[Fic naruto] <3 Our Baby <3 รักนี้คือของเรา[จบ]

ลำดับตอนที่ #6 : -หึง&งอน-

 

กระแสตอบรับดีขนาดนี้ผมมาต่อให้อีกตอนละกันนะครับ ^^
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


[ Naruto talk ]


       "อาาาาา เมื่อไหรจะถึงอะครูคาคาชิ"ผมหันไปถามครูคาคาชิที่ตอนนี้เดินอ่านอะจึ๊ยสวรรค์ร่ำไรตั้งเเต่ออกจากหมู่ ผมขอให้ครูสะดุดกิ่งไม้หน้าจิ้มขี้=0=


       "เราพึ่งมาได้ครึ่งทางเอง อีกไม่นานหรอกหนา"


       "ครูตอบผมเเบบนี้มา 3 รอบเเล้วนะ=="


       "เธอก้ถามฉันมา 3 รอบเเล้วนะ--"


       "ก้ผมเหนื่อยนี่หน่า(_ _)"


       "อ๊ะ! ซาสึเกะคุงเหงื่อออกแล้วนะจ๊ะ มาให้ฉันเช็ดให้ดีกว่าน้าา><"


       ผมหันไปมองสองคนที่เดินคู่กันมาข้างหลังทันที ตั้งเเต่ออกจากหมู่บ้านมาซากุระจังก้เอาเเต่อี๋อ๋อกับซาสึเกะ ชิ! โอ๊ย~ไอ้ผ้านี่มันน่ารำคาญจริงๆเลยให้ตายสิ หายใจไม่สะดวกเลย=0=*


       "อะไรยะนารูโตะ อย่าหวังเลยฉันไม่เห็นหน้าให้นายหรอกหยะ-3- ฉันเช็ดให้เเต่ซาสึเกะคุง ฮิๆ"


       ผมคิ้วกระตุกทันที เฮอะๆ เช็ดให้เเต่ซาสึเกะงั้นหรอ ได้~--* ผมหมุนตัวเดินจ้ำไปหาทั้งสองคนทันที ปล่อยให้ครูคาคาชิเดินคนเดียวไปนั้นเเหละ หน้าครูจะจิ้มขี้ผมก้ไม่สน! ผมเดินไปกระชากเสื้อซาสึเกะทันที และเอามาเช็ดหน้าตัวเองเเรงๆจนหน้าผมเริ่มเเดงหน่อยๆ จึงปล่อยมือเเล้วรีบเดินกลับไปทางครูคาคาชิทันที ซากุระจังทำปากพะงาบๆเหมือนพยายามด่าผมแต่พูดไม่ทัน มีเพียงเสียงไล่หลังประโยคเดียวที่ผมได้ยิน


       "นายทำอะไรเนี่ยนารูโตะ!!!"


       ตอนนี้ผมหงุดหงิดมากเลยให้ตายสิ!! อาาา!! ไอ้ผ้านี้มันหน้ารำคาญเจงๆ>0< โอ๊ะ!! ผมรู้สึกเหมือนอยู่ดีๆก้หน้ามืด ตอนนี้ผมกำลังจะล้มเเล้วหัวเเตกเเน่เลยอา ผมหลับตาปี๋><


       ฟึบ!!


      มีคนมารับร่างของผมเอาไว้พร้อมมีเสียงตะโกนเรียกชื่อผม


       "นารูโตะ!!"


       ผมค่อยๆลืมตาดูหน้าผู้มีพระคุณของผม ครูคาคาชิหรอ?......เฮ้ยซาสึเกะ0o0! แต่มันอยู่ตั้งไกลไม่ใช่หรอ ทำไมวิ่งมาเร็วจังฟะ=0= ครูคาคาชิต้องมาถึงตัวผมก่อนสิ ผมหันไปมองครูคาคาชิทันที เเต่ครูเขาก้ยังคงเดินอ่านอะจึ๊ยอย่างไม่สนใจคนรอบข้าง เอ่อคือ....ครูเขารู้มั้ยว่าผมล้ม? ครูเขาไม่เป็นห่วงนักเรียนตัวเองเลยรึไง=0=


       "อยากให้คาคาชิมาช่วยรึไง มองขนาดนั้นหนะ--*" ผมหันขวับกลับมามองซาสึเกะทันที ว่าไงนะ? 


       "ว่าไงนะ?"


      "หึ!" แล้วซาสึเกะมันก้ปล่อยผมออกจากอ้อมเเขนของมันแแล้วเดินกลับไปเดินข้างซากุระจังทันที เป็นอะไรของมันอะ


       "อ้าว? นารูโตะเป็นอะไรหนะ ทำไมไปนั่งตรงนั้น?"ครูคาคาชิถามขึ้น หลังจากหันไปหาผมเเล้วไม่เจอ


       "ครูคาคาชิไม่สนใจผมเลยอะ รู้ปะว่าผมเกือบหัวทิ่มนะ!>0<*"


       "อ้าวหรอ งั้นพักกันสักหน่อยมั้ยหละ แต่ปรกติเธอแข็งเเรงจะตายไปนี่ วันนี้ไม่สบายหรอ"ครูเขาเดินกลับมาหาผมเเล้วเอาหลังมือมาอังที่หน้าผากผมเพื่อวัดไข้-///-


       "ตัวอุ่นๆนี้หน่า อืม~งั้นรีบกันหน่อยดีกว่า จะได้รีบกลับหมู่บ้านให้ท่านซึนาเดะตรวจให้ แล้วเดินไหวรึเปล่า มา! ครูอุ้มดีกว่า เดี๋ยวหน้าทิ่มอีกรอบ^^"ว่าเเล้วครูคาคาชิก้อุ้มผมลอยขึ้นจากพื้นทันที


       "เฮ้ยๆ! ไม่ต้องขนาดนั้นก้ได้ครู ผมไม่ได้ขาหักนะ ผมเดินเองได้-//-"


       "คาคาชิ!! ปล่อยเจ้านี่ลงมาสิ มันบอกเเล้วหนิว่าเดินเองได้!!"เจ้าซาสึเกะที่ไม่รู้ว่าไปกินรังเเตนที่ไหนมาเข้ามากระชากผมลงจากเเขนครูคาคาชิทันที เฮ้ยๆ หน้าฉันจะทิ่มดินอีกรอบแล้วนะเว้ยย=0= ถนอมกันบ้างสิ ตอนนี้ฉันเป็นสาวน้อยนะเฟ้ย==


       พอมันกระชากผมลงมาเสร็จมันก้เดินหนีไปเฉยเลย เป็นไรของมันฟะ-0- อาการมันท่าจะหนักกว่าผมอีกนะนั้น คิ้วขมวดมุ่นหน้างี้เเดงเเจ่เลย ป่วยปาวหว่า?(ป่วยรักจ้าาาา><)


       "อืมมมม เป็นอย่างงี้นี้เอง"ผมหันไปมองครูคาคาชิ หะ?เมื่อกี้ครูว่าอะไรนะ เเล้วอะไรเป็นยังไงหรอ


       "อะไรเป็นไงหรอครู?"


       "ไม่มีอะไรหรอก เเต่ดูเหมือนจะมีคนขี้หึงอาละวาดหนะ^^"


       "ใครอะครับ?"


       "คนเเถวนี้เเหละ^^"ว่าเเล้วครูก้ทำหน้ายิ้มอย่างอย่างเจ้าเล่ห์ รู้สึกไม่ค่อยหน้าไว้ใจเลยเเหะ--; ว่าเเต่เเล้วใครหละคนขี้หึง?


       "ถึงเเล้วหละ รีบเข้าไปกันเถอะ" ผมเดินคิดมาตลอดทางเกี่ยวกับสิ่งที่ครูคาคาชิพูดจนตอนนี้พวกเรามาถึงหมู่บ้านในภูเขาวาตานุกิเเล้วเรียบร้อย


       "เย้!! ถึงซะที"



[ End naruto talk ]

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบไปอีกตอนด้วยความงดงาม เม้น&vote กันเยอะๆนะคร้าบบบบบบบบบ