ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : -แพ้ท้อง?-
มาแล้วกับตอนที่ 5 หวังว่าจะhappy นะคร้าบบบบ ส่วนเรื่อง Can I baby? ขอต่อพรุ่งนี้นะครับ วันนี้เหนื่อยเเล้วอะ ฮิๆ^^
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"โยว..."
เสียงนุ่มทุ้มของครูหนุ่มเจ้าของายา'สายเสมอ'ของทีม10นามคาคาชิ ทักทายลูกศิษย์ของตนพลางยกมือขึ้นเกาท้ายทอยทั้งๆที่ตายังคงมองไปที่หนังสือที่ไม่เหมาะแก่เยาวชนในมืออีกข้างของตัวเองอยู่
"กว่าจะมาได้นะคะ"ซากุระทำเสียงประชดประชันคุณครูของเธอ
"แหม่ แต่วันนี้ครูมาสายเเค่29นาทีเองนะ"คาคาชิยังคงหาเหตุผลมาแก้ตัวอีกตามเคย
"แต่ถ้าครูมาให้ตรงเวลาพวกผมก้ไม่ว่าหรอกนะเออ"คราวนี้นารูโตะพูดบ้าง
"แหม่ๆ ก้ครูหลงทางสายชีวิตนี้หน่า"ถึงเหตุผลจะไม่สมเหตุสมผลก้ตาม(งง?)
"ไม่ต้องมาเเถ!!" คราวนี้ทั้งสามประสานเสียงกันทันที ครูหนุ่มเก็บหลังสือในมือลงกระเป๋าก่อนจะยกมือขึ้นทั้งสองข้างเป็นสัญญาณว่ายอมเเพ้
"เป็นคนนัดให้มาตอน11โมงแท้ๆ เเต่ดันมาสายเองแบบนี้ ใช้ไม่ได้เลยนะคะ"
"เอาหน่าๆ งั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษ ครูจะเลี้ยงอิจิราคุราเมงก่อนเเล้วค่อยทำภารกิจเเล้วกัน จะเที่ยงเเล้วนี้" ข้อเสนอของคาคาชิทำให้นารูโตะตาเป็นประกายทันที
"เย้!!! รักครูคาคาชิที่สุดเลยยย"นารูโตะวิ่งเข้าไปกอดคาคาชิทันที ลืมการเถียงกันเมื่อกี้ไปจนหมดสิ้น
"งั้นไปกันเถอะ"ซาสึเกะอยู่ดีๆก้ลุกขึ้นมาจากม้านั่งก่อนที่จะลากแขนนารูโตะให้ออกจากคาคคาชิและลากไปทางร้านอิจิราคุทันที
-ร้านอิจิราคุราเมง-
"ลุงคร้าบบบบบ"นารูโตะทักทายลุงเจ้าของร้านประจำของเขาอย่างอารมณ์ดี
"อ้าวไงนารูโตะ วันนี้เอาอะไรดีหละ"คุณลูงหันกลับมาทักนารูโตะก่อนจะหันไปลวกเส้นต่อทันที
"เอาชาชูราเมงฮะ เพิ่มนารูโตะพิเศษด้วยนะฮะ"
"ได้เลย! เเล้วพวกเธอหละจะเอาอะไงดี"คุณลุงหันไปถามคาคาชิ ซากุระ เเละซาสึเกะที่เดินตามเข้ามาในร้าน
"ผมเอาเหมือนหมอนี่ครับ"คาคาชิพูด
"หนูเอาด้วยคะ เเต่ไม่ต้องพิเศษนะคะ หนูลดนำ้หนักอยู่><"ตามมาด้วยเสียงซากุระ
"ผม...ไม่เอา"แต่ซาสึเกะไม่เอาเพราะเขายังจุกกับข้าวกล่องของซากุระก่อนเลย
"อ้าหรอ เสียดายจัง(อดได้ตังเลย)งั้นไว้คราวหน้านะ เชิญพวกเธอไปนั่งที่โต็ะเลยนะ"คุณลุงทำหน้าเสียดาย(ตัง) ก่อนจะเชิญพวกนารูโตะให้เข้าไปนั่งในร้าน
ทั้งสามคุยกันเกี่ยวกับภารกิจวันนี้ ภารกิจของพวกเขาคือการเอาสมุนไพรไปให้หมู่บ้านบนเขาวาตานุกิ(ไม่มีจริงนะฮะ)ใกล้ๆหมู่บ้านโคโนฮะ จนราเมงมาเสิร์ฟ
"มาเเล้วจ้าาาา ราเมงอิจิราคุเเสนอร่อยมาเสิร์ฟแล้ววว "คุณลุงเสิร์ฟราเมงที่ทำสดใหม่ลงบนโต็ะพร้อมรอยยิ้มเเห่งความพากภูมิใจในราเมงที่ตัวเองทำ
"อุ็บ!...."เเต่เเค่เพียงได้กลิ่นราเมง นารูโตะก้รีบลุกจากโต็ะไปอ้วกที่ต้นไม้ข้างนอกร้านทันที
ซาสึเกะรีบลุกจากโต็ะตามนารูโตะไปทันที และคิดในใจว่า
'อีกแล้วหรอ นี้มันครั้งที่สองเเล้วนะ ยังกะผู้หญิงแพ้ท้อง...แพ้ท้องหรอ!'ซาสึเกะเบิกตากว้างกับความคิดของตัวเองและสักพักก้ปรากฎรอยยิ้มมุมปากก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างทันที
'ถ้าท้องจริงๆก้ดีหนะสิ'
"ยิ้มบ้าอะไรของนาย!...อ้วกกกกก"นารูโตะหันมาเเขวะซาสึเกะเเละโก่งตัวอ้วกอีกรอบโดยมีซาสึเกะคอยลูบหลังอยู่ไม่ห่าง สักพักทั้งคู่ก้เดินเข้ามาในร้าน คาคาชิถามถึงอาการนารูดตะทันทีด้วยความเป็นห่วงลูกศิษย์ ส่วนซากุระก้ส่งสายตาเป็นห่วงมาให้อย่างชัดเจน
"เป็นไงบ้างนารูโตะ"
"ยังไหวอยู่ฮะครู ผมไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกหน่าๆ^^;"ถึงจะพูดไปอย่างนั้น แต่นารูโตะก้อยากจะวิ่งไปอ้วกอีกทีอยู่ดี เพราะกลิ่นราเมงทำเขาคลื่นไส้จะตายอยู่เเล้ว!
เมื่อซาสึเกะเห็นสีหน้าของนารูโตะที่ดูผะอืดผะอมกับอาหารตรงหน้าเหมือนตอนที่กินข้าวกล่องของซากุระก้อดห่วงไม่ได้ จึงดึงชามราเมงตรงหน้านารูตะมากินเองซะเลย
"เฮ้!!! อีกแล้วนะซาสึเกะ ทีเรื่องข้าวกล่องของซากุระจังก้ทีนึงเเล้วนะ เเต่นี้มันของฉัน ไม่ใช่ของนาย!"นารูโตะพูดพลางขมวดคิ้วมุ่นใส่คนที่ดึงชามของเขาไปทันที
"ก้ฉันอยากกินเเล้วนี้ แล้วนายไม่รู้ตัวเลยรึไงกันว่ากำลังทำหน้ายังกะกำลังจะกินหนอนกินไส้เดือนเลยนะ เดี๋ยวอันนี้ฉันกินเอง นายหนะกินของที่อยู่ในกระเป๋าตัวเองจะดีกว่า"ซาสึเกะพูดให้เหตุผลซะนารูโตะเห็นภาพตัวเองกำลังกินหนอน เขาทำหน้ายี้ทันทีแล้วล้วงเอาส้มที่อยู่ในกระเป๋าที่เขาหยิบมาเมื่อเช้ามากินอย่างจำนน
"ซาสึเกะ นายรู้ได้ยังไงว่าในกระเป๋าฉันมีส้มอยู่"นารูโตะหันไปถามซาสึเกะด้วยความอยากรู้พร้อมคาบส้มไว้ในปากเเล้วเอียงคอถาม มันน่ารักมากเลยสำหรับซาสึเกะ><
'นะ...น่ารักเกินไปแล้ว-///-'
"เพราะฉันเก่ง"ซาสึเกะก้ตอบนารูโตะกวนๆแบบนิสัยของเขา นารูโตะเบ้ปากกับความหลงตัวเองของซาสึเกะและหันกลับไปกินส้มต่อทันที ดูเหมือนทั้งสองจะลืมซากุระเเละคาคาชิที่นั่งร่วมโต็ะกับพวกเขาไปซะเเล้ว
เมื่อทั้ง4ทานเสร็จก้เดินทางมาที่ประตูหมู่บ้านเตรียมตัวออกเดินทางทันที ตอนนี้ทั้ง4แบกตะกร้าที่เต็มไปด้วยสมุนไพรเตรียมขนส่ง
"งั้นก้ไปกันเถอะ ออกเดินทางได้" คาคาชิพูดขึ้นก่อนที่พวกเขาจะออกเดินทางไปยังภูเขาวาตานุกิทันที...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"โยว..."
เสียงนุ่มทุ้มของครูหนุ่มเจ้าของายา'สายเสมอ'ของทีม10นามคาคาชิ ทักทายลูกศิษย์ของตนพลางยกมือขึ้นเกาท้ายทอยทั้งๆที่ตายังคงมองไปที่หนังสือที่ไม่เหมาะแก่เยาวชนในมืออีกข้างของตัวเองอยู่
"กว่าจะมาได้นะคะ"ซากุระทำเสียงประชดประชันคุณครูของเธอ
"แหม่ แต่วันนี้ครูมาสายเเค่29นาทีเองนะ"คาคาชิยังคงหาเหตุผลมาแก้ตัวอีกตามเคย
"แต่ถ้าครูมาให้ตรงเวลาพวกผมก้ไม่ว่าหรอกนะเออ"คราวนี้นารูโตะพูดบ้าง
"แหม่ๆ ก้ครูหลงทางสายชีวิตนี้หน่า"ถึงเหตุผลจะไม่สมเหตุสมผลก้ตาม(งง?)
"ไม่ต้องมาเเถ!!" คราวนี้ทั้งสามประสานเสียงกันทันที ครูหนุ่มเก็บหลังสือในมือลงกระเป๋าก่อนจะยกมือขึ้นทั้งสองข้างเป็นสัญญาณว่ายอมเเพ้
"เป็นคนนัดให้มาตอน11โมงแท้ๆ เเต่ดันมาสายเองแบบนี้ ใช้ไม่ได้เลยนะคะ"
"เอาหน่าๆ งั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษ ครูจะเลี้ยงอิจิราคุราเมงก่อนเเล้วค่อยทำภารกิจเเล้วกัน จะเที่ยงเเล้วนี้" ข้อเสนอของคาคาชิทำให้นารูโตะตาเป็นประกายทันที
"เย้!!! รักครูคาคาชิที่สุดเลยยย"นารูโตะวิ่งเข้าไปกอดคาคาชิทันที ลืมการเถียงกันเมื่อกี้ไปจนหมดสิ้น
"งั้นไปกันเถอะ"ซาสึเกะอยู่ดีๆก้ลุกขึ้นมาจากม้านั่งก่อนที่จะลากแขนนารูโตะให้ออกจากคาคคาชิและลากไปทางร้านอิจิราคุทันที
-ร้านอิจิราคุราเมง-
"ลุงคร้าบบบบบ"นารูโตะทักทายลุงเจ้าของร้านประจำของเขาอย่างอารมณ์ดี
"อ้าวไงนารูโตะ วันนี้เอาอะไรดีหละ"คุณลูงหันกลับมาทักนารูโตะก่อนจะหันไปลวกเส้นต่อทันที
"เอาชาชูราเมงฮะ เพิ่มนารูโตะพิเศษด้วยนะฮะ"
"ได้เลย! เเล้วพวกเธอหละจะเอาอะไงดี"คุณลุงหันไปถามคาคาชิ ซากุระ เเละซาสึเกะที่เดินตามเข้ามาในร้าน
"ผมเอาเหมือนหมอนี่ครับ"คาคาชิพูด
"หนูเอาด้วยคะ เเต่ไม่ต้องพิเศษนะคะ หนูลดนำ้หนักอยู่><"ตามมาด้วยเสียงซากุระ
"ผม...ไม่เอา"แต่ซาสึเกะไม่เอาเพราะเขายังจุกกับข้าวกล่องของซากุระก่อนเลย
"อ้าหรอ เสียดายจัง(อดได้ตังเลย)งั้นไว้คราวหน้านะ เชิญพวกเธอไปนั่งที่โต็ะเลยนะ"คุณลุงทำหน้าเสียดาย(ตัง) ก่อนจะเชิญพวกนารูโตะให้เข้าไปนั่งในร้าน
ทั้งสามคุยกันเกี่ยวกับภารกิจวันนี้ ภารกิจของพวกเขาคือการเอาสมุนไพรไปให้หมู่บ้านบนเขาวาตานุกิ(ไม่มีจริงนะฮะ)ใกล้ๆหมู่บ้านโคโนฮะ จนราเมงมาเสิร์ฟ
"มาเเล้วจ้าาาา ราเมงอิจิราคุเเสนอร่อยมาเสิร์ฟแล้ววว "คุณลุงเสิร์ฟราเมงที่ทำสดใหม่ลงบนโต็ะพร้อมรอยยิ้มเเห่งความพากภูมิใจในราเมงที่ตัวเองทำ
"อุ็บ!...."เเต่เเค่เพียงได้กลิ่นราเมง นารูโตะก้รีบลุกจากโต็ะไปอ้วกที่ต้นไม้ข้างนอกร้านทันที
ซาสึเกะรีบลุกจากโต็ะตามนารูโตะไปทันที และคิดในใจว่า
'อีกแล้วหรอ นี้มันครั้งที่สองเเล้วนะ ยังกะผู้หญิงแพ้ท้อง...แพ้ท้องหรอ!'ซาสึเกะเบิกตากว้างกับความคิดของตัวเองและสักพักก้ปรากฎรอยยิ้มมุมปากก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างทันที
'ถ้าท้องจริงๆก้ดีหนะสิ'
"ยิ้มบ้าอะไรของนาย!...อ้วกกกกก"นารูโตะหันมาเเขวะซาสึเกะเเละโก่งตัวอ้วกอีกรอบโดยมีซาสึเกะคอยลูบหลังอยู่ไม่ห่าง สักพักทั้งคู่ก้เดินเข้ามาในร้าน คาคาชิถามถึงอาการนารูดตะทันทีด้วยความเป็นห่วงลูกศิษย์ ส่วนซากุระก้ส่งสายตาเป็นห่วงมาให้อย่างชัดเจน
"เป็นไงบ้างนารูโตะ"
"ยังไหวอยู่ฮะครู ผมไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกหน่าๆ^^;"ถึงจะพูดไปอย่างนั้น แต่นารูโตะก้อยากจะวิ่งไปอ้วกอีกทีอยู่ดี เพราะกลิ่นราเมงทำเขาคลื่นไส้จะตายอยู่เเล้ว!
เมื่อซาสึเกะเห็นสีหน้าของนารูโตะที่ดูผะอืดผะอมกับอาหารตรงหน้าเหมือนตอนที่กินข้าวกล่องของซากุระก้อดห่วงไม่ได้ จึงดึงชามราเมงตรงหน้านารูตะมากินเองซะเลย
"เฮ้!!! อีกแล้วนะซาสึเกะ ทีเรื่องข้าวกล่องของซากุระจังก้ทีนึงเเล้วนะ เเต่นี้มันของฉัน ไม่ใช่ของนาย!"นารูโตะพูดพลางขมวดคิ้วมุ่นใส่คนที่ดึงชามของเขาไปทันที
"ก้ฉันอยากกินเเล้วนี้ แล้วนายไม่รู้ตัวเลยรึไงกันว่ากำลังทำหน้ายังกะกำลังจะกินหนอนกินไส้เดือนเลยนะ เดี๋ยวอันนี้ฉันกินเอง นายหนะกินของที่อยู่ในกระเป๋าตัวเองจะดีกว่า"ซาสึเกะพูดให้เหตุผลซะนารูโตะเห็นภาพตัวเองกำลังกินหนอน เขาทำหน้ายี้ทันทีแล้วล้วงเอาส้มที่อยู่ในกระเป๋าที่เขาหยิบมาเมื่อเช้ามากินอย่างจำนน
"ซาสึเกะ นายรู้ได้ยังไงว่าในกระเป๋าฉันมีส้มอยู่"นารูโตะหันไปถามซาสึเกะด้วยความอยากรู้พร้อมคาบส้มไว้ในปากเเล้วเอียงคอถาม มันน่ารักมากเลยสำหรับซาสึเกะ><
'นะ...น่ารักเกินไปแล้ว-///-'
"เพราะฉันเก่ง"ซาสึเกะก้ตอบนารูโตะกวนๆแบบนิสัยของเขา นารูโตะเบ้ปากกับความหลงตัวเองของซาสึเกะและหันกลับไปกินส้มต่อทันที ดูเหมือนทั้งสองจะลืมซากุระเเละคาคาชิที่นั่งร่วมโต็ะกับพวกเขาไปซะเเล้ว
เมื่อทั้ง4ทานเสร็จก้เดินทางมาที่ประตูหมู่บ้านเตรียมตัวออกเดินทางทันที ตอนนี้ทั้ง4แบกตะกร้าที่เต็มไปด้วยสมุนไพรเตรียมขนส่ง
"งั้นก้ไปกันเถอะ ออกเดินทางได้" คาคาชิพูดขึ้นก่อนที่พวกเขาจะออกเดินทางไปยังภูเขาวาตานุกิทันที...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฮาาาา จบไปแล้วนะครับ ถ้าอยากอ่านต่อก้ช่วยกันเม้นและvoteด้วยนะคร้าบ เจอกันนนน
(ถ้าอยากรู้เรื่องคืนก่อนก้ต้องติดตามนะครับ...อาจจะมาเร็วๆนี้ก้ได้นะ^^)
ฮาาาา จบไปแล้วนะครับ ถ้าอยากอ่านต่อก้ช่วยกันเม้นและvoteด้วยนะคร้าบ เจอกันนนน
(ถ้าอยากรู้เรื่องคืนก่อนก้ต้องติดตามนะครับ...อาจจะมาเร็วๆนี้ก้ได้นะ^^)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น