอย. ฟ้องกรมปศุสัตว์ ฟ้อง!!!! " ผมดักเค้าขึ้นมาก่อนกระทรวงอะไรบลาๆที่มันไม่เกี่ยว 

"แล้วผมควรทำไงหล่ะ" ผมลูกผู้ชายพอ กล้าทำต้องกล้ารับ แม้ผมจะจำไม่ได้ว่าทำอะไรกับเค้าไปบ้าง 

"ไม่ ต้องทำอะไรมาก เอาเป็นว่าคุณต้องมาเป็นแฟนกับผม 3เดือน" ปากยื่นปากยาวบอกสิ่งที่ผมควรรับผิดชอบในตัวเค้า ก็แค่เป็นแฟน3เดือน ก็ไม่มีปัญหาอะไร ง่ายๆ ผมใช้ชีวิตง่ายๆแบบนี้ เด๋วเค้าคงบอกเลิกผมเอง 

"แค่นี้เองหรอ อื้ม สบายมาก ^^" 

"ใคร บอกหล่ะ พอเราคบกับ3เดือน แล้วก็นิสัยกันอีก1ปี แล้วเราก็แต่งงานพอหลังจากแต่งงานเราค่อยมีลูกคนแรก ต้องเป็นผู้ชายนะ คนที่สองอีก2ปีถัดไป ไม่เอาดีกว่า สองปีถือว่าเร็วไป3ปีหลังจากมีลูกคนแรกเราค่อยมีลูกคนที่สอง เอาเป็นลูกสาวน่ารักๆ โอเคตกลงตามนี้นะ อ้อ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปผมจะมาอยู่กับคุณที่คอนโดนะครับ คุณสามี
^ ______^" 

ช็อคครับ ช็อค อาการลบบ้าหมูแทบกำเริบ ทำไมคนนั้นเค้าถึงวางแผนไกลขนาดนั้น ผมประมวลความคิดอยู่นาน พอมองหน้าคนตรงหน้าก็เบะปากทำท่าจะร้องไห้ร่อมร่อ ผมเลยตอบตกลงไป เพียงคิดแค่ว่าสักวันเค้าก็จะเบื่่อผมและเลิกไป

"ว่าแต่คุณชื่ออะไรหรอครับ?"

"คิม จุน ซู!!!!"  อ๋อคุณคิมทำหน้ายังก่ะหมูป่าเหมือนผมทำอะไรผิดงั้นแหละ 

 

When I wake up morning  everyday 넌 내 style

เมื่อฉันตื่นมาตอนเช้า ทุกๆวันเธอเป็นของฉัน


니가 천국이야  니가 나의 꿈이야

เธอเป็นเหมือนสวรรค์ เธอเป็นเหมือนความฝัน


You're something in my dream

เธอคือบางสิ่งบางอย่างในความฝันของฉัน


너무 행복했던 너와나의 History

มีความสุขมากๆ ในเรื่องราวของเธอกับฉัน


너와 내가 처음 사랑했던 그자리

เริ่มตั้งแต่เราตกหลุมรักกัน

 

ช่วงสายๆของวันผมต้องพาแฟนคนใหม่ของผมไปทานข้าว จริงๆผมไม่อยากเลิกกับโพลที่บนหัวเตียงเท่าไหร่ แต่เมื่อเช้าเจอฝ่าเท้าพิฆาต เตะโพลของผมตกเตียงแถมเฟี้ยงมันออกหน้าต่างไปอีก ผมเลยต้องเดินตามหาโพลตามสวนข้างบ้าน สภาพของโพลหน้าสงสาร หัวโพลเปียกไปหมด(หัวทิ่มลงบ่อปลา) ผมจับโพลนั่งตากลมให้แห้งซ่อนไว้หลังเครื่องสักผ้าก่อนที่เจ้าแม่คิมจุนซูม หาประลัยจะมาเห็น

"ยูช๊อนนนนนนนนนนนนนนนนน~~~~~~ พาจุนซูไปกินข้าวหน่อย จุนซูหิวจะตายอยู่แล้ว " ผมรีบออกจากที่ซ่อน (เหมือนซ่อนเมียน้อยเลยพ่อคุ๊น) เดินไปหาตัวเล็ก จุนซูตัวเล็กจริงๆ เอวบางปากนิดจมูกหน่อย ผมที่ทำสีทำให้จุนซูดูเหมือนตุ๊กตาบลายของคุณชม 

"มา แล้วครับๆๆๆ จุนซุจะกินอะไรดีหละ " ผมเปิดประตูรถให้จุนซูเข้าไปนั่งในรถทำตัวเอาใจเต็มที่จุนซูจะได้ไม่ต้องแหก ปากโวยวายให้ผมอายชาวบ้านเค้า

" จุนซูอยากกินพิซซ่าจัง อยากกินฮาวาเอี้ยน อยากกินไก่นิวออรีน นิวออรีน นิวออรีน~~~ ล้าลั่นลันล้า" เพลงไก่นิวออรีนของจุนซูดังตั้งแต่บ้านยังร้านอาหาร ตัวผมเองเวลาขับรถผมจะเปิดเพลงคลาสสิกฟังไปเบา แต่มาเจอเพลงร็อคของจุนซูมันก็สนุกดีนะ

หลังจาก ที่ทานอาหารเสร็จเรียบร้อย เราก็เดินเล่นในห้างสักพักซื้อนั่นซื้อนี่ที่จุนซูอยากได้ บอกว่าจะเอาไว้ตรงนั้นนะ อย่างนี้นะ ยูชอนไว้ตรงนี้แล้วใช้อย่างนี้นะ เหมือนเราซื้อของเข้าเรือนหออย่างไงอย่างงั้น 

ผม พาจุนซูมาที่คอนโดของเค้า มาขนสัมภาระเพื่อจะย้ายไปคอนโดผม เมื่อถึงห้องผมก็ช่วยจุนซูจัดของจุนซูบอกว่าผมทำอะไรชักช้า เลยไล่ให้ผมไปอาบน้ำ พออกจากห้องน้ำเห็นจุนซูนั่งคุยโทรศัพท์ จุนซูหันมามองผม เลยเลยเดินออกจากห้องเงียบๆ สักพักจุนซูก็เดินออกมาหาผม 

"ชอน นน ออกมาทำไม เสื้อผ้าก็ไม่ใส่ หนาวออก" จุนซูเดินเข้ามากอดเอวผมเพิ่มความอบอุ่น ตัวจุนซูหอมมากๆ ทั้งๆที่เราออกไปตะลอนๆกันมา แต่กลิ่นของจุนซูยังคงหอมเหมือนเพิ่งอาบน้ำมาใหม่ๆ 

"ผมเห็นจุนซูคุยโทรศัพท์อยู่เลยไม่อยากเสียมารยาท"

"ชอนอ๊ะ อย่าพูดอย่างนี้อีกนะ เสียมารยาทอะไรกัน นั่นแม่ยายของชอนนะ แม่บอกว่าให้ดูและจุนซูดีๆหละ อย่าให้ท้องก่อนแต่ง ยูชอนถ้าจุนซูท้องก่อนแต่งขึ้นมาทำไงดีอ่ะ ฮืออออ งั้นเรามาแต่งงานกันพรุ่งนี้เลยดีไหมชอน นะชอนนะ เค้าไม่อยากท้องก่อนแต่ง"

"เอ่อ จุนซูผมว่าคุณใจเย็นๆก่อนดีกว่านะ แล้วอีกอย่างจุนซูเป็นผู้ชายจะท้องได่ไง" 

"ชอนไม่เป็นเค้าชอนไม่รู้หรอก ฮึ" น่านสะบัดก้นเข้าห้องน้ำไปซะงั้น ผมคงโดนงอนอีกแล้วหรอเนี่ย 

………..

……...

……

….

…

..

 
sometime in the morning

บางเวลาในตอนเช้า


sometime in the everynight

บางเวลาในทุกๆคืน



I wanna hold you in my eyes

ฉันต้องการให้เธออยู่แต่ในสายตาฉัน


내게 다가와 줄래

คุณจะใกล้เข้ามาหาฉันอีกได้ไหม


한발짝 다가와줄래 워어어

ใกล้เข้ามาขึ้นอีกขั้น


니가 함께 한다면

ถ้าคุณมากับฉัน


그래준다면

ถ้าหากมันเป็นแบบนั้น



세상 모든걸 다 준대도

ฉันก็จะมีพร้อมทุกอย่างบนโลกนี้


난 행복할꺼야

ฉันคงจะมีความสุข


 

ผม ใช้ชีวิตคู่กับจุนซูโดยการเป็นแฟนกับจุนซู ตอนแรกคิดแค่ว่าจุนซูคือเพื่อนร่วมห้องคนนึง แต่พอนานเข้าๆมันเริ่มมีอะไรมากกว่าคำว่าผูกพันธ์หรือรูมเมท แต่มันคือ "รัก" ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ผมเริ่มหึงจุนซูเวลาที่ผมออกไปทำงานแล้วจุนซู จะไปยืนคุ้ยหาเมียน้อยตามข้างบ้าน ชิมชางมิน เพื่อนบ้านที่ผมไม่ค่อยรู้จัก ชางมินชอบมายืนคุยกับจุนซูบ่อยๆ หมอนั่นพยามจะแตะเนื้อต้องตัวจุนซูตลอด ผมไม่ได้เอะใจอะไร ถ้าวันนั้นไม่ลืมแฟ้มงานแล้วต้องบึ่งรถกลับบ้านมาเอางานชิ้นสำคัญ 

"อ่าว ชอน ลืมไรหรอ" จุนซูยิ้มหน้าบานโชว์ฟันขาววิ่งเข้ามากอดแขนผม สายตาผมมองไปทางข้างบ้าน ชางมินยืนมองตาลุกเป็นลูกไฟแทบจะปล่อยพลังแสงซุปเปอร์ไซย่ามาให้ผม ผมมองมันเย้ย ประมาณว่า "ไอ้ดำ เนี่ยแฟนกู" ชางมินเห็นดังนั้นรีบวิ่งเข้าไปฟ้งแม่มันเลยครับ 

ไม่ รู้ว่าอาการหึงมันเริ่มตอนไหน เวลาไปไหนผมชอบให้จุนซูเกาะแข้งเกาะขาเป็นลูกลิงแสดงความเป็นเจ้าของของผม เรามักแสดงความรักกันอยู่ตลอด เมื่อก่อนผมก็อายๆนะที่เราต้องเดินจับมือกัน ควงแขนกัน แต่ตอนนี้ผมเริ่มติดนิสัยไม่ค่อยอายคนอื่นหรือหน้าด้านมากจากจุนซู (ชอน ด่าเค้าหรอ!!! : จุนซู) หรือเป็นเพราะที่ผมกล้าทำอะไรต่างๆมากมายเป็นเพราะผมรักเค้า ผมอยากจะแสดงออกให้จุนซูรู้ว่าผมรักจุนซูจริงๆไม่ใช่ข้ออ้างที่ผมทำผิดแล้ว ตั้งรับผิพชอบในเรื่องของคืนนั้น 

You are my sunshine everynight

เธอคือแสงสว่างของฉัน ในทุกๆคืน


사랑은 이런건가봐

ฉันคิดว่านี่แหละคือความรัก


이게 사랑인가봐You&I

นี่แหละคือความรักของ เธอกับฉัน

 

ทุกๆเราจะตื่นขึ้นมาต้อง7โมง15 นอนคุยกันเล่าความฝันซึ่งกันและกันและจูบกัน 

ไม่ รู้ว่าหลังจากที่จุนซูย้ายเข้ามาอยุ่ไม่รู้ว่าที่ๆผมอยู่นี้มันคือสวรรค์ หรือที่แห่งใด ผมรู้สึกถึงความสุข ความสดใส  หากวันใดผมเหนื่อยจากการทำงาน พอถึงบ้านเปิดประตูแล้วเจอหน้าแป้นส่งเสียงแล้วรีบวิ่งจากครัวมาหาผม

 "ชอน กลับมาแล้วหรอคิดถึงจัง" ฟอดดดด จุนซูหอมแก้มผมทั้งซ้ายและขวา ผมหอมเค้ากลับ พร้อมจบลงที่ริมฝีปากหวาน 

"คิดถึงจุนซูเหมือนกันครับ วันนี้คุณทำอะไรทานเนี่ย หอมจัง แต่ตัวจุนซูหอมกว่า" ก้มลงหอมที่แก้มใสอีกที น่ารักจังแฟนใครเนี่ย 

"เค้าทำเมนูเห็ดแบบที่ชอนชอบเลย อาบน้ำก่อนไหมเด๋วจุนซูเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้แล้วค่อยทานข้าวกัน เนาะ"

 When I wake up morning everyday 넌 내 style

เมื่อฉันตื่นมาตอนเช้า ทุกๆวันเธอเป็นของฉัน


kiss me in the morning

จูบฉันในตอนเช้า


kiss me in the everynight

จูบฉันในทุกๆคืน


I wanna hold you in my eyes

ฉันต้องการให้เธออยู่แต่ในสายตาฉัน


내게 다가와 줄래

คุณจะใกล้เข้ามาหาฉันอีกได้ไหม


한발짝 다가와줄래 워어어

ใกล้เข้ามาขึ้นอีกขั้น


니가 함께 한다면

ถ้าคุณมากับฉัน


그래준다면

ถ้าหากมันเป็นแบบนั้น


세상 모든걸 다 준대도

ฉันก็จะมีพร้อมทุกอย่างบนโลกนี้

วัน เวลาผ่านไป จากวันเป็นคือเดือนเป็นปี จากข้อตกลงผมคิดว่าจุนซุคงจะเบื่อและทิ้งผมไปสักวัน แต่กลับเป็นผมเองที่รู้สึกว่าขาดเขาไปไม่ได้ อยากอยู่ใกล้ตลอดเวลา ผมแต่งงานกับจุนซูตรงเวลาเป๊ะ ผมแอบเห็นจุนซูทำมายแม็บปิ้ง (mind mapping) หัวข้ออนาคตของเรายูชอนจุนซูในสมุดโน้ตเล็กๆ จุนซูมักบันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับผมเสมอ ว่าผมชอบอะไรไม่ชอบอะไร ข้อนี้ก็เป็นอีกอย่างที่ผมรักจุนซูอย่างสุดหัวใจ จุนซูมักใส่ใจรายละเอียดกับผมทุกเรื่อวไม่ว่าจะเป็น ยูชอนไม่กินไข่เป็ด ยูชอนกินไข่ดาวไม่สุก กางเกงนอนของยูชอนต้องเป็นขายาวสีน้ำเงิน ยูชอนตชอบดูมาดากัสก้าตอนเที่ยงคืน15 บลาๆๆๆ

ฉันคิดว่านี่แหละคือความรัก

ความรักของเธอกับฉัน 

 난 행복할꺼야

ฉันคงจะมีความสุข


You are my sunshine everynight

เธอคือแสงสว่างของฉัน ในทุกๆคืน


사랑은 이런건가봐

ฉันคิดว่านี่แหละคือความรัก


이게 사랑인가봐You&I

นี่แหละคือความรักของ เธอกับฉัน

 

จุนซูตั้งท้องลูกคนแรกตอนแรกผมก็ตกใจว่าทำไมผู้ชายถึงท้องได้ หลังจากที่พาจุนซูไปตรวจหมออธิบายว่าร่างกายของจุนซูมีฮอร์โมนเพศหญิงเยอะ แถมมีรังไข่เหมือนผู้หญิงอีกตังหาก (ข้อนี้ผมไม่รู้จริงๆ ขนาดผมอึ๊บจุนซูเกือบทุกวัน) ผมได้ลูกชายตามที่จุนซูหวังไว้จริงๆ แต่ผมคิดว่าจะหญิงหรือชายคนเป็นพ่อเป็นแม่กฟ้รักลูกตัวเองอยู่แล้ว ตอนนี้จุนซูท้องแก่ ทำอะไรก็อุ้ยอ้าย ขัดใจอึดอัดไปซะหมด ก็ตอนนี้6เดือนแล้ว อีกไม่กี่เดือนข้างหน้าลูกชายของผมจะไดออกมาเจอพ่อกับที่รักสักที พ่อคิดถึงลูกจัง ยูชอนรักจุนซูนะ 

ผม ปิดไดอารี่ สมุดรวบรวมความสุข เศร้าสมหวัง ที่เป็นเหมือนเมมโมรี่เตือนความจำสิ่งที่ดีก็ให้เราจำเป็นความประทับใจ แต่สิ่งที่พลั้งหรือพลาดไปให้เราจำแล้วนำไปแก้ไข เตือนให้เรารู้ว่าครั้งนึงผมได้รู้จักความรัก ความรักของผมและจุนซู

END (แบบโม้ๆ) 

ยังงงใช่ไหมว่าทำไมยูชอนมาเสียตัวให้จุนซูได้ คริๆ

"โหล ไอ้ยุนมึงโทรหาชอนนี่ให้กุยังเนี่ย ไอ่ห่าลีลานักนักมึง" ผมกรอกเสียงแว้ดๆใส่โทรสับใส่ไอ่หมีปากห้อย

"เออ โทรนัดมันให้แล้ว คืนนี้เตรียมตัวไว้ให้ดีแล้วกัน แล้วกุน้องทำไงบ้างอะ" 

"มึง ก็มอมเหล้าชอนให้กุแค่เนี๊ย เด๋วที่เหลือกุจัดการเอง" ผมยัดไอโฟนลงกระเป๋ากางเกงที่มันฟิตจนไม่รู้จะฟิตไปถึงไหน คนที่ผมแอบมองมาตลอดเพื่อนของไอ่ยุน "ปาร์ค ยูชอน" 

ใช่ผมวางแผนกับไอ้ยุนจะจัดการให้ชอนเป็นผัวผมให้ได้ กรี้สสสสสส และแล้วชอนก็เสร็จผม 

ผม แอบมองยูชอนมาตลอดเวลา ผมทำตัวเป็นสโต๊กเกอร์หลังจากที่ถามจากยุนโฮว่าบ้านยูชอนอยู่ที่ไหน ทำงานอะไร ผมตามไปทุกที่ งานการไม่ไปทำ ขอเงินแม่อย่างเดียว แม่ผมก็เข้าใจว่าลูกชายอยากมีผัว เอ๊ย! ลูกชายอยากมีครอบครัว เลยคิดแผนการกับยุนว่าจะมอมเหล้าแล้วลากเข้าดงกล้วยพาชอนไปข่มขืน คริคริ และมันก็เป็นไปตาแผน ผมลากยูชอนเข้าห้อง คืนนั้นผมยอมรับว่ามันเป็นคืนที่เร่าร้อนมาก (ของเธอคนเดียวแหละย๊ะ นังจุนซู) เช้ามาผมก็แกล้งบีบน้ำตาชักแม่น้ำทั้งห้าในสิ่งที่เสียไป แต่ใครจะรู้หล่ะ ผมรอคอยวันนี้มานานมาก ในที่สุดยูชอนก็ยอมคบกับผม และยูชอนก็รักผม และเราก็รักกัน

รักนะคุณสามี 


 

 --------------------------------

มันเป็นฟิคอารมณ์ชั่ววูบเกิดจากที่เรานั่งฟังเพลง You & I - MBLAQ พอนั่งฟังก็คิดถึงยูซูขึ้นมาทุกที

Hope you enjoy ^^