ขอให้เราใจตรงกัน เพี้ยง!!

ข้อมูลเบื้องต้น

ความรักมักจะมีทั้งสุขและทุกสมหวังและไม่สมหวังแล้วความรักของฉันล่ะค่ะจะสมหวังหรือเปล่า ??

แนะนำตัวละคร

ซีเค: ผมชอบใบชาครับแต่มันสายเกินไปแล้วผมไม่สามารถดูแลเธอได้

ใบชา: ฉันทำทุกอย่างได้เพื่อนพี่ซีเคฉันชอบพี่ค่ะ

วิน: ตัดใจจากซีเคซะแล้วมองเพียงแค่ผมคนเดียว









ปล.อ่านแล้วคอมเม้นด้วยนะค่ะขอบคุณที่ติดตามค่ะ 

เนื้อเรื่อง

ทบที่1
อรุณสวัสดิ์ตอนนี้ฉันกำลังมีความรักค่ะ

ณ โรงเรียน

วันนี้ฉันมาโรงเรียนแต่เลยเช้าเลยล่ะทำไมนะหรอเพราะฉันจะได้เจอหน้ากับพี่ซีเคที่ฉันมาโรงเรียนเช้าทุกวันเพราะฉันจะได้เจอพี่ซีเคอยู่หน้าโรงเรียนทุกเช้าเลยแหละพี่วีเคเป้นสภานักเรียนพี่ซีเคเป็นหนุ่มป๊อปของโรงเรียนเลยทีเดียวส่วนฉันนะหรอก็เป็นเด็กธรรมดาคนนึงนี่แหละฉันหวังว่าสักวันหนึ่งพี่ฉันจะได้พูดคุยกับพี่เขาและได้ไกลยินพี่เขาบ้าง

“ใบชาๆฉันมีเรื่องพี่ซีเคมาเล่นให้ฟังด้วย”

เสียงของเพื่อนสนิทฉันเองแหละทุกเช้าเพื่อนแนจะมีเรืองพี่วีเคมาเล่าให้ฟังตลอดทั้งเรื่องจริงทั้งข่าวลือบ้าง

“เรื่องไรเรื่องดีหรือไมดี”

“ทั้งสองเลยแกจะเอาเรื่องไหนก่อนดีล่ะ “

“เอาเรื่องร้ายก่อน” เพราะฉันเชื่อนะเรื่องร้ายมัดจะมาพร้อมกับเรื่องดีเสมอ

“พี่ซีเคโดนสาระภาพอีกแล้วแกที่เด็ดกว่าคือคนที่สาระภาพกับพี่ซีเคเป็นพี่ดาวเป็นดาวโรงเรียนเราด้วยแหละแต่………พี่ซีเคปฎิเสธ”

หา !!! เพราะอย่างนี่ไงฉันถึงได้ที่แอบชอบพี่วีเคไม่กล้าสาระภาพก็ดูสิตนสวยๆอย่างพี่ดาวที่เป็นดาวโรงเรียนยังโดนปฎิเสธแล้วฉันล่ะเด็กธรรมดาคนนึงจะไปหวังสูงกล้าสาระภาพกับพี่ซีเคได้ไงกันล่ะ

“โห้ขนาดพี่ดาวยังโดนปฎิเสธเลยอ่ะ”

“แกก็ลองสาระภาพดูสิพี่ซีเคอาจจะชอบของแปลกก็ได้นะ55555555 “

ให้ตายเถอะนี่ยัยหวานให้กำลังใจฉันใช่มั้ยเนี่ย - -

“น้องครับรีบไปเข้าแถวได้แล้วครับ”

อ๊ะนี่มันเสียงของพี่วีเคก็นี่แหละเหตุผลที่ฉันมาโรงเรยีนเช้าเพราะเหตุนี่แหละพี่ซีเคจะเป็นคนมาตรวจห้องเรียนล่ะไร้คนไปเข้าแถว ฉันกำลังตั้งตัววิ่งเพื่อนจะออกจากห้องแต่เจ้ากรรมฉันสะดุดขาตัวเองหล่มฉันเลยหลับตาเพราะรู้ว่าต้องเจ็บแน่ๆแต่…….ทำไมมันไม่เจ็บนะฉันค่อยลืมตาขึ้นมาทีล่ะนิดๆนี่ฉันอยุ่บนแผ่นอกใครเนี่ยแล้วฉันได้ยินเสียงผู้ชายที่ฉันนอนทับอยู่เอี่ยขึ้นมาว่า

“ลุกขึ้นได้แล้วมั้ง….หนัก”

หะ หะ หาฉะ ฉันนอนทับร่างของที่ซีเคหัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะแล้วมันเต้นดัวมากๆพี่วีเคจะได้ยินเสียงหัวใจฉันหรือเปล่านะฉันได้แต่อึ่ง

“ขะ ขะ ขะ ขะขอโทษค่ะ >////<”

“เป็นไรหรือเปล่า ?”

“มะ ไม่ค่ะขอบคุณนะค่ะ”

“หนักเท่าไหนเนี่ย”

“O O”

“ฮ่าๆล้อเล่นนะ”

พี่ซีเคถามถึงน้ำหนักฉันฉันควรตอบยังดีฉันดูหนักมากขนาดนั้นเลยหรอกริ๊ดพี่วีเคต้องหนักมากแน่ๆอ๊ากพี่ค่ะฉันขอโทษฉันจะไม่กินข่าวเย็น3ปีเลยค่ะขอโทษค่ะ

“ขะ ขอโทษค่ะฉันคงน้ำหนักเยอะเกินไปต่อไปฉันจะควบคุ่มน้ำหนักค่ะ”อ๊ะนี่ฉันพูดอะไรออกไปนะน่าอายจัง

“ฮ่าๆกินเยอะๆอ่ะดีแล้วฉันชอบผู้หญิงกินเก่งนะ J”

ฉันไม่ได้ฟังผิดไปใช่มั้ยพี่ซีเคบอกว่าชอบผู้หญิงกินเก่งกริ๊ดดดดดดด

“เลิกเรียนกลับบ้านถูกป่ะแก ฮ่าๆๆๆ”่

ยัยหวานแกยังอยุ่อีกหรอเนี่ยจะพูดขัดจังหวะทำไมฉันกำลังเขินอยู่เลยนะ

“ฮ่าๆๆๆ” ฉันกับพี่ซีเคคุยกันซะนานเลยจนลืมไปว่าตอนนี้ต้องลงไปเข้าแถวเหมือนฝันเลยแหละฉันไม่เคยคิดด้วยว้ำว่าจะมีโอกาศได้คุยกับพี่ซีเคพี่ซีเคดูนิสัยแตกต่างจากบุคลิกมากนะดูจากภายนอกเหมือนจะเป็นคนเย็นชาดูหยิ่งๆไม่ค่อยพูดจากับใครแต่พอได้รู้จักตัวตนจริงๆแล้วพี่ซีเคเป็นคนดีมากๆตลกพูดเก่ง




บทที่2

กริ๊ดตั้งแต่วันนั้นมาฉันก็มีความสุขมากเลยล่ะโลกของคนมีความรักเป็ยอย่างนี้เองสินะ ตุบ !!!! ฉันเผอลเดินเหม่อคิดแต่เรื่องวันนั้นจนทำให้ร่างฉันไปชนไปใครสักคนอ๊ะชายผู้หล่อเหลาใบหน้าคมจมูกโด่งผิวสีขาวร่างสูงโปร่งนั้นเป็นใครกับนะอาจจะเป็นรุ่นพี่แต่หน้าไม่คุ่นเลยสงสัยจะพึ่งย้ายมาใหม่

“มองทำไมมีอะไร ?”

“ปะ ป่าวค่ะ “ ผู้ชายคนนี้อะไรนะแค่มองนิดมองหน่อยก็ทำเป็นไม่พอใจด้วย

อ๊ะนั้นๆพี่ซีเคนี่เวลาพี่ซีเคทำหน้าจริงจังดูเท่มากเลยแหละนี่แหละคือเสน่ห์ของพี่ซีเค

“อะแฮ้มๆ .. ชอบหมอนั้นสินะ ?”

อะไรของผู้ชายคนนี้อารมณ์เปลี่ยนง่ายจริงๆแต่เดี๋ยวนะเมื่อกี่เค้าพูดว่าชอบพี่ซีเคล่ะสิอะไรนะอย่าบอกว่าหน้าฉันดูออกง่ายนาดนั้นเลยหรอ “อะ อะไรเล่าจู่ๆมาถามอะไรแบบนี้  > <”

“ก็เห็นมองตาเยิ้มขนาดนั้น...”

เวลาฉันมองพี่ซีเคตาฉันเยิ้มขนาดนั้นเลย “อะไรกันเล่านายเป็นใคร” ฉันพยายามจะเปลี่ยนเรื่องคุย

“เปลี่ยนเรื่องคุยสินะ ฉันวินพึ่งเข้ามาใหม่”

วินนี่อะไรกันเค้ารู้ทันฉันทุกเรื่องทุกอยย่างเลยสินะเค้ามีความสามารถพิเศษอ่านใจคนออกหรอเนี่ย

“นายอ่านใจคนออกหรอ ?” ฉันถามตรงไปหรือเปล่านะแต่ก็คนมันอยากรู้นิ

“เธอนี่บ๊องจริงๆเลยนะ”

ฉันบ๊องตรงไหนก็คนมีนอยากรู้นิ “แล้วต้องลงมีป่ะ “

“ยัยเด็กบ๊องไปล่ะ บายยย ”

เลิกเรียน

ช่วงพักเที่ยงฉันเจออะไรไม่รู้แปลกๆมากมายไม่ว่าจะเรื่องผู้ชายที่ชื่อวินที่อ่านใจฉันออกทุกอย่างรู้ทุกอย่างว่าฉันคิดอะไรเหมือนรู้จักฉันมานานอย่างนั้นแหละแต่เอาตรงๆนะหน้าตาวินเค้าก็หล่อใช่เล่นเลยแหละแต่น้อยกว่าพี่ซีเคขอฉันหน่อยนึงอ่ะนะ

“ใบชาอาจารย์เรียกน่ะ”

อาจสรย์เรียกฉันอีกแล้วแสดงว่าต้องใช่ให้ฉันทำอะไรสักย่างแน่เลยสินะ

“ขอบคุณนะ”

ฉันกำลังเดินตรงไปห้องพักครูอาจารย์จะใช่ให้ฉันทำอะไรให้นะ ก๊อกๆๆฉันมาถึงหน้าห้องแล้วเลยเคาะประตูขออนุญาติเข้าห้องฉันก้าวขาเปินห้องไปเห็นผู้ชายคนนึงที่ฉันคุ่นเคยมากที่สุดกำลังนั่นอยู่ตรงหน้าอาจารย์

“อะ อาจารย์เรียกหนูมีรหือเปล่าคะ ?”

“ฉันจะให้เธอไปศึกษางานกับซีเคเธอทำได้มั้ยใบชา ?”

“คะ? อาจารย์จะให้หนูศึกษางานอยู่หนนอะไรยังไงค่ะ” ฉันถามไปบบอึ้งๆอะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้นฉันกับพี่ซีเคจะได้ไกล้ชิดกันไปศึกางานด้วยกันถ้าฉันปฎิเสธไปก็เสียดายแย่นะสิ

“ฉันจะให้เธอไปศึกษาเกี่ยวกับงานเรื่องโรงเรียนจะต้องมีตัวแทนไปสองคนฉันเลยคิดว่าจะเลือกเธอไปเพราะซีเคยังไงก็ต้องดูแลเธอได้แน่นอนหกวันห้าคืนเธอจะว่ายังไง”

“คืออาจารย์ค่ะหนูต้องถามพ่อกับแม่หนูดูก่อนนะค่ะ”

นี่นเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดสำหรับฉันเลยแหละฉันจะต้องอ้อนพ่อกับพี่ฉันให้ท่านอนุญาตฉันไปได้

‘กลับมาแล้วค้า”

“กลับมาหรอลูก”

“แม่ค่ะคือว่าอาจารย์บอกให้หนูไปดูงานของดรงเรียนเป็นเวลาหกวันห้าคืนค่ะแม่จะอนุญาตหนูได้มั้ยคะ ?” ฉันทำสายตาอ้อนแม่ฉันนิดๆหวังว่าท่านจะใจอ้อนอนุญาติให้ฉันไปได้ถ้างานนั้นไม่ได้ก็พลาดสิอุสามีโอกาสได้ไกล้ชิดสนิดสนมกันสักที

“ไม่ได้ !!ตั้งหกวันห้าคืนหนูจะไปอยู่ยังไงใครจะดูแลถ้าเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง”

เห็นมั้ยแม่ฉันหวงฉันแค่ไหน “หนูม่เป็นอะไรหรอกค่ะหนูดูแลตัวเองได้แล้วอีกอย่างหนูพักโรงแรมค่ะ”

“ไปถามพ่อแกนู่นไป”

“พ่อค่ะ...” ฉันทำหน้าตอ้อนกว่าเดิม1000พันเท่าเพื่อพ่อจะใจอ่อนันอยากไปจริงๆนะอยากไปมาก

“พักโรงแรม”

“ค่ะ”

“ไม่ได้ไปลุยป่า”

เวลาฉันขอพ่อกับแม่ไปค่างคืนที่อื่นทีไรท่านชอบถามว่าพักโรงแรมหรือป่าวไปเดินป่าหรือป่าวอะไรแบบนี้ทุกครั้งเลยนะแต่สุดท้ายท่านก็ให้แนไปแหละ “ค่ะ”

“โอเคไปก็ไป”

“เย้ ขอบคุณนะค่ะรักพ่อที่สุดเลย” ฉันหอมแก้มพ่อใหญ่ๆหนึ่งทีฉันจะได้ไปดูงานกับพี่วีเคแล้วล่ะอยากให้ถึงอาทิตย์หน้าเร็วๆจัง




 

บทที่3

“ของครบนะไม่ลืมอะไรใช่มั้ย ?”

“ไม่ค่ะ”

ในที่สุดวันที่ฉันรอคอยก็มาถึงวันนี้เป็นวันที่ฉันจะต้องไปดูงานโรงเรียนกับพี่ซีเคฉันกับพี่ซีเคเริ่มสนิทกันเรื่อยๆคุยกันมากันแต่เวลาพี่ซีเคเรียกชื่อฉันทำให้ฉันใจสั้นใจเต้นแรงมากแล้วฉันมักจะพูดกับพี่ซีเคแบบติดๆขัดๆตลอดเลยแหละก็คนมันเขินนิตอนนี้ฉันกำลังจะขึ้นรถเพื่อไปขึ้นเครื่องที่สนามบินนี่ฉันหลับไปตอนไหนกันล่ะเนี่ยฉันค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆเหมือนศีรษะฉันกำลังพิงไหล่ใครสัคนอยู่ฉันค่อยๆหันหน้ามองไปหาเจ้าฉันตกใจจนร้องเสียงออกมา

“พี่ซีเค!!!!” ฉันตะโกนสุดเสียงพี่ซีเควึ่งกำลังนอนอยู่จึงตื่นึ้นมาแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า

“เรียกฉันเหรอ O_O ”

ตายละฉันทำให้พี่ซีที่กำลังนอนต้องตื่นล้วทำหน้าตกใจที่อยุ่ๆฉันก็ร้องตะโกนเรียกชื่อพี่ซีเค…. ล้วฉันควรแก้ตัวว่าไงดีเนี่ย

“ค..คะ ? ใครเรียกอะไร (_ _) ”

ฉันได้แตทำหน้าไม่รุ้ไม่ชี้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้นดีนะที่พี่ซีเคไม่ได้ใส่ใจอะไรและนอนต่อไปโดยไม่ถามอะไรฉันอีก พี่ซีเคฉันขอโทษที่ฉันโกหกพี่ฉันขอโทษค่ะ T_T ฉันจะไม่โกหกพี่อีกแล้วนี่คือครั้งแรกและครั้งสุดท้ายค่ะ (เวอร์ไปมั้ยใบชา-_- ) ตอนนี้เรามาถึงสนามบินเรียบร้อยแล้วแล้วตอนนี้เรากำลังจะเชียงใหม่กันเพราะที่ที่เราจะไปดูงานโรงเรียนคือที่เชียงใหม่โรงแรม xxxxx แล้วตอนนี้ฉันกำลังขึ้นเครื่องและมุ่งหน้าไปเชียงใหม่กับพี่ซีเค ^-^

ณ เชียงใหม่

พวกอาจารยืที่มาส่งฉันต้องกลับไปก่อนเพราะต้องมีธุระต้องไปอีกเลยได้แต่ส่งเราแค่ที่สนามบินแล้วบอกให้เราโรงแรมที่บอกไว้แล้วเขาจะหาห้องให้เราเอง

“หลับสบายมั้ย”

“สบายค่ะ”

“พูดแบบเป็นกันเองก็ได้ฉันไม่ถือหรอกไม่ต้องพูดเป็นทางการหรอกเธอทำให้ฉันเกร็งไปด้วยนะ ^^”

“ขอโทษพี่ซีเค”

พี่เขาบอกให้ฉันพูดแบบเป็นกันอีกแสดงว่าพี่ซีเคกับฉันเราเริ่มจะสนิทกันมากขึ้นแล้วนินะแล้วเมื่อกี่พี่วีเคยิ้มให้ฉันด้วยแหละเห็นกันหรือเปล่ากริ๊ดฉันเริ่มจะเก็บอากาศไม่ไหวแล้วนะ

ตอนนี้พวกเราถึงโรงแรมเป็นที่เรียบร้อยแล้วห้องดูหรูมากเลนแหละก็แหงแหละโรงแรมนี้เป้นโรงแรมระดับ5ดาวเชียวนะแล้วตอนนี้ฉันก็กำลังเข้าค่ายเข้าแถวอยู่กับนักเรียนโรงเรียนต่างๆที่ได้เป็นตัวแทนของแต่ล่ะโรงเรียนตอนนี้ฉันไม่รู้จักใครสักคนเลนแหละพี่ซีเคบอกว่าให้ฉันไปเข้าแถวก่อนเพราะพี่ซีเคต้องไปตรวจร่างกายแต่ฉันก็ไม่รุ้หรอกนะว่าพี่ซีเคเขาเป้นอะไรฉันไม่กล้าเข้าไปถามหรอกเดี๋ยวพี่ซีเคเขาจะรำคาญแล้วว่าฉันไปยุ่งกับเรื่องส่วนตัวมากเกินไปอ๊ะนั้นพี่ซีเคมาแล้วนิมาได้เวลาพอดีเลยเพราะเขากำลังประกาศอะไรบ้างอย่างอยู่

“มาทันเวลาพอดี”

“พี่เป็นอะไรหรือเปล่า” ฉันเอ่ยปากถามพี่วีเคด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป้นรแข็งแรงดีสบายมาก ^^”

ฉันชอบรอยยิ้มของพี่ซีเคมากที่สุดเลยแหละอ๊ะพวกเขากำลังประกาศให้พวกเราเล่นเกมส์อะไรกันนะ

“สวัสดีครับนักเรียนทุกๆคนพวกผมจะให้พวกคุณเล่นเกมส์เพื่อจะได้สนิทกันและรู้จักกันเข้าไว้นะครับผมจะให้พวกคุณจับลากกันถ้าได้หมายเลขไหนให้ไปอยู่กลุ่มนั้นโอเคนะครับแต่ละกลุ่มจะมีกันอยู่5คนตอนนี้พวกผมจะได้จัดการค้นของในกระเป๋าพวกฉันเรียบร้อยแล้วครับพวกผมได้เอาไปซ้อนไว้ที่จุดต่างๆขอให้พวกคุณหาของให้เจอนะครับโชคดี”

นี่มันเกมส์บ้าอะไรกันเนี่ยจะให้ฉันไปหาของแล้วอะไรมาค้นของในกระเป๋าคนอื่นเค้าแบบนี้นิสัยไม่ดีจริงๆๆ

“จับกลุ่มได้”