[AimNam] Let's go to the beach (Yuri)

เนื้อเรื่อง

Let's go to the beach

 

 

เปิดแอปพลิเคชั่นนกสีฟ้าแล้วเลื่อนดูไทม์ไลน์ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งสายตาไปสะดุดเข้ากับข้อความอันหนึ่งของใครบางคน..ใครบางคนที่น้ำกำลังคิดถึง

 

'Let's go to the beach-each let's go get away!!'

 

ว่าแต่อะไรเนี่ย!? อยู่ๆ ไปโผล่ที่ทะเลได้ไง เนี่ยก็เป็นซะยังเงี้ย..ไปไหนไม่เคยบอกกัน อย่างงี้มันต้องโดน...

 

"เธอขี้โกง พรุ่งนี้เค้ามีงานนะ"

 

กรอกเสียงลงไปแทบจะทันทีที่เสียงสัญญาณหายไป ได้ยินเสียง 'ฮะ' เบาๆ ตามด้วยเสียงหัวเราะคิกคักมาตามสาย พาลให้คนขี้งอนพองแก้มแล้วพ่นลมออกมาจากจมูกแรงๆ ให้คนที่อยู่ปลายสายตอบกลับมาแทบไม่ทัน

 

"ขี้โกงอะไร เธอมีงานก็ไปทำงานดิก็ถูกแล้ว เกี่ยวอะไรกะเค้าอ่ะ"

 

"เอมมมมมมมมมม"

 

ทำได้แค่ลากเสียงยาวๆ ต่ำๆ สวนกลับไปทันที สาบานว่าถ้าคนขี้กวนอยู่ตรงหน้ามันจะไม่หยุดแค่นี้แน่ๆ น้ำรู้สึกเหมือนโดนปั่นหัวยังไงไม่รู้เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะฮ่าฮ่าอันเป็นเอกลักษณ์ลอยมาตามสาย

 

มันใช่เรื่องตลกมั้ยเนี่ยเอม!

 

"โอ๋ๆ อะไรของเธอเนี่ย อยู่ๆ ก็โทรมาบอกว่าเค้าขี้โกง เค้าขี้โกงเรื่องอะไรอ่ะเค้ายังไม่รู้เลยเนี่ย..ฮะ ว่าไง"

 

"อย่ามาเอม..เค้ารู้ว่าเธอรู้ว่าเรื่องอะไร

.

.

.

ไหนบอกว่าจะมาดูเค้าร้องเพลงไง"

 

ทอดเสียงอ่อนลงตรงประโยคสุดท้าย..ไม่ได้จะหาเรื่องหรืออะไรอีกคนหรอกนะ มันก็แค่..น้อยใจ สรุปแล้วที่บอกกันเมื่อสองวันก่อนนี่ก็จำไม่ได้เลยใช่มั้ยเนี่ย

 

 

'นี่เอม' 

'วันที่สามสิบนี้ว่างมั้ยอ่ะ'

 

'อะไร อยู่ๆ ก็มาถาม'

'มีอะไรป้ะเนี่ย'

 

'ก็ถามงายย'

'ถ้าว่างก็..จะชวนไปลานเบียร์'

'นั่นแหละ'

 

'ฮะ?'

'ลานเบียร์?'

'ไปทำไมอ่ะ อย่าบอกนะว่าจะเลี้ยงเบียร์เค้า'

'555'

 

'บ้าเหรอ'

'เค้าจ้างไปร้องเพลงตะหาก'

 

'อ้าว'

'เธอไปร้องเพลง งี้เค้าก็นั่งคนเดียวดิ'

'ไม่เอาอ่ะ'

 

'ใครจะให้เธอไปนั่งคนเดียวกลางลานเบียร์ฮะ'

'เค้าหมายถึงหลังเวทีหรอก'

 

'งั้นยิ่งไม่ไปเลยยยเธอออ'

'หลังเวทีนี่นะ บ้าไปแล้ววว'

'- 3-'

 

'มาเหอะนะะะ นะน้าาาาาา'

'มีเพลงนึงจะร้องให้ฟังด้วยแหละ'

'เจ้าของเพลงเนี้ยสวยมากด้วย'

 

'งั้นไม่ฟัง ไม่ไปด้วย'

'บาย'

 

'เดี๋ยวๆๆๆๆ'

'เอมมมมมมมมมม'

'ยังบอกไม่หมดเลยย'

'คือว่า เจ้าของเพลงเนี้ยสวยและรวยมากและ

แร๊ปเก่งด้วยนะ ภาษาอังกฤษงี้ไหลลื่นปรื๊ดๆ'

'แล้วที่สำคัญนะ'

'เป็นลูกสาวเจ้าของค่ายมวยด้วย'

'เพราะงั้น เธอมาฟังเค้าหน่อยเถอะนะ'

'ถึงแม้ว่าภาษาอังกฤษเค้าจะง่อย แร๊ปก็ไม่ค่อย

จะเป็น แต่เค้าตั้งใจกับเพลงนี้มากเลยนะ'

'...'

'เอม..'

 

'อือๆ ไปก็ไป'

'แล้วก็ เพลงที่จะร้องให้ฟังอ่ะ'

'ร้องดีๆ นะเว้ย ต้นฉบับเค้าร้องไว้ดีมากกก'

'อย่าทำเพลงเค้าเสีย เคป้ะ'

 

'จ้าจ้า'

'แล้วเจอกันนะ'

':)'

 

'อื้ม'

 

 

เอมคงไม่รู้ ว่าคำพูดทุกคำของเอม..สำคัญกับน้ำมากแค่ไหน

 

"อื้อ..แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกเนาะ เค้าก็ไปทำงานของเค้า ส่วนเธอก็..เที่ยวให้สนุกละกันเนอะ"

 

ทำเสียงร่าเริงกลบเกลื่อนความรู้สึกน้อยใจนั่นให้มิด.. น้ำไม่อยากให้เอมคิดมาก ไม่อยากให้เอมลำบากใจไปมากกว่านี้ เพราะเอมก็คงปวดหัวกับความดื้อของเธอมามากพอแล้วล่ะ

 

"น้ำ..เค้าขอโทษ มันงานแทรกด่วนมากจริงๆ เค้าก็เพิ่งรู้เมื่อเช้านี้เหมือนกันนะน้ำ"

 

ได้ยินปลายสายอธิบายมาอย่างใจเย็นด้วยน้ำเสียงติดจะอ้อนเล็กๆ.. ก็เป็นแบบนี้ตลอด เอมรู้ดีว่าจะต้องทำยังไง ใช้น้ำเสียงแบบไหนถึงจะทำให้น้ำยอมสงบ..นิ่ง..และฟังให้เข้าใจ

 

แล้วอย่างนี้เธอจะเอาอะไรไปสู้เอมล่ะ ก็เห็นๆ กันอยู่..แพ้ทางซะขนาดนี้

 

"อ..อ้าว ไปงานหรอกเหรอ"

 

"ก็ใช่น่ะสิ เธอคิดว่าเค้ามีอารมณ์มาเที่ยวทะเลตอนหน้าหนาวเหรอคะน้ามมมม"

 

น้ำเสียงปลายสายเริ่มเปลี่ยนเป็นกวนๆ อีกครั้งให้อีกคนอมยิ้มขึ้นมาได้บ้าง น้ำบ่นพึมพำเบาๆ ไปตามประสา ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของเอมแล้วก็ยิ้มกว้างขึ้นไปอีก แต่เดี๋ยวก่อนนะ..

 

"ว่าแต่ทำงานเสร็จแล้วเหรอเอม งานอะไรเนี่ย แทรกมาแบบไม่คิดว่าคนทำจะเหนื่อยบ้างหรือไงนะ"

 

"งานสัมภาษณ์อ่ะแหละ แล้วก็มีถ่ายแบบนิดหน่อย ชุดเข้ากับสถานที่มากด้วย"

 

คนปลายสายทำเสียงสดใสตอบกลับมา แต่คนฟังนี่สิ ขมวดคิ้วพันกันจบแทบจะแยกไม่ออกอยู่แล้ว 'ชุดเข้ากับสถานที่มาก' งั้นเหรอ หรือว่า..

 

"อย่าบอกนะเอมว่า..ชุดว่ายน้ำ!?"

 

"บิกินี่เลยแหละเธอ"

 

สาบานว่าถ้าตอนนี้เปิดวาร์ปได้น้ำคงทำไปแล้ว แค่คิดว่าเอมต้องใส่ชุดแบบนั้น โชว์ผิวสีน้ำผึ้งแบบคนสุขภาพดี หน้าท้องแบนราบ รวมไปถึงขาเรียวสวย..

 

เว้ยยยยย! เธอทนไม่ได้ เธอทนให้คนอื่นที่ไม่ใช่เธอเห็นเอมโชว์สัดส่วนมากขนาดนั้นไม่ได้!

 

เธอหวงเอมมมม เข้าใจมั้ย หวงเอมมมมม!

 

"เอม!!! ยกเลิกไปเลย ยกเลิก!!! เข้าใจมั้ย ถ้ามันเรียกเก็บค่าเสียหายบอกให้มาเก็บที่น้ำนี่ แล้วนี่ถ่ายกันไปถึงไหนแล้วเนี่ย บอกให้มันลบรูปด้วย ทุกรูป!! เข้าใจมั้ยเอม!"

 

พ่นรัวๆ ออกไปแบบแทบลืมหายใจ เสร็จแล้วก็มานั่งหอบแฮ่กใส่คนปลายสาย ตอนนี้น้ำรู้สึกเหมือนคนฟิวส์ขาด ถ้าเอากระจกมาส่องคงต้องเห็นตัวเองหน้าแดงด้วยความโกรธแบบสุดๆ แล้วแน่ๆ

 

ปล่อยให้ความเงียบคุยกันอยู่นานจนน้ำคิดว่าเอมต้องงอนกลับเพราะความงี่เง่าของเธอแล้ว แต่ก่อนที่จะได้ขอโทษปลายสายก็พูดบางอย่างกลับมาซะก่อน

 

บางอย่างที่เธอต้องยอมรับกับตัวเองได้แล้ว..ว่าเอมสำคัญกับเธอมากขนาดไหน

 

"เสียงดังขนาดนี้ เป็นห่วง..หรือหวงเอมกันแน่คะน้ำ"

 

"ทั้งห่วงทั้งหวงนั่นแหละ..หวงมากด้วย เอมมมม ยกเลิกเหอะนะ"

 

ตอบกลับไปแบบไม่ต้องคิด ตบท้ายด้วยเสียงอ้อนๆ ตามแบบฉบับของเธอหวังให้อีกฝ่ายเปลี่ยนใจ โดยที่ไม่รู้เลยว่าคำตอบหนักแน่นของตัวเองนั้นจะทำให้เอมเขินหน้าแดงไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

 

"น้ำ ใจเย็นนะ..เอมล้อเล่น"

 

อยู่ไกลขนาดนั้นยังแผลงฤทธิ์ได้ขนาดนี้นะน้ำ..ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้านี่เป็นเรื่องจริงแล้วเธอจะรับมือกับคนขี้หวงคนนี้ได้ยังไง

 

"เอม..มันใช่เรื่องล้อเล่นมั้ยเนี่ย ไม่ตลกเลยนะ"

 

"ถ้าเค้าไม่ทำแบบนี้ แล้วเค้าจะรู้เหรอว่าเธอหวงเค้าขนาดนี้อ่ะ..คุณหมี"

 

ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เอมอยากรู้เหมือนกันว่าความรู้สึกของเราสองคนเหมือนกันจริงๆ รึเปล่า หรือตลอดเวลาเป็นเธอแค่ฝ่ายเดียวที่คิดไปแบบนั้น

 

แล้วเสียงต่ำๆ ที่ผ่านมาตามสายก็ทำให้เอมยิ้มหน้าบานอย่างมีความสุข

 

"งั้นก็รู้ไว้เลยว่าหวงมาก หวงมานานแล้วด้วย

 ..สำหรับน้ำ เอมคือคนสำคัญที่สุดนะ"

 

_______________________________

 

 

จบเถอะค่ะ..นี่มันฟิคอะไรเนี่ย หาสาระไม่ได้เลย 😂😂😂

อ่านเอาสนุกๆ เนาะ แรงบันดาลใจก็มาจากทวิตพี่เอมนี่แหละ

ปล.แอบอยากเห็นคุณสาธิดาใส่บิกินี่เหมือนกันนะ หุหุ *โดนหมีตะปบ*