แฮร์รี่ พอตเตอร์ (เดรไมโอนี่)

ลำดับตอนที่ #2 : วิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืด

2

 

         หลังจากที่รถไฟมาถึงฮอกวอตส์แล้ว สัมภาระต่างๆถูกนำไปเก็บแน่นอนแฮร์รี่ เฮอร์ไมโอนี่ และรอนต้องตรงดึ่งไปหาแฮกริดที่กำลังยืนถือไฟฉายไล่นักเรียนลงจากรถไฟ เมื่อทักทายและพูดคุยพอหอมปากหอมคอแล้วก็ได้เวลาอาหารค่ำและการคัดสรรค์บ้านของนักเรียนปี1 ในปีนี้ดูจะไม่มีอะไรมากนัก ดับเบิ้ลดอร์ไมได้ประการให้ระวังตัวจากคนที่รู้ว่าใคร ดูเหมือนว่าในระยะนี้คงจะไม่มีเหตุการณ์ร้ายๆแน่นอน ก็ขอให้เป็นอย่างที่หวังเถอะ ในตอนนี้เฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้ห่วงเรื่องคนที่รู้ว่าใครแต่กลับห่วงความรู้สึกของตนเอง เรื่องที่อยู่ดีๆหน้าขอเดรโกก็ลอยเข้ามา มันช่างน่าฉงนยิ่งนัก ตลอดเวลาอาหารค่ำเธอเฝ้าคิดๆๆหาคำตอบ แต่ก็ไม่ได้คำตอบอะไรกลับมาเลย เธอจึงคิดว่าลืมๆมันซะเถอะ คิดไปก็เครียดเปล่าๆเอาเวลาไปคิดเรื่องวิชาปรุงยาของปีนี้ว่าจะทำหม้อระเบิดไปสักกี่ใบกันเชียวจะดีกว่า 
"นี่เฮอร์ไมโอนี่เธอได้ซื้อนิยายเล่มใหม่ของล็อกฮาร์ดรึยัง?" เสียงเด็กผู้หญิงหวานแหววดังแว่วมาในโสตประสาททำให้เลิกคิดเรื่องมัลฟอยไปได้
"แหม ฉันจะพลาดได้ยังไง นี่ไงและนี่ลายเซ็นต์ของล็อกฮาร์ดเลยนะซูซาน"เฮอร์ไมโอนี่ตอบกลับเพื่อนร่วมชั้น ซูซาน โบนส์ ถึงแม้ว่าจะอยู่คนละบ้านแต่เธอทั้ง2ชื่นชอบในรอยยิ้มตรึงใจของล็อกฮาร์ดเหมือนกัน ไม่แปลกที่ซูซานจะเดินมาหาเฮอร์ไมโอนี่ที่โต้ะทานข้าวกริฟฟินดอร์
"ว้าว ฉันพลาดไปฉันอยากได้บ้างจังลายเซ็นต์ของล็อกฮาร์ด ฉันไปที่ร้านตัวบรรจงและหยดหมึกแคชเชียร์บอกฉันว่าล็อกฮาร์ดเพิ่งออกไปเมื่อชั่วโมงก่อนฉันนะเสียด๊าย เสียดาย"
"เอาไว้โอกาสหน้าล็อกฮาร์ดออกเล่มใหม่เธอไปซื้อกับฉันก็ได้ฉันรู้ตรางงานของล็อกฮาร์ดี"เฮอร์ไมโอนี่พูด
"แหม เธอนี่มันแฟนคลับตัวยงจริงๆ ไม่พลาดล็อกฮาร์ดเลยสักงานเดียว แล้วถ้าเขาไปที่ไหนอีกเธอก็บอกฉันนะ ฉันนะอยากเห็นรอยยิ้มของเค้าอีกจังเลย เฮ้ออ"ซูซานเพ้ออยู่คนเดียวแล้วกลับไปทานอาหารที่โต้ะต่อ เฮอร์ไมโอนี่มองตามและได้แต่ยิ้ม เธอมองซูซานจนสุดสายตาแต่กลับพบเดรโกยืนอยู่ตรงจุดรวมสายตาเธอพอดี ดวงตาของเค้าเคร่งขรึมอยู่ตลอดเวลา เธออดคิดไม่ได้ว่ารอยยิ้มของเค้านั้นหายไปไหนกัน มันถูกฝังเอาไว้ลึกแค่ไหนเชียว เฮอร์ไมโอนี่มองหน้าเดรโก และเดรโกก็มองหน้าเฮอร์ไมโอนี่สองสายตาประสานกัน เดรโกเริ่มขนลุกแปลกๆ สะดุ้งถูแขนแล้วเดินไปทางหอพักสลิธีริน เฮอร์ไมโอนี่ไม่คิดอะไรก้มหน้าก้มตากินอาหารค่ำต่อไป

       วันนี้เป็นวันที่3ของการมาอยู่ที่ฮอกวอตส์ ตลอด3วันที่ผ่านมาเฮอร์ไมโอนี่อยู่แต่ในห้องโถง อ่านหนังสืออยู่คนเดียวในขณะที่แฮร์รี่และรอนนั้นก็นั่งคุยกัน ร่วมด้วยเนวิลล์ ดีน และโทมัส หาอะไรเล่นกันอย่างสนุกสนาน ตอนนี้เธอได้ลงเรียนวิชาต่างๆเรียบร้อยแล้ว และแน่นอนตารางเรียนของเธอเต็มทุกวัน มีวันหยุดพักแค่นิดเดียวเท่านั้น ในชั่วโมงต่อไปเธอต้องไปเรียนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดของศาสตราจารย์สเนป เมื่อนาฬิกาตีดังลั่นทุกคนต่างแยกเข้าชั้นเรียน เฮอร์ไมโอนี่เดินไปยังห้องเรียนพร้อมนักเรียนปีเดียวกันทุกๆคน
"สวัสดีนักเรียน"เสียงศาสตราจารย์สเนปดังมาททางด้านหลังทุกคนหันไปมอง
"สวัสดีค่ะ/ครับศาสตราจารย์สเนป"นักเรียนทุกคนพูดขึ้นพร้อมกัน
"เปิดหนังสือไปหน้า256 วันนี้เราจะมาเรียนเรื่องเงือก เงือก หรือ นางเงือก เป็นอมนุษย์ชนิดหนึ่งตามความเชื่อนิยายปรัมปราเกี่ยวกับน้ำ โดยเป็นจินตนาการเกี่ยวกับสัตว์น้ำ โดยมากจะเล่ากันว่าเงือกนั้นเป็นสัตว์ครึ่งมนุษย์...เอาล่ะ เราจะมาทำรายงานเรื่องการวิจัยเงือก ในโรงเรียนเราก็มีเงือก ขอให้นักเรียนทุกคนทำรายงานเรื่องเงือก โดยวิจัย...รายงาน4ม้วน...ทำเป็นคู่ มีเวลา3เดือน งานนี้เป็นงานประกวด"ศาสตราจารยืสเนปพูดด้วยความว่องไวแทบจับใจความไม่ทัน และไม่เปิดโอกาสให้ใครถามเลยสักนิดเดียว แต่เฮอร์ไมโอนี่เป็นหัวไวจึงจำทุกอย่างได้อย่างรวดเร็ว และคิดว่าเวลา3เดือนไม่น่ายากในการทำงาน แต่เอ๊ะเดี๋ยวต้องทำเป็นคู่...แล้วเธอจะทำกับใครล่ะ
"พวกเธอกำลังสงสัยใช่ไหมว่าเธอจะทำคู่กับใคร"สเนปพูดขึ้นนักเรียนในห้องทำหน้าตะลึงงัน เพราะนั่นคือสิ่งที่ทุกคนคิดอยู่ สเนปเก่งพยากรณ์หรือ???น่านับถือจริงๆ"ในฉลากเหล่านี้มีรูปต่างๆมากมาย มันมีคู่ของมันอยู่ จะให้นักเรียนหยิบ แล้วเปิดพร้อมกัน รูปเหมือนกันได้ทำรายงานร่วมกัน ตกลงตามนี้"สเนปเขย่าขวดโหลแล้วร่ายคาถาให้มันลอยไปหานักเรียนแต่ละคน เมื่อทุกคนได้ฉลากก็เปิดขึ้นพร้อมกัน สเนปไล่ถามว่าใครได้รูปอะไรแล้วใครได้เหมือนกัน
"มัลฟอยเธอได้รูปอะไร"สเนปถามเสียงเรียบ
"ผมได้...รูปงู"เดรโกตอบกลับไป
"ใครได้รูปงู...??" ทั้งห้องเงียบพร้อมๆกัน เวลาผ่านไป3วินาทีมีมือมือหนึ่งยืดออกกลางอากาศ
"หะหะหนู...ได้รูปงูค่ะ" เฮอร์ไมโอนี่ ยืดมือกลางอากาศ แขนสั่น หน้าถอดสี ไม่อยากเชื่อว่าจะต้องคู่กับมัลฟอย ทั้งห้องต่างพากันตกใจรวมไปถึงเดรโกและสเนปด้วย 
"เธอแน่ใจนะคุณเกรนเจอร์ เอามาดูสิ"สเนปเดินไปแย่งมาจากมือเทียบของทั้ง2เข้าหากัน มันเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยน กฎย่อมเป็นกฎเดรโกต้องทำงานร่วมกับเฮอร์ไมโอนี่เป็นเวลา3เดือน "เธอ2คนคู่กัน...ขอให้มีความสุข"
"ศาสตราจารย์ทำไมพูดแบบนี้ ชั้นจะไปมีความสุขได้ยังไงมาอยู่ใกล้แม่เลือดสีโคลน!"
"มัลฟอยเธอพูดดีๆหน่อยนะถึงฉันจะเป็นลูกของมักเกิ้ล แต่ฉันก็สอบผ่านวิชาว.พ.ร.สและการสอบไล่ทุกครั้งมันจะผิดอะไรนักหนากันเชียว!"
"เงียบ!!!" สเนปตะโกนขึ้นดังลั่น ทั้งห้องเงียบงั้นอีกครั้ง บรรยายกาศมาคุเต็มที 
'กริ๊งงง!!' เสียงกริ่งดังขึ้นขัดจังหวะ แต่ก็ดีที่ดังขึ้นตอนนี้ ไม่อย่างนั้นได้เกิดศึกหนักแน่นอน
"เอาหล่ะหมดชั่วโมงคนอื่นไปดูกันเองว่าคู่ใคร คุณมัลฟอยคุณเกรนเจอร์ ขอให้สงบศึกกันยังไงซะเธอทั้ง2ก็ไม่ได้เปลี่ยนคู่แน่นอน'นี่เป็นกฎ' " แล้วสเนปก็สะบัดผ้าคลุมแล้วเดินจากไป และคนอื่นๆก็เดินตามออกไปเหลือแต่เดรโกและเฮอร์ไมโอนี่ เฮอร์ไมโอนี่เลือกเดินออกไปก่อน เหมือนไม่อยากจะมีปัญหาด้วยอีกต่อไป


***ขอบคุณข้อมูลเงือกนะคะ จากเว็บเด็กดีนี่แหละ แต่คือลืมก้อป url มา ขอโทษนะค้าบบ♥