คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : อิทึก
/>
ห้องคัดตัวนักแสดง
“ทำไม..?” เสียงสั่นเครือแบบ Over Load นั่นถูกส่งผ่านออกมาจากริมฝีปากระริก สายตาจ้องเขม็งไปยังผู้ตัดสินการคัดตัว
“ทำไมกัน.. ฉันทนอยู่แบบนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว” สองมือทึ้งผมเผ้าตนเองอย่างกับคนไม่ปกติ “ทั้งการโกหก ความโสมมสกปรก ไม่นะ... ช่วยฉันด้วย” เหวี่ยงร่างกายไปมาอย่างกับขยะแขยงตนเองเสียมากมาย น้ำเสียงขึ้นสูงลงต่ำเกินงาม
“ฉันอยากชำระสิ่งสกปรกพวกนี้ออกจากตัว ออกจากหัวใจ” นั่งลงคุกเข่ากับพื้นอ้อนวอนต่อพระเจ้าอย่างน่าสมเพชตนเหลือคณานับ ท่ามกลางการอ้าปากหวอของทีมงานทั้งหมดที่คนตรงหน้าสามารถแสดงได้ห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยรับ Audition นักแสดงมา
“เอ่อ... ขอโทษนะครับ คุณรู้ใช่ไหมว่านี่เป็นโฆษณาสบู่”
“อ่าฮะ พอผมนึกถึงตัวแสดงแล้ว ผมก็อยากสะอาด นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ว่าผมควรจะสะอาดจากความสกปรกทั้งหมด ทั้งร่างกายและจิตใจ”
“ความโสโครกสกปรกเป็นความยิ่งใหญ่เกินไปที่คนคนหนึ่งจะแบกรับได้ มันเหมือนบาปที่เราจะชำระได้ก็ต่อเมื่อชำระบาปต่อพระผู้เป็นเจ้า ผมเลยคุกเข่าอ้อนวอน”
เสียงโทรศัพท์ดังลั่นจากกระเป๋าส่วนตัวของนักแสดง
“รับเถอะครับ คุณควรรับ” ผู้คัดตัวบอกหน่าย ๆ
“ไม่เป็นไร รับเถอะค่ะ” ผู้คัดตัวอีกคนสนับสนุนให้ธุระจากสายโทรเข้านี้ช่วยพาคนตรงหน้านี้ออกจากห้องคัดตัวนี้เสียที
“โอ..” กัดริมฝีปากนิดหนึ่งเพราะอ่านท่าทีของผู้กุมชะตานักแสดงออกจึงได้ตวัดหน้าไปควานเอาโทรศัพท์ออกมารับตามคำอนุญาตนั้น
“ฮัลโหล... เมื่อไหร่ ?” คำบอกจากปลายสายทำให้เขาเปลี่ยนท่าทีโดยฉับพลัน แต่ไม่วายทำหน้าเบ้ใส่ผู้ให้คะแนนนักแสดงเมื่อกดวางสาย
“อ้อ ในเรื่องผมเป็นคนฆ่าภรรยาที่นอกใจไปคบชู้ แต่ก่อนจะฆ่าผมข่มขืนไอ้ผู้ชายคนนั้นก่อนด้วย” ยิ้มแสร้งจัดให้กับคนที่ไม่มีทีท่าจะตอบรับตนเองให้เล่นโฆษณาชิ้นนี้
“ข..ขอบคุณนะคะ คุณ..อิทึก” ผู้คัดตัวแอบตกใจกับความจินตนาการอันล้ำเลิศของผู้ชายที่มีใบหน้าหวานหยาดเยิ้มปานนางฟ้าแต่ว่าแสดงได้วิปลาสของคนนี้
“นั่นล่ะชื่อผม ชิส์.. พวกไม่มีจิตวิญญาณนักแสดง” เขาคว้าของแล้วกระแทกประตูเมื่อออกไปดังปัง
ทิ้งร่องรอยความปวดหัวหนักใจให้กับผู้อยู่ที่เหลือในห้อง ถึงกับต้องกุมขมับกับความคิดพิลึกพิลั่น รวมถึงทักษะการแสดงต่อหน้ากล้องอันน้อยนิดของชายที่ชื่อ “อิทึก”
ความคิดเห็น