คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ฉันและนาย กับหายนะครั้งยิ่งใหญ่
รี๊ (เสียโทรศัพท์อูฮยอน)
อูฮยอน:อ๋อ ฮัลโหลรับ
? :ย่าห์ นั่น อยูฮยอนฮยอรึป่าว
อูฮยอน:ใ่รับ ผมเอ มีอะไรรึป่าว
? : ือวันนี้อยอลหน่ะ…….
ทา้านอยอล
“ย่าห์ วันนี้ฮยอวนผมมาที่นี่ทำไม”
(อยอลหันวาไปถามอยู)
“พานายมาเทไ” (อยูหัน้ายไปสบาับอยอลพร้อมับยิ้มอันหอมหวาน)
อยอลสั้นไป5วิ
“ห่ะ เท เทอะไร” (อยอลทำหน้าสสัย)
“แ่ามันมา็พอ” (อยูับแนอยอลแล้วลาอยอล้ามถนนเพื่อไปห้า)
“แล้วฮยอะพาไปไหนเนี่ย” (หลัาที่อยอลสิหลุ็ลับมาถามอยู)
“เี๋ยวฮยอพาไปินเ้” (อยูเาะแนอยอล)
“ฮยอเลี้ยใ่ป่าววววว” (อยอลทำหน้าื่นเ้นใส่อยู)
“ไ้ ฮยอเลี้ยเอ” (อยูพยัหน้า)
“เย้ เย่ เย้” (อยอลีใแบบสุี เพราะไม่ไ้มาินเ้บ่อยๆ)
“นี่ นายนี่มันเ็ประถมริๆ”
(อยูผลัหัวอยอลพร้อมเอามือล้วระเป๋า แล้วเินาไป)
“ย่าห์ ฮยอรอผม้วย” (อยอลรีบเินามอยู)
ลับมาที่้านอูฮยอน
อูฮยอน:ันะไปรู้ไ้ไว่าสิ่ที่นายพูเป็นวามริ
? : ผม็ไม่รู้นะว่าฮยอะเื่อผมรึป่าว
ผมไม่บัับนะ แ่รอู้วยาัวเอไ้เลย
อูฮยอน:ย่าห์ น่ายเป็นใร มาุยันีๆิ
? : มาุยันัวๆ็ไ้ ผมพร้อมเสมอ
อูฮยอน :หรือว่านายือนที่ปล่อย่าวเรื่อันให้อยอล
ู้ ู้ ู้ ู้
“เ็ที่ไหนมาป่าวนเนี่ย” (อูฮยอนโมโหมาึปาโทรศัพท์ลบนเีย)
ี๊ (เสีย้อวามเ้ามาที่โทรศัพท์อูฮยอน)
เบอร์065-741-83XX
?:ถ้าอยามาุยับผม 3ทุ่ม
มาเอันที่สนามเ็เล่น รสี่แยร้านายสี่บะหมี่เี๊ยว
“หึ้ยยย เ้าเ็นี่มันวนประสาท” (อูฮยอนโทรไปยัเบอร์ที่ส่้อวามมา)
“หมายเลที่ท่านเรียไม่สามารถิ่อไ้ในะนี้.....” (อูฮยอนวาสาย)
ทา้านอยอล
“ร้านนี้ฮยอมาินบ่อยนะ” (อยูนั่ลบนเ้าอี้ที่ร้าน พร้อมยิ้มอ่อนให้อยอล)
“อ๋ออออ
ผม็เยมาินับแยอลอน่อนเ้ามหาลัย”
(อยอลามอยูมานั่ที่เ้าอี้และูเมนูที่วาบนโ๊ะ)
“รับอะไรี่ะ” (พนัานสาวสวยเ้ามารับออเอร์)
“เอ่อออออ ผมเอา................” (อยอลเยหน้าึ้นมา)
“ย่าห์ ีเอ เธอทำานที่นี่หรอ?!” (อยอลาโและใมา)
“อ่าววว อยอลอปป้า
ใ่่ะหนูทำานพาร์ทไทม์ที่นี่” (ีเอโ้ให้อยอล)
“อ่าว
สอนนี้รู้ัันั้แ่เมื่อไหร่ ั้น็ไม่้อแนะนำแล้วสิ” (อยูพยายามเบิาอันแสนเล็อัวเอออ)
“อ๋ออออ
ือหนูอยู่มรมเียวับพี่เา่ะ” (ีเอมอหน้าอยู)
“เอ้าาาา ฮยอ็รู้ัีเอหรอ” (อยอลใเ้าไปให่)
“ยิ่ว่ารู้ัเลยแหละ
น้อสาวันเอ” (อยูยิ้ม)
“น้อสาวแท้ๆเลยหรอ
อยู่บ้านเียวันเลย” (อยอลใยำลัสิบ)
“ใ่่ะ เรานอน้วยัน อยู่บ้านเียวัน
ิน้าวหม้อเียวัน แ่ว่า... พวอปป้ารีบๆสั่่อนเถอะ่ะ เี๋ยวหนูะโนว่าเอา” (ีเอยิ้มให้อยอล)
“อ๋ออออ
ลืมเลยว่ามาินเ้ไม่ไ้มาเม้ามอย”
(อยอล้มหน้าไปอ่านเมนูอีรั้)
“อปป้าเอาเหมือนเิมนะ ีเอ
อวิปรีมเยอะๆ” (อยูเยหน้าึ้นแล้วยิ้มให้ีเอ)
“อ๊ะ ีเอ ั้นเอาเหมือนอยูฮยอ” (อยอลรีบอบีเอเพราะไม่รู้ะินอะไรและลัวว่าีเอะโน่อว่า)
“อ๋ออออ ไ้เลย่ะ” (ีเอออเอร์ลบนระาษแล้วเินลับเ้าท์เอร์)
“เอ้อออ อนอยู่ที่มรมีเอเป็นไบ้า” (อยูถามอยอล)
“น่ารัีนะ ไ้เป็นนาเอ้วย
ูเป็นนมีวามรับผิอบ ลา เื่อฟัผู้ให่ สุภาพ้วย”
(เมื่อพูบอยอล พยัหน้า)
“ีแล้ว อย่าให้บ้าละ ไม่ั้นเละ” (อยูำ)
“แล้วนี่นึไ ฮยอวนผมเที่ยวเนี่ย” (อยอลมอหน้าอยู)
“เที่ยวอะไร ฮยอบอว่า เทไ” (อยูทำหน้าริัพร้อมับีมืออยอลที่วาอยู่บนโ๊ะหนึ่ที)
“เออออออ นั่นแหละรับ เทรับ” (อยอลรีบเอามือออาโ๊ะ)
“็อยาเที่ยวับนายมีอะไรมั้ย” (อยูสบาอยอลพร้อมยิ้มอ่อน)
“ีๆ ผมะไ้ินฟรีบ่อยๆ” (อยอลยนิ้วโป้)
“อาหารที่นี่ไม่เหมือนที่อื่นเลยนะ
มันอร่อยและบาอย่า็แปลมา” (เมื่ออยูพูบีเอ็มาพอี)
“น้ำมาแล้ว่ะ เิมไ้เรื่อยๆเลยนะ” (ีเอวาแ้วให้อยูับอยอล พร้อมเทน้ำในแ้ว)
(อยอลมอน้ำสีเหลือในแ้ว)
“มันือน้ำอะไรอะีเอ” (อยอลเยหน้ามอีเอ)
“อ๋ออออ า่ะผสมน้ำผึ้” (ีเอเินลับไปรับออเอร์)
(อยอลหยิบแ้วึ้นมาิมน้ำ)
“อื้มม.. ็ใ้ไ้” (อยอลพยัหน้า)
“ฮยออบที่นี่มาเลยนะ นมอร่อย
ร้าน็สวย พนัาน็ี” (อยูมอไปรอบๆ)
“นมมาแล้ว่ะ” (ีเอวาถาเสิร์ฟบนโ๊ะ)
“เี๋ยวๆ ฮยออบินอันนี้หรอ” (อยอลทำหน้าพร้อมี้ไปที่นม)
“ใ่ นายไม่อบหรอ แล้วะสั่ทำไม” (อยู้มหน้า้มาิน)
“ผมไม่รู้ว่ามันืออะไรและมันใส่าราเมล้วย” (อยอลทำหน้าาไม่อยาิน)
และสิ่นั้น็ือฮันนี่โทส์นี่เอ :3
“ถ้าไม่ินฮยอินเอนะ” (อยูำลัะึานอยอล)
“ไม่ๆ ผมินๆ” (อยอลหยิบส้อมึ้นมาิน)
“ีมา ใอเ็ประถม” (อยูลูบหัวอยอล)
“ย่าห์
ถามริเหอะฮยออบผู้ายหรอ” (อยอลเอาหัวออามืออยูพร้อมับทำหน้าริั)
“ไม่้อมาถามเลยินไป” (อยู้มหน้าิน่อ)
“ผมถามริๆ”
(อยอลยัถาม่อไป)
(อยูเียบไปพันึ)
“ถ้านายอยารู้
็้อิามเอไปเรื่อยๆ” (อยู้มหน้า้มาิน่อ)
ทา้านอูฮยอน
3ทุ่ม
อูฮยอนส่้อวามไปหาายปริศนา
(ันมาามที่นายบอแล้ว)
? (เยหน้าึ้นมา)
(อูฮยอนเยหน้าึ้น)
“นะ หน่ะ.... นายยย มยอู!!” (อูฮยอนลุึ้นาเ้าอี้ท่าทาใมา)
“ะใอะไรนานั้นละ ฮยอ” (แอลเอามือล้วระเป๋า)
“นายนี่เอ ที่ปล่อย่าว
ทำให้ันับอยอลเ้าใผิ” (อูฮยอนี้ไปที่มยอูและเอามือออ)
“เ่มาที่รู้ทันนะรับ
แ่มันสายเินไปแล้ว เพราะสิ่ที่ผมบอพี่เป็นวามริ” (มยอูยิ้มมุมปา)
“นายมีหลัานมั้ย”
(มยอูหยิบอเอสารสีน้ำาลึ้นมา)
“ะูมั้ยละ”
(มยอูพูพร้อมเอาระาษออมาาอสีน้ำาล)
“ไหน ล่ะ?”
(อูฮยอนแบมือ)
(มยอูปาเอสาร้าในนั้นทั้หมใส่อูฮยอน
ทำให้รูปภาพระัระายเ็มพื้นไปหม)
“ย่าห์
ไม่เห็น้อรุนแรนานั้นเลย” (อูฮยอนเริ่มโมโห
และเ็บเอสารที่ระัระายทั้หมึ้นมาอย่ารวเร็ว)
“เอาไปูให้หนำใเลย” (มยอูเอามือล้วระเป๋า่อ)
(อูฮยอน้มหน้า้มาูเอสารมันือรูปที่อยูวแนอยอล้ามถนน)
“นายอาะั่อ็ไ้” (อูฮยอนีรูปพวนั้นทิ้ทั้หมเป็นิ้นเล็ิ้นน้อย และเหยียบ้ำ)
“ามใ แล้วัน ไปถามอยอล็ไ้นะ” (มยอูยิ้มอ่อน)
“นาย้อารอะไร” (อูฮยอนโมโหมาึ้น)
(.มยอูไม่อบ.)
“ันถาม็อบมาิ” (อูฮยอนวิ่เ้าไประาอเสื้อมยอู)
“หึ!! ฮยอะทำอะไร
็เรื่ออฮยอ” (มยอูยิ้มอ่อนและไม่อบโ้ารระทำใๆอมยอูเลย)
อูฮยอนยมือวาึ้นเพื่อะ่อยมยอู เาำหมัแน่นมาและำหมัอยู่นานและสุท้าย็ปล่อยมือพร้อมปล่อยมยอู
ทำให้มยอูนอนมับพื้น
“ที่ันไม่ทำ
ไม่ไ้แปลว่าลัวแ่เพราะว่ามันยัไม่ถึเวลา” (อูฮยอน้วา้าวาเพื่อเินาไปแ่็้อหยุ...)
“ผมะบอให้็ไ้” (มยอูลุึ้น)
“ที่ผมทำแบบนี้พี่็น่าะรู้ีนะ ว่า้อารอะไร
มันไม่ใ่สิ่อหรอนะ แ่เป็นนรัยัไละ ถึเวลาแล้ว ที่ผม้อมาทวออผมืน
ที่ผม็้อาร็แ่...อยอล...”
(มยอู็ยัเอามือล้วระเป๋า่อไป)
(อูฮยอนหันมาหามยอูแบบ้าและใมา)
“หึ!! อะไรอนาย
อยอลับันรัันั้นานแล้ว มาทีหลัอย่ามาพูมา”
(อูฮยอนเือมาึ้น)
“นไม่ใ่ะมา่อนมาหลั
็ือนไม่ใ่ ผมแอบอบอยอล่อนฮยออี ทั้แอบเอาอไปให้ ทั้เ้ามา่วย
แอบามอยู่บ่อยๆ แ่ผมแ่ไม่อยาออนอหน้าเพราะอนหลัผมรู้ว่าอยอลแอบอบฮยอและลัวอยอลไม่สนใผม
ลัวเาเลิุยับผมอีเลย แ่สุท้าย็ผม็โนฮยอแย่อรัอหวไป่อหน้า่อา” (มยอูะอใส่อูฮยอน)
(เิภาพ Flash Black)
อนอยอลป่วย อนม.2 อยอลื่นมาัวเอไม่สบาย
และไม่มีใรอยู่บ้านเลย้อออไปื้อ้าวับยาเอ
แ่อนออาบ้าน็มีถุ้าว้มับถุยาแวนที่หน้าประูบ้าน
มยอูมาโรเรียนแ่ไม่เออยอล เลยถามนาอึน และแอบปีนำแพโรเรียน เพื่อโเรียนมาูแลอยอล
แ่มยอูมิอาะแนะนำัวเอให้ับอยอลไ้ ึ้อูแลแบบเียบๆ
วันวาเลนไทน์ อนม.3
มยอูเอาลูอมาราเมลไปวาบนโ๊ะวอยอล เพราะเห็นอยอลอัพสเัสว่าอยาิน
และมัน็ทำให้อยอล้นพบว่าัวเอไม่อบาราเมล ที่สุท้ายวามีวามอบ็ไปที่อูฮยอน
ทั้ๆที่อูฮยอนไม่ไ้ทำอะไรเลย
อนนั้นอยอลบอว่าีแล้วที่รีบทำให้อยอลรู้ัวเร็วๆว่าัวเอไม่อบาราเมล
มยอูเยไ้ยินอยอลบอว่าเหุผลที่ไม่เรียอูฮยอนว่าฮยอ
เพราะว่าเรียนั้นเียวัน อูฮยอนเ้าโรเรียนเร็วว่าอายุัวเอ
“ถ้าให้ผมแ่แฟนพันธุ์แท้อยอลับฮยอผมอาะนะ็ไ้นะ” (มยอู่อยๆ้าวเ้ามาหาอูฮยอน แ่็ยัล้วระเป๋าอยู่นะ)
“และเรื่อสุท้าย
วันที่ทุอย่าบล วันที่อยอลนึว่าัวเอื่นสายแ่นาฬิาาย
แ่วันนั้นอยอลเป็นเวรพอีเลยมาทำเวร อนอยอลเ้ามาในห้อ ผม็ัรออยอลหน้าห้อำลัะเอานาฬิาแพๆ
ที่อยอลเ้าอยาไ้ไปให้ แ่สุท้าย ฮยอ็เป็นนทำเวร และเรียอยอลว่าที่รั
ทุอย่าึบล วามรู้สึผมมันเหมือนนว่าทุๆอย่ามันหายไปับาัวเอ
มันไม่สามารถหาอะไรมาทแทนไ้เลย แม้แ่สิ่ที่เรียว่า..เหล้า.. ็่วยอะไรไม่ไ้
นอย่าฮยอไม่เ้าใอะไรหรอ เพราะฮยอไม่ไ้สูเสียอะไร
และไม่เยแม้แ่ะสูเสีย้วย”
(อูฮยอนอึ้ไปพันึ)
“นายรู้ไ้ไว่านายือนที่ใ่
โทษทีวะน้อ ฮยออบอยอลอนป.4นะ แ่นั่นไม่สำัแล้ว” (อูฮยอนอบอย่าาลาโยใ้สิปัาทั้หม)
“ผมไม่รู้ใร็เป็นนที่ใ่ไ้ พี่พลาเอนะ
พี่ไปเที่ยวับีเอเอ”
“แ่นายสร้า่าวลือ
ันไม่ไ้เป็นนามีเอ ันไม่ไ้ไปับีเอแ่สอน
นายเลยใ้่อว่า่าวโยารสร้า่าวลือใ่มั้ย”
“พี่ะพูอะไร็ามใเถอะ
แ่รอู็แล้วัน ว่าแ่นี้มันเพิ่เริ่ม้น” (มยอูหันหลัเินาไป)
TALK
้อววว มาแล้วเหวยยย มาทีนี่้อพีะ ่วนี้ที่มีแฮแท็อยูอยอลพอี 555555 หายไปนานยอมรับ่ะ แ่ลับมารั้นี้ เอาให้ปั!!
ความคิดเห็น