เพื่อนไม่เล่น

เพื่อนไม่เล่น

บทนำ

พุธ ชื่อของเด็กหนุ่มวัยสิบเก้าปีที่พึ่งจะย้ายเข้ามาในเมืองหลวง ที่ย้ายเข้ามาก็เพราะว่าบ้านเกิดของพุธนั้นไกลจากมหาวิทยาลัยที่สอบติดได้เรียนต่ออยู่มากโข พุธสอบติดในคณะบริหารธุรกิจ สาขาบัญชี คงแปลกที่ผู้ชายเรียนบัญชีเพราะในสาขานี้ผู้หญิงเยอะกว่าผู้ชายแต่ในความจริงนั้นไม่จริงเลยก็มีผู้ชายเข้าเรียนด้วยปกติแต่ที่พิเศษก็คือ ผู้หญิงสาขาบัญชีส่วนใหญ่หน้าตาดี ในทุกปีจะมีแต่คนหน้าตาดีจนเป็นที่พูดถึง

ทว่า พุธตั้งใจเรียนในคณะนี้สาขานี้ไม่ใช่มาเพราะผู้หญิงแต่อย่างใด ด้วยตัวเองที่ไม่รู้ว่าจบไปจะทำงานอะไรดีเลยตัดสินใจว่าเรียนจบจะกลับไปช่วยที่บ้านทำร้านอาหารต่อ

"คอนโดนี้เฮียว่าดีนะ" คอนโดมิเนียมขนาดพอดีกับนักศึกษาไม่ดูน่ากลัว ห้องตกแต่งสไตล์โมเดลคุมโทนสีขาวและสีเทา

ราคากลางๆ ไม่แพงไป มีอุปกรณ์ครบในตัวเพราะเจ้าของห้องที่ปล่อยให้เช่าทิ้งสิ่งของไว้ให้ครบ เจ้าของห้องก็เป็นคนรู้จักของพี่คนรองของพุธ

"เฮียอย่าพึ่งกลับได้ไหม?" พุธมองพี่ชายของตัวเองตาห้อยเหมือนน้องหมาถูกทิ้ง

พุธเป็นคนที่ขี้กลัว

"ที่ร้านกูต้องกลับไปดู ทำไมแค่นี้กลัว?" เฮียที่พุธเรียกก็คือพี่ชายคนรอง ชื่อว่า อังคาร ชื่อจริงก็อังคาร เป็นผู้ชายตัวสูงเกือบ 180 เซนติเมตร หน้าตาจัดว่าดีมากจนสาวๆ ที่ร้านติด ทั้งในเพจเฟซบุ๊กที่มารีวิวก็มักติดแฮชแท็กเจ้าของร้านหล่อบอกต่อ

ร้านอาหารของครอบครัวพุธชื่อว่า ร้านร่มทราย

บ้านของพุธมีพี่น้องทั้งหมดสามคน คนโตชื่อ จันทร์ ร่มทราย อายุสามสิบสองปี มีอาชีพเป็นเจ้าธุรกิจส่วนตัว คนรองชื่ออังคาร ร่มทราย อายุยี่สิบเก้าปี เป็นคนดูแลร้านอาหารต่อจากพ่อ คนสุดท้องก็คือ พุธ ร่มทอง เป็นนักศึกษา แล้วทั้งหมดนี้ทุกคนเกิดวันตามชื่อตัวเอง ชื่อจริงและชื่อเล่นก็คือชื่อเดียวกัน อาจจะแปลกแต่พุธคิดว่ามันเท่ดี

แต่ในขณะนี้ พุธ กำลังถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว

"เฮียก็รู้จะถามทำไมวะ!" พุธพูดด้วยน้ำเสียงง้อๆ

พุธกลัวผีมาก

"เออๆ แต่แค่วันนี้นะเว้ย กูต้องทำมาหากินส่งควายเรียนต่อ"

"นานกว่านี้ได้ไหมเฮีย" พุธอ้อนให้พี่ชายของตนอยู่เป็นเพื่อนต่อสักหน่อย

"โตแล้วไม่ใช่เหรอห๊ะมึงน่ะ"

"ก็โตแล้วแต่คนมันกลัว....กุ๊กกู๋นี่หว่าเฮีย" พุธไม่พูดเปล่าแต่ทำท่าทางมองไปรอบๆ ด้วยความกลัว

"กูรีเสิร์ชมาแล้วคอนโดที่นี่ประวัติใส ไม่มีผี"

"อย่าพูดว่าผีสิเฮีย!"

"เออๆ กูจะอยู่เป็นเพื่อนสัก 1 อาทิตย์ โอเคนะ" อังคารที่รู้อยู่แล้วว่ายังไงก็ต้องอยู่เป็นเพื่อนน้องชายคนเล็ก

"รักเฮียที่สุดเลย~" พุธพุ่งเข้ากอดพี่ชายคนรองอย่างดีใจ

"โอ๊ย~ ไอ้พุธปล่อยกู" 

วันนี้รอดไปอีกวันเพราะพี่ชายมานอนด้วย 

เช้าวันจันทร์ท้องฟ้าโปร่งใสไม่มีเมฆฝน แดดอ่อนๆ ยามเช้ากำลังพอดี ไม่ร้อนจนเกินไป พุธตื่นเช้ากว่าทุกวันหลังจากปิดเทอมไปราวๆ สองเดือนตอนนี้ก็ได้เวลาเริ่มใหม่กับการเป็นนิสิตนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่ง

"เฮียเป็นไง หล่อป่ะ?" พุธใส่ชุดนักศึกษาถูกระเบียบตั้งแต่หัวจรดเท้า

"หล่อมาก~" อังคารพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันเชิงหยอกล้อเสียมากกว่า

"ตื่นเต้นว่ะเฮีย"

"มึงเป็นคนเลือกเข้ามาเอง มึงต้องตั้งใจเรียนเข้าใจไหม!"

สิ้นเสียงของอังคาร พุธก็ได้แต่พยักหน้าทำเป็นเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี 

ก็คนมันตื่นเต้นจะให้หายตื่นเต้นก็ยาก

"มากูจะไปส่งมึงเอง" อังคารรับบทเป็นคุณพ่อเฉพาะกิจ ก่อนจะมารับปากพ่อที่แสนดีไว้ว่าจะดูแลน้องให้ดี

"รักเฮียว่ะ"

"กูโดนป๊าบังคับว่าต้องส่งลูกชายสุดที่รักให้ถึงมหาวิทยาลัยพร้อมเซลฟี่สุดคิ้วมาด้วย" อังคารพูดอธิบายในสิ่งที่ถูกมอบหมายมาอย่างลับๆ

"ป๊านี่รู้ใจจริงๆ มาเซลฟี่กันเฮีย" พุธไม่พูดเปล่าหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเก็บภาพความประทับใจอย่างใกล้ชิดกับพี่ชายคนรอง

ชายหนุ่มสองคนยืนกอดคอถ่ายรูปอยู่ภายในห้องสี่เหลี่ยม นิ้วเล็กๆ กดถ่ายรัวๆ เกือบสิบรูปในทีเดียว

วันแรกของการเข้ามาเรียนที่นี่ มหาวิทยาลัยชื่อดังมอ K มีสีประจำมหาวิทยาลัยสีเขียว พุธเคยเข้ามาที่นี่แล้วสองสามครั้งตอนเรียนมัธยมและตอนสอบสัมภาษณ์

"น้องบัญชีปีหนึ่ง ทางนี้ค่ะ" มหาวิทยาลัยที่นี่อยู่กันแบบพี่น้อง มีรุ่นพี่มายืนรอรับถึงหน้าตึก

พุธยืนต่อแถวรอรับป้ายชื่อ

"บัญชีป่ะ?" แรงสะกิดจากด้านหลังทำเอาพุธต้องหันกลับไปมอง

"อืม"

"กูปั่นนะเว้ย เรียนบัญชีเหมือนกัน มึงกูได้เนอะ" ปั่น ผู้ชายร่างสูงเท่ากับพุธ ผิวขาว ตาตี๋

"กูชื่อพุธ จะมึงจะกูตามสบาย"

"ดีว่ะ กูก็นึกว่าจะไม่มีผู้ชายล่ะ" ปั่นว่าขึ้น

"ผู้ชายก็เยอะอยู่มึง" พุธเองก็ไม่คิดว่าจะมีผู้ชายน้อยขนาดนี้ ตอนแรกเตรียมใจมาแล้วแต่พอมาเห็นจริงก็ได้แต่ปลอบใจกัน ว่ามีผู้ชายเยอะเหมือนกัน

"ทั้งแถวมีผู้ชายห้าคน นี่เรียกว่าเยอะเหรอวะมึง?" บัญชีผู้ชายที่นี่เรียนน้อยจริงอย่างที่ปั่นพูด

"น้องชื่ออะไรคะ?" ถึงคิวของพุธในการรับป้ายชื่อพอดี

"พุธครับ" 

"ป้ายอันนี้ใส่ไว้นะคะ อาจารย์จะได้รู้ชื่อ เพื่อนคนอื่นๆ ด้วย" ป้ายชื่อสีขาวตัวหนังสือสีดำเขียนว่า วันพุธ ตัวใหญ่

"เออ ขอบคุณครับ" วันพุธ เขาชื่อ พุธเฉยๆแต่ก็นะเถียงไม่ได้ พี่เขาดันยิ้มหวานให้ไม่มีพิษภัยอะไร

"สรุปมึงชื่อวันพุธเหรอวะ?"

"เปล่า กูชื่อ พุธ"

"กูว่าชื่อวันพุธก็ดีนะมึง คนจะได้รู้ว่าชื่อมึงเขียนพุธแบบไหน" ปั่นว่าขึ้นตามความคิดตัวเอง

วันพุธ หรือ พุธ ก็คือ นายพุธ ร่มทราย ลูกชายเจ้าของร้านร่มทราย เรียนบัญชีปีหนึ่ง ไม่มีความสามารถพิเศษอะไร มีเพื่อนใหม่ชื่อปั่น

บันทึกวันพุธ

เข้ามหาวิทยาลัยวันแรกเรียน รุ่นพี่เรียกชื่อว่า วันพุธและตอนนี้มีเพื่อนใหม่ชื่อ ปั่น มีคนคบด้วยแล้ว

....

สวัสดีชาวอัศวิน เปิดเรื่องใหม่แบบ feel good ไม่วูบวาบ เรื่อยๆ เบาๆ on ดราม่า on ทุกอย่างเขียนไปเรื่อยๆ ขอบคุณที่ยังติดตามกันนะคะ