คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : -เรื่องสนุกใหม่ๆ-
-เช้าแล้วจ้า-(ในห้องเรียนนะ งุงิ^^)
“ไงๆ เมื่อคืนเป็นไงบ้างนารูโตะ”
“หมายความว่าไงหะ? ที่ว่าเป็นไงน่ะ”นารูโตะที่กำลังนำกระเป๋าไปแขวนไว้ข้างโต๊ะ เงยหน้าขึ้นมาถามคิบะที่นั่งอยู่ทางฝั่งซ้ายของตน
“อ้าว! ก็ดูเหมือนว่าตั้งแต่เมื่อวานตอนกลางวันนายกับไอ้เป็ดนั้นจะทะเลาะกันใหญ่โตเลยไม่ใช่หรอ?”
“อืม~ก็ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นนะ แต่ไม่เป็นไรหรอก ความจริงหมอนั่นก็ดูน่าไว้ใจดีนะ(ใสซื่อเกินไปแล้ว!!><)”
“นี่แหละข้อเสียของนายนะนารูโตะ นายไว้ใจคนอื่นง่ายเกินไปดิบางที”คิบะว่า
“งั้นหรอ?...เออน่า ฉันก็ยังดีกว่านายที่ไว้ใจใครไม่ค่อยเป็นนั้นแหละ”
“เขาเรียกว่ารู้จักแยกแยะประเภทคนเฟ้ย==”
“งั้นหรอครับ ผมนึกว่าคิบะคุงเป็นพวกไม่มีใครคบซะอีก”อยู่ดีดีก็มีเสียงปริศนามาทางข้างหลังของนารูโตะ ทั้งสองหันหลังไปหาคนที่พูดทันทีโดยเฉพาะคิบะ พี่แกเงยหน้าแรงมากจนเสียวคอหักเลยหล่ะ==
“โธ่เอ๊ย~ไอ้คุณซาอิครับกระผมก็ยังดีกว่าคุณเมิงนะครับที่มีคนคุยด้วยโดยเลือดไม่ออกปากไ ม่เหมือนปากแกหรอกนะ ที่วอนหาเลือดออกจากตัวทุกครั้งที่อ้าปากออกมาหน่ะ==”คิบะจัดการตอกกลับทันทีที่รู้ว่าใครวอนปากแตกแต่เช้า
“คร้าบๆ ผมมันปากหมา”น่าแปลกที่ซาอิกลับยอมรับออกมาทั้งๆหน้ายิ้มแย้มสดใส ทำให้เพื่อนสนิททั้งสองคนงงมากขึ้นไปอีก
“ซาอิ แกเป็นไรมากป่ะเนี่ย กินยาเขย่าขวดยัง?”คิบะเห็นอาการซาอิไม่ค่อยดีถามด้วยความเป็นห่วง(ห่วงจริงอะ?==)
“แหม่ๆ คิบะคุงละก็ ผทแค่หาเรื่องสนุกๆใหม่ๆทำได้เมื่อเช้าเท่านั้นเองครับ”
“เอองั้นหรองั้นดีใจด้วยละกัน แต่ขอร้องล่ะอย่าทำหน้าอย่างนั้นอีกได้ปะเห็นแล้วหยองหว่ะ”คิบะว่าพลางทำหน้าแหยะๆ
“นั้นดิ พอเวลานาทำหน้าอย่างนั้นแล้วเหมือนเด็กห้าขวบที่แกล้งหมาพุ้ดเดิ้ลของยายแก่ปากมากข้างบ้านได้เลยอะ”นารูโตะพูดขึ้นบ้าง
“บรรยายซะพวกฉันเห็นภาพเลยนะนารูโตะ”
“นั้นสิครับ หรือว่าคุณเคยทำเนี่ย”
“หือ? ไม่เค๊ย~ไม่เคย เด็กดีอย่างฉันไม่เคยทำเรื่องแบบนั้นอยู่แล้ว”นารูโตะว่า(เสียงสูง!!)
“งั้นหรอ แต่ฉันจำได้นะว่าเคยมีเพื่อนบ้านหลังข้างนายที่น่าจะชื่อคุณนากาซึกิมีหมา”
“นายจำผิดแล้วน่า^^;”
“งั้นหรอ”
“ใช่สิ!==;”
“เออน่าๆ รู้แล้ว ไม่ต้องถลึงตาหรอกนา มันน่ากลัวนะ--”คิบะเอามือขึ้นมาบังหน้าตัวเองทันที
“นั้นสิครับ”
“งั้นหรอ แค่ฉันว่ายังมีเรื่องที่มันน่าสยองกว่าสำหรับนายนะไอ้ตัวแสบ”ว่าแล้วก็มีมือพร้อมกับเสียงปริศนา(อีกแล้ว)มาจากทางด้านหลังของซาอิ
“อ้าวคุณชิกามารุ มาสายนะครับสำหรับวันแรก พวกโอโตะคนอื่นยังมาก่อน‘พวกคุณ’อีกนะเนี่ย”พวกคุณที่ซาอิหมายถึงกาอาระและซาสึเกะที่เดินเข้าห้องมาโดยมีเหงื่อแตกพลั่กตามตัวอย่างกับเพิ่งไปวิ่งมาธอนรอบประเทศมาซะอย่างนั้น แต่ชิกามารุไม่ยักกะเปียกอย่างนั้นเลย
“มันเป็นเพราะใครกันหละหือ? กับฉันยังไม่พอแต่เล่นไปถึงเพื่อนฉันเลยงั้นหรอ”
“เอ๋ๆ อะไรกันอยู่ดีๆก็มาหาเรื่องผมเฉยเลย นิสัยไม่ดีเลยเนอะครับนารูโตะคุงคิบะคุง”ซาอิหันมาหากำลังเสริมทางพวกนารูโตะทันที
“เฮ้ยๆซาอิ อย่าโยนขรี้มาทางนี้สิฟะ พวกฉันไม่รู้เรื่องที่พวกนายพูดกันอยู่เลยนะเฟ้ย”
“นั้นสิ ยอมรับมาเลยนะว่านายเป็นคนทำหน่ะ เพราะว่าคืนนี้ฉันจะได้จัดหนักให้เลยยังไงละ”ว่าแล้วชิกามารุก็ก้มลงมากระซิบข้างหูซาอิทำให้ได้ยินกันแค่สองคน พอชิกามารุพูดจบก็ทำให้ซาอิหน้าแดงได้อย่างไม่ยากเย็น พวกเขาคุยเรื่องอะไรกันนะ!?
“เอ้าๆนั่งที่ๆ”คาคาชิที่อยู่ดีๆก็โผล่มาจากไหนไม่รู้พูดไล่ให้คนที่ยังยื่นคุยอยู่ให้ไปนั่งที่ให้เรียบร้อยซึ่งหมายถึง ซาอิยังคงมีโอกาสรอดไปได้อีกสักชั่วโมงนั้นเอง ชิกามารุส่งสายตามาทางซาอิอย่างคาดโทษประมาณว่า
‘คราวหน้านายไม่รอดแน่’ก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆซาอิ……
เอ้า!! จะคาดโทษไว้ทำไมล่ะพ่อคูณ~ก็นั่งข้างกันอยู่แค่เนี่ย==;
“นักเรียน เคารพ”นารูโตะรีบลุกขึ้นทำหน้าที่ทันที
“สวัสดีครับ”หลังจากที่ทุกคนทำความเคารพเสร็จแล้ว คาคาชิก็เรื่มสอนอย่างมึนๆ
แต่หลังจากที่นั่งแล้วชิกามารุก็ทำเหมือนหน้าอยากจะบีบคอซาอิอยู่แทบทุกวินาที แถมแผ่รังสีมาคุจนคนทั้งห้องเสียวสันหลังกับเป็นแถบๆเลยทีเดียว แต่คาคาชิก็ยังคงสอนต่อไปโดยไม่สะทกสะท้าน
“นี่ชิกามารุคุง ถ้านายจะปล่อยรังสีมาคุมาทำให้ทั้งห้องมืดมนแบบนี้ มันไม่แย่ไปหน่อยหรอ?^^”ซาอิแสดงสกิลปากวอนส้นอีกแล้ว!!
“หึ! ไม่ต้องมาพูดเลยดีกว่าน่า”
“ทำไมล่ะครับ ก็คุณเป็นคนสร้างบรรยากาศอย่างนี้ขึ้นมาเองนี้นา”
“นายจำที่ฉันพูดก่อนคาคาชิจะมาไม่ได้รึไง? อยากให้ฉันตะโกนให้ทั้งห้องรับรู้ไหมละ?”ซาอิเมื่อได้ยินถึงกับสะดุ้งสุดตัวและรีบหันหน้าหนีชิกามารุทันที และทั้งสองก็ไม่คุยกันอีกเลยทั้งชั่วโมง สร้างความแปลกใจให้ทั้งคิบะและนารูโตะเป็นอย่างมาก เพราะปกติป่านี้ซาอิน่าจะพ่นคำด่าใส่หน้าชิกามารุไปตั้งหลายชุดแล้ว นารูโตะกำลังคิดว่าคราวหลังไปลองถามเคล็ดลับชิกามารุบ้างดีกว่าว่าทำไงให้ซาอิมันหุบปากห_าของมันไป
ทางด้านนารูโตะที่กำลังงงว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับทั้งสามคนจึงถามซาสึเกะที่นั่งข้างๆอย่างสงสัย
“นี่ๆซาสึเกะ ทำไมพวกนายถึงมาสายจัง? แล้วทำไมนายกับกาอาระถึงเปียกโชกขนาดนี้อะ?”
“ฉันไม่อยากพูดถึงมัน”แต่ซาสึเกะกลับตอบนารูโตะมาอย่างเย็นชา นารูโตะเพิ่งสังเกตุว่าตอนนี้คิ้วของซาสึเกะขมวดจนเกือบจะกลายเป็นรูปโบว์อยู่รอมร่อแล้ว
“ขอโทษนะที่ถาม...”นารูโตะพูดเสียงหงอยๆ ซาสึเกะได้ยินจึงถอนหายใจออกมาเบาๆ
“เฮ้อ~….มันไม่มีอะไรหรอก พวกฉันก็แค่อารมณ์เสียที่โดนเพื่อนของนายเล่นงานต่างหาก”
“เพื่อนของฉัน? คิบะหรอ?”
“ใช่ที่ไหนเล่า เพื่อนนายอีกคนที่หน้ากวนๆและก็เป็นรูมเมทชิกามารุต่างหากเล่า”
“ซาอิ?”
“คนนั้นแหละ ให้ตายสิเพื่อนนายน่ะแสบชะมัดเลย”
“ซาอิทำอะไรพวกนายงั้นหรอ?”
“เพื่อนนายดันวางกับดักใส่พวกฉันนะสิ!”ซาสึเกะเล่าออกมาอย่างอารมณ์เสียจากตอนแรกที่เหมือนจะเย็นลงกลับปะทุขึ้นมาอีกครั้ง
“วางกับดัก?”
“ใช่ ‘วางกับดัก’==”
“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย=[]=”
“ก็เมื่อเช้าพอฉันกับกาอาระมารอชิกามารุที่หน้าห้อง ก็ได้ยินเสียงหมอนั่นร้องซะเสียงดัง พวกฉันเลยรีบผลักประตูเข้าไป ถังน้ำจากไหนก็ไม่รู้ตกใส่ตัวพวกฉันสองคนจนเปียกซกไปทั้งตัวแล้วพอเดินไปถึงเตียงเท่านั้นแหละ....”พอเล่ามาถึงตรงนี้ซาสึเกะที่ตอนแรกเล่าอย่างใส่อารมณ์กลับทำท่าเอามือปิดปากและเหมือนว่ากำลังกลั้นอะไรบางอย่างอย่างเต็มที่ก่อนที่จะตั้งสติและเล่าต่อ
“หู่~(เสียงถอนหายใจค้าบ) พอพวกฉันไปถึงเตียงก็เห็นชะ...ชิ...ชิกามารุโดนมัดด้วยผ้า...ผ้าห่มนอนชักดิ้นชักงออยู่...อยู่บนเตียงหึๆฮิๆ”ซาสึเกะที่ตอนแรกเกือบจะตั้งสติได้แล้วแต่ตอนนี้เริ่มพูดไม่รู้เรื่องก้มหน้าลงจนหัวแทบจะติดโต๊ะ ก่อนที่จะเอามือข้างนึงมาปิดหน้าไว้อย่างเหนียวแน่นเพื่อกลั้นเสียงหัวเราะ นารูโตะที่ฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างเอามือไปวางไว้ที่หลังของซาสึเกะและลูบขึ้นลงเบาๆเหมือนบอกให้ซาสึเกะใจเย็นๆก่อน(ผมเห็นด้วยคับ...ใครก็ได้มาเก็บเกะไปที!!แม่มหลุดคาแรคเตอร์แล้ว!!)
ผ่านไปซักพักซาสึเกะจึงกลับมาเก๊กหน้านิ่งเหมือนเดิมก่อนที่จะเล่าต่อ แต่ก็แอบมีหลุดขำเบาๆแต่ยังรักษามาดหล่อได้อยู่
“พอพวกฉันเห็นอย่างงั้น..คึๆ..ฮืมๆ..เลยเข้าไปช่วย”ซาสึเกะหลุดขำออกมาเล็กน้อย แต่ก็ยกมือขึ้นมาปิดปากแกล้งทำเป็นไอได้อย่างแนบเนียน ส่วนนารูโตะก็เริ่มมองซาสึเกะอย่างเอือมระอา
“พอไอ้ชิกามารุมันหลุดออกมาแล้ว มันก็เลยให้พวกฉันนั่งรอในห้องส่วนมันจะรีบไปอ่านน้ำแล้วมันก็โยนผ้าเช็ดตัวมาให้ฉันกับกาอาระคนละผืนพวกฉันเลยพอหัวแห้งอยู่ แต่ตอนไอ้ชิกามารุมันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จมันก็เกือบจะสายแล้วพวกฉันก็เลยวิ่งมาเนี่ย ตัวก็ยังไม่แห้งสนิทดีเลยด้วย”
“’งั้นหรอ? แย่จังเลย”นารูโตะที่เป็นผู้ฟังที่ดีมาตลอดล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของตัวเองก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าซีดออกมาเช็ดตามหน้าซาสึเกะพลางยิ้มหวานชวนใจเต้นกระตุกแปลกๆ ซาสึเกะที่เริ่มทนความน่ารักของนารูโตะไม่ไหวเอามือข้างนึงขึ้นมาจับทับมือนารูโตะที่กำลังเช็ดผมให้เขาอยู่จนนารูโตะหยุดชะงัก ทั้งสองค้างท่านั้นประมาณ3วินาที(พอให้ได้ฟิน><)ก่อนที่นารูโตะจะเป็นฝ่ายดึงมืออกมาจากผ้าเช็ดหน้าอย่างเขินๆและปล่อยให้ซาสึเกะเช็ดผมตัวเอง
ตัดฉากไปหาคิบะที่ตอนนี้ความสงสัยมันคับอกจนแทบจะระเบิดอยู่แล้ว ส่วนคนข้างๆที่เหมือคนใบ้กลับชาติมาเกิดก็เหมือนจะไม่ใช่แหล่งข้อมูลที่ดีพอสำหรับเขาแต่ก็เอาเถอะ มันไม่มีคนอื่นให้ถามแล้วนี่หว่า
“นี่ๆ มันเกิดอะไรขึ้นอะ หัวเปียกมาเชียว”คิบะว่าพลางยกนิ้วชี้ขึ้นมาจิ้มหัวชื้นๆของกาอาระเบาๆ
แต่ปฏิกิริยาที่กาอาระมีก็แค่ยกมือขึ้นมาช้าๆพลางผลักมือคิบะลงเบาๆแล้วจับมือคิบะมากุมไว้
แทน(สงสัยกลัวโดนจิ้มอีก)
คิบะที่อยู่ดีดีถูกกุมมือออกอาการเอ๋อรับประทานเล็กน้อยก่อนที่จะพยายามดึงมือออกจากการจับกุมของกาอาระ แต่กาอาระกลับจับมือคิบะแน่นขึ้นไปอีกโดยที่ไม่ละสายตาจากกระดานเลยซักนิดเดียว
คิบะที่พยายามแกะมือตุ๊กแกของกาอาระนานกว่าสิบนาทีเริ่มยอมแพ้และปล่อยให้กาอาระกุมมืออย่างง่ายดาย ส่วนกาอาระที่เห็นคิบะไม่ขัดขืนจึงลดลงมาจับมือคิบะเบาๆเหมือนตอนแรกและแอบยกมุมปากขึ้นมาเบาๆอย่างพอใจ และทั้งคู่ก็นั่งจับมือกันไปตลอดทั้งคาบเรียนเลยจนถึงเที่ยง(เขียนหนังสือกันได้ปะเนี่ย? ตั้งใจเรียนนะคับอย่ามัวแต่จีบกัน--)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เป็นไงคับ? ยาวสะใจมะ? 55 แอบมาลงก่อนกำหนดเพราะผมกำลังอารม์ดี เย้!! กีฬาสีผมจบไปแล้วคับทุกคน เย้ๆๆ รอดแล้วโว้ยยยยย=[]=
.
.
.
.
เรื่องนั้นชั่งมันแล้วกัน ขอให้สนุกแล้วกันนะค้าบ อย่าลืมเม้นกำลังใจกันสักนิดนะเออ^^ บายค้าบบบ
ความคิดเห็น