[NoteApp] - ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

สวัสดีค่ะ สวัสดีทุกคนที่หลง(?)เข้ามาอ่านฟิคเรื่องนี้นะ

ฟิคเรื่องนี้เกิดจากความอยากเขียนของคนเขียนล้วนๆ
ตัวละครและเนื้อหาไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับศิลปินคนใดทั้งสิ้น
ถ้าเกิดทำให้ใครไม่พอใจก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านฟิคเรื่องนี้ค่ะ

เนื้อเรื่อง

TS7 Fan Fiction

            Title: ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน

            Couple: NOTE x APPLE

            Writer: Bam-Bie

            Description: ก็แค่ ”พี่น้อง” กัน… งั้นเหรอ?

ใคร… อาจจะไม่เข้าใจ

…ว่าความสัมพันธ์ของเรานั้นมันเป็นเช่นไร…

          “มีคนตาดีแอบเห็นนักร้องสาวสุดติสท์ ‘นท the star 7’ เดินควงแขนอยู่กับน้องสาวคนสนิท ‘แอปเปิ้ล the star 7’ แถมหยอกล้อกันอย่างน่ารัก เอ๊ะ! หรืองานนี้สาวนทของเราจะหลงเสน่ห์น้องสาวขายาวคนนี้เข้าไปเต็มเปาแล้วล่ะสิ ถึงขนาดจับมือไว้แน่นไม่ยอมปล่อยกันเลยทีเดียว อ้าว! หนุ่มๆทั้งหลายเห็นแล้วจะว่ายังไงล่ะเนี่ย!?”

            “นท ตกลงแกกับน้องแอปเปิ้ลเป็นอะไรกันวะ? ฉันเห็นแกกับน้องเขาสนิทกันเหลือเกิน สนิทกันจนนักข่าวพวกนั้นเอาไปเขียนข่าว ลงนิตยสารกันให้ฮึ่มแล้วเนี่ย” ตูมตามเงยหน้าขึ้นมาจากนิตยสารที่อยู่ในมือ ก่อนจะยื่นให้นทที่รับมันไปอย่างงงๆ แต่พอเห็นข่าวซุบซิบนั่น เธอก็ร้องอ๋อออกมาเบาๆ พลางยื่นนิตยสารคืนให้และตอบคำถามนั้น

            “ก็เป็นพี่น้องกันไงพี่ พี่จะให้นทกับแอปเป็นอะไรกันล่ะ ที่สนิทกันก็เพราะตอนอยู่ในบ้านเราเป็นรูมเมทกันหรอก ถ้าไม่สนิทสิแปลก จริงมั้ยพี่กวาง?”

            “เฮ้ย! อะไร อย่ามาเอาพี่ไปเกี่ยวนะ แต่มันก็แปลกจริงๆนะนท ขนาดพี่กับซิลเป็นรูมเมทกัน ยังไม่สนิทกันมากแบบนทกับแอปเปิ้ลเลย ตกลงมันเป็นยังไงกันแน่ฮะ?”

            “โหย พี่กวางอ่ะ ไม่ช่วยน้องแล้วยังจะมาถามซ้ำอีก ฮู้ว ลงไปหาอะไรกินดีกว่า” นทบ่ายเบี่ยงการตอบคำถามนั้นโดยการลุกขึ้นจากโซฟาที่นั่งอยู่ แล้วเดินออกไปจากห้องซ้อม พลางหัวเราะคิกคักกับเสียงตะโกนของตูมตามที่ดังตามหลังเธอออกมา

            “เออ! จำไว้เลยไอ่นท ไม่ตอบไม่เป็นไร แต่ฉันนี่แหละจะเป็นคนสืบให้ได้ ว่าแกกับน้องแอปเปิ้ลเป็นอะไรกัน!!!”

คง…มีเพียงเราสองคน

ท่ามกลางหมู่ดาวมากมาย

…ที่รู้กันในใจ…

            หลังจากหนีจากสถานการณ์การยิงคำถามของพี่ชายตัวแสบที่ทำราวกับว่าตนเองเป็นนักข่าวช่องกอซซิปดาราออกมาได้แล้วนั้น นทได้ขึ้นลิฟท์เพื่อที่จะลงมายังชั้นล่างสุดของบริษัท ช่วงนี้ทั้งเธอและเพื่อนๆอีก 7 คนจะต้องซ้อมกันอย่างหนักเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการแสดงคอนเสิร์ตใหญ่ของพวกเธอที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วันนี้ ถึงเธอจะผ่านการแสดงคอนเสิร์ตมาหลายเวทีก็เถอะ แต่มันก็ยังอดตื่นเต้นไม่ได้อยู่ดี อืม.. หรือจริงๆแล้ว สาเหตุที่ทำให้เธอตื่นเต้นนี่จะไม่ใช่การร้องเพลงบนเวทีที่ใหญ่ขนาดนี้ แต่เป็นเพราะได้เจอกับใครบางคนมากกว่าล่ะมั้ง? นทคิดในใจพลางยิ้มกับตัวเอง

            เมื่อถึงชั้นล่างสุด นทเดินออกมาทางด้านหน้าของบริษัท จริงๆแล้วเธอไม่ได้จะลงมาหาของกินหรืออะไรหรอก แต่เธอลงมาตามหาหัวใจของเธอเองต่างหากล่ะ…

            “พี่แอปเปิ้ลคะ หนูขอถ่ายรูปพี่หน่อยได้มั้ยคะ?”

          “น้องแอปเปิ้ล มองกล้องนี้หน่อยค่ะ”

          “พี่แอปเปิ้ลเซ็นต์ลายเซ็นต์ให้หนูหน่อยนะคะ”

          “น้องแอปเปิ้ลน่ารักจัง พี่ขอถ่ายรูปคู่หนูหน่อยนะ”

            ..นี่ไง หัวใจของเธอมาถึงแล้ว

            นทยืนมองแอปเปิ้ลที่กำลังถ่ายรูปและแจกลายเซ็นให้กับบรรดาแฟนคลับของเธออยู่ด้านหน้าตึก สักพักหนึ่งแอปเปิ้ลก็ขอตัวออกมาและเดินตรงมายังที่ที่เธอยืนอยู่ ในมือทั้งสองข้างมีถุงขนมและถุงของใช้มากมาย นั่นทำให้นทยื่นมือออกไปรับถุงพวกนั้นจากมือของแอปเปิ้ลมาถือไว้ พลางมองหน้าแอปเปิ้ลที่ตอนนี้กำลังยิ้มให้และถามเธอ

            “พี่นทลงมานานรึยังคะ? แอปขอโทษนะที่มาช้า”

            “อืม.. ไม่เป็นไรหรอก พี่ก็เพิ่งลงมาเมื่อกี้นี้เองแหละ แต่ตอนนี้พี่ว่าเรารีบขึ้นไปบนห้องซ้อมกันดีกว่า ป่านนี้พี่กวางบ่นแย่แล้วมั้ง?”

            “เฮ้ย! จริงด้วย งั้นไปกันเหอะพี่นท แอปไม่อยากโดนพี่กวางเทศน์อ่ะ” แอปเปิ้ลตอบพลางทำหน้าสยดสยอง ทำให้นทที่มองอยู่ถึงกับหลุดขำออกมา

            “ขำอะไรล่ะพี่นท ไปเร็วๆสิเดี๋ยวพี่กวางบ่นล่ะยาวเลยนะ!”

            “ฮ่ะๆ โอเคๆ ไปห้องซ้อมกันค่ะ” นทบอกแอปเปิ้ลพร้อมกับจับมือของเธอไว้เมื่อเห็นว่าแอปเปิ้ลทำหน้ามุ่ยและเตรียมที่จะเดินนำหน้าเธอไป แอปเปิ้ลตกใจเล็กน้อยที่อยู่ๆนทก็มาจับมือเธอไว้ เธอเงยหน้าขึ้นมองหน้านทที่ตอนนี้กำลังส่งยิ้มให้อย่างน่ารัก ทำให้แอปเปิ้ลหลุดยิ้มออกมาและเดินไปพร้อมๆกับนทด้วยหัวใจที่พองฟู

            เมื่อทั้งสองคนเดินเข้ามาอยู่ในลิฟท์ด้วยกันแล้ว นทเป็นฝ่ายเปิดประเด็นขึ้นมาก่อนโดยที่ไม่หันไปมองหน้าแอปเปิ้ล

            “ก่อนที่พี่จะลงมา พี่ตามเอาข่าวของเราที่นักข่าวกอซซิปเขียนลงในนิตยสารมาให้พี่อ่าน พี่ไม่รู้ว่าแอปจะซีเรียสกับข่าวแบบนี้มั้ย ถ้าข่าวนั่นทำให้แอปลำบากใจ…” นทหยุดพูดก่อนที่จะคลายมือออกจากมือของแอปเปิ้ลช้าๆ แต่แอปเปิ้ลที่มองหน้านทอยู่ก่อนหน้านี้แล้วเป็นฝ่ายกระชับมือของนทเข้ากับมือเธอ นทเงยหน้าขึ้นมองตอบ แต่ก่อนที่จะได้พูดอะไรออกมานั้นแอปเปิ้ลก็ชิงพูดสวนขึ้นมาก่อน

            “แอปไม่สนใจหรอกค่ะว่าคนอื่นจะมองเรายังไง แอปรู้แค่ว่าตอนนี้ เวลานี้ แอปมีพี่นทอยู่ข้างๆแบบนี้ แอปก็พอใจแล้วล่ะค่ะ อ่อ! แล้วเรื่องข่าวนั่น พี่นทก็อย่าไปสนใจเลยค่ะ แอปไม่คิดมากหรอกนะ มีคนเขียนข่าวให้น่ะดีออก แสดงว่าเราสองคนนี่ก็ดังเหมือนกันนะเนี่ย ฮิๆ” แอปเปิ้ลพูดพลางหัวเราะไปด้วย ใบหน้าที่ขึ้นสีชมพูระเรื่อนั่น ทำให้นทถึงกับยิ้มออกมาและกระชับมือของแอปเปิ้ลให้แน่นมากขึ้นไปอีก

            “อืม นั่นสินะ มีคนเขียนข่าวของเราก็แสดงว่ายังมีคนสนใจเราอยู่นี่นา ดีกว่าไม่มีข่าว ไม่มีคนสนใจซะอีก”

…ไม่ต้องรักเหมือนคนรัก ก็สุขหัว..ใจ

…เพียงแค่เราเข้าใจ..ก็เหนือคำอื่นใดในโลกนี้…

            เมื่อประตูลิฟท์เปิดออก นทกับแอปเปิ้ลก็พร้อมใจกันปล่อยมือออกจากกันทันที นทยื่นบรรดาถุงขนมและถุงของใช้เหล่านั้นคืนให้แอปเปิ้ลที่ยื่นมือออกมารับ แล้วเดินออกมาจากลิฟท์ก่อน เมื่อถึงหน้าห้องซ้อม นทเปิดประตูเข้าไปและไม่ลืมที่จะแง้มมันไว้เล็กน้อย เพราะรู้ว่าคนที่เดินตามหลังเธอมานั้นถือของมาพะรุงพะรังขนาดไหน ผ่านไปอึดใจเดียว แอปเปิ้ลก็ใช้หลังดันประตูให้เปิดออก ก่อนที่จะเดินเข้ามาแล้ววางของในมือทั้งหมดไว้บนโต๊ะ ทำให้ตูมตามที่มองอยู่ตั้งแต่ตอนที่นทเปิดประตูเอ่ยแซวขึ้นมา

            “อ้าว! น้องแอป ทำไมเดินตามหลังไอ่นทมาเลยล่ะ แสดงว่าที่ไอ่นทมันลงไปเนี่ย มันไม่ได้ลงไปหาของกิน แต่ลงไปรับน้องแอปใช่มั้ย?”

            “รับเริ้บอะไรล่ะตาม ถ้านทมันลงไปรับแอปเปิ้ลจริง นทก็ต้องช่วยแอปเปิ้ลถือของมาแล้วสิ ไม่ใช่ปล่อยให้แอปเปิ้ลถือของมาพะรุงพะรังแบบนี้ จริงมั้ยแอปเปิ้ล?” เป็นกวางที่ช่วยแอปเปิ้ลตอบคำถามนั้น ตูมตามทำเสียงจิ๊จ๊ะอย่างขัดใจพลางส่งสายตาอาฆาตไปให้กวางที่ทำเป็นนั่งไม่รู้เรื่องอยู่ แอปเปิ้ลได้แต่พยักหน้าตอบกลับตูมตามและกวาง พลางหันไปสบตากับคนที่โดนพาดพิงแวบหนึ่งก่อนที่จะถอนหายใจออกมาเบาๆ

            ‘ขอบคุณมากนะพี่กวาง แอปจะไม่ลืมบุญคุณครั้งนี้ของพี่เลยจริงๆ’ แอปเปิ้ลแอบคิดในใจ

            “ว่าแต่… แอปเปิ้ลรู้เรื่องข่าวนั่นรึยังเนี่ย ข่าวของแอปเปิ้ลกับนทน่ะ เมื่อกี้ที่นทมันลงไปนี่ไม่ได้คุยอะไรกันเลยเหรอจ๊ะ?” แต่อยู่ๆกวางก็หันหน้ามาทางแอปเปิ้ลพร้อมถามคำถามออกมาด้วยแววตาล้อเลียน ทำให้แอปเปิ้ลถึงกับเหวอไปพักหนึ่ง ก่อนที่จะปรับสีหน้าให้เป็นเหมือนเดิม

            ‘ฮึ่ย! พี่กวางนะพี่กวาง แอปขอถอนคำพูดเมื่อกี้ทั้งหมดเลย!!!’

            สิ้นคำถามของกวาง แอปเปิ้ลกับนทลอบสบตากันผ่านกระจกเงาบานใหญ่ตรงหน้า นทส่งสายตาขอร้องไม่ให้แอปเปิ้ลตอบความจริงออกไป แอปเปิ้ลส่งสายตาตอบรับคำขอนั้นแวบหนึ่งก่อนที่จะเอ่ยปากตอบคำถามนั้น

            “หืม? ข่าวอะไรเหรอคะพี่กวาง? แอปไม่เห็นรู้เรื่องเลย”

            “โหย เซ็งอ่ะ นึกว่านทบอกแล้ว เลยไม่มีอะไรสนุกๆทำเลย ป่ะ ตาม ไปซ้อมกันดีกว่า”

            “เออ นั่นดิพี่กวาง ไปซ้อมดีกว่า ฮู้ว!”

            หลังจากที่สองตัวป่วน(?)เดินออกไปอีกทางเพื่อเตรียมตัวซ้อมนั้น นทกับแอปเปิ้ลก็ได้มองตากันผ่านกระจกเงาบานยักษ์บานเดิม นทยิ้มให้กับแอปเปิ้ลเป็นเชิงขอบคุณที่ทำตามที่เธอขอ ส่วนแอปเปิ้ลเองก็ยิ้มให้นทอย่างอบอุ่นเช่นกัน ก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินตามไปสมทบกับอีก 6 คนที่เหลือเพื่อที่จะได้เริ่มซ้อมกันสักที

…เพียงแค่เรา “เข้าใจ”

ก็เหนือคำอื่นใดในโลกนี้…

-         END   -

////// ///////

ฮู้วว จบแล้ว แฟนฟิคเรื่องแรก(และอาจจะเป็นเรื่องเดียว)

เป็นยังไงบ้างคะ? สนุกรึเปล่า

อ่านจบแล้วคอมเม้นท์ให้คนเขียนหน่อยนะ คนเขียนอยากรู้  : ))