[Fic Conan] What your name?

พลั่ก!

แรงกระทบที่ไหล่ทำเอาเขาเซเล็กน้อยแต่อีกฝ่ายที่เดินมาชนกลับล้มลงพื้นไปเลยต่างหาก เสียงแหบแห้งบอกขอโทษออกมาช้าๆอย่างเหม่อลอย

"ขอ...โทษ...."ดวงตาสีอ่อนคู่นั้นจ้องมองพื้นอย่างเหม่อลอยพลางเอ่ยขึ้นมา

"คุณเป็นอะไรรึเปล่าคะ?"รันถาม

"อ่า...."ดวงตาสีอ่อนช้อนขึ้นมองใบหน้าของพวกเขาช้าๆชินอิจิสำรวจใบหน้านั่น ก่อนจะพบว่าไม่นานนักเจ้าของใบหน้าเหม่อลอยจะยกยิ้มอ่อนบื้อๆให้

"เอ๊ะ! จะทำยังไงดีล่ะชินอิจิ!"รันหันมามองเขาอย่างร้อนรนพลางพยายามพยุงตัวชายคนนั้นที่นั่งอยู่บนพื้นไม่ยอมลุกขึ้นสักที

"รัน เดี๋ยวฉันพยุงเอง"เขาบอกก่อนจะแทรกตัวระหว่างรันกับผู้ชายคนนั้น น่าแปลกที่ตัวเบากว่าผู้ชายทั่วไป ไม่สิ เบากว่าผู้หญิงบางคนซะด้วยซ้ำ

"ชินอิจิ! ดูสิมีเบอร์โทรอยู่ที่สร้อยคอของเขาด้วยล่ะ!"รันบอกเมื่อสังเกตถึงตัวเลขสิบตัวที่สลักอยู่บนสร้อยของชายคนนั้น

"เราลองโทรหาดีมั้ย!"

"เธอจะบ้ารึไงถ้าเกิดว่าเป็นคนไม่ดีขึ้นมาจะทำยังไงกัน"

"เอ๋ แต่เขาเป็นแบบนี้คนที่ให้เบอร์ไว้ก็ไม่น่าจะเป็นคนไม่ดีนี่นา"

"เอาน่า ลองดูก็ไม่เสียหายนะ"รันบอก

"อ่าๆ เข้าใจแล้ว เดี๋ยวฉันโทรเอง"เขาบอกก่อนจะควักมือถือขึ้นมา รอไม่นานนักปลายสายก็รับ

<โมชิโมชิ อิบุกิรับสายครับ>

"อ่า.. ผู้ชายผมสีดำตาสีอ่อน---"ยังไม่ทันที่จะจบประโยคปลายสายก็สวนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงร้อนรนว่าพบเจอที่ไหนและให้เขานัดสถานที่นัดพบ ชินอิจิเลือกตอบไป เขามีหลายวิธีที่จะเอาตัวรอดไปกับรันหากว่าชายคนนี้ไปพ่วงอะไรกับคนไม่ดีเข้า

เขาตอบก่อนจะลากมือของชายปริศนาให้เดินตามมา เป็นเรื่องน่าแปลกเรื่องที่สองที่ชินอิจิพบว่ามือนี่นุ่มกว่าผู้ชายทั่วไป นุ่มเหมือนได้รับการดูแลดีๆซะด้วยซ้ำ

เสียงหอบพร้อมฝีเท้าดังขึ้นก่อนจะหยุดลง ชายวัยกลางคนผมสีน้ำตาลเข้มวิ่งเข้ามาพร้อมถุงกระดาษมากมายในมือ เสียงทุ้มเอ่ยเรียกคนที่นั่งเหม่ออยู่

"ตัวเล็ก ฉันรู้ว่านายอยากออกมาเที่ยวแต่นายต้องอยู่บ้านนะ ฉันสัญญาเอาไว้แล้วไงว่าครั้งหน้าจะพามาเที่ยว ฉวยโอกาสตอนฉันไม่ได้อยู่ดูแลนี่ไม่ดีเลยนะ"ชายที่ดูน่าจะชื่ออิบุกิว่า

"คุณเป็นคนดูแลของเขาหรอครับ"เขาถาม

"อ่า.. ใช่แล้วล่ะ ปกติวันนี้ฉันจะออกมาซื้อของน่ะแล้วก็ฝากให้แม่บ้านดูแล แต่ดูเหมือนวันนี้แม่บ้านจะมาช้ากว่าปกตินี่สิเขาถึงหนีออกมาซนได้"อิบุกิว่าอย่างใจเย็นพลางยิ้มอย่างอ่อนโยน

"ถ้าไปเจอคนไม่ดีเข้าจะทำยังไงฮึเจ้าตัวแสบ?"อิบุกิหันมาพูดกับเขาอีกไม่กี่ประโยคก่อนจะหันไปให้ความสนใจคนตาสีอ่อนที่ยกยิ้มให้อย่างสดใส

"คนใจดี... ตาสวย"ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะยกยิ้มที่สดใสราวดวงตะวันให้ เป็นเรื่องน่าแปลกเรื่องที่สามที่เขาพบเจอจากผู้ชายสติไม่ค่อยดีคนนี้ คนแบบนี้ยิ้มสวยได้ขนาดนี้เลยรึไงกัน?

"สีตาสวยเหมือนพี่ชาย"ผู้ชายคนนั้นพูดออกมาอย่างไม่สะดุดเป็นครั้งแรกก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี ดวงตาสีอ่อนทอประกายมีความสุขออกมา

"อ่า.. เขาก็มักพูดแบบนี้เสมอแหละครับเวลาเจอคนที่สีตาคล้ายพี่ชาย"อิบุกิว่าก่อนจะพยุงให้ชายคนนั้นลุกขึ้นจากเก้าอี้ เสียงทุ้มเอ่ยถึงการตอบแทนก่อนที่ไม่นานนักจะตกลงกันไปร้านเค้กร้านหนึ่ง

"บ๊ายบายน้าา~ คนตาสวย~"ชายคนนั้นที่เขาไม่รู้ชื่อโบกมือให้พร้อมพูดขึ้น รันหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะโบกมือกลับ

"นี่ชินอิจิ เขาน่ารักเนอะ"รันถามก่อนจะพบว่าคนข้างตัวนิ่งไป

"ชินอิจิ?"

"อ่า... ตาสีอ่อนนั่นก็ดูดีเหมือนกัน"เขาเลือกที่จะตัดบทด้วยการชมไปก่อนจะพารันไปส่งที่บ้าน ก็เป็นคนที่น่าสนใจอยู่หน่อยๆล่ะนะ

ชินอิจิไม่คิดหรอกว่าตัวเองจะกลับมาเจอกับผู้ชายที่ตัวเองไม่รู้จักชื่อและเริ่มสนใจมากขึ้นเรื่อยๆ

"เอ๊ะ แต่ว่าเขาชื่ออะไรกันนะ?"รันพูดขึ้นมาหลังจากนึกขึ้นได้ ถ้าเธอเรียกว่าโมเอะซังจะไม่น่ารังเกียจใช่ไหม? ก็เขาดูน่ารักจริงๆนี่...

โดยเฉพาะตอนยิ้มน่ะ เหมือนเด็กๆจริงๆเลยนะ!

________________________________________

ชื่อ : ???

อายุ : ???

เพศ : ชาย

น้ำหนัก/ส่วนสูง : ???/???

ลักษณะ : เส้นผมสีดำสนิท ดวงตาสีอ่อน ผิวขาว มีรอยคล้ำใต้ตา

นิสัย : มักชมคนที่สีตาคล้ายพี่ชายว่าตาสวย/???

___________________________________________

สิ่งที่ควรอ่านก่อนอ่านฟิคเรื่องนี้

1. อาจอัปไม่จบ (%สูงมากกกก)

2. ตัวละครในเรื่องอาจooc

3. อาจจะชXช หรืออาจจะแค่จิ้น? แต่ความชXชก็สูงแหละถ้าไม่ชอบกดออกได้น้าาา~

4. อาจจะมีอัปเดตเกี่ยวกับocของเราในแต่ละตอน ถ้ามีเพิ่มน่ะนะ

สุดท้ายก็สนุกกับอ่านนะค้าาาาาา