Today

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เซ็ง เป็นคำเดียวที่บังยงกุกนึกออกในตอนนี้ ไม่ใช่ว่าโกรธหรือโมโหที่อยู่ๆก็โดนคนหน้าแมวเบี้ยวนัดหรอกนะ จะบอกว่าเบี้ยวนัดก็ไม่ถูก เพราะจองแดฮยอนโทรมายกเลิกนัดตอนที่เขากำลังแต่งตัวอยู่ เขาเลยไม่ได้ไปนั่งรอเก้อแบบที่พระเอกในหนังทำ แต่ก็นั้นแหล่ะ อยู่ๆก็โทรมายกเลิกนัดทั้งๆที่ตกลงกันไว้ก่อนแล้วมำเอาบังยงกุกแอบเซ็งเบาๆเพราะว่าด้วยตารางชีวิตที่ต่างก็ยุ่งกันทั้งคู่เลยทำให้มีเวลาว่างมาเจอกันไม่บ่อยนัก ส่วนสาเหตุที่เขาโดนยกเลิกนัดอ่ะหรอ

'พี่แดวอนโทรมาบอกว่าถ้าวันหยุดนี้ไม่กลับบ้านพ่อจะตัดผมออกจากมรดกอ่ะ ขอโทษจริงๆนะพี่ยงกุก พี่โกรธผมรึเปล่า'

ครอบครัวก็ต้องสำคัญเป็นอันดับหนึ่งอยู่แล้ว เรื่องนี้เขาเลยโกรธแดฮยอนไม่ลง

"เฮ้อ"

"เหลืออีกเยอะมั้ยพี่"

"เหลืออะไรมุนจงออบ"

หันไปถามลูกน้องคนสนิทที่ดูเหมือนจะสนิทกันเกินไปแล้ว

"ก็ไอ่ต้นหายใจไง เดี๋ยวผมจะช่วยถอนให้มันหมดๆไป ถามจริงเหอะพี่ มานั่งเซ็งคนเดียวแบบนี้พี่แดฮยอนเขาจะรู้มั้ย"

"แล้วนายจะให้ฉันทำยังไง นั่งรถไปหาที่ปูซานแล้วชี้หน้าด่าพ่อเขาที่ทำให้แดฮยอนต้องผิดนัดฉันหรอ"

"โหยพี่ ผมไม่ได้หมายความว่างั้น แต่พี่เล่นเอาแต่เหมอไม่ยอมทำงานแถมยังถอนหายใจเสียงดังจนสมาธิผมแตกกระเจิงไปหมด แบบบ้านลูกค้าเค้าจะเอาอาทิตย์นี้นะพี่ไม่ใช่ปีหน้า"

"ถ้านายจะด่าฉันขนาดนี้ ไล่ฉันออกเลยมั้ยล่ะ"

บางทีเขาก็สงสัยว่าตกลงจงออบมันนับถือเขาจริงๆรึเปล่า

"ผมทำได้ที่ไหนล่ะ พี่เป็นเจ้านายผมนะ ผมไล่พี่ออกได้ด้วยหรอ"

"นี่! ฉั...."

ครืด ครืด

ยังไม่ทันจะได้เริ่มด่าลูกน้องคนสนิทก็มีสายโทรศัพท์มาขัดซะได้

'ฝากไว้ก่อนนะมุนจงออบ' ขยับปากพูดไปให้พร้อมตีหน้าดุ แต่ดูเหมือนว่าจะทำอะไรคนอย่างจงออบไม่ได้ นอกจากจะไม่มีท่าทีว่าจะกลัวแล้ว ยังมาขยับปากขมุบขมิบล้อเลียนเขาอีก เงินเดือนออกแล้วเจอกันมุนจงออบ ไอ่ตาขีด!

"ว่าไง"

'ถึงบ้านแล้วครับผม'

"หรอ"

'พี่ยังโกรธผมอยู่นี่'

ขี้โวยวาย

"ไม่ได้โกรธซะหน่อย"

'ไม่จริงอ่ะ! ปกติพี่ต้องอ้อนใส่ผมเวลาผมโทรหา'

"อ้อนอะไร"

'ก็แบบ คิดถึงแดฮยอนจัง อยากเห็นหน้าแดฮยอนอย่างนู้น อยากกินข้าวกับแดฮยอนอย่างนี้ อะไรประมาณนี้อะ'

"พูดมากจัง"

เผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวอีกแล้วสิบังยงกุก

'โห ผมอุตส่าห์โทรมาหาเพราะกลัวพี่จะเหงาหรอกนะ มาว่ากันเฉยเลย'

"..."

'ฮัลโหล พี่ยงกุก ฟังผมอยู่มั้ยเนี่ย'

"..."

'พี่'

"คิดถึงอยู่"

'ห๊ะ?'

"บอกว่าคิดถึงอยู่"

'...'

"เขินเลยดิ ฮ่าฮ่าฮ่า"

ถ้าแดฮยอนอยู่ตรงหน้า เขาคงจะได้เห็นคนหน้าแดงยืนบิดไปบิดมาก็ได้

'เขินไร ไม่ได้เขินเลยเถอะ'

"เดี๋ยวนี้มุกจีบของพี่มันใช้ไม่ได้แล้วหรอ"

'โห มุกพี่มันเหมือนกับลุงแก่ๆใช้จีบเด็กอ่ะ จีบไม่ติดด้วย'

"หรอ งั้นลองเอาไปจีบสาวๆดูละกัน เผื่อจีบติด"

'เฮ้ย! มะ..ไม่ให้จีบนะ! ถ้าผมรู้ว่าพี่นอกใจผม ผมเอาพี่ตายแน่'

โวยวายขนาดนี้ รักพี่มากเลยสิจองแดฮยอน รักขนาดนี้ขอแกล้งอีกหน่อยแล้วกัน

"เอาจนตายเลยหรอ ยอมนะ"

'พี่ยงกุก!'

เพราะคำพูดสองแง่สองง่าม ทำเอาคนในสายไม่รู้จะตอบกลับมายังไง

'ผมต้องไปแล้วนะ ห้ามนอกใจ ห้ามมีคนอื่นนะ ไว้จะรีบกลับไปหา'

"ครับ ไม่นอกใจหรอก"

ยงกุกไม่คิดว่าเขาจะนอกใจแดฮยอนได้หรอก ก็เ่นเอาหัวใจเขาไปหมดทั้งดวงแล้ว จะเหลืออะไรไปให้คนอื่นล่ะ

"คุยเสร็จยังพี่?"

"ทำไมหรอจงออบ?"

เก็บโทรศัพท์เรียบร้อยก็หันไปถามลูกน้องของเขา

"ผมเห็นพี่กินแรงผมมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้วอ่ะ"

พูดจบก็รีบวิ่งกลับไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง

"ย่าห์! มุนจงออบ ฉันจะหักเงินเดือนนาย!"