คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : [SF] Rise of the frozen :: Markfrost x Elbam
Rise of the frozen
[Markfrost & Elbam]
เทศกาลหิมะหรรษา เทศกาลแสนหฤหรรษ์ของเด็กชายหญิงทั่วทุกพื้นที่ที่หิมะโปรยปรายปกคลุม เด็กชายตัวน้อยในเสื้อคลุมฮูทขนสัตว์เนื้อดีสีสันสดใสตัดกับหิมะสีขาวโพลนกำลังใช้นิ้วน้อยๆเกี่ยวไว้กับนิ้วเรียวสวยของคนเป็นแม่ สองขาน้อยในรองเท้าชั้นดีกันความหนาวค่อยๆก้าวย่างไปตามถนนที่ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะหนา ปากอิ่มร้องเจื้อยแจ้วตลอดทางอย่างสนุกสนานยามได้กระโดดโลดเต้นบนพื้นหิมะแสนเย็นเชียบ
"อย่าเดินเร็วสิลูก เดี๋ยวก็ลื่นล้มหรอก" คุณแม่ยังสาวที่กำลังพาลูกชายวัยซนออกมาเล่นหิมะด้วยทนแรงอ้อนของลูกชายตัวน้อยไม่ไหวร้องบอก เด็กชายหาฟังคนเป็นแม่ไม่กลับวิ่งไปตามทางอย่างตื่นเต้น คนเป็นแม่ได้แต่ยิ้มเอ็นดูแล้วปล่อยให้ลูกชายวิ่งเล่นตามใจชอบ
"อ๊ะ !" เสียงล้มดังปึกของเด็กน้อยดังเรียกดึงความตกใจให้คุณแม่ที่ยืนอยู่ได้เป็นอย่างดี คนเป็นแม่รีบวิ่งเข้าไปอุ้มลูกชายวัยซนที่ลื่มล้มก้มจ้ำเบ้าและกำลังเริ่มเบะปากร้องไห้
"ฮึก .... ฮืออออออ" เสียงร้องของลูกชายทำเอาคุณแม่อดสงสารไม่ได้ ใจหนึ่งก็สงสารที่เห็นลูกเจ็บ แต่อีกใจหนึ่งก็อดขำไม่ได้กับความดื้อจนได้เรื่องของเจ้าตัวเล็ก คุณแม่ยังสาวทั้งปลอบทั้งโอ๋อยู่นาน แต่ทว่าเด็กน้อยก็ยังไม่มีท่าว่าจะหยุดร้องไห้เสียที เห็นดังนั้นคุณแม่เลยงัดไม่ตายขั้นสุดท้ายขึ้นมาใช้อย่างช่วยไม่ได้
"จุ๊ ไม่เอาครับไม่ร้องนะ ร้องไห้แง เดี๋ยวพี่มาร์คฟรอสไม่มาเล่นด้วยนะ"
"ฮึก .... ไม่เอา .... ไม่ร้องแล้ว ฮึก ไม่ร้องแล้วหม่าม๊า" เพราะคนเป็นแม่ยกชื่อของเทพผู้พิทักษ์ในตำนานขวัญใจเจ้าหนูตัวน้อยทั้งหลายขึ้นมาอ้าง เด็กน้อยจึงหยุดร้องไห้ยกมือป้อมๆขึ้นมาเช็ดน้ำตาทันที ตากลมโตแววใสเจือไปด้วยหยาดน้ำที่ยังเหลืออยู่ตวัดมองคนเป็นแม่ ก่อนจะร้องถามอย่างหน้าเอ็นดู
"ดีมากครับ เป็นผู้ชายต้องเข้มแข็งรู้มั้ย"
"ไม่ร้องแล้ว พี่มาร์คฟรอสจามาเย่นด้วยใช่มั้ยหม่าม๊า"
"ใช่ครับ พี่มาร์คฟรอสจะมาทุกครั้งที่หิมะตกไง"
"หิมะตกบ๊อยบ่อย แล้วยังงี้ พี่มาร์คฟรอสไม่โดนแม่ว่าเหยอหม่าม๊า" คุณแม่คนสวยหลุดขำออกมากับคำถามชวนงงของเจ้าตัวเล็กที่ทำเอาผู้ใหญ่งงกันเป็นแถบ
"อ้าวว ว่าทำไมล่ะครับ ก็มันเป็นหน้าที่ของพี่มาร์คฟรอสไง"
"อ้าว แล้วพี่มาร์คฟรอสไม่คิดถึงบ้านไม่คิดถึงแม่เหยอหม่าม๊า หิมะตกก็ต้องมาทำงาน ว่าแต่บ้านพี่มาร์คฟรอสอยู่ที่ไหนเหยอหม่าม๊า" คุณแม่มองคนในอ้อมแขนที่ช่างเจื้อยแจ้วแล้วก็อดอมยิ้มออกมาไม่ได้ ดวงตากลมโตของลูกชายมองมาอย่างรอฟังคำตอบ
"ไม่รู้สิครับ พี่มาร์คฟรอสก็อยู่ทุกที่นั่นแหละ"
"อ้าว แล้วพี่มาร์คฟรอสไม่มีบ้านเหรอหม่าม๊า"
"ก็มีนะ แต่พี่มาร์คฟรอสไม่ยอมอยู่" คุณแม่ตอบลูกชายจอมสงสัยแล้วก็ต้องกลั้นยิ้มเอาไว้สุดใจ เด็กน้อยวัยนี้ช่างสงสัย ช่างถาม จนคนเป็นแม่อย่างเขาต้องยอมแต่งเรื่องโกหกบ้างมาตอบในตอนที่บางคำตอบนั้นมันยากเกินไป
"อ้าว ทำไมอ่ะ ทำไมพี่มาร์คฟรอสไม่อยู่บ้านล่ะ แม่พี่มาร์คฟรอสไม่ว่าเหรอ เดี๋ยวก็ถูกตีหรอก"
"ไม่หรอกครับ แม่พี่มาร์คฟรอสเข้าใจ เพราะพี่มาร์คฟรอสเค้ามีหน้าที่ต้องทำ เค้ามีเด็กๆต้องดูแลไง"
"โธ่ น่าสงสารพี่มาร์คฟรอสนะหม่าม๊า"
"หืมม สงสารทำไมครับ"
"ก็พี่มาร์คฟรอสต้องทำแต่งาน คงไม่มีเวลามีความรักแน่ๆ แบบนี้ชีวิตก็คงไม่มีความสุขน่ะสิหม่าม๊า"
"หือ ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะครับ"
"คนเกิดมา ถ้ามีความรักที่ดี ถ้าได้เจอรักแท้กับคนที่ใช่ ถึงจะคุ้มที่ได้เกิดมา" คุณแม่ยิ่งคุยก็ยิ่งงงกับคำพูดเกินวัยของเจ้าตัวน้อยในอ้อมแขน จึงลองถามต่อไป
"ใครสอนหนูครับ ไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหนกัน"
"ป่าป๊าฉอนมา ป่าป๊าบอกว่าผู้ชายที่เกิดมาทำแต่งาน
คือคนที่ไม่มีความสุข แต่ป่าป๊าเป็นคนมีความสุข เพราะป่าป๊ามีหม่าม๊าแล้ว" ได้ฟังคำตอบจากลูกชายจอมซนก็ทำเอาคุณแม่ยิ้มแก้มแทบแตก มือสองข้างที่อุ้มเจ้าตัวน้อยไว้กระชับลูกชายเอาไว้แน่นขึ้น ขาเรียวเดินทอดน่องไปตามถนนอย่างไม่รีบร้อน
"จริงๆพี่มาร์คฟรอสก็มีความรักนะ"
"จริงเหยอหม่าม๊า พี่มาร์คฟรอสรักใครอ่ะ"
"อยากรู้เหรอ"
"อยากๆๆๆๆ หม่าม๊าเล่าให้ฟังหน่อยย"
"ถ้าอยากให้หม่าม๊าเล่าต้องหอมแก้มหม่าม๊าก่อน" ด้วยความอยากฟังเรื่องเล่าจากคุณแม่หนัก เด็กชายไม่รอช้ารีบก้มใบหน้าเข้าหาแม่แล้วจุ๊บอย่างไว
"โอเค หม่าม๊าจะเล่าให้ฟัง"
---------- Intro ----------
กรี๊ดดดดดดดดด 55555555 สารภาพก่อน
Sf เรื่องนี้เกิดจากอารมณ์ชั่ววูบค่าาาาา
คือไปเห็นรูปพี่มาร์คหัวขาวรูปหนึ่งแล้วมันโดนใจ
จัด sf สนองตัวเองซะเลย ไม่รู้มีคนอยากอ่านมั้ย
แต่ไรท์ก็ลงไปแล้วอ่ะ เขินนนนนน >//////<
#มาร์คฟรอสเอลแบม
ความคิดเห็น