บทที่1
ริเลมิ!!เสียงอันหวานเยิ้มที่ได้ยินคือเสียงของผู้ดูแลของฉันเรียกฉันเองเค้าชื่อมิยาซากิแล้วมิยาซากิก็พูดต่อว่า
ริเลมิฉันมีข่าวดีกับข่าวร้ายมาบอกจะฟังข่าวไหนก่อนดีล่ะ ชั้นจึงตอบว่าข่าวดีก่อนละกันนะ อืมได้
เทอออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าได้แล้วนะ(อิอิ อายอ่ะเลยไม่ได้บอกว่าอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้่า)มิยาซากิพูด ชั้นจึงถามว่าจิงๆหน่ะหรอ จิงสิชั้นจะหลอกเทอทำไม อืมแล้วข่าวร้ายล่ะ
คือว่าแม่เลี้ยงที่ส่งข้าวส่งน้ำให้เทอหน่ะเค้าเสียชีวิตแล้วนะ ห๊า!!!!!ชั้นได้ยินมิยาซากิพูดแล้วถึงกับช๊อกถ้าออกไปไม่มีเค้าแล้วใครจะเลี้ยงเราล่ะTOT
แต่ชั้นก็ไม่ได้ท้อใจอ่ะไรมากเพราะว่าชั้นก็อายุ18แล้วคงจะหางานทำได้อยู่หรอกวันต่อมาชั้นได้ออกมาลืมตาดูโลกแล้วแต่มีเงินติดตัวแค่300เองอ่ะอย่างแรกที่ชั้นคิดคือต้องหาที่พักเป็นอย่างแรกแต่แค่300จะมีที่พักมั้ยเนี่ย โอ๊ยๆๆๆจะบ้าตายหามาครึ่งวันแล้วยังไม่เจอเลยเหนื่อยจัง-_-^แล้วในที่สุดฟ้าก็เข้าข้างคนดีช้านเจอที่พักแย้ววววววเย๊.......ในที่สุดก็เจอเป็นห้องเช่าไม่ไหญ่มากแต่ก็ไม่เล็กซื้อแค่250บาทเองเพราะว่าไม่มีเฟอร์นิเจอร์ให้เลยถูกแบบไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อน555+มีความสุขจัง
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น