[Fic naruto] <3 Our Baby <3 รักนี้คือของเรา[จบ]

ลำดับตอนที่ #4 : -ความผิดปรกติ-

 

มาต่อกันเเล้วครับกับตอนที่ 4 ยังติดตามกันอยู่ปาวเอ่ยยยย ขอให้สนุกกับการอ่านนะครับบบ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



[ Sasuke talk ]



      หือ? ผมกวาดมือไปทั่วเตียงของตัวเองเหมือนหาอะไรสักอย่าง ก่อนจะค่อยๆลืมตา และลุกขึ้นจากเตียงอย่างช้าๆ พลางขยี้ผมตัวเองอย่างมึนๆ เฮ้อ เมื่อคืนไม่น่าเลยจริงๆ อะ! เฮ้ย! ผมเบิกตากว้างลูบไปตามคอ เเขน และลำตัวของตัวเองทันที ผมไม่ได้ใส่เสื้อผ้า? ผมมั่นใจว่าตอนนอนผมไม่นอนแก้ผ้าเเน่ๆ แต่ตอนนี้เสื้อผ้าของผมกลับไปอยู่บนพื้นซะอย่างงั้น เเถมกองไว้อย่างเละเทะอีกต่างหาก ผมรีบเลิกผ้าห่มสีขาวดูทันที รอย? รอยน้ำสีขาวขุ่นเเละรอยเลือดหยดเล็กๆตามเตียงทำให้ผมรู้ทันทีว่าเมื่อคืนผมไม่ได้อยู่คนเดียว ผมคงไม่นอนเเล้วก้ตกเลือดเเน่นอนจริงไหม? แถมพื้นเตียงเเละหมอนข้างๆตัวผมก้ยังอุ่นๆอยู่เหมือนคนที่นอนเพิ่งลุกออกไปไม่นาน


       'เเต่ใครกันละ?' นี้คือคำถามที่อยู่ในหัวผมตอนนี้


       ผมค่อยๆลงจากเตียงเเละเก็บเสื้อผ้าบนพื้นมาโยนใส่ถังผ้าข้างตู้ทันที และหยิบผ้าเช่นตัวเดินเข้าห้องนำ้เพื่ออาบนำ้เตรียมตัวสำหรับภารกิจวันนี้


       อย่างน้อยผมก้ขออาบนำ้สักหน่อยเถอะ เผื่อผมจะจำเรื่องเมื่อคืนได้บ้าง


       เมื่ออาบนำ้เสร็จผมก้จัดการทำความสะอาดเตียงเเละนำผ้าปูที่นอนไปซักทันที และผมก้เจอสิ่งหนึ่งบนที่นอน ที่ทำให้ผมเเปลกใจ


       'เส้นผมสีทอง?' มันทำให้ผมนึกถึงเพื่อนร่วมทีมหน้าหวานที่ผมแอบหลงรักทันที ผมอยากอยู่กับนารูโตะ เขาคือคนที่ผมรัก แต่มันคงจะเป็นไปไม่ได้ ผมกับนารูโตะเราเป็นผู้ชาย ผมที่ตอนนี้กำลังตากผ้าไว้ที่สวนหลังบ้านหันกลับไปมองบ้านหลังใหญ่ของตัวเอง บ้านนี้มันใหญ่เกินไปสำหรับผม ผมอยากให้ใครสักคนมาร่วมใช้ชีวิตด้วยกันที่บ้านหลังนี้ ผมอยากให้คนๆนั้นเป็น....นารูโตะ


       เมื่อตากผ้าเสร็จผมก้เดินเข้าครัวเพื่อหาอะไรกินทันที เเละพอกินเสร็จก้ไปกวาดหน้าบ้านเเละหลังบ้านสักหน่อย 


       "555 นายจับฉันไม่ได้หรอกหน่า ริซึ"


       "คอยด้วยสิ หยุดเดี๋ยวนี้นะ เนซึมิ!"


       เสียงวิ่งเล่นกันของเด็กน้อยสองคนทำให้ผมละสายตาจากกองใบไม้ไปมองทันที เเละยิ้มออกมาบางๆกับความน่ารักของทั้งคู่ ผมอยากจะมีลูกซักคนสองคนจังเลย และก้พาลนึกถึงเส้นผมสีทองที่เจอบนเตียงทันที ผมมั่นใจว่าเจ้าของมันต้องเป็นนารูโตะเเน่นอน ส่วนเหตุผล...ผมก้ไม่รู้เหมือนกัน


      เมื่อกวาดหลังบ้านเสร็จผมก้เดินกลับเข้าไปในบ้านเพื่อล็อคประตูหน้าต่างและเช็คความเรียบร้อยอีกนิดหน่อย ก่อนจะหยิบกุญแจบ้านเเละเดินไปใส่รองเท้าเพื่อล็อคประตูบ้าน ก่อนจะเดินทางไปยังจุดนัดพบอย่างอารมณ์ดี เพราะผมกำลังจะได้เจอกับคนที่ผมคิดถึงเเล้ว ไม่ได้เจอหน้ากันตั้งหลายช.ม(นั้นคือนาน?//โกะ)^^




-จุดนัดพบ-




       เมื่อมาถึง ผมกลับเห็นร่างบอบบางที่ดูจะผอมเเละเพรียวกว่าเดิมเล็กน้อย อยู่ในชุดโปรดสีส้มสดใสกำลังยืนหันหลังให้ผมอยู่ นารูโตะหันมามองผมทันทีเหมือนได้ยินว่ามีใครมา ก่อนจะตวัดหน้าหันผมและรีบจำ้อ้าวไปนั่งม้านั่งเหมือนหนีผมทันที


       ผมจึงเดินตามไปนั่งข้างๆเเละพยายามเบียดนารูโตะ อืม~ วันนี้นารูโตะก้ยังตัวหอมเหมือนเดิมเลย=.,=(เกะชักจะโรคจิตหน่อยๆแล้วสิเนี่ย==//โกะ)


       "มานั่งเบียดฉันเพื่อ? ที่ว่างตั้งเยอะทำไมไม่นั่ง ขาดความอบอุ่นรึไง"ว่าเเล้วนารูโตะก้หันหน้ามาเเขวะผมจนได้


       "ไม่ได้ขาด....เเค่อยากได้จากคนน่ารัก"ผมเลยหยอดกลับไปสักมุก เเต่ผมไม่กล้าพูดดังมาก กลัวนารูโตะคิดว่าผมประหลาดเเละตีตัวออกห่าง แต่เหมือนว่านารูโตะจะไม่ได้ยินจึงหันหน้าหนีผมไป ผมเห็นหูของนารูโตะมันเเดงแปลกๆด้วย ป่วยรึเปล่านะ ว่าเเต่....ผมอยากถามนารูโตะเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืนจังเลย ผมกำลังจะอ้าปากถามนารูโตะ แต่ก้มีเสียงๆหนึ่งมาขัดจังหวะผมซะก่อน ชิ!


       "ซาสึเกะคุงงงงงงง นารูโตะะะะะ" ซากุระนั้นเอง เฮ้อ ขัดจังหวะซะจริง


       "ซากุระจางงงงง "นารูโตะรีบลุกจากม้านั่งเเละเดินไปหาซากุระทันที ทำให้ผมพลาดโอกาสถามไปจนได้


       "แหม่นารูโตะ วันนี้นายมาเร็วนะย้า นึกไงถึงมาเร็วหละเนี่ย" นารูโตะถึงกับสะอึกทันที ส่วนผมก้มีอาการชะงักนิดหน่อย อาการของนารูโตะทำให้ผมคิดเข้าข้างตัวเองเกี่ยวกับเมื่อคืน


       'นายทำให้ฉันคิดนะนารูโตะ'


       "เเฮะๆ พอดีเมื่อวานหนักขนาดมึนจนหลับเป็นตายทั้งคืน เลยทำให้ตื่นเช้ากว่าปกติมั้งซากุระจัง"


       "ฮิๆๆ ก้สมนำ้หน้านายนั้นเเหละ ไม่ดูตาม้าตาเรือเลย^^"ซากุระหัวเราะคิกกับเรื่องเมื่อคืนทันที เหอะๆ แต่ผมไม่สนุกด้วยหรอกนะ ผมปวดหัวมากเลยเมื่อตอนเช้า เเต่(คาดว่า)มันก้ทำให้ผมได้อยู่กับนารูโตะทั้งคืนด้วยเหมือนกัน


       "แล้วครูคาคาชิหละ " ซากุระถามขึ้นมาหลังจากหัวเราะจนพอใจเเล้ว


       "รายนั้นคงจะอีกนานหละซากุระจัง"นารูโตะจึงไขความสงสัยของซากุระให้


       "หรอออ เฮ้อ จริงๆเล๊ยครูคนนี้ ตลอดเลย....อ็ะ!! ซาสึเกะคุงงง"


       เมื่อซากุระหันมาเห็นผม เธอจึงวิ่งมาหาผมทันที ทิ้งให้นารูโตะยืนมองมาทางผมด้วยความไม่พอใจ ผมพึ่งสังเกตุว่าในมือของเธอถือกล่องข้าวเเละตะเกียบสีดอกซากุระอยู่ด้วย เธอจึงเเกะผ้าห่อและเปิดฝากล่อง พร้อมแกะตะเกียบเเละยื่นมันมาให้ผม


       "นี้จะซาสึเกะคุง ฉันอุส่าห์ตื่นขึ้นมาทำให้ตั้งเเต่เช้าเลยนะ>///<"ซากุระทำหน้าเขินอาย พร้อมบิดตัวไปมาจนเป็นเกลียว 


       ผมมองกล่องข้าวในมือด้วยสายตาเรียบนิ่งเเละตอบเธอไป


       "โทษที เมื่อเช้าฉันกินมาเเล้ว ตอนนี้ไม่หิว"ต่อให้ตอนนี้ข้าวกล่องตรงหน้ามันจะน่ากินเเค่ไหน แต่ผมก้ไม่อยากกินมันหรอก แต่ถ้านารูโตะเป็นคนทำมาให้มันก้อีกเรื่องนึง ^//^


       ซากุระลดข้าวกล่องในมือลงอย่างหง่อยๆ พลางทำหน้าเศร้า เมื่อนารูโตะที่มองอยู่นานเห็นดังนั้น จึงเดินเข้ามาหยิบข้าวกล่องในมือของซากุระไปและทำท่าจะกินทันที


       "นี้! นารูโตะ ฉันตั้งใจทำมาให้ซาสึเกะคุงน้า" ซากุระรีบเเย้งเเละดึงข้าวกล่องที่เธอเตรียมมาให้ผมออกจากมือนารูโตะทันที ผมบอกไปแล้วไงว่าผมไม่หิว


       "โหหหซากุระจัง ไอ้ขี้เก็กมันก้บอกเเล้วไงว่ามันกินไปแล้ว เอามาให้ฉันเถอะ"


       "ให้เจ้านี่ไปเถอะ ซากุระ ฉันบอกแล้วไงว่าไม่หิว" ผมรำคาญเสียงซากุระ จึงตัดรำคาญโดยการยกข้าวกล่องให้นารูโตะทันที


       "ฮิๆ"นารูโตะยิ้มกว้างและลงมือกับข้าวกล่องตรงหน้าทันที โดยหยิบข้าวปั้นชิ้นหนึ่งขึ้นมาเเละอ้าปากทำท่าจะกัดแต่ก้ต้องวางลงอย่างรวดเร็วเเละวิ่งไปที่ต้นไม่เเถวนั้นก่อนจะโก่งตัวอ้วกออกมาทันที ผมที่นั่งอยู่รีบวิ่งไปลูบหลังนารูโตะทันที เมื่อนารูโตะอ้วกหมดผมจึงเอาผ้าเช็ดหน้าของตัวเองเช็ดคราบบนปากนารูโตะ และวิ่งไปซื้อนำ้มาให้อย่างรวดเร็ว การกระทำของผมทำให็ซากุระแปลกใจและรีบเดินมาหานารูโตะทันที


       "เป็นอะไรรึเปล่านารูโตะ ข้าวกล่องของฉันไม่อร่อยหรอ"เธอทำหน้าเศร้าๆพร้อมมองกลับไปที่ข้าวกล่องของตัวเอง


       "ปล่าวๆซากุระจัง ฉันป่วยนิดหน่อยหนะ ข้าวกล่องของซากุระจังหนะอร่อยอยู่เเล้ว^^"นารูโตะตอบซากุระพร้อมยิ้มกว้างและเดินไปหยิบข้าวกล่องของเธอขึ้นมากินต่อ เเต่นารูโตะก้ทำหน้าเหมือนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ค่อยๆเอาข้าวปั้นเข้าปากและเคี้ยวอย่างช้าๆ ผมทนไม่ไหวเข้าไปแย่งข้าวกล่องจากนารูโตะทันที


       "อ็ะ! ซาสึเกะ นั้นมันของฉันนะ" นารูโตะรีบเเย้งผมทันที


       "ของฉันต่างหาก ซากุระทำมาให้ฉัน ใช่ไหม?"ผมหันไปถามซากุระทันที เธอเบิกตากว้างเเละพยักหน้ารับผมอย่างเขินๆ


       "ชะ ใช่จ๊ะ>///<"


       "เห็นปะ?"


       "ชิ! "นารูโตะเชิดหน้าใส่ผมก่อนจะหันหน้าหนีทันที 


       ผมหยิบข้าวปั้นชิ้นนิงขึ้นมาชิม...ก้อร่อยดีนี่ เเต่นรูโตะทำหน้าเหมือนมันเหม็นมาก สงสัยคงจะป่วยจริงๆ


       ใช่เวลาไม่นานผมก้จัดการข้าวกล่องหมด ผมจุกมากเลยตอนนี้ ผมยื่นข้าวกล่องคืนให้ซากุระ และเดินมานั่งย่อยที่ม้านั่งตัวเดิมทันที


       "โย่ว..."



 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ออกมาอีกตอนแล้วนะคร้าบบบ ช่วยกันvote&comment ด้วยนะคร้าบบบบบบบ