On The Beach

ข้อมูลเบื้องต้น

ฟิคสั้น บีมาร์ค got7

เนื้อเรื่อง

การที่ได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข ยิ้ม หัวเราะ เพียงแค่นั้นมันก็ทำให้ตัวผมมีความสุขตามไปด้วยแล้ว

ผมชอบเวลาที่เค้ายิ้มให้ผม

ผมชอบเวลาที่เค้าหัวเราะกับผม

ผมชอบเวลาที่เค้างอนผม

ผมชอบทุกช่วงเวลาที่เราได้ใช้ร่วมกัน

เค้าคือสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับผม...

//////////////////////////////////////////////////////////

ภายใต้บรรยากาศห้องที่เงียบสงัดมีเพียงแสงไฟสีขาวนวล 

ผมและใครบางคนกำลังต่างฝ่ายต่างอ่านหนังสือของตนเองเงียบ ๆ

ผมนั่งริมมุมโซฟานุ่มในขณะที่อีกคนนอนโดยใช้ขาของผมแทนหมอนหนุน

ไม่นานนักชายหนุ่มที่นอนอยู่วางหนังสือลงบนอกตัวเองก่อนจะเอ่ยถาม

"เจบีพรุ่งนี้หยุดไปเที่ยวกันไหม ?"

"นายอยากไปไหน?" ผมตอบกลับโดยที่สายตายังไม่ละจากหนังสือที่อ่านอยู่

"ทะเล" ฝ่ายที่นอนอยู่จ้องหน้าผมเพื่อรอคำตอบ

"งั้นเดี๋ยวไปชวนน้อง ๆด้วย"  ผมเอ่ยขึ้นก่อนจะปิดหนังสือแล้ววางลงโต๊ะเตี้ยข้างโซฟาก่อนจะก้มหน้ามาหาอีกฝ่าย

"ไม่...แค่ฉันกับนาย" 

"เดี๋ยวนี้เลยไหม" ผมบอกไป ฝ่ายที่นอนอยู่ยิ้มแทนคำตอบก่อนที่จะใช้มือโน้มคอผมลงมาเพื่อใช้ริมฝีปากแตะริมฝีปากเป็นการขอบคุณอย่างรวดเร็ว

......................................

รถแล่นไปตามถนนอย่างไม่รีบร้อน โดยมีผมเป็นคนขับ

"ทำไมอยู่ดี ๆ ถึงอยากมาทะเลหล่ะมาร์ค" ผมถามเค้า แค่แปลกใจว่านึกยังไงถึงอยากมาทะเล ทั้ง ๆ ที่เป็นพวกไม่ชอบอากาศร้อนสักเท่าไหร่

"ไม่รู้สิ...แค่อยากมา" เพราะเป็นเวลาที่ค่อนข้างดึกจึงทำให้ไม่สามารถเห็นวิวข้างทางได้ อีกฝ่ายจึงได้แต่นั่งแล้วใช้หัวพิงไหลของผมที่กำลังขับรถอยู่

นี่และมาร์ค...ชายหนุ่มที่ไม่เคยให้เหตุผลหรืออธิบายอะไรยาว ๆ ได้ แต่เชื่อเถอะว่า ถ้าสิ่งไหนออกมาจากปากคน คนนี้แล้ว นั้นคือสิ่งที่เค้าต้องการจริง ๆ

และผมก็เพียงแค่ทำตาม ไม่บ่อยนักที่เค้าจะขอร้องอะไร ทั้ง ๆ ที่สำหรับผมแล้วผมพร้อมที่จะทำให้เค้าได้ทุกอย่าง

"ถ้าง่วงบอกนะเจบี...ฉันขับให้" 

"หลับไปเถอะ ถึงแล้วเดี๋ยวปลุก"

สามชั่วโมงผ่านไปรถได้มาจอดอยู่ที่หน้าบ้านพักหลังเล็ก ๆ หลังหนึ่ง โดยด้านหลังของบ้านพักนั้นสามารถเดินลงไปที่ชายหาดได้ทันที

"มาร์ค...ถึงแล้ว" ผมเรียกคนที่นอนพิงไหล่มาตลอดทางให้ตื่นขึ้น

"อืม" มาร์ครู้สึกตัวก่อนจะขยี้ตาและบิดขี้เกียจเล็กน้อย

"อ่า...กลิ่นทะเล" มาร์คหันมายิ้มหวานให้ผม 

รอยยิ้มของเค้านี่และที่มันทำให้ผมหลงรัก ไม่ว่าผมจะรู้สึกแย่แค่ไหนหรือมีปัญหาอะไรมา เพียงรอยยิ้มมันก็สามารถทำให้ผมกับมามีพลังได้เหมือนเดิม....หรืออาจจะมากกว่าเดิม

เพราะว่าเป็นทริปด่วนเราจึงมีสัมภาระเพียงแค่เป้ใบเล็ก ๆ เพียงใบเดียวเท่านั้น

"ไปนอนก่อนเถอะ...เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไปเล่นน้ำ" ผมบอกและจูงมือมาร์คเข้าไปในบ้านเพื่อพักผ่อน

........................................

ผมรู้สึกตัวและเห็นว่ามาร์คยังหลับอยู่เลยนอนมองหน้าเค้าเล่น ๆ จนเห็นเค้าเริ่มรู้สึกตัวจึงแกล้งหลับเพราะอยากรู้เค้าจะปลุกผมไหม

มาร์คคิดว่าผมกำลังหลับอยู่เลยปลุกผมโดยการจุ๊บหน้าผาก จากนั้นจึงไล่มาตามแก้มก่อนที่จะไปจบที่ริมฝีปากของผม 

แต่ผมก็ยังคงแกล้งหลับต่อ เข้าจึงเปลี่ยนมากระซิบที่ข้างหูผมแทน

"ตื่นเถอะเจบี"

"เจบีอ่าาา...ตื่น ๆ "

มาร์คลุกขึ้นเขย่าตัวผมเพื่อให้รู้สึกตัว โดยไม่ทันให้มาร์คได้ตั้งตัวผมก็ลุกขึ้นจับอีกฝ่ายกดลงกับเตียงและใช้ร่างตัวเองนอนทับ

"นายแกล้งฉัน" มาร์คยู่ปากใส่ผมและดิ้นเพื่อให้หลุด แต่ด้วยแรงที่ต่างกันจึงไม่สามารถทำให้ผมขยับได้เลยแม้แต่น้อย

"ถ้าฉันตื่นก่อน นายก็ไม่ปลุกฉันแบบที่นายทำเมื่อกี้สิ" ผมยิ้มกว้างก่อนจะค่อย ๆ โน้มลงมาสัมผัสริมฝีปากหวานของอีกฝ่ายอย่างช้า ๆ และอ่อนโยน

ริมฝีปากอิ่มถูกผมขบเบา ๆ ก่อนที่มาร์คจะตอบรับจูบนั้นโดยการเปิดโอกาสให้ลิ้นอุ่นของผมได้เข้ามาชิมรสหวานภายใน รสสัมผัสที่ถูกเชยชมอย่างไม่เคยรู้จักพอ 

จนกระทั่งฝ่ายที่ถูกชิมนั้นเริ่มจะหายใจติดขัดจึงทำให้ผมต้องถอนจูบออกมาอย่างเสียไม่ได้

"เช้านี้ขอค่าขับรถแค่นี้ก่อน" ผมพูดจบก็รั้งจมูกอีกฝ่ายเบา ๆ ด้วยความหมันเขี้ยว แล้วลุกขึ้นเพื่อก่อนจะจับมืออีกฝ่ายให้ลุกตาม

เราทั้งคู่เดินเล่นเรียบชายหาดกันโดยที่ผมใช้มือซ้ายโอบเอวร่างบางของเค้าไว้ 

"ไม่เล่นน้ำหรอ" ผมถามขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายทำเพียงแค่ เดินให้คลื่นซัดขาเล่นเท่านั้น

"เล่นด้วยกันไหม" มาร์คถาม

"ไม่อ่ะ...นายเล่นเถอะ" 

หลังจากผมตอบ มาร์คก็วิ่งเตะน้ำทะเลเล่นอย่างสนุกสนานโดยมีผมทำหน้าที่เพียงแค่เฝ้ามอง และเดินตามเค้าไปเรื่อย ๆ 

เวลาที่ผมได้เฝ้ามองความสุขของคนที่ผมรัก มันไม่เคยทำให้ผมเบื่อเลยสักครั้ง 

เฝ้ามองจนลืมความร้อน...

เฝ้ามองจนลืมความเมื่อย...

เฝ้ามองจนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน...

"พอใจละ...หาอะไรกินแล้วกลับกันเถอะ" มาร์ควิ่งมาจับมือผมและลากผมไปตามทางเพื่อกลับบ้านพัก

เมื่อถึงบ้านพักผมขืนตัวเค้าไว้ก่อนจะดึงมากอด

"ขอค่าขับรถขากลับตอนนี้เลยได้ไหม" ผมแกล้งเย้า

"ฉันขับให้ก็ได้" ตาแป๋วที่มองกลับมามันทำให้ผมอดที่จะยิ้มให้ไม่ได้

"ไม่...ฉันอยากได้ค่าขับรถ" ผมบอกไป

ไม่รอให้ตัวเองใจอ่อนพลาดโอกาสดี ๆ แบบนี้ ผมรีบขโมยจูบจากเค้าอีกครั้งโดยไม่ให้มาร์คได้ทันตั้งตัวแต่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้ขัดขืน

ผมจึงค่อย ๆ โน้มอีกฝ่ายลงไปบนพื้นพรม ไม่ว่าเท่าไหร่สำหรับผมแล้วไม่เคยพอกับการได้ชิ้มรสหวานจากอีกฝ่าย มาร์คตอบรับจูบของผมเป็นอย่างดี ลิ้นอุ่นถูกส่งเข้าไปชิมความหวานอีกครั้ง

ก่อนจะตวัดเกี่ยวพันกันราวกับว่าต่างฝ่ายต่างกำลังลิ้มรสขนมหวานชิ้นโปรด จนมาร์คเป็นฝ่ายทวงหาอากาศเพื่อได้หายใจผมจึงละจากขนมหวานชิ้นนี้ออกมา

ก่อนจะ ปลดเปลื้องสิ่งที่ปกคลุมร่างขาวออกให้พ้นไปรวมถึงเสื้อผ้าของผมเอง 

จากนั้นผมใช้ลิ้นไล่ชิมความหวานจากปากอิ่มก่อนจะประทับรอยจูบที่แก้มนุ่มแล้วลากผ่านมาลำคอพร้อมทั้งฝากรอยรักเอาไว้ก่อนที่จะลากมาถึงอก

และหยุดหยอกล้อจนได้ยินเสียงครางแผ่วเบาของอีกฝ่ายจึงลากไปจบที่บริเวณหน้าท้องเนียน 

ตอนนี้ผมแทบจะควบคุมความต้องการของตัวเองเอาไว้ไม่ได้

ต้องการเป็นเจ้าของ....

ต้องการครอบครองทุกส่วนของร่างกาย....

ต้องการยึดหัวใจของเค้าให้เป็นของผมแค่คนเดียว....

แกนกายของมาร์คถูกผมครอบครองไว้...ลิ้นอุ่นตวัดไล่ดึงดูดจากต่ำขึ้นสูง มันดำเนินไปราวกับว่าจะไม่มีที่สิ้นสุด...

เสียงหายใจหอบสะท้านของมาร์คดังขึ้นจากช้า...จนเร็ว และเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนร่างของมาร์คกระตุกเกร็งและปลดปล่อยบางอย่างออกมา ทั้งหมดนั้นถูกผมทำความสะอาดให้โดยไม่เหลือคราบใดไว้

"ฉันรักนาย" ผมกระซิบบอกเค้าพร้อมทั้งจูบลงบนหน้าผากอย่างอ่อนโยน

ผมจับมือของมาร์คมาสัมผัสส่วนที่มันกำลังตื่นตัวเต็มที่...เค้าช่วยปลดปล่อยความต้องการของผมด้วยมือนุ่ม

น่าเสียดายที่ทำได้แค่นี้เพราะผมดันลืมเอาอุปกรณ์ช่วยอย่างเจลกับถุงยางมา.....

"ฉันก็รักนายนะเจบี" มาร์คบอกขณะมองหน้าผม ดวงตาของเค้ารอยยิ้มของเค้า ผมไม่เคยต้านทานมันได้เลยสักครั้ง

เสียง ดวงตา และรอยยิ้มของเค้ามันทำให้ใจผมเต้นแรงได้เสมอ ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันจนถึงตอนนี้....

อยู่ดี ๆ มาร์คก็เป็นฝ่ายจูบผมก่อน เริ่มจากสัมผัสที่แผ่วเบา และค่อย ๆ ลึกซึ้งจนถึงรุนแรงตามแรงปราถนาที่เค้ามี  

... มันทำให้ผมรับรู้ได้และมั่นใจว่าเค้าเองก็รักผมมากไม่ต่างไปจากที่ผมรู้สึกกับเค้าเช่นกัน

"อาบน้ำกัน" ผมกระซิบบอกก่อนจะอุ้มมาร์คเข้าห้องน้ำ

เราทั้งสองคนเบียดกันอยู่ในอ่างอาบน้ำขนาดกลาง มาร์คนั่งซ้อนตักผมอยู่ ผมชอบมองแผ่นหลังขาวของเค้า ยิ่งเวลาเปียกน้ำมันทำให้เค้าดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น

ผมมักจะถูกช่วงไหล่ของเค้าดึงดูดสายตาและริมฝีปากให้ไปสัมผัสอยู่บ่อยครั้ง จนสีผิวขาวกลายเป็นสีแดงเพราะถูกผมประทับรอยไว้เต็มไปหมด

ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่เราใช้เวลาหมดไปกับการนั่งแช่น้ำโดยที่ผมกอดเค้าไว้พร้อมกับซุกหน้าลงบนไหล่ของเค้า....จนได้ยิ่งเสียงเค้าเรียกผมถึงรู้สึกตัว

"เจบี...ขึ้นเถอะ" มาร์คลืมตาและหันหน้ามาจูบที่ริมฝีปากผมเบา ๆ ก่อนจะขึ้นจากอ่างอาบน้ำไป

...............................................................

รถแล่นไปตามถนนเส้นเดิมอย่างไม่รีบร้อนอะไร โดยมีผมเป็นคนขับและมีเค้านั่งผิงไหล่ผมเหมือนเดิม มือข้างนึงของเค้าและผมประสานกันไว้

มาร์คร้องเพลงคลอไปกับเสียงเพลงจากวิทยุ ไม่นานนักเสียงร้องก็เงียบไป กลายเป็นสายหายใจเข้า - ออกเป็นจังหวะสม่ำเสมอ 

จนถึงหอพักผมจึงปลุกเค้าโดยการจูบที่ริมฝีปากจนได้ยินเสียงครางในลำคอของคนที่หลับอยู่จึงถอนริมฝีปากออกมา

..............................................................

"ฮยองไปไหนกันมาเนี้ยไม่ชวนผมเลยนะ" เปิดประตูเข้าไปก็ได้ยินเสียงแบมแบมบ่นขึ้นมาแทบจะทันที

"ธุระ" ผมบอกปัดไปก่อนที่ผมกับมาร์คจะไปนั่งพักที่โซฟา

"ไม่เชื่ออ่ะวันนี้มีแค่พี่แจ๊คสันกับพี่จินยองมีงานนะ...หนีเที่ยวกันมาแน่เลยใช่ไหม แล้วเนี้ยพี่ยองแจก็ไม่อยู่ไปกินข้าวเย็นกับพี่ชายทิ้งให้ผมอยู่กับยอมมี่สองคนวันนี้ทั้งวันไม่ได้กินอะไรเลยในตู้เย็นมีแต่นมกับผลไม้เงินสดผมก็ไม่มี "

นั้นไงบ่นไม่หยุดจนผมพูดแทรกอะไรไม่ทันเลย  มาร์คก็ไม่ยอมช่วยอะไรผม แค่หันมามองหน้าผมแล้วยักไหล่ให้ก่อนจะทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ทำเป็นหยิบหนังสือบนโต๊ะเตี้ยข้างโซฟามาอ่าน

"เออ...เดี๋ยวออกไปกินข้าวเย็นกัน พี่เลี้ยงเอง" 

"เย้...ผมไปเปลี่ยนชุดก่อนนะฮะ"

ในที่สุดก็หาจังหวะพูดแทรกได้ แค่นั้นเจ้าเด็กนั่นก็วิ่งหายเข้าไปในห้องตะโกนเรียกคู่หูตัวใหญ่ลั่น

"เจ้าสองคนนั้นต้องเตรียมถล่มเราแน่เลย" ผมอดที่จะบ่นไม่ได้ก่อนที่ล้มตัวลงนอนเอาหัวหนุนตักมาร์ค

"เดี๋ยวฉันช่วยออก" มาร์คหัวเราะเบา ๆ แล้วก็เอามือมาขยี้หัวผมเล่นอย่างสนุก

"หายกันไปทั้งคืนยังไม่พออีกหรอฮะ...ลุกเร็ว ๆ เลยผมกับแบมหิวจะแย่แล้ว...อ้อเราเลือกร้านไว้แล้วนะครับ" นั้นไงเจ้ามักเน่ตัวยักร้ายกาจจริง ๆ

..............................................................