butterfly #ereri

ภาพเก่าๆกำลังไหลย้อนเข้าผ่านทรงจำของเขา ม่านน้ำตากำลังบดบังทัศนียภาพ ฝ่ามือที่แตกกร้านและที่เคยชุ่มเลือดตอนนี้มันแห้งกรังไปเสียแล้ว เขากำลังไขว่คว้าสิ่งหนึ่งตรงหน้า เขาจ้องมองมันแล้วยกยิ้มเพียงเล็กน้อย

"เจ้าผีเสื้อ แกสวยจังเลยนะ"

เสียงแผ่วเบาไปกับสายลมเอื่อย เจ้าผีเสื้อตัวนั้นบินมาเกาะที่นิ้วชี้ของเขา

"ฉันไม่อยากให้แกแปดเปื้อน... ไปซะ มันสกปรก"

และเหมือนมันไม่ได้ฟังเขาเสียเท่าไหร่เลย...

"แกอยากอยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนตายสินะ"

เขายิ้มจางให้กับภาพที่เห็น

"ลีไว...มันคงเป็นชื่อที่ช่างเหมาะสำหรับแก ฉันขอมอบให้แกก่อนตาย... ไปเถอะ ไปได้แล้ว...ฉันอยู่ตรงนี้ได้"

เรียวนิ้วมือสะบัดไล่ให้มันบินหนีไป มันสยายปีกสีน้ำเงินเตรียมจะบินไปอย่างที่ว่า

สวยงาม แสนบอบบาง แค่จับมันหักปีกหรือบดขยี้...มันก็ตายแล้ว

แต่ในตอนนี้เขาอ่อนแอยิ่งกว่ามันอีก

เปลือกตาค่อยหลับพริ้มลง ความสุขที่เคยมีกำลังสิ้นสุดลงตรงนี้

เพียงแค่ชายผู้บาดเจ็บขาดลมหายใจ ผีเสื้อตัวน้อยก็บินมาเกาะบนมือที่เต็มไปด้วยเลือด

และชายคนนี้คงไม่มีวันได้เห็น

ว่าเจ้าผีเสื้อตัวน้อยตัวนี้...กำลังร้องไห้แทบขาดใจ

คำเตือน

- เอเรน x ลีไว

- เรื่องนี้เป็นจินตนาการของผู้แต่งเพียงผู้เดียว อาจมีเนื้อหาและคำที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาน​ในการอ่านด้วยนะคะ