คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ONE :: จุดเริ่มต้น
ฮัลโหล่วววว ฮัลโหล่ว ฮัลโหล่ว หนึ่งโหล สองโหล55555555555 ไม่ใช่ล้ะๆ เอาใหม่ๆ ฮัลโหลเช็กๆ วัน ทรู ทรี เช็กๆ ไฟพร้อมนะฮะ กล้องจับมาที่ผมเลยฮะ โอเคนะฮะ สวัสดีครับผมชื่อ บยอน แบคฮยอน นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่6 ตอนนี้ผมกำลังยืนเข้าแถวอยู่ ผมอยากจะบอกผอ.โรงเรียนผมที่กำลังยืนพูดอยู่หน้าเสาธงสักสามคำว่า กูร้อนครับบบบ วอนผอ.มึงรีบๆพูดเลยครับบ จากที่กูขาวเป็นโอโม่(?)ตอนนี้กูจะดำเป็นถ่านอยู่แล้วครับบบบบ
“เชี่ยยยแบค แม่งร้อนชิบบบบ”อีแรดน้อยคยอง เอ้ย แบคเป็นคนน่ารักแบคต้องไม่พูดคำหยาบ คยองซูเพื่อนผู้น่ารักของผมพูดพร้อมกับสะกิดไหล่ผมไปด้วย ที่โรงเรียนผมเราจะเข้าแถวเรียงลำดับความสูงครับ ที่ๆผมยืนเข้าแถวอยู่เกือบหลังสุดเลยนะ เชื่อผมมั๊ย เอาเถอะผมก็ไม่ได้พูดความจริงอยู่แล้นนน555555555 จริงๆคือผมอยู่ข้างหน้าสุดเลยครับ ผมไม่ได้เตี้ยนะต้องเรียกว่าตัวเล็กผกพาง่ายตั้งหากกก นอกเรื่องเยอะไปล้ะ ผมควรหันไปตอบอิแรดก่อนที่มันจะกินหัวผม --;
“เออน่าาาาา ทนๆไปเหอะ เดี๋ยวก็เริ่มคาบแรกล้ะสัสส”ผมตอบอิแรดคยองก่อนจะหันไปยิ้มให้ครูประจำระดับที่มองพวกผมสองคนเหมือนไปเผาบ้านครูเขามา
กริ๊งงงงงง เริ่มคาบเรียนที่หนึ่งค่ะ
“...”เออทุกคนไม่ต้องงงน่ะครับ มันเป็นเสียงเริ่มคาบของโรงเรียนผมเอง ผมยอมรับเลยครับว่าผมเกลียดเสียงนี้มากกกกกก ผมกำลังมีความคิดว่าจะบอกอิคยองให้มันไปบอกลุงมันให้เปลี่ยนเสียงได้แล้ว อ๋อ!ผมลืมบอกไปอิคยองมันเป็นหลานเจ้าของโรงเรียนครับ ส่วนผมน่ะหรอเป็นนักเรียนทุนของโรงเรียนนี้เองแหละ ก็แบบเรียนเก่งอ่ะน่ะหน้าตาก็ดีอิจฉาล้ะซี่55555555555555555555555555555555 ผมรู้พวกคุณหมั่นไส้ผม ผมก็หมั่นไส้ตัวเองนิดๆล้ะ เอาเป็นว่าตอนนี้ผมนั่งอยู่ในห้องเรียนม.6/1 โรงเรียนผมเป็นโรงเรียนเล็กๆครับ ทุกม.จะมี5ห้อง ห้องนึงมีประมาณ30คน ผมเดินมานั่งที่ของตัวเองได้ไม่นาน ครูทิฟฟานี่ก็เดินเข้ามาพร้อมนักเรียนที่ผมไม่คุ้นหน้าสองคน คนนึงตัวสูง สีผิวของเค้าเอิ่มจะบอกไงดีละแทน(ที่จะขาว)ล้ะกัน ส่วนอีกคนตัวสูงเหมือนคนแรกเลยครับแต่ขากว่า ขาโก่งๆหูกางๆ เค้าทำให้ผมนึกถึงด๊อบบี้ในเรื่องแฮรี่พอตเตอร์เลยครับ
“เอาละ วันนี้ครูมีเพื่อนใหม่มาแนะนำให้พวกเธอรู้จัก เอ้า!แนะนำตัวสิ”ประโยคเราครูทิฟฟานี่หันหน้ามาพูดกลับพวกผม ส่วนประโยคหลังครูหันไปพูดกับนักเรียนใหม่สองคน
“เอ่อ...สวัสดีเราชื่อคิมจงอินน่ะ”คนผิวแทนแนะนำตัวเค้าชื่อจงอิน แต่ผมสงสัยอย่างนึงทำไมตอนเค้าแนะนำตัวเค้าต้องมองมาข้างๆผมด้วยล้ะ พอผมหันไปมองข้างๆผมก็เจอกับอิแรดน้อยคยองนั่งแดกเอ๊ยกินขนมอยู่--
“ชานยอล ปาร์คชานยอล”เสียงของด๊อบบี้เอ๊ยชานยอลทำให้ผมหันกลับไปทางกระดานและมองหน้าเค้า เค้าก็มองหน้าผมกลับ
“จะให้เพื่อนใหม่นั่งตรงไหนได้บ้างน้าาาา โอ๊ะ!คุณพยอนที่หนั่งหลังคุณว่างให้คุณปาร์คไปนั่งแล้วกัน ส่วนคุณคิมให้ไปนั่งข้างๆคุณโด โอเคที่น่งเรียบร้อย เราเลยเวลาเรียนมามากพอแล้ว วันนี้เราจะมาเริ่มที่เรื่อง#@*%$@#$%#%^&@#$%”ครูทิฟฟานี่พูดเองเออเองเสร็จสรรพไม่ถามความสมัครใจจากพวกผมเลยสักนิด
จึ้กๆ
ผมรู้สึกว่ามีคนมาสะกิดหลังผมคงไม่พ้นไอ้ด๊อบบี้แน่ๆ
“อารายยยยยย”ผมหันไปข้างหลังถามด้วยเสียงกวนตีนนิดๆ มันมองหน้าผมยิ้มแฉ่ง
“พยอนๆ วันนี้ตอนกลางวันไปกินข้าวด้วยกันมั๊ย”หื้มมม เมื่อกี้เค้าเรียกผมว่าอะไรน่ะ พยอนหรออ พยอนกูให้ครูเรียกเท่านั้น กูชื่อแบคฮยอนเฟ้ยยยยยยย ไอ้ด๊อบบี้นิไม่รู้จักแม่สะแล้วววว
“เรียกใครพยอน กูชื่อแบคฮยอนน่ะ ไอ้ด๊อบบี้”ผมพูดเสียงไม่พอใจนิดๆใส่มัน ก่อนจะจ้องตามันให้มันรู้ว่าผมไม่พอใจมันสุด
“โอเคเราขอโทษนะแบคฮยอนแต่เราชื่อชานยอลน่ะไม่ใช่ด๊อบบี้ แล้วนายก็ยังไม่ตอบเราเลยว่านายจะไปกินข้าวกับเรามั๊ย”
“ไม่รู้! เดี๋ยวถามคยองก่อน”
“ไปสิ”อยู่ๆเสียงอิคยองก็รีบตอบกลับมาทำผมตกใจ แหม่อิเพื่อนแรดรีบตอบเชียวน้ะสัส
“คุณโดให้ผมไปด้วยน้าาาา”จงอินที่โผล้มาจากหลืบ(?)ไหนไม่รู้รีบสะกิดคยองซูแล้วส่งเสียงอ้อนและยิ้มจนตาแทบปิดไปให้
“ไม่!! แล้วกรุณาเรียกฉันว่าคยองซูด้วย คุณโดให้ครูเรียกอย่างเดียว เข้าใจ๊”
“โถ่ คยองซูให้ผมไปด้วยน้าาา เดี๋ยวเลี้ยงข้าวเลยย”จงอินยังคงตื้อไม่เลิกสงสัยจงอินจะชอบอิคยองซะแล้ว
“อืมม เลี้ยงข้าวหรอ โอเคงั้นฉันให้นายไปด้วย”พอเป็นเรื่องของกินนี่รีบตกลงเชียว
“เย้ๆ คยองซูใจดีที่สุดดด”ผมว่าจงอินบ้าไปแล้วสงสัยจะชอบเพื่อนผมจริงๆซะแล้ว
“นี่ แบคฮยอนคยองซูให้ฉันไปด้วยแล้วน่ะ”ยังยังไอ้ด๊อบบี้มันพูดพร้อมกับส่งน้ำเสียงกวนๆมาให้ แล้วดูมันยิ้มสิ คิดว่าหล่อรึไง เออใช่มึงหล่ออออ
“จะไปก็ไปสิใครเอาโซ่ล่ามไว้ไม่ให้ไปหรอ”ด้วยความหมั่นไส้เลยตอบแบบกวนกลับไปซะเลย
“นี่!!!! คุณพยอน คุณปาร์ค คุณโด คุณคิม จะคุยกันอีกนานมั๊ย ถ้าจะคุยเชิญไปนอกห้องฉันจะสอน!!!!”เสียงของครูทิฟฟานี่ทำให้ผมรีบให้มาทางกระดานและตั้งใจเรียน
ฝากไว้ก่อนน่ะไอ้ด๊อบบี้!!!!!!!
Top: “ชานยอล ปาร์คชานยอล”
By Park Chan Yeol
--------------------------------------------------------------------
มาอัพแล้ว เพิ่งแต่งเสร็จม่ะกี้สดๆร้อนๆ จะบอกว่ามันแค่1,045คำเองมันน้อยมากกกกกกกก สัญญาว่าตอนหน้ามันจะมากขึ้น555555555555555 เราปริ่มมากอ่ะคือไม่คิดว่าจะมีคนอ่านอ่ะ นอกจากอ่านล้ะเม้นด้วยยย เข้ามาเห็นล้ะวิ่งไปโม้ให้แม่ฟังเลยอ่ะะะ555555555 เราขอบคุณมั่กๆน้าา แต่เราจะสปอยว่าเราอ่ะกวนตีนน้ะบางทีสิ่งที่คิดอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็นน่ะ มันเรื่องแรกอ่ะน่ะถ้ามันไม่สนุกหรือยังไงบอกได้น้าาา เราไม่กัดหรอกก55555555 ภาษามันอาจจะแปลกนิดหน่อย(ไม่หน่อยล้ะมึง) เจอกันเมื่อชาติต้องการ5555555555555555555555555 รักคนอ่านมั่กๆจุ๊บบบบบบบบ
ความคิดเห็น